Συσσωρευμένα προβλήματα ζητούν τη λύση τους. Συσσωρευμένα λάθη ζητούν την επούλωσή τους, αθροισμένες ανάγκες δέκα ετών αποζητούν ανακούφιση, αντιμετώπιση. Υπάρχει μια «παγκόσμια δίψα», μια εκζήτηση για κάτι άλλο... που θα λύσει και θα ζωοποιήσει τον πολιτισμό μας, τον άνθρωπο της εποχής μας. Κάτι που θα αναζωπυρώσει τη φωτιά στα αποκαΐδια της χιλιετίας που έφυγε. Η νέα χιλιετία είναι συνάμα και πρόκληση, ίσως είναι η «χρυσή ευκαιρία» να πραγματοποιηθούν όλες αυτές οι σχεδιαζόμενες ή σχεδιασμένες ήδη αλλαγές, ανατροπές, ανακατατάξεις, αλλαγές πλεύσης και εφαρμογές νέων πρακτικών, μιας νέας τάξης στον κόσμο μας.
Όλα αυτά που ακούμε, Νέα Εποχή, Νέα Τάξη, Νέος Παγκοσμιοποιημένος Κόσμος, δεν είναι λέξεις κενές περιεχομένου. Δεν είναι καν ευσεβείς πόθοι. Είναι η πραγματικότητα που αρχίσαμε να ζούμε και θα ζήσουμε από εδώ και πέρα, που έχει και σκοπό συγκεκριμένο και περιεχόμενο και βαδίζει με βάση συγκεκριμένο σχεδιασμό και στόχο.
Στη σκέψη κάποιων αυτός ο Νέος Κόσμος με τη Νέα Εποχή και τη Νέα Τάξη είναι γεμάτος ευκαιρίες αλλά και φοβερά μεγάλες δυνατότητες, αρκεί να γίνει η σωστή προσέγγιση και η σωστή αξιοποίηση... Αυτή ακριβώς είναι και η μεγάλη κούρσα των ημερών μας. Ποιος θα επικρατήσει, ποιος θα χειραγωγήσει τις εξελίξεις, ποιος θα καρπωθεί τις αλλαγές, τίνος σχέδια και στόχοι μακρόπνοοι θα εξυπηρετηθούν και θα ευοδωθούν.
Οι «παίκτες», όπως όλοι το αντιλαμβανόμαστε, δεν είναι πολλοί. Είναι λίγοι αλλά μεγάλοι και ισχυροί. Εκείνο που χρειάζεται να συνειδητοποιήσουμε είναι ότι το περιβάλλον, που μέσα του θα αρχίσει και θα κυλήσει η νέα χιλιετία, απαρτίζεται από 2 βασικά στοιχεία: αλλαγές, ανακατατάξεις, αναδομήσεις είναι το πρώτο και το δεύτερο θα το ονομάζαμε «παγκόσμια προετοιμασία». Φυσικά αυτά τα δυο στοιχεία-γνωρίσματα της εποχής μας δεν είναι άσχετα μεταξύ τους. Το ένα επιστρατεύεται για να υπηρετήσει το άλλο. Ένας κόσμος ανακατατάξεων, αναθεωρήσεων, αλλαγών στα συστήματα, τις ισορροπίες, τις τάσεις, με στόχο την «παγκόσμια προετοιμασία». Ποια είναι αυτή η προετοιμασία και τι αφορά; Μα είναι η παγκόσμια προετοιμασία υποδοχής. Υποδοχής του ενός, του μόνου, του μοναδικού, του μεγάλου, του «μεγάλου αδελφού» του ανθρώπου, του «αντικείμενου και του υπεραιρόμενου», όπως αναφέρει η Αγία Γραφή: «Ο άνθρωπος της αμαρτίας, ο υιός της απωλείας, ο αντικείμενος και υπεραιρόμενος εναντίον εις πάντα λεγόμενον Θεόν ή σέβασμα... αποδεικνύων εαυτόν ότι είναι Θεός» (Β' Θες.β:3-5), που δεν είναι άλλος από τον Αντίχριστο.
