Τα πνεύματα στη φυλακή

Σε μια συζήτηση για τα παθήματα για χάρη της δικαιοσύνης, ο Πέτρος στρέφεται στον Ιησού σαν παράδειγμα.

Α’ Πέτρ.γ:18-20 Επειδή και ο Χριστός άπαξ έπαθε διά τας αμαρτίας, ο δίκαιος υπέρ των αδίκων, διά να φέρη ημάς προς τον Θεόν, θανατωθείς μεν κατά την σάρκα, ζωοποιηθείς δε διά του πνεύματος· διά του οποίου πορευθείς εκήρυξε και προς τα πνεύματα τα εν τη φυλακή, τα οποία ηπείθησάν ποτέ, ότε η μακροθυμία του Θεού επρόσμενέ ποτέ αυτούς εν ταις ημέραις του Νώε, ενώ κατεσκευάζετο η κιβωτός, εις ην ολίγαι, τουτέστιν οκτώ, ψυχαί διεσώθησαν δι' ύδατος.

Ο Κύριός μας, ο Ιησούς, γεύθηκε σκληρό θάνατο στο σταυρό. Δεν πέθανε εξαιτίας κάποιου εγκλήματος που διέπραξε. Πέθανε επειδή ήταν δίκαιος στη θέση όλων των άδικων. Με τη θυσία Του ελευθερωθήκαμε από την αμαρτία (Ρωμ.ς:17-23). Μέσω αυτής της θυσίας ο Ιησούς μας συνδιάλλαξε  με τον Θεό μας, τον Πατέρα (Εφες.β:16-18).

Κατά μία έννοια ήμασταν νεκροί, αλλά τώρα είμαστε ζωντανοί. Αλλά η σωτηρία μας δεν επιτεύχθηκε μόνο από τον Ιησού.

Το πλαίσιο είναι εύκολο να κατανοηθεί, αλλά πολλοί άνθρωποι σκοντάφτουν όταν φτάνουν στην Α’ Πέτρ.γ:19.

Πολλά ευφάνταστα επιχειρήματα έχουν γίνει σχετικά με το νόημα αυτού του εδαφίου, τα οποία δεν υποστηρίζονται από κανένα άλλο εδάφιο της Βίβλου.

Πριν αρχίσουμε να φανταζόμαστε κάτι που δεν υπάρχει, ας εξετάσουμε τι πραγματικά μας λέει αυτό το εδάφιο στο σύνολό του.

Πρέπει να γίνουν πέντε ερωτήσεις, προκειμένου να κατανοήσουμε πλήρως μια κατάσταση. Τα ερωτήματα είναι ποιος, τι, πότε, πού και πώς.

Ας θέσουμε αυτά τα ερωτήματα σε αυτό το εδάφιο και ας δούμε αν ρίχνουν περισσότερο φως στο νόημά του.

Πρώτο, για ποιον μιλάμε; Το θέμα του εδαφίου είναι «Αυτός». Το «Αυτός» αναφέρεται στο Χριστό που βλέπουμε στην Α ́ Πέτρ.γ:18.

Δεύτερο, τι έκανε ο Χριστός; εκήρυξε και προς τα πνεύματα τα εν τη φυλακή. Αυτό μας οδηγεί στην άλλη ερώτηση "ποιος". Ποια ήταν αυτά τα πνεύματα στη φυλακή; Απαντάται στην Α’ Πέτρ.γ:20. Τα πνεύματα στη φυλακή ήταν οι απειθείς άνθρωποι που ζούσαν κατά τη διάρκεια των ημερών που ο Νώε κατασκεύαζε την κιβωτό.

Πώς λοιπόν ο Χριστός έκανε αυτό το κήρυγμα; Αυτό απαντάται από το «διά του οποίου» στην αρχή του εδαφίου. ζωοποιηθείς δε διά του πνεύματος· διά του οποίου πορευθείς εκήρυξε….

