Γένεση Κεφ.κζ

 

                                                 Ο ΙΑΚΩΒ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΗΝ ΕΥΛΟΓΙΑ 

 

Ο Ισαάκ, έχοντας μεγαλώσει αρκετά, θέλει να ευλογήσει τον Ησαύ, τον πρωτότοκο, αλλά και αγαπημένο του γιο. Τα μαλλιά του έχουν ασπρίσει, και τα μάτια του δεν βλέπουν καλά. Ζητάει από τον Ησαύ να του φέρει κυνήγι και να του κάνει εδέσματα καθώς αγαπά, για να φάει και να ευλογήσει τον Ησαύ πριν πεθάνει.

Η Ρεβέκκα κρυφακούει τη συζήτησή τους και, όντας αποφασισμένη να λάβει την ευλογία ο αγαπημένος της γιος, ο Ιακώβ, συμβουλεύει τον Ιακώβ να εξαπατήσει τον πατέρα του και να λάβει αυτός τις υποσχέσεις.

Γένεση Κεφ.κβ

 

Η θυσία του Ισαάκ

 

Δοκιμασία της πίστης του Αβραάμ.

Σ’ αυτό το κεφάλαιο βλέπουμε το Θεό να δοκιμάζει στο έπακρο την πίστη του Αβραάμ, ζητώντας του να προσφέρει τον Ισαάκ σαν ολοκαύτωμα.

«ο Θεός εδοκίμασε τον Αβραάμ» (εδ.1). Ο Θεός δεν ήθελε να πειράξει τον Αβραάμ μ’ αυτό που του ζήτησε αλλά να δοκιμάσει και να επιβεβαιώσει την πίστη του. Το βλέπουμε και στην Εβρ.ια:17 «Διά πίστεως ο Αβραάμ, ότε εδοκιμάζετο, προσέφερε τον Ισαάκ…».

Γένεση Κεφ.κα Η γέννηση του Ισαάκ

 

Περιμένοντας το Θεό.

Σ’ αυτό το κεφάλαιο μαθαίνουμε ότι τα 25 χρόνια αναμονής δεν πήγαν χαμένα. Ο Θεός επισκέπτεται τη Σάρα και ο υποσχεθείς γιος, γεννιέται. Έτσι, η πιστότητα του Θεού αποκαλύπτεται δυναμικά, σε ότι είχε υποσχεθεί στον Αβραάμ. Δεν είναι δύσκολο να περιμένουμε το Θεό, όταν καταλάβουμε ότι η απάντηση εξαρτάται από την πιστότητα Αυτού στον οποίο έχουμε εναποθέσει την ελπίδα και την πίστη μας.

Επισκόπηση της Βίβλου (11)

 ΓΕΝΕΣΗ (β)

5. Η διασπορά των εθνών (Κεφ. ι, ια)

Ο Νώε είχε τρεις γιους: τον Χαμ (ο πατέρας των Χαναναίων), τον Σημ και τον Ιάφεθ.

Ο Νώε προφήτεψε ότι η απόγονοι του Χαμ (Χαναναίοι) θα ήταν δούλοι, ότι ο Σημ θα κατοικούσε σε σκηνές κι ότι ο Ιάφεθ θα μεγαλυνόταν και θα κατοικούσε στις σκηνές του Σήμ.

Οι απόγονοι του Χαμ έγιναν οι σκουρόχρωμοι Αφρικανοί κι οι Χαναναίοι. Οι απόγονοι του Σημ, οι Εβραίοι και οι Άραβες κατοικούσαν σε σκηνές, ενώ ο Ιάφεθ (Ευρωπαίοι) πλατήνθηκε με την κατάκτηση της γης και κατοίκησε στις σκηνές του Σημ μέσα από τη Ρωμαϊκή, Ελληνική κι Αγγλική κυριαρχία της Μέσης Ανατολής.

Το Γεν.ι αναφέρει ξεχωριστές τοποθεσίες για τα παιδιά του Νώε, ενώ το κεφάλαιο ια΄ εξηγεί πώς συνέβη αυτός ο ξεχωρισμός.

ΣΑΡΚΑ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑ

Ισμαήλ και Ισαάκ

Αναζητώντας την αλήθεια - 012

Α.   Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΗΣ ΥΠΟΣΧΕΣΗΣ (Επαγγελία).

