Ιούδ.α:3 Αγαπητοί, επειδή καταβάλλω πάσαν σπουδήν να σας γράψω περί της κοινής σωτηρίας, έλαβον ανάγκην να σας γράψω, προτρέπων εις το να αγωνίζησθε δια την πίστιν, ήτις άπαξ παρεδόθη εις τους αγίους.

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ξεχωρισμός. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ξεχωρισμός. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 6 Αυγούστου 2018

Άνθρωποι που ο Θεός μας λέει να αποφεύγουμε

Ο Θεός μας προειδοποιεί ενάντια στην υπεροπτική συμπεριφορά και τη μισαλλοδοξία, πράγματα που φαίνονται, αλλά μας λέει ακόμα να αποφεύγουμε ανθρώπους με κακό χαρακτήρα:

1. Κακές επιρροές (Α’ Κορ.ιε:33).

«Μη πλανάσθε· Φθείρουσι τα καλά ήθη αι κακαί συναναστροφαί» 

2. Ψευδοδιδάσκαλους (Β’ Ιωάν.α:10).

Εάν τις έρχηται προς εσάς και δεν φέρη την διδαχήν ταύτην, μη δέχεσθε αυτόν εις οικίαν και μη λέγετε εις αυτόν το χαίρειν·

Κυριακή 13 Μαρτίου 2016

Είναι ωραίο να ανήκεις στο λαό του Θεού

Εβρ.ια:24-26 Διά πίστεως ο Μωϋσής, αφού εμεγάλωσεν, ηρνήθη να λέγηται υιός της θυγατρός του Φαραώ, προκρίνας μάλλον να κακουχήται με τον λαόν του Θεού παρά να έχη πρόσκαιρον απόλαυσιν αμαρτίας, κρίνας τον υπέρ του Χριστού ονειδισμόν μεγαλήτερον πλούτον παρά τους εν Αιγύπτω θησαυρούς· διότι απέβλεπεν εις την μισθαποδοσίαν.

Υπάρχει λαός του Θεού. Πάντοτε υπήρχε ο λαός του Θεού.

Ο Θεός πάντοτε ήθελε – και θέλει – ο λαός Του να ξεχωρίζει.

Τρίτη 23 Ιουνίου 2015

ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΣ ΛΑΟΣ


Χριστιανός υπό μια έννοια σημαίνει, άνθρωπος που ο Θεός έκλεξε, προσκάλεσε και ξεχώρισε από τον κόσμο (κόσμο, νοούμε το αντίθετο και υλιστικό φρόνημα του κόσμου). Αυτό, το διατύπωσε αποφασιστικά ο Χριστός: «δεν είσθε εκ του κόσμου, αλλ’ εγώ σας εξέλεξα εκ του κόσμου» (Ιωάν.ιε:19). Το ολέθριο σφάλμα πολλών είναι ότι όταν άκουσαν το «έλθετε προς με» (Ματθ.ια:28), έκλεισαν τ' αυτιά τους και δεν πρόσεξαν και το «εξέλθετε εκ μέσου αυτών και αποχωρίσθητε» (Β’ Κορ.ς:17). Όμως, πώς να ζήσεις το Χριστό και με το Χριστό μέσα στον κόσμο!..

Τρίτη 15 Μαΐου 2012

Διαχωρισμός


Ο γνωστός, συνηθισμένος και πλέον αποδεκτός διαχωρισμός των αν­θρώπων γύρω μας με βάση τη σχέση τους με το Θεό, είναι ο χωρι­σμός αμαρτωλοί και Χριστιανοί ή αμαρτωλοί και πιστοί του Χριστού ή άπιστοι και πιστοί -είναι θέμα ορο­λογίας από εκεί και πέρα.
Όταν χρησιμοποιούμε αυτό το δια­χωρισμό, το μυαλό μας πηγαίνει σε δύο κατηγορίες ανθρώπων. Όλοι αυτοί που δεν ασχολούνται με το Χριστό, την αγάπη Του, τη σωτηρία Του. Αυτοί είναι έξω από την εκκλη­σία, ανήκουν στον κόσμο της αμαρ­τίας. Οι άλλοι, της δεύτερης κατη­γορίας, είναι οι μέσα στην εκκλησία, όλοι αυτοί που τους λέμε πιστούς του Χριστού, αναγεννημένους ή Χρι­στιανούς, αδελφούς μας, παιδιά του Θεού. Εδώ ακριβώς είναι που βρίσκεται το μεγάλο λάθος. Δεν είναι αυτός ο διαχωρισμός σύμ­φωνα με τα κριτήρια της αγάπης του Κυρίου, σύμφωνα με την αγιότητα και τη δικαιοσύνη Του. Ο Κύριος βλέπει πολύ διαφορετικά τον άνθρωπο και τα κριτήριά Του διαφέρουν. Για το Θεό δεν έχουν αξία ούτε τα λόγια που λέμε, ούτε οι υποσχέσεις, ούτε οι προθέσεις μας. Η ζωή μας μετράει, αυτό που ζούμε, το καθημερινό μας περπάτημα εάν είναι μέσα ή έξω από το θέλημά Του, εάν είναι μέσα ή έξω