Ακούγεται, ότι ο Ιησούς δεν θα έρθει μέχρι ν' αναζωπυρωθεί η
εκκλησία, επειδή δεν είναι έτοιμη ακόμα κι ο Κύριος δεν θ' αρπάξει μια άρρωστη
εκκλησία ή ένα πόδι ή ένα χέρι και θ' αφήσει τους υπόλοιπους κάτω. Είναι αλήθεια
αυτό;
Είναι αλήθεια ότι ο Κύριος δεν θ' αρπάξει μια άρρωστη εκκλησία, ούτε ένα πόδι η ένα χέρι. Όμως δεν είναι αλήθεια ότι πρέπει να περιμένει μέχρι κάποια αναζωπύρωση ετοιμάσει την εκκλησία για τον ερχομό Του.
Ας το εξηγήσουμε αυτό:
Ο Ιησούς δεν θ' αρπάξει συναθροίσεις, ομάδες ανθρώπων ή
οργανισμούς, αλλά άτομα.
Το να νομίζει κανείς ότι ο Κύριος θ' αρπάξει μια ολόκληρη
συνάθροιση ή οργανισμό ή ακόμα οικογένεια, είναι απλά κάτι που δεν διδάσκεται
μέσα στην Αγία Γραφή.
Η αληθινή εκκλησία αποτελείται απ' αυτούς που νεκροί ή
ζωντανοί θ' αρπαχτούν όταν ο Ιησούς επιστρέψει στο μεσουράνημα.
Ξαφνικά, ένας διαχωρισμός θα συμβεί. Αυτοί που δεν είναι
έτοιμοι θα μείνουν κάτω.
Β’ Τιμ.β:19 Το στερεόν όμως θεμέλιον του Θεού
μένει, έχον την σφραγίδα ταύτην· Γνωρίζει ο Κύριος τους όντας αυτού, καί· Ας
απομακρυνθή από της αδικίας πας όστις ονομάζει το όνομα του Κυρίου.
Η επιστροφή του Χριστού για την εκκλησία θα είναι τόσο
ξαφνική, που και ο πιο άγρυπνος άνθρωπος δεν θα έχει την ευκαιρία να
συμμετέχει, αν δεν είναι ήδη προετοιμασμένος.
Η Γραφή περιγράφει αυτό το γεγονός με τα λόγια: «ως
κλέπτης εν νυκτί» (Α’ Θες.ε:2).
Ο κλέφτης έρχεται απρόσμενα, απρόσκλητα, χωρίς
προειδοποίηση. Συνήθως είμαστε απροετοίμαστοι όταν έρχεται και μας πιάνει
τρόμος. Δεν έρχεται σαν φίλος, αλλά σαν εχθρός που θέλει κάτι που δεν του
ανήκει. Φεύγοντας, αφήνει σημάδια λύπης και συμφοράς που δεν ξεχνιούνται
εύκολα.
Δεν θα υπάρξει προειδοποίηση πριν έλθει ο Κύριος. Δεν θα
υπάρξει ευκαιρία οι άνθρωποι να μετανοήσουν και να τακτοποιηθούν με το Θεό.
Θα είναι πολύ δυσάρεστο γεγονός για όσους δεν θα είναι
έτοιμοι, αφού θα μείνουν πίσω στη Θλίψη και τις τύψεις τους.
Οι πιο απαρηγόρητοι άνθρωποι πάνω στο πρόσωπο της γης θα
είναι αυτοί που είχαν την ευκαιρία να προετοιμαστούν, επειδή ήξεραν, αλλά δεν
την εκμεταλλεύτηκαν.
· Πάντοτε υπήρχαν και πάντοτε θα υπάρχουν μέσα
στην εκκλησία, αυτοί που είναι έτοιμοι ν' αρπαχτούν.
· Πάντοτε υπήρχαν και πάντοτε θα υπάρχουν αυτοί
που επαγγέλλονται και ομολογούν ότι είναι χριστιανοί, αλλά δεν είναι έτοιμοι.
Αφού δεν ξέρουμε πότε θα έρθει ο Κύριος, αυτό που μας
συμφέρει είναι να είμαστε πάντοτε έτοιμοι. Έχω ακούσει διάφορες απόψεις όπως:
«Ο Κύριος πρέπει να τελειοποιήσει την εκκλησία πριν έρθει
για να την παραλάβει».
Μερικοί διδάσκουν ότι πρέπει να έρθει μεγάλος διωγμός ή
θλίψη για να μπορέσει η εκκλησία να τελειοποιηθεί κι άλλοι βλέπουν ότι αυτό θα
γίνει μετά από μια αναζωπύρωση.
Όλες αυτές οι διδασκαλίες είναι χτισμένες πάνω σε μια λάθος
υπόθεση.
Πρώτο, τα 9/10 της εκκλησίας είναι στον τάφο (οι
νεκροί εν Χριστώ). Αυτοί πώς θα τελειοποιηθούν;
Δεύτερο, ο Θεός δεν είναι υποχρεωμένος να κάνει σ'
εσένα και για σένα αυτό που έχει πει να κάνεις εσύ.
Το να περιμένεις μια αναζωπύρωση να σε ετοιμάσει ή ένα
διωγμό για να σε φέρει κοντά στο Θεό, είναι μοιραίο. Θα χαθείς.
Κάθε τι που σε κρατάει απ' το να ζητάς τον ερχομό του
Κυρίου, με προβλέψεις, είναι πλάνη.