Προσέξτε ότι αυτό το εδάφιο δεν λέει ότι ο Ιησούς κήρυξε απευθείας στα πνεύματα στη φυλακή. Αυτή η διακήρυξη έγινε δια του Πνεύματος.

Πώς κηρύττει ο Χριστός δια του Πνεύματος; Νωρίτερα ο Πέτρος μίλησε για το ρόλο των προφητών στη σωτηρία μας (Α’ Πέτρ.α:10-12).

Αυτοί οι προφήτες μίλησαν σχετικά με τη σωτηρία μας, αλλά δεν κατάλαβαν τι τους αποκαλύφθηκε από το Πνεύμα του Χριστού. Αυτό το ίδιο Πνεύμα ονομάζεται Άγιο Πνεύμα στην Α’ Πέτρ.α:12.

Το Πνεύμα του Χριστού είναι ένα άλλο όνομα για το Άγιο Πνεύμα. Το Άγιο Πνεύμα είναι το πνεύμα που έστειλε ο Ιησούς από τον ουρανό. Αυτό είναι παρόμοιο με την υπόσχεση που έδωσε ο Ιησούς στους μαθητές του στον Ιωάν.ιδ:16-18.

Ο Ιησούς είπε ότι θα αποστείλει το Πνεύμα που θα μένει μαζί τους στον αιώνα. Ωστόσο, ο Πέτρος αναφέρεται σε μια προηγούμενη αποστολή του Πνεύματος από τον Ιησού. Οι προφήτες κατά την εποχή της Παλαιάς Διαθήκης εμπνεύστηκαν από το ίδιο Πνεύμα που έστειλε ο Ιησούς. Στην πραγματικότητα όλες οι προφητείες προέρχονται από το Θεό μέσω του έργου του Αγίου Πνεύματος (Β’ Πέτρ.α:19-21).

Υπάρχει όμως και ένας άλλος τρόπος που το Άγιο Πνεύμα μπορεί να θεωρηθεί σαν το Πνεύμα του Χριστού.

Το μήνυμα που έφεραν οι προφήτες ήταν για την επερχόμενη σωτηρία του ανθρώπου μέσω των παθών του Χριστού. Ήταν ένα μήνυμα για τον Ιησού και αυτό το μήνυμα το έφερε το Άγιο Πνεύμα, που ενέπνευσε τους προφήτες. Αυτή η άποψη αναδεικνύεται στην τελευταία φράση στην Αποκ.ιθ:10: «διότι η μαρτυρία του Ιησού είναι το πνεύμα της προφητείας».

Ωστόσο, δεν έχουμε ολοκληρώσει την πλήρη εξερεύνηση του τρόπου με τον οποίο το Πνεύμα έφερε το μήνυμα του Χριστού στους απειθείς ανθρώπους που έζησαν κατά τις ημέρες του Νώε.

Το Πνεύμα δεν μιλούσε απευθείας σε κάθε άτομο, αλλά το μήνυμά του παραδόθηκε από αγίους ανθρώπους του Θεού. Ποιος ήταν ο κήρυκας στις ημέρες που ο Νώε ετοίμαζε την κιβωτό; Ήταν ο ίδιος ο Νώε, ένας κήρυκας της δικαιοσύνης (Β’ Πέτρ.β:5).

Μίλησε ενάντια στην κακία του κόσμου του, όχι μόνο με λόγια αλλά με τις ίδιες του τις πράξεις. Ο Νώε πίστεψε την προειδοποίηση του Θεού. Κατασκεύασε την κιβωτό σύμφωνα με το σχέδιο του Θεού, και όταν αυτός και η οικογένειά του μπήκαν μέσα, καταδίκασε την κακία του κόσμου με τις πράξεις του (Εβρ.ια:7).