Αυτή η περίοδος αποτελείται απ’ τις υποσχέσεις που έδωσε ο Θεός στον Αβραάμ, τον Ισαάκ και τον Ιακώβ. Ο διασκορπισμός του πληθυσμού της γης είναι το τελευταίο κεφάλαιο για το ανθρώπινο γένος που καταγράφεται στη Βίβλο. Με την κλήση του Αβραάμ απ’ το Θεό η προσοχή συγκεντρώνεται πάνω στον εκλεκτό λαό Του, τον Ισραήλ. Τώρα ο Θεός διαλέγει έναν άνθρωπο μέσα απ’ τον οποίο θα φτιάξει ένα ξεχωριστό, άγιο έθνος. Αυτό το έθνος θα αποτελέσει το θησαυροφυλάκιο όπου θα φυλαχτούν οι αλήθειες του Θεού, το κανάλι μέσα απ’ το οποίο ολόκληρος ο κόσμος επρόκειτο, τελικά, να ευλογηθεί. Στη Γένεση, αυτό το έθνος, απ’ όπου ο Μεσσίας θα ερχόταν, αναφέρεται τρεις φορές με μεγαλύτερη σαφήνεια κάθε φορά.

·     Γέν.γ:15 - το σπέρμα της γυναίκας (γένος)

·     Γέν.ιβ:18 - το σπέρμα του Αβραάμ (έθνος).

·     Γέν.μθ:10 - το σπέρμα του Ιούδα (φυλή).

Πιο κάτω, στο Β’ Σαμ.ζ:12, αναφέρεται το σπέρμα του Δαυίδ (οικογένεια) και τέλος, λέγεται σε προφητεία ότι Αυτός θα γεννηθεί από παρθένο, Ησ.ζ:14.

ΓΕΝΕΣΗ κζ

Όταν ο Θεός με την πιστότητα της αγάπης Του μας παρουσιάζει όλες τις πτυχές του χαρακτήρα ενός ανθρώπου, το κάνει για να μεγαλύνει τον πλούτο της χάρης Του και να μας διδάξει. Δεν έχει σκοπό να διαιωνίσει την ενθύμηση της αμαρτίας που στην πραγματικότητα έχει πεταχτεί στην πιο βαθιά θάλασσα για πάντα. Ο μολυσμός, τα πταίσματα και τα λάθη του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ, έχουν τελείως πλυθεί κι εξαλειφθεί, και όλοι αυτοί πήραν τη θέση τους ανάμεσα στα «πνεύματα των τετελειωμένων δικαίων» (Εβρ.ιβ:23). Η ιστορία τους όμως μένει στις σελίδες της Βίβλου για να φανερώνει τη χάρη του Θεού και να χρησιμεύσει σαν παράδειγμα στο λαό του Θεού σ’ όλους τους αιώνες. Ακόμα θέλει να μας κάνει να καταλάβουμε ότι ο Θεός δεν είχε να κάνει με τέλειους ανθρώπους στους αιώνες που πέρασαν, αλλά με ανθρώπους ομοιοπαθείς μ’ εμάς (Ιακ.ε:17).

ΓΕΝΕΣΗ κς

Γέν.κς:1-5

Το πρώτο εδάφιο αυτού του κεφαλαίου είναι σχετικό με το Γεν.ιβ:10. Οι δοκιμασίες που περνάνε τα παιδιά του Θεού εδώ στη γη, είναι σχεδόν όλες της ίδιας φύσης κι έχουν σκοπό να φανερώσουν πόσο η καρδιά αναπαύεται στο Θεό. Κάθε γενιά πρέπει να δοκιμαστεί, να εκλέξει, να διδαχτεί και να μάθει. Ο Θεός ενδιαφέρεται για τον Αβραάμ αλλά και για τον Ισαάκ και γι’ αυτό επιτρέπει αυτή την πείνα.

Είναι κάτι το δύσκολο, που σπάνια φτάνει κανείς, το να περπατά με το Θεό σε μια τόσο στενή κοινωνία ώστε η ψυχή να είναι τελείως ανεξάρτητη από πρόσωπα και πράγματα.

ΓΕΝΕΣΗ κε

Αυτό το κεφάλαιο ανοίγει με το δεύτερο γάμο του Αβραάμ, γεγονός που δεν είναι χωρίς σημασία αν το δούμε σε σχέση με το προηγούμενο κεφάλαιο. Τα προφητικά βιβλία της Καινής Διαθήκης μας διδάσκουν ότι το φυσικό σπέρμα του Αβραάμ θα εμφανιστεί και πάλι στο προσκήνιο μετά που η εκλεκτή νύμφη του Χριστού θα ετοιμαστεί και θα αρπαχτεί. Έτσι, μετά το γάμο του Ισαάκ, το Άγιο Πνεύμα μας μιλάει για την ιστορία των κατά σάρκα απογόνων του Αβραάμ σε σχέση μ’ ένα καινούριο γάμο που έκανε.

