Κραυγή. Είναι το να
φωνάζεις, να μιλάς σε πολύ δυνατό τόνο, να δημιουργείς οχλαγωγία, το να ζητάς
επίμονα κάτι κραυγάζοντας. Μήπως έχεις συνέχεια παράπονα; Μήπως κραυγάζεις για να τα βγάλεις πέρα;
Μερικοί μεγάλοι αφήνουν να βγει από μέσα τους μια έξαψη θυμού και οργής και
ενεργούν σαν πεισματάρικα μικρά παιδιά που πέφτουν στο δάπεδο τσιρίζοντας και
κλοτσώντας. Άνθρωποι που δημιουργούν στην εκκλησία οχλαγωγία, που συνέχεια
απαιτούν την προσοχή των άλλων, που συνέχεια έχουν απαιτήσεις, κι έτσι
εμποδίζουν την πρόοδο της εκκλησίας έχουν πέσει στο αμάρτημα της κραυγής. Αυτή
η στάση κατακρίνεται από τις Γραφές.
Κακολογία. Προέρχεται από
μια κακή καρδιά. Συνήθως ξεκινάει από ζήλια. Πόσες φορές έχεις κακολογήσει
άλλους ανθρώπους; Πόσο κακό και φασαρίες έχεις προξενήσει από τέτοιες
συζητήσεις;