Η Α’ Πέτρ.γ:18-20 δεν αναφέρει άμεσα πού έγινε αυτή η διακήρυξη προς τα πνεύματα στη φυλακή. Μερικοί υποθέτουν, ότι επειδή η Α’ Πέτρ.γ:18 μιλάει για το θάνατο του Ιησού, το μήνυμα παραδόθηκε από τον Ιησού μετά το θάνατό Του, όταν πέρασε τρεις ημέρες στον Άδη. Ξαναδιαβάστε το απόσπασμα και παρατηρήστε ότι το εδάφιο δεν το λέει αυτό.

Στην πραγματικότητα, μια τέτοια υπόθεση έρχεται σε αντίθεση με την απλή διδασκαλία σε άλλα σημεία της Βίβλου ότι ο τελικός μας προορισμός καθορίζεται από τη ζωή μας σ' αυτόν τον κόσμο (Α’ Πέτρ.α:17). Δεν θα έχουμε δεύτερη ευκαιρία μετά θάνατο.

Αν καταλάβουμε ότι ο Νώε ήταν ο κήρυκας του Πνεύματος του Χριστού στους ανθρώπους της εποχής του, τότε καταλαβαίνουμε ότι η διακήρυξη έγινε ενώ ο Νώε εργαζόταν στην κιβωτό.

Πότε δόθηκε αυτό το μήνυμα, το βλέπουμε στην Α’ Πέτρ.γ:20: Το μήνυμα παραδόθηκε ότε η μακροθυμία του Θεού επρόσμενέ ποτέ αυτούς εν ταις ημέραις του Νώε, ενώ κατεσκευάζετο η κιβωτός.

Αυτό μας αφήνει ένα ακόμη ερώτημα: Γιατί οι απειθείς αναφέρονται σαν πνεύματα στη φυλακή; Μερικοί υποθέτουν ότι η φυλακή είναι ο Άδης, αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα έτσι.

Ο Δαβίδ προσευχήθηκε στο Θεό να ελευθερώσει το πνεύμα του από τη φυλακή στον Ψαλμό ρμβ:6-7. Ένιωθε παγιδευμένος από τους κακούς ανθρώπους που τον περιβάλλαν και ήθελε να απελευθερωθεί.

Στην πραγματικότητα, η ίδια η αμαρτία είναι φυλακή. Φέρνει τους ανθρώπους σε αιχμαλωσία (Ρωμ.ζ:23, Β’ Τιμ.γ:6).

Η φυλακή εδώ δεν είναι η φυλακή του φυσικού θανάτου αλλά η σκλαβιά της αμαρτίας που αλυσοδένει κάθε αμαρτωλό. Οι άνθρωποι της εποχής του Νώε δεν πρόσεξαν το μήνυμα της σωτηρίας. Παρέμειναν στα κελιά τους, φυλακισμένοι από την  ανυπακοή τους στο Θεό.

Ανά τους αιώνες, το μήνυμα της σωτηρίας δια του θανάτου του Ιησού Χριστού έχει κηρυχθεί. Ο κόσμος στην εποχή του Νώε ξεχείλιζε από κακία. Ωστόσο, ακόμη και σε αυτό το έσχατο σημείο της ιστορίας της ανθρωπότητας, ο Θεός είχε διακηρύξει τη σωτηρία στην ανθρωπότητα.

Αυτά τα πνεύματα, φυλακισμένα από τις αμαρτίες τους, δεν έλαβαν υπόψη το μήνυμα, αν και είχαν την ευκαιρία. Μόνο οκτώ ψυχές σώθηκαν από αυτόν τον κακό κόσμο.

Ωστόσο, σήμερα αυτό το ίδιο μήνυμα προσφέρεται και πάλι - όχι για μια μελλοντική σωτηρία αλλά για μια σωτηρία που έχει ήδη επιτευχθεί με το θάνατο του Ιησού πάνω στο σταυρό.

Πόσοι σήμερα θα λάβουν υπόψη την προειδοποίηση; Έχετε μια ευκαιρία αυτή την ώρα. Σπάστε τα δεσμά της αμαρτίας μέσω της υπακοής στον Ιησού Χριστό.