Γέν.κς:1-5
Το πρώτο εδάφιο αυτού του κεφαλαίου είναι σχετικό με το Γεν.ιβ:10. Οι δοκιμασίες που περνάνε τα παιδιά του Θεού εδώ στη γη, είναι σχεδόν όλες της ίδιας φύσης κι έχουν σκοπό να φανερώσουν πόσο η καρδιά αναπαύεται στο Θεό. Κάθε γενιά πρέπει να δοκιμαστεί, να εκλέξει, να διδαχτεί και να μάθει. Ο Θεός ενδιαφέρεται για τον Αβραάμ αλλά και για τον Ισαάκ και γι’ αυτό επιτρέπει αυτή την πείνα.
Είναι κάτι το δύσκολο, που σπάνια φτάνει κανείς, το να περπατά με το Θεό σε μια τόσο στενή κοινωνία ώστε η ψυχή να είναι τελείως ανεξάρτητη από πρόσωπα και πράγματα.
Η Αίγυπτος και τα Γέραρα που βρίσκονται δεξιά κι αριστερά μας, μας προσφέρουν δυνατούς πειρασμούς, είτε για να μας αναγκάσουν να παρεκκλίνουμε από την οδό, είτε για να μας κάνουν να μείνουμε χαμηλότερα απ’ την αληθινή μας θέση σαν υπηρέτες του ζωντανού κι αληθινού Θεού.
Η Αίγυπτος συμβολίζει τον κόσμο με τα φυσικά του μέσα ύπαρξης και την ανεξαρτησία του απ’ το Θεό. «Ο ποταμός μου είναι εμού» (Ιεζ.κθ:3) έλεγε ένας Αιγύπτιος που δεν γνώριζε τον Κύριο και δεν αισθανόταν την ανάγκη να κοιτάξει σ’ Αυτόν.
Η Αίγυπτος είναι πιο μακριά απ’ τη γη Χαναάν απ’ ότι είναι τα Γέραρα. Ηθικά, φανερώνει μια ψυχή περισσότερο απομακρυσμένη απ’ το Θεό. Για τα Γέραρα ο λόγος του Θεού μας μιλάει στο Γεν.ι:19 και μας λέει ότι ήταν τα όρια των Χαναναίων. Η απόσταση απ’ την Ιερουσαλήμ στα Γέραρα ήταν οδός τριών ημερών. Ήταν λοιπόν πιο κοντά τα Γέραρα σε σχέση με την Αίγυπτο, αλλά ήταν στα όρια πολύ επικίνδυνων επιδράσεων.
Ο Αβραάμ συνάντησε δυσκολίες εκεί, το ίδιο κι ο Ισαάκ. Ο Αβραάμ αρνήθηκε τη γυναίκα του, το ίδιο κι ο Ισαάκ. Είναι σοβαρό να βλέπει κανείς πατέρα και γιο να πέφτουν ο ένας μετά τον άλλο στην ίδια αμαρτία και στον ίδιο τόπο. Αυτό σημαίνει ότι η επίδραση του τόπου δεν ήταν καλή. Αν ο Ισαάκ δεν πήγαινε στον Αβιμέλεχ, δεν θα βρισκόταν στην ανάγκη ν’ αρνηθεί τη γυναίκα του, αλλά η ελάχιστη παρέκκλιση απ’ την ευθεία οδό συνοδεύεται από πνευματική αδυναμία. Πολλοί εργάτες του Θεού σε περιόδους «πείνας» στράφηκαν στην Αίγυπτο για βοήθεια, χρησιμοποιώντας κοσμικές μεθόδους για να πετύχουν στο έργο του Θεού.
Ο Θεός δεν του λέει γιατί να μην πάει, απλά ΜΗΝ ΠΑΣ! Πρέπει να βαδίζουμε δια πίστεως.
