- Θα σε μολύνουν
- Θα σε παρασύρουν.
- Θα σε λερώσουν.
- Θα σε αποπροσανατολίσουν.
- Θα σε απομακρύνουν.
Είναι απόλυτα βέβαιο πως κάποια μέρα όλοι οι άνθρωποι που έζησαν πάνω σ’ αυτή τη γη θα παραδεχτούν και θα ομολογήσουν ότι ο Θεός είχε δίκιο σε όλα όσα είπε. Είτε εδώ κάτω στη γη, είτε εκεί πάνω στον ουρανό, όλοι θα ομολογήσουμε «είχες δίκιο Κύριε, όλα όσα είπες και φανέρωσες ήταν τα μόνα σωστά, τα μόνα αληθινά, είχες και έχεις απόλυτο δίκιο». Αυτό θα το ομολογήσουν οι εχθροί Του αλλά και οι πιστοί, όλοι χωρίς εξαίρεση.
Πιστεύω όμως πως δε χρειάζεται να έρθει εκείνη η ημέρα, μπροστά στη δοξασμένη παρουσία Του, για να ομολογήσει κανείς κάτι τέτοιο. Από τώρα, εάν έχει κανείς το φως Θεού και την οδηγία Αγίου Πνεύματος, μπορεί να διακρίνει πόσο σοφές και αληθινές είναι οι κρίσεις και οι θέσεις του Κυρίου, στα όσα μας προτρέπει να ζήσουμε δια πίστεως.
Αφορμή για τούτες τις απλές και γνωστές ίσως σκέψεις είναι πάλι οι μέρες μας, τα γεγονότα γύρω μας, οι δύσκολες και δυσάρεστες καθημερινές εξελίξεις, κυρίως στα πνευματικά πράγματα.
Για όσους ενδιαφέρονται και μελετούν την Αγία Γραφή, είναι γνωστό ότι ο Θεός στην Παλαιά Διαθήκη είχε ξεχωρίσει το δικό Του λαό, το λαό Ισραήλ, από τα υπόλοιπα ειδωλολατρικά έθνη της απιστίας και της αθεΐας. Στην Καινή Διαθήκη έχουμε πάλι ένα παρόμοιο διαχωρισμό. Η εκκλησία του Χριστού και ο κόσμος. Δυο περιοχές τελείως διαφορετικές, δυο κόσμοι αλλιώτικοι. Ο λαός του Θεού, η εκκλησία του Ιησού Χριστού, η νύμφη Του, από τη μια πλευρά. Αυτοί οι άνθρωποι είναι του Θεού. Τον πιστεύουν, Τον λατρεύουν, Τον υπακούουν, Τον αγαπούν. Η άλλη περιοχή για το Θεό είναι τα έθνη, οι εθνικοί, οι ειδωλολάτρες, οι άνθρωποι της απιστίας και του σκοταδιού, που λατρεύουν και υπηρετούν το Σατανά και τα σχέδιά του με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Είναι ο κόσμος, το κοσμικό φρόνημα, η κοσμική ζωή, που στην ουσία σημαίνει διαγραφή και απόρριψη του Θεού.
Το σχέδιο της αγάπης του Θεού, η σωτηρία του Ιησού Χριστού εκδηλώνεται ακριβώς σ' αυτό το σημείο. Να μας μεταφέρει από τα είδωλα στην αγάπη του μόνου ζωντανού και αληθινού Θεού, από το σατανικό κοσμικό φρόνημα στη ζωντανή πίστη, στον Ιησού Χριστό. Αυτή είναι η εξαγορά μας δια του αίματος του Ιησού Χριστού και η μεταφορά μας από το σκοτάδι στο φως και από το θάνατο στη ζωή. Οι αδελφοί μας οι Θεσσαλονικείς, τότε, στις ημέρες του απ. Παύλου, ακριβώς αυτό ζούσαν, έτσι ξεκίνησαν τον Ιησού Χριστό, επέστρεψαν από τα είδωλα ώστε να δουλεύουν το ζωντανό και αληθινό Θεό (Α' Θεσαλ.α:9).