Γένεση κβ (2)

Γέν.κβ:6

Σ’ όλες αυτές τις ενέργειες του Αβραάμ υπήρχε ένα πραγματικό “έργο πίστης” κι ένα “έργο αγάπης” κι όχι μια προσποίηση. Ο Αβραάμ δεν πλησίαζε το Θεό μόνο με τα χείλη του ενώ η καρδιά του απείχε μακριά. Δεν έλεγε “Εγώ υπάγω Κύριε” χωρίς να πάει.    Είναι εύκολο να επιδεικνύει κανείς αφοσίωση. Είναι εύκολο να λέει: “Και αν πάντες σκανδαλισθώσιν εν σοί, εγώ ποτέ...” (Ματθ.κς:33,35). Ομως εκείνο που χρειάζεται είναι να μένει κανείς σταθερός και να νικά τους πειρασμούς. Η πίστη δεν μιλά για ό,τι θέλει να κάνει, αλλά κάνει αυτό που μπορεί με τη δύναμη του Κυρίου. Τίποτα δεν είναι περισσότερο αξιοθρήνητο όσο η υπερηφάνεια και η μεγαλαυχία. Η πίστη όμως ενεργεί όταν δοκιμάζεται και μέχρι τότε χαίρεται να μένει στη σιωπή και την αφάνεια. Ο Θεός λοιπόν δοξάζεται μ’ αυτή την άγια δραστηριότητα της πίστης.

 

ΓΕΝΕΣΗ κβ (1)

Γέν.κβ:1

Το να έρχεται ο Κύριος των δυνάμεων, ο ΓΙΑΧΒΕ ΣΑΒΑΩΘ και να σε φωνάζει με το μικρό σου όνομά, σημαίνει ότι θέλει να έχει μια προσωπική σχέση μαζί σου.

εδοκίμασε: όχι για να αμαρτήσει, αλλά δοκίμασε την αγάπη του (Ιάκ.α:12-15).

ΓΕΝΕΣΗ κα

Γέν.κα:1

Εδώ έχουμε την εκπλήρωση της επαγγελίας, τον ευλογημένο καρπό της προσδοκίας! Κανείς δεν περίμενε ποτέ μάταια όταν έλπιζε στο Θεό. Ο Θεός πάντα όταν κάνει διαθήκη κρατάει το λόγο Του. Όποιος με πίστη κρατάει την υπόσχεση του Θεού, είναι κάτοχος μιας σταθερής πραγματικότητας που θα απολαύσει.

Όταν πια ο Αβραάμ είχε μπροστά του εκπληρωμένη την υπόσχεση του Θεού, μπορούσε να καταλάβει τη ματαιότητα των δικών του προσπαθειών για να πετύχει την εκπλήρωση.  Ο Ισμαήλ ήταν τελείως άχρηστος σε ό,τι αφορά την υπόσχεση του Θεού.  Ήταν μόνο αντικείμενο στοργής για τα φυσικά αισθήματα της καρδιάς του Αβραάμ.

Η Σάρρα που συμβολίζει εδώ την εκκλησία γεννά στα γηρατειά της (90 χρονών) υιό. Υπάρχουν κι άλλες γυναίκες μέσα στο Λόγο του Θεού που ήταν στείρες αλλά στο τέλος γέννησαν:

Όταν μας συναντάει ο Θεός

Γένεση κεφ. κη

Ένας πολιτικός έλεγε: «Μπορείς να ξεγελάς μερικούς ανθρώπους συνέχεια ή για λίγο, όλους τους ανθρώπους. Δεν μπορείς όμως να τους ξεγελάς όλους συνέχεια».

Ο Ιακώβ έμαθε αυτό το μάθημα με ένα σκληρό τρόπο. Μπορεί να εκμεταλλεύτηκε την αδυναμία του Ησαύ, όταν αγόρασε τα πρωτοτόκια, μπορεί να ξεγέλασε τον πατέρα του τον Ισαάκ, είπαμε όμως, δεν μπορούσε να τους ξεγελάει όλους συνέχεια. Η ζωή του τώρα ήταν σε κίνδυνο. Έπρεπε να φύγει, ή πιο σωστά να το «σκάσει» για να γλιτώσει. Η αμαρτία του, τον είχε βρει (Αριθ.λβ:23).