Είναι αλήθεια ότι ο Κύριος του είπε: «Κατοίκησον εν τη γη» αλλά πόσο συχνά ο Κύριος δίνει στους δικούς του τέτοιες παραγγελίες που απλά είναι προσαρμοσμένες στην ηθική κατάσταση που βρίσκονται με σκοπό να τους κάνει να καταλάβουν την κατάστασή τους. Ο Κύριος είπε στο Μωυσή να στείλει κατασκόπους (Αριθ.ιγ) στη γη Χαναάν, αλλά αν η ηθική κατάσταση του λαού δεν ήταν τόσο χαμηλή δεν θα χρειαζόταν, γιατί η πίστη δεν χρειάζεται να «κατασκοπεύσει» αυτό που η υπόσχεση του Θεού της εξασφαλίζει. Το ίδιο έγινε όταν ο Κύριος είπε στο Σαμουήλ να χρίσει βασιλιά στον Ισραήλ (Α’ Σαμ.η). Είναι λοιπόν απαραίτητο, για να καταλάβουμε καλά ένα λόγο του Θεού σ’ ένα άτομο ή ένα λαό, να λάβουμε υπόψη μας την κατάσταση του ατόμου ή του λαού.
Ο Θεός επαναλαμβάνει εδώ την ευλογία που είχε δώσει στον Αβραάμ, για να βεβαιώσει τον Ισαάκ ότι θα είναι μαζί του κι αυτό, επειδή «ο Αβραάμ υπήκουσε εις την φωνήν Του»!
Γέν.κς:6-11
Βέβαια ο Ισαάκ δεν πήγε στην Αίγυπτο, αλλά έκανε το ίδιο σφάλμα που ο Αβραάμ έκανε δύο φορές.
Παρ’ όλο που ο Κύριος διαβεβαιώνει τον Ισαάκ ότι θα είναι μαζί του κι ότι θα ευλογήσει αυτόν και το σπέρμα του, αυτός δειλιάζει και λέει ψέματα. Και το ψέμα του Ισαάκ είναι μεγαλύτερο απ’ αυτό του Αβραάμ, γιατί ενώ η Σάρρα ήταν αδελφή του Αβραάμ, η Ρεβέκκα ήταν ανιψιά του Ισαάκ.
Θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε μέσα μας ότι ο Θεός μας δεν χρειάζεται πατερίτσες (ψέματα). Σαν Θεός αλήθειας που είναι, μπορεί πάντοτε να μας βοηθάει και να μας βγάζει από δύσκολες καταστάσεις αρκεί να Τον εμπιστευόμαστε χωρίς να καταφεύγουμε σε σαρκικές αμαρτωλές μεθόδους.
έπαιζε μετά Ρεβέκκας: Θα έκαναν κάποιες κινήσεις που φανέρωναν ότι είναι αντρόγυνο και κατάλαβε ότι ήταν γυναίκα του, γιατί δεν παίζει κανείς μ’ οποιαδήποτε κοπέλα.
Αβιμέλεχ: Σημαίνει «πατέρα μου βασιλιά» και ήταν μάλλον τίτλος. Δεν ήταν ο ίδιος που είχε το πρόβλημα με τον Αβραάμ γιατί αυτό το γεγονός συμβαίνει περίπου 80 χρόνια αργότερα.
Γέν.κς:12-14
εκατονταπλάσια: Σπάνια ευλογία για κείνα τα μέρη και μάλιστα σε καιρό πείνας! Μεγάλη ευλογία για τον Ισαάκ παρ’ όλο που δεν ήταν εντάξει με το Θεό. Ξέρουμε ότι ο Θεός μπορεί να ευλογήσει το λαό Του ακόμα και σε καιρό πείνας (Ησ.ξε:13 & Ψαλμ.λζ:18,19). Αλλά ίσως πει κανείς: Αν ο Ισαάκ ήταν αντίθετος με το θέλημα του Θεού, γιατί ο Θεός τον ευλόγησε; Η απάντηση είναι ότι η εξωτερική ευημερία δεν αποδεικνύει ότι είναι κανείς όπως τον θέλει ο Θεός. Υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στην ευλογία του Κυρίου και στην παρουσία Του. Πολλοί απολαμβάνουν την πρώτη χωρίς όμως ν’ απολαμβάνουν τη δεύτερη. Ωστόσο, η καρδιά είναι επιρρεπής να ερμηνεύει το ένα για το άλλο, να μπερδεύει την ευλογία με την παρουσία του Θεού, ή τουλάχιστον να πιστεύει ότι η μία πρέπει ν’ ακολουθεί την άλλη.