Εδώ ακριβώς είναι που βρίσκεται το τόσο ευαίσθητο και αποφασιστικό σημείο. Αυτοί οι δύο κόσμοι, ο κόσμος ο άγιος των πιστών του Χριστού και ο κόσμος των ειδώλων, της αμαρτίας, της αποστασίας, είναι δύο περιοχές τόσο απομακρυσμένες, τόσο διαφορετικές, τόσο εχθρικές και αντίθετες, που δεν έχουν κανένα κοινό σημείο, κανένα σημείο επαφής. Ούτε κανένας άνθρωπος κατάφερε ή θα καταφέρει ποτέ να ζήσει και τα δύο, να ανήκει και στις δύο περιοχές, να ανήκει και στους δύο κόσμους. Μόνο η εκκλησία των Λαοδικέων νόμιζε ότι τα κατάφερε να μην είναι ούτε ζεστή, αλλά ούτε και κρύα, μα ο Θεός ο άγιος αηδιάζει με τη χλιαρή, τη μοιρασμένη ζωή, τη μοιρασμένη καρδιά, και τους το λέει καθαρά ότι θα τους αποβάλει, θα τους απορρίψει (Αποκ.γ:16).
Ήδη από την Παλαιά Διαθήκη το τόνιζε ο Κύριος στο λαό Του τόσο συχνά, τόσο καθαρά: Καμιά ανάμειξη δε δέχεται ο Κύριος, κανένα κοινό σημείο με τον κόσμο της ειδωλολατρίας και της αποστασίας. Το δικό Του το λαό, τους δικούς Του τους πιστούς τους θέλει άγιους, ξεχωρισμένους, διαφορετικούς, καθαρούς, να ζουν αλλιώς, να ζουν διαφορετικά ανάμεσα στους ανθρώπους της φθοράς και του θανάτου της αμαρτίας.
Στην Παλαιά Διαθήκη τους είχε πει από την αρχή της εξόδου από την Αίγυπτο:
«Δεν θέλεις κάμει μετ' αυτών, ουδέ μετά των θεών αυτών, συνθήκην. δεν θέλουσι κατοικεί εν τη γη σου, δια να μη σε κάμωσι να αμαρτήσης εις Εμέ. διότι, εάν λατρεύσης τους θεούς αυτών, τούτο θέλει εξάπαντος είσθαι παγίς εις σε.» (Έξοδος κγ:32, 33)
«Φύλαξον εκείνο, το οποίον Εγώ σε προστάζω σήμερον...Πρόσεχε εις σεαυτόν, μη κάμης συνθήκην μετά των κατοίκων της γης εις την οποίαν υπάγεις, μήποτε γείνη παγίς εν τω μέσω σου...» (Έξοδος λδ:11, 12)
Και μετά στην Καινή Διαθήκη για την εκκλησία Του μιλάει τόσο καθαρά για το θέμα αυτό το ζωτικό:
«Τίνα δε συμβίβασιν ο ναός του Θεού με τα είδωλα; διότι σεις είσθε ναός Θεού ζώντος, καθώς είπεν ο Θεός: «Ότι θέλω κατοικεί εν αυτοίς και περιπατεί και θέλω είσθαι Θεός αυτών, και αυτοί θέλουσιν είσθαι λαός μου». Δια τούτο «εξέλθετε εκ μέσου αυτών και αποχωρίσθητε», λέγει Κύριος, «και μη εγγίσητε ακάθαρτον» και «Εγώ θέλω σας δεχθή, και θέλω είσθαι Πατήρ σας, και σεις θέλετε είσθαι υιοί μου και θυγατέρες», λέγει Κύριος Παντοκράτωρ.» (Β' Κορινθίους ς:16,17,18)
«...ας απορρίψωμεν παν βάρος και την ευκόλως εμπεριπλέκουσαν ημάς αμαρτίαν, και ας τρέχωμεν μεθ' υπομονής τον προκείμενον εις ημάς αγώνα αποβλέποντες εις τον Ιησούν τον αρχηγόν και τελειωτήν της πιστεως...» (Εβραίους ιβ:1,21).
