Γένεση Κεφ.κα Η γέννηση του Ισαάκ

 

Περιμένοντας το Θεό.

Σ’ αυτό το κεφάλαιο μαθαίνουμε ότι τα 25 χρόνια αναμονής δεν πήγαν χαμένα. Ο Θεός επισκέπτεται τη Σάρα και ο υποσχεθείς γιος, γεννιέται. Έτσι, η πιστότητα του Θεού αποκαλύπτεται δυναμικά, σε ότι είχε υποσχεθεί στον Αβραάμ. Δεν είναι δύσκολο να περιμένουμε το Θεό, όταν καταλάβουμε ότι η απάντηση εξαρτάται από την πιστότητα Αυτού στον οποίο έχουμε εναποθέσει την ελπίδα και την πίστη μας.

Όσοι έχουν προσευχηθεί μέχρι να πάρουν την απάντηση, μπορούν να προσθέσουν τον ομολογία τους μ’ αυτή του Αβραάμ, ότι ο Ιησούς ποτέ δεν αποτυγχάνει (Αβακ.β:3-4).

Αν η εκπλήρωση της προσευχής σου καθυστερεί, «πρόσμεινον αυτήν· διότι βεβαίως θέλει ελθεί, δεν θέλει βραδύνει».

Στην Εβρ.ι:35-36 ο απόστολος Παύλος μας δίνει οδηγίες για το τι πρέπει να κάνουμε καθώς περιμένουμε: «Μη αποβάλητε λοιπόν την παρρησίαν σας, ήτις έχει μισθαποδοσίαν μεγάλην. Διότι έχετε χρείαν υπομονής, διά να κάμητε το θέλημα του Θεού και να λάβητε την επαγγελίαν».

Ακόμα, ο λόγος του Θεού μας υπενθυμίζει την αποφασιστικότητα του Δαβίδ στον Ψαλμ.ξβ:5 «Αλλά συ, ω ψυχή μου, επί τον Θεόν αναπαύου, διότι εξ αυτού κρέμαται η ελπίς μου».

Η απάντηση του Κυρίου σε μια τέτοια στάση είναι: «….η ελπίς σου δεν θέλει εκκοπή» (Παρ.κδ:14).

Ο Ισαάκ σαν τύπος της πνευματικής γέννησης.

Ο Θεός δεν θα ήταν ευχαριστημένος να χρησιμοποιήσει τον Ισμαήλ για να έρθει η ευλογία που είχε υποσχεθεί, γιατί ο Ισμαήλ είχε γεννηθεί με το θέλημα της σάρκας, εκπροσωπώντας αυτούς που ακόμα υπηρετούν τις σαρκικές τους επιθυμίες. 

«όσοι δε είναι της σαρκός δεν δύνανται να αρέσωσιν εις τον Θεόν» (Ρωμ.η:8).

Αντίθετα, ο Ισαάκ γεννήθηκε από θαύμα κι έτσι μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στο σχέδιο του Θεού. Ο Θεός μπορεί να χρησιμοποιήσει για το έργο Του, μόνο αυτούς που έχουν γίνει μέτοχοι της θαυμαστής νέας γέννησης και των οποίων ο νους σκέφτεται τα του Πνεύματος και όχι τα της σαρκός (Α΄Κορ.β:14).

Για κάποιο διάστημα, υπάρχει μεγάλη χαρά για το θαύμα που έκανε ο Θεός. Η Σάρα ξεσπάει σε άγιο γέλιο λέγοντας: «Ο Θεός με έκαμε να γελώ· όστις ακούση, θέλει γελά μετ' εμού» (Γέν.κα:6). Αυτό το γέλιο ήταν τελείως διαφορετικό απ’ αυτό της απιστίας που περιγράφεται στη Γέν.ιη:12.

Η μεγάλη χαρά που έγινε με τη γέννηση του Ισαάκ, είναι εικόνα της χαράς που έρχεται στην καρδιά αυτού που θαυματουργικά γεννιέται από το Πνεύμα.

Η δούλη εκδιώκεται.

Οι χαρές από τη γέννηση του Ισαάκ σταματάνε, όταν ο Ισμαήλ που είναι περίπου 13 χρονών, αρχίζει να περιγελά τον Ισαάκ. Η Σάρα αρχίζει να νευριάζει και ζητά από τον Αβραάμ να διώξει τη δούλη και το γιο της, γιατί όπως είπε: «δεν θέλει κληρονομήσει ο υιός της δούλης ταύτης μετά του υιού μου, του Ισαάκ» (κα:10).

Αν κι αυτό λύπησε την καρδιά του Αβραάμ, ο Κύριος του λέει ότι πρέπει να διωχτούν. Όπως ακριβώς ο Ισμαήλ δεν μπορούσε να κληρονομήσει την περιουσία του πατέρα του επειδή ήταν γιος της δούλης, το ίδιο κι εμείς, δεν μπορούμε να κληρονομήσουμε αιώνια ζωή, όσο βρισκόμαστε κάτω από τα δεσμά του Σατανά (Ρωμ.η:15).