Τα πρόβατα και τα βόδια δεν είναι ο Κύριος! Αυτά έκαναν τους Φιλισταίους να μισήσουν τον Ισαάκ. Αν όμως ο πλούτος του ήταν ο Κύριος, επειδή ήταν ανίκανοι να καταλάβουν και να εκτιμήσουν την αξία του, αυτός θα απολάμβανε την ευλογημένη κοινωνία μ’ Αυτόν δίχως οι Φιλισταίοι να το προσέξουν.
Γέν.κς:15-22
Το φρέαρ συμβολίζει τα ζωντανά νερά που είναι το Πνεύμα το Άγιο, ο λόγος του Θεού, ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός στη ζωή μας!
Θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε τον καιρό του Αβραάμ, τότε που ανοίχτηκαν τα πηγάδια για να ποτίζονται τα κοπάδια του, με την πρώτη εκκλησία και τις ευλογίες που είχε. Οι Φιλισταίοι όμως φθόνησαν το λαό του Θεού, τον Ιησού Χριστό, και έφραξαν αυτά τα πηγάδια, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να μην βρίσκουν ζωντανά νερά. Τώρα όμως έρχεται ο Ισαάκ, ο Υιός Αρσεν, και ξανασκάβει τα παλιά πηγάδια, επιστρέφει στις πρώτες αλήθειες, στην πρώτη εκκλησία και στα ζωντανά νερά που ο Κύριος έδωσε.
Όλες οι αλήθειες που ο Κύριος έδωσε στην πρώτη εκκλησία, σκεπάστηκαν απ’ το Σατανά και τους υπηρέτες του. Εμείς όμως τώρα ξανανοίγουμε τα παλιά πηγάδια και τους δίνουμε τις ονομασίες που είχαν: Βαπτιζόμαστε με το Άγιο Πνεύμα και μιλάμε γλώσσες όπως τότε, δεν το λέμε «άγιο μύρο»! Αφού ακούσουμε το λόγο του Θεού και μετανοήσουμε βαπτιζόμαστε στο όνομα του Ιησού Χριστού, δεν γνωρίζουμε τον όρο «νηπιοβάπτισμα» ούτε το όνομα καμιάς τριάδας. Ο διάβολος έκλεισε τα παλιά πηγάδια με τα ζωντανά νερά και τους έδωσε άλλα ονόματα. Εμείς όμως, το ένα μετά το άλλο θα τ’ ανοίξουμε και θα τους δώσουμε τα πραγματικά τους ονόματα. Σκάβανε συνέχεια πηγάδια, γιατί ήταν ανάγκη να έχουν νερό μέσα στην έρημο.
Γέν.κς:23-25
Τελικά ο Ισαάκ απομακρύνεται απ’ τους Φιλισταίους κι ανεβαίνει στην Βήρ-σαβεέ. Τότε, όχι μόνο η ευλογία του Κυρίου, αλλά ο ίδιος ο Κύριος ήταν μαζί του. Κι αυτό, επειδή ο Ισαάκ έφυγε αφήνοντας πίσω τους Φιλισταίους με τα μίση τους καυγάδες και τις διαφωνίες για να πάει στη Βήρ-σαβεέ. Εκεί, ο Κύριος μπορούσε να του φανερωθεί, κάτι που δεν μπορούσε να γίνει στα Γέραρα, αν και τον είχε ευλογήσει πλούσια όσο έμεινε σ’ εκείνο τον τόπο.
Για να απολαμβάνει κανείς την παρουσία του Θεού, πρέπει να είναι εκεί που ο Θεός είναι. Όμως ποτέ δεν θα βρούμε τον Κύριο στις φιλονικίες και διαφωνίες των ασεβών ανθρώπων. Όσο ο Ισαάκ παρέμενε ανάμεσα στους Φιλισταίους δεν μπορούσε να έχει καμία σωτηριακή επίδραση σ’ αυτούς, αλλά ούτε η ψυχή του αναπαυόταν. Ο μόνος τρόπος για να φανεί κανείς χρήσιμος στους ανθρώπους αυτού του κόσμου, είναι να μείνει χωρισμένος απ’ αυτό τον κόσμο, με τη δύναμη της κοινωνίας με το Θεό, φανερώνοντας μ’ αυτό τον τρόπο σ’ αυτούς το πρότυπο μιας «πολύ υπερεχούσης οδού».