Πρέπει να σημειώσουμε εδώ ότι αυτό είναι το μοναδικό θέμα με το οποίο ασχολείται σήμερα ο κόσμος μας ολόκληρος και το οποίο υπηρετεί, χωρίς βέβαια οι περισσότεροι να το γνωρίζουν ή να το έχουν συνειδητοποιήσει. Ο άνθρωπος όμως του Θεού, ο Βιβλικός Χριστιανός, έχει φως πλούσιο και πληροφόρηση έγκυρη από τον Ίδιο τον Κύριο των γεγονότων, των εξελίξεων, της ιστορίας, και παρατηρεί σωστά και αξιολογεί εύστοχα, ερμηνεύοντας με την οδηγία του Αγίου Πνεύματος τα όσα ετοιμάζονται και πραγματοποιούνται γύρω μας.
Η προετοιμασία του ερχομού, η προετοιμασία της εμφάνισης, η προετοιμασία της εγκατάστασής του. Αυτή είναι η συνισταμένη στην οποία καταλήγουν όλες οι ενέργειες, όλες οι αποφάσεις, οι προτάσεις, οι κινήσεις στο παγκόσμιο στερέωμα. Αυτή η προετοιμασία έχει αρχίσει από παλιά, όμως στις μέρες μας, και ιδιαίτερα σήμερα, ετοιμάζονται με ασύλληπτα γοργούς ρυθμούς οι τελευταίες λεπτομέρειες. Και μάλιστα οι ετοιμασίες γίνονται φαινομενικά ασυντόνιστα... από φαινομενικά άσχετες... και ξένες μεταξύ τους περιοχές. Η τεχνολογία, η επιστήμη, η οικονομία, τα κοινωνικά ζητήματα, οι πολιτικές ζυμώσεις, οι συμμαχίες, η ενιαία αγορά, τα ΜΜΕ, η πληροφορική. Όλα αυτά, ενώ φαίνεται ότι δουλεύουν ανεξάρτητα και αναπτύσσονται ξεχωριστά, δεν είναι παρά ψηφίδες από το ίδιο μωσαϊκό, που ένας μοναδικός νους τις κρατάει στα χέρια του και τις μορφοποιεί με κινήσεις μελετημένες και προσχεδιασμένες, ώστε να επιβάλει στον κόσμο μας το δικό του πρότυπο, το δικό του μοντέλο, το δικό του κόσμο. Και αυτός ο νους, δεν είναι άλλος από το σατανά, το διάβολο, που πλανά την οικουμένη και τη χειραγωγεί σύμφωνα με τα σχεδία του. Αυτός είναι «Ο παγκόσμιος νους» που θα επιχειρήσει να επικρατήσει για άλλη μια φορά, και να γκρεμίσει το θεό από το ύψος της δόξας, του μεγαλείου, της αγιότητας Του, μη διστάζοντας να πλανήσει τον κόσμο όλο (Αποκ.ιβ:9), να ματοκυλίσει την ανθρωπότητα και να τη βυθίσει στο χάος, στα αδιέξοδα, στην απελπισία (Λουκάς κα:25), αρκεί να πετύχει το δικό του σατανικό σχέδιο.