Μέχρι αυτή τη στιγμή, δεν ακούστηκε να έχει δημιουργηθεί οποιοδήποτε πρόβλημα από τον Ισμαήλ μέσα στο σπίτι. Η γέννηση του Ισαάκ φανερώνει την πραγματική φύση του Ισμαήλ. Αυτός ήταν πάντα ο χαρακτήρας του Ισμαήλ, απλά έπρεπε να γεννηθεί ο Ισαάκ για να γίνει φανερός.

Πόσες και πόσες φορές, μέσα σε μια οικογένεια, τα πράγματα φαίνεται να είναι τόσο όμορφα και η ζωή να κυλάει χωρίς προβλήματα, μέχρι κάποιο μέλος να αναγεννηθεί θαυματουργικά από το Πνεύμα του Θεού. Τότε, όλοι αυτοί που όλο τον προηγούμενο καιρό έδειχναν ένα καλό και ευγενικό χαρακτήρα, ξαφνικά φανερώνουν ότι είναι γεννημένοι κατά σάρκα. Και

«καθώς τότε ο κατά σάρκα γεννηθείς εδίωκε τον κατά πνεύμα, ούτω και τώρα» (Γαλ.δ:29).

Νερό στην έρημο.

Εκτός το Γραφικό τύπο της εκδίωξης της Άγαρ, έχουμε κι ένα πρακτικό μάθημα από την εμπειρία της στην έρημο. Όταν εξαντλήθηκαν τα αποθέματα νερού που είχαν, και ο θάνατος φαινόταν πλησίον, οι περιστάσεις έδειχναν ότι είχαν εγκαταλειφθεί από το Θεό και ανθρώπους.

Στην απελπισία της η Άγαρ κλαίει για τη θλιβερή κατάσταση που βρίσκονται, και τότε ο Θεός ανοίγει τα μάτια της και βλέπει ένα πηγάδι με νερό. Αν ο Θεός άκουσε τη φωνή του παιδιού και έδειξε στην Άγαρ το πηγάδι με το νερό, αισθανόμαστε σίγουροι ότι άσχετα σε τι έρημο βρισκόμαστε, ο Θεός θα μας υποστηρίξει με το νερό του Πνεύματός Του (Ης.ιβ:3, Ιωάν.δ:10, Ης.μδ:3-4, Ιωάν.ζ:38-39).

Τώρα, το πηγάδι βρισκόταν πάντοτε εκεί, αλλά η απογοήτευση της καρδιάς της Άγαρ την έκανε να σταματήσει ίσως λίγο πριν φτάσει εκεί. Η Γραφή δεν προσπαθεί να μας πει ότι ο Θεός εκείνη την ώρα δημιούργησε ένα πηγάδι με νερό, γι’ αυτή την ανάγκη, αλλά ότι ο Θεός άνοιξε τα μάτια της και είδε το πηγάδι.

Πόσες φορές οι απογοητεύσεις δεν μας έχουν κάνει να σταματάμε να ελπίζουμε στον Κύριο λίγο πριν τη νίκη! Και πόσο θαυμαστό είναι όταν ο Θεός ανοίγει τα μάτια μας και βλέπουμε την ευλογία που ήταν κρυμμένη κατά τη δύσκολη δοκιμασία μας.

Αριθ.κβ:31 «Και ήνοιξεν ο Κύριος τους οφθαλμούς του Βαλαάμ, και είδε…». Σ’ αυτή την περίπτωση ήταν ένας άγγελος με γυμνή ρομφαία.

Β΄Βας.ς:17 «Και προσηυχήθη ο Ελισσαιέ και είπε, Κύριε, Άνοιξον, δέομαι, τους οφθαλμούς αυτού, διά να ίδη. Και ήνοιξεν ο Κύριος τους οφθαλμούς του υπηρέτου, και είδε· και ιδού, το όρος ήτο πλήρες ίππων και αμαξών πυρός περί τον Ελισσαιέ».

Ο Θεός έχει ένα πηγάδι με νερό, που είναι το Άγιο Πνεύμα (Ιωάν.ζ:37-39) για όλους τους χριστιανούς, αλλά πολλοί δεν το βλέπουν γιατί «οι οφθαλμοί αυτών κρατούνται» (Λουκ.κδ:16) όπως αυτών που πήγαιναν προς τους Εμμαούς.

«Αυτών δε διηνοίχθησαν οι οφθαλμοί, και εγνώρισαν αυτόν».

Ας προσευχόμαστε ο Ιησούς να χρίσει και να ανοίξει μάτια να δουν το πηγάδι που περιμένει όλους όσους Τον πλησιάζουν, για να ξεδιψάσουν (Αποκ.γ:18  Ιωάν.δ:14).