Επειδή ο Θεός γνωρίζει πολύ καλά πόση δύναμη μπορεί να έχει επάνω μας η αμαρτία και ο κόσμος της... Επειδή γνωρίζει ο Κύριος πόση επιρροή μπορεί να ασκήσει επάνω μας ο σατανάς και το ψέμα του ... Επειδή γνωρίζει ότι η πεσμένη αμαρτωλή ανθρώπινη φύση συνεχώς ρέπει προς την αμαρτία, την ειδωλολατρία, την ασέβεια, γι’ αυτό μας παροτρύνει με αγάπη και αλήθεια πολύτιμη:
· εξέλθετε από ανάμεσά τους, απομακρυνθείτε
· ξεχωρίστε από τον κόσμο
· μη εγγίσετε ακάθαρτο
· απορρίψτε κάθε βάρος και την ευκόλως εμπεριπλέκουσαν αμαρτία
· απαρνηθείτε και συσταυρώστε μαζί με το Χριστό τον εαυτό σας, τη σάρκα, μαζί με τα πάθη και τις επιθυμίες (Γαλάτες ε:24).
Και όλα αυτά μας τα παραγγέλλει ο Κύριος γιατί γνωρίζει πολύ καλά, ήδη από τον κήπο της Εδέμ, ότι η αμαρτία είναι μεταδοτική, ο σατανάς έχει στήσει έτσι όμορφα το σύστημα του κόσμου, που εύκολα εξαπατά και τυφλώνει. Γνωρίζει ο Κύριος ότι, εάν εισχωρήσει ανάμεσά μας το σάπιο, το κοσμικό, το εχθρικό, ο σατανάς με τις μεθοδείες του θα μας παρασύρει, θα μας βεβηλώσει, θα μας απομακρύνει από την πίστη στο Θεό, θα μας μολύνει. Γνωρίζει ο Κύριος την πολύ μεγάλη δύναμη της αμαρτίας επάνω μας και τις πολύ μικρές δυνάμεις αντίστασης τις δικές μας. Γι' αυτό μας ζητάει τέλειο αποχωρισμό, αλλιώτικη ζωή , διαφορετική πορεία από το πνεύμα του κόσμου της αμαρτίας.
Εμείς όμως δεν ακούσαμε, δεν προσέξαμε, δεν πιστέψαμε στα τόσα δίκαια, σωστά και αληθινά που μας συμβούλεψε για το αιώνιο καλό μας ο Κύριος. Αντίθετα κάναμε το θέλημα «της σαρκός και των διαλογισμών» μας. Κάναμε το θανάσιμο λάθος και φέραμε πολύ κοντά το βρώμικο με το άγιο, την αλήθεια με το ψέμα, το κοσμικό με το άγιο του Θεού! Αναπτύξαμε θεωρίες, υιοθετήσαμε ερμηνείες, αποδεχθήκαμε θέσεις, που φέρνουν τόσο θανάσιμα κοντά το ειδωλολατρικό των εθνών με το άγιο του Θεού. Εμείς φτιάξαμε το «γκρίζο» στη θέση του «μαύρο-άσπρο», που είναι τόσο ευδιάκριτα μέσα στην Αγία Γραφή. Εμείς φτιάξαμε το «χλιαρό» στη θέση του «ζεστό ή ψυχρό» του Θεού. Εμείς φτιάξαμε τη συμβιβασμένη χριστιανική ζωή στη θέση της αφιερωμένης ζωής της πίστης. Και βέβαια όλα αυτά έγιναν σε απόλυτη συνεργασία με το σατανά, που θέλησε να μολύνει, να βεβηλώσει, να ντροπιάσει και να ταπεινώσει την εκκλησία του Χριστού και το Θεό τον Ίδιο. Και μέχρις ενός σημείου το πέτυχε.