Απ’ τη στιγμή που ο Ισαάκ έφυγε από τα Γέραρα βλέπουμε μια πνευματική πρόοδο στη ζωή του: Ο Κύριος του φανερώθηκε, οικοδόμησε θυσιαστήριο, επικαλέστηκε τον Κύριο, έστησε τη σκηνή του κι οι δούλοι του έσκαψαν εκεί πηγάδι. Μόλις ο Ισαάκ έκανε το πρώτο βήμα στο σωστό δρόμο, περπατούσε από δύναμη σε δύναμη, μπήκε μέσα στην παρουσία του Θεού και γεύθηκε τη χαρά της αληθινής λατρείας. Έδειξε ότι ήταν ξένος και πάροικος, βρήκε ειρήνη και ανάπαυση κι έσκαψε ένα πηγάδι για το οποίο δεν έγινε φιλονικία και οι Φιλισταίοι δεν μπορούσαν να φράξουν, επειδή δεν ήταν εκεί.
Γέν.κς:26-29
Αυτά τ’ αποτελέσματα, ευλογημένα για τον ίδιο τον Ισαάκ, είχαν σωτηριακό αποτέλεσμα και σε άλλους. Για να μπορεί κανείς να ενεργεί στην καρδιά και τη συνείδηση των ανθρώπων του κόσμου, πρέπει να ζει τέλεια αποχωρισμένος απ’ αυτούς ενώ την ίδια στιγμή χρησιμοποιεί τέλεια χάρη προς αυτούς. Όσο ο Ισαάκ έμενε στα Γέραρα, δεν υπήρχε ανάμεσα σ’ αυτόν και στους κατοίκους του τόπου παρά έριδες και φιλονικίες. Αυτός θλιβόταν και δεν μπορούσε να βοηθήσει και τους άλλους. Όμως μόλις τους άφησε, άρχισαν να τον συμπαθούν, τον ακολούθησαν και ζήτησαν να κάνουν συνθήκη μαζί του. Καλύτερα να έχουμε καλές σχέσεις με τον Κύριο, παρά να προσπαθούμε να δημιουργήσουμε σχέσεις με τους ανθρώπους του κόσμου. Όταν το κάνουμε αυτό, τότε Εκείνος θα δείξει τη δύναμή Του πάνω μας, στην οικογένειά μας, στην εκκλησία μας και στα υπάρχοντά μας. Αν αφήνουμε τον Κύριο να μας υψώνει, τότε οι εθνικοί θα μας ψάχνουν για συνθήκες ειρήνης.
Η ιστορία των παιδιών του Θεού έχει πολλά τέτοια παραδείγματα. Αυτό που πρέπει να μας ενδιαφέρει πάνω απ’ όλα είναι να ξέρουμε ότι είμαστε στη θέση που μας θέλει ο Θεός κι ότι είμαστε εντάξει μαζί Του. Αν συμβαίνει αυτό, μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα επιδρούμε στους ανθρώπους σωτηριακά. Η πνευματική φτώχεια μας στερεί από πολλές ευλογίες και μας κάνει χρεοκοπημένους στη μαρτυρία και τη διακονία μας.
Ακόμα, δεν πρέπει όταν βρισκόμαστε σε μια θέση έξω απ’ το θέλημα του Θεού, να εξακολουθούμε να μένουμε σ’ αυτή τη θέση. Η εντολή του Θεού είναι «σταματήστε να πράττετε το κακό» και μετά ο Θεός θα μας πει «μάθετε να πράττετε το καλό» (Ησ.α:16-17). Είναι λάθος να νομίζουμε ότι μπορούμε να μάθουμε να πράττουμε το καλό, πριν σταματήσουμε να πράττουμε το κακό.
Γέν.κς:30-31
Πάλι στο πηγάδι Βήρ-Σαβεέ (φρέαρ όρκου) όπου ο Αβιμέλεχ είχε κάνει συνθήκη με τον Αβραάμ.
Γέν.κς:34-35
Ο Ησαύ περπατώντας κατά σάρκα, ότι βλέπει και του αρέσει το παίρνει χωρίς να νοιάζεται για τίποτα και για κανένα. Παντρεύτηκε λοιπόν δύο Χεταίες, πράγμα που λύπησε τους γονείς του. Αργότερα πήρε και Ισμαηλίτησα (Γεν.κη:8,9).