Εβρ.θ:28 ούτω και ο Χριστός, άπαξ προσφερθείς διά
να σηκώση τας αμαρτίας πολλών, θέλει φανή εκ δευτέρου χωρίς αμαρτίας εις τους
προσμένοντας αυτόν διά σωτηρίαν.
Είναι αλήθεια ότι πρέπει να δοκιμαστούμε, αλλά οι δοκιμασίες
έρχονται με διάφορες μορφές, όχι μόνο με διωγμό και θλίψη.
Τα είδη των δοκιμασιών που αντιμετωπίζει σήμερα η εκκλησία
έχουν τη μορφή χλιαρότητας, απάθειας, ικανοποίησης, όχι ολοκληρωτικής
παράδοσης, αφθονίας.
Όλα αυτά δημιουργούν την ίδια μεγάλη θλίψη όπως κάθε άλλη
δοκιμασία ή διωγμός. Ο Κύριος ήξερε ότι αυτά θα είναι οι δοκιμασίες μας και γι'
αυτό μας προειδοποίησε:
Λουκ.κα:34-36 Προσέχετε δε εις εαυτούς μήποτε
βαρυνθώσιν αι καρδίαι σας από κραιπάλης και μέθης και μεριμνών βιωτικών,
και επέλθη αιφνίδιος εφ' υμάς η ημέρα εκείνη· διότι ως παγίς θέλει επέλθει επί
πάντας τους καθημένους επί πρόσωπον πάσης της γης. Αγρυπνείτε λοιπόν δεόμενοι
εν παντί καιρώ, διά να καταξιωθήτε να εκφύγητε πάντα ταύτα τα μέλλοντα να
γείνωσι και να σταθήτε έμπροσθεν του Υιού του ανθρώπου.
Ούτε μία φορά δεν μας λέει η Γραφή να περιμένουμε μια θλίψη
ή μια μεγάλη αναζωπύρωση για να ετοιμαστεί η εκκλησία για την Αρπαγή.
Αυτή η θλίψη, ή αυτή η αναζωπύρωση πρέπει να έχει παγκόσμιο
χαρακτήρα, όχι τοπικό (αν είναι έτσι)!
Αντίθετα, μας προειδοποιεί, μας καθιστά προσεκτικούς και μας
προτρέπει ν' αντισταθούμε στο πνεύμα της εποχής μας και να αγρυπνούμε
περιμένοντας τον ερχομό του Κυρίου μας.
Μάρκ.ιγ:33 Προσέχετε, αγρυπνείτε και προσεύχεσθε·
διότι δεν εξεύρετε πότε είναι ο καιρός.
Μάρκ.ιγ:35-37 Αγρυπνείτε λοιπόν· διότι δεν εξεύρετε
πότε έρχεται ο κύριος της οικίας, την εσπέραν ή το μεσονύκτιον ή όταν φωνάζη ο
αλέκτωρ ή το πρωΐ· μήποτε ελθών εξαίφνης, σας εύρη κοιμωμένους. Και όσα λέγω
προς εσάς προς πάντας λέγω· Αγρυπνείτε.
Κλείνοντας, επιτρέψτε μου να πω, ότι παρά τα όσα συμβαίνουν,
σήμερα ζούμε σε μια πολύ όμορφη εποχή.
Η αληθινή εκκλησία του Θεού απολαμβάνει την κίνηση του Αγίου
Πνεύματος.
Την ίδια στιγμή που κάποιοι πλησιάζουν όλο και περισσότερο
το Θεό, κάποιοι άλλοι γίνονται χλιαροί και κοσμικοί.
Και όσο ο Κύριος παρατείνει τον ερχομό Του, αυτό θα γίνεται
περισσότερο εμφανές.
Στην ίδια οικογένεια, στην ίδια συνάθροιση, θα υπάρχουν και
τα δύο είδη ατόμων.
Όμως, όταν ο Ιησούς έρθει για να παραλάβει την εκκλησία
Του, μόνο όσοι είναι έτοιμοι θα φύγουν.
Αυτοί θ' αποτελέσουν τη νύμφη του Χριστού.
«Και το Πνεύμα και
η νύμφη λέγουσιν Ελθέ» (Αποκ.κβ:17).
Τα σημεία που θα χρησιμοποιήσει ο Θεός για να αναγγείλει τον
ερχομό Του (το κέλευσμα, η φωνή του αρχαγγέλου και η σάλπιγγα του Θεού – Α’
Θες.δ:16), θα επηρεάσουν μόνο όσους είναι ήδη έτοιμοι γι’ αυτό το γεγονός -
τους νεκρούς εν Χριστώ κι αυτούς που είναι ζωντανοί και είναι του Κυρίου.
Οι υπόλοιποι θα μείνουν στα μνήματα και πάνω στη γη για να
περιμένουν την ημέρα της κρίσης του Θεού.
Δεν θα είναι ευχάριστο γεγονός, να σταθεί κανείς μπροστά στο
βήμα της κρίσης του Χριστού, απολογούμενος για τα κακά που έκανε όσο ζούσε.
Ο ερχομός του Χριστού θα χωρίσει τον κόσμο σε δύο
παρατάξεις, αυτούς που είναι του Χριστού και αυτούς που δεν ανήκουν σ’ Αυτόν.
Η προετοιμασία για την Αρπαγή πρέπει να είναι το κύριο
ενδιαφέρον κάθε ανθρώπου και η πρώτη επιθυμία του κάθε Χριστιανού.
Πρέπει να παρακινούμε συνέχεια ο ένας τον άλλο να ζήσουμε
γι’ Αυτόν, προσμένοντας Αυτόν.