«Οι άνθρωποι θέλουσιν αποψυχεί εκ του φόβου και προσδοκίας των επερχομένων δεινών...» (Λουκάς κα:26)
Μιλήσαμε για τους παίχτες αυτού του πελώριου, παγκόσμιου παιχνιδιού των εξελίξεων. Κράτη μεγάλα, ισχυρά, συνασπισμοί κρατών και πολιτικών, ακόμα και θρησκευτικές δυνάμεις και συνασπισμοί επιστρατεύονται σ’ αυτή την «παγκόσμια σύρραξη», που αποσκοπεί στην παγκόσμια προετοιμασία της υποδοχής του σατανικού προσώπου, που θα συγκεντρώσει στα χέρια του παγκόσμιες δυνάμεις, δυνατότητες και πρωτοβουλίες, με στόχο την επικράτησή του, άσχετα αν όλα αυτά γίνονται με την ανοχή του Θεού του Κυρίου, γιατί πρέπει να γίνουν, και μέσα σε όρια που ο Ίδιος ο Κύριος ελέγχει και προκαθορίζει
Ακούσαμε στις μέρες μας για το συνασπισμό G7 των επτά πλουσιοτέρων χωρών του κόσμου, που αμέσως έγινε G8, διότι μπήκε και η Ρωσία, η οποία είναι μια τεράστια δύναμη με επιρροές και δυνατότητες καθόλου αμελητέες. Ταυτόχρονα εμφανίζεται με ρόλο στις εξελίξεις και απαιτήσεις η Αμερική, η οποία έχει όπως φαίνεται απέναντί της την καθόλου αμελητέα Ευρώπη, που εξελίσσεται ταχύτατα σε πολιτική, οικονομική και στρατιωτική οντότητα, με ρόλο σημαντικό στην περιοχή αλλά και στο παγκόσμιο στερέωμα. Ποιος όμώς μπορεί να μην παραδεχτεί ότι οι ρόλοι δεν σταματούν εδώ;
Το τόξο του Ισλάμ είναι μια φανερά υπολογίσιμη παρουσία στις εξελίξεις, που και μπορεί αλλά και θα διεκδικήσει μερίδιο επέμβασης και επικράτησης. Υπάρχει η Ιαπωνία αλλά και η Κίνα, που κάνει όλο και πιο αισθητή τη ζεστή ανάσα της στις εξελίξεις, για τις οποίες και λόγο έχει αλλά και διεκδικήσεις, όπως είναι ακόμη πιο φανερό τελευταία. Ακόμα και μικρότερες μονάδες θα κληθούν να παίξουν κάποιο ρόλο στον προσανατολισμό των εξελίξεων. Η Ινδία, το Πακιστάν, με την ένταση στην περιοχή, αλλά και τις πυρηνικές τους δυνατότητες, αποκλείεται να μείνουν ουδέτερες ή αφανείς στην πορεία των εξελίξεων. Δε γνωρίζουμε ίσως την ακριβή χρονική στιγμή, όμως βλέπουμε μπροστά μας όλα όσα δρομολογούνται καθημερινά, τα οποία συνθέτουν αυτό που λέμε μέλλον, το μέλλον μας.
Ενώ τα πράγματα έχουν κάπως έτσι στο ευρύτερο παγκόσμιο στερέωμα, οι δύο άμεσα εμπλεκόμενοι και συγκρουόμενοι δεν είναι ούτε στρατοί, ούτε τεχνολογίες, ούτε κράτη. Είναι το δολάριο από τη μία και το ευρώ από την άλλη. Μερικοί μιλούν για πόλεμο που έχει ήδη αρχίσει. Άλλοι, πιο μετριοπαθείς, μιλούν για πόλεμο που ετοιμάζεται, ακήρυχτος πόλεμος. Όπως όμως κι αν έχει η πραγματικότητα, υπάρχει ένταση εμφανής και προετοιμασία εξελίξεων σε πολλά μέτωπα δυστυχώς.
Εμείς είμαστε άνθρωποι του Θεού. Αποτελούμε μια ξεχωριστή μερίδα πιστών του Χριστού, επειδή ζούμε στις μέρες του Τέλους, στους έσχατους καιρούς. Δεν έχει τόσο μεγάλο νόημα για μας η απαρίθμηση στοιχείων, η συλλογή σημείων, αλλά το ποιο είναι το μήνυμα όλων αυτών των γεγονότων για μας, για τις οικογένειες μας, για τις κοινωνίες μας.
Ο απόστολος Πέτρος προτρέπει:
«Πάvrων δε το τέλος επλησίασε .φρονίμως λοιπόν διάγετε, και αγρυπνείτε εις τας προσευχάς». (Α' Πέτρ.δ:7)
Βλέποντας και καταγράφοντας αυτά τα γεγονότα ο άγιος λυτρωμένος του Χριστού γίνεται πιο άγιος και η καρδιά του πιο προσκολλημένη με αγάπη και πίστη στο Σωτήρα Ιησού Χριστό, που είναι ζωντανός και θα ξανάρθει. Αυτό είναι το μόνο αληθινό και ενδιαφέρον μήνυμα των ημερών μας. Αυτό το μήνυμα καλούμε τους ανθρώπους να ακούσουν και να δεχτούν, πριν είναι αιώνια αργά.