Εκμεταλλεύτηκε την αγάπη μας για τον εαυτό μας, το πάθος μας για προβολή και επιτυχία, την αδύναμη πίστη μας, τη μικρή αγάπη μας στον Κύριο και τη μεγάλη αγάπη μας για το δικό μας θέλημα. Συνεργάστηκε άριστα με όλα αυτά ο σατανάς, τα αξιοποίησε θαυμάσια. Έφερε τον κόσμο μέσα στην εκκλησία, αλλοίωσε το πρόσωπο, τη σύνθεση και την αποστολή της εδώ κάτω στη γη, τον άγιο χαρακτήρα του λαού του Θεού τον μόλυνε, τον βεβήλωσε με αναμείξεις κοσμικές, εθνικές, σατανικές. Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε γύρω μας με πόνο, όσοι τα βλέπουμε και όσοι απόμειναν να πονούν. Διαζύγια, διαλύσεις, μοιχεία μέσα στο άγιο σώμα του Χριστού. Κοσμικότητα, αγάπη, συμμόρφωση με τον κόσμο από τους σύγχρονους Χριστιανούς. Κοσμικό φέρσιμο, κοσμικό ντύσιμο, κοσμικό περιεχόμενο της σκέψης, της καρδιάς, της μέρας. Τι διαφορά έχει σήμερα ο λαός του Θεού από τους Φιλισταίους, τους Ευαίους, τους Αμαληκίτες, τους πιστούς του Δαγών; Τι διαφορά έχουν σήμερα οι πιστοί του Χριστού από τα άλλα έθνη τα ειδωλολατρικά; Τι διαφορά έχουν οι σύγχρονοι πιστοί από τους κοσμικούς που προσκυνούν τα είδωλα και θυσιάζουν στα δαιμόνια; (Α' Κορινθίους ι: 20).
Πρέπει να το τονίσουμε αυτό το σημείο. Δεν είναι τα βαμμένα νύχια το πρόβλημα, ούτε τα βαμμένα μαλλιά, ούτε η κοντή φούστα. ..Δε στέκεται το Άγιο Πνεύμα του Θεού σ' αυτά τα επιφανειακά στοιχεία. Το τραγικό σημείο βρίσκεται αλλού, πολύ πιο βαθιά. Είναι η καρδιά μας που αγαπάει τον κόσμο, αγαπάει τα είδωλα, αγαπάει το εθνικό φέρσιμο, τον κοσμικό τρόπο ζωής. Γι' αυτό βάλαμε στα σπίτια μας το βέβηλο, γι' αυτό αφήσαμε στις εκκλησίες μας το κοσμικό πνεύμα να υπάρχει. Τώρα όμως έχει μολύνει τα πάντα, τα παιδιά μας, τους νέους μας, την εκκλησία, το κήρυγμα, τη ζωή μας.
Το ήξερε ο Κύριος, γι' αυτό μας φώναζε με αγάπη: εξέλθετε... αποχωρίσθητε... μη εγγίσετε ακάθαρτο! Ήξερε πόσο μεταδοτικό είναι το πνεύμα του Βάαλ... ήξερε ότι η καρδιά του ανθρώπου θα τον οδηγήσει στη λατρεία του Μαμωνά, αφού ο κόσμος είναι στημένος έξυπνα, πονηρά, περίτεχνα για να εξαπατά, να πλανήσει αν είναι δυνατόν και τους εκλεκτούς.
Τώρα θερίζουμε, και το μόνο που έχουμε να πούμε είναι να ομολογήσουμε πως είχε απόλυτο δίκιο ο Κύριος που μας ήθελε ξεχωρισμένους, άγιους, αποκλειστικά δικούς Του. Τώρα κλαίμε, τώρα ντρεπόμαστε σαν Χριστιανοί για την κατάντια τη δική μας και των σπιτιών μας, τώρα ντροπιαζόμαστε σαν εκκλησίες. Γιατί δεν ακούσαμε, δεν υπακούσαμε, δεν πιστέψαμε τον Κύριο. Όμως η αγάπη Του μας δίνει κάποια περιθώρια, μας καλεί με γλυκύτητα, έστω και απ' αυτό το κατάντημα, να αφυπνιστούμε και να περισώσουμε ό,τι απόμεινε ακόμα να αναπνέει πνευματικά άγια και καθαρά:
· «ενθυμού πώς έλαβες και ήκουσας, και φύλαπε αυτά, και μετανοησον...»
· «γίνου άγρυπνος και στήριξον τα λοιπά τα οποία μέλλουσι να αποθανωσι...»
· «γενού ζηλωτής και μετανοησον...»
(Αποκ.γ:1-6, 14-22)
Εμείς που τα βλέπουμε όλα αυτά γύρω, τα νιώθουμε, τα αισθανόμαστε, δεν έχουμε παρά να συμφωνήσουμε απόλυτα με το λόγο του Θεού και στο τελευταίο σημείο.
«Όποιος έχει αυτιά κατάλληλα, γνήσια αυτιά καρδιάς, για να ακούσει, ας ακούσει τι λέει το Πνεύμα του Θεού σε όλους μας σήμερα» πριν είναι αιώνια αργά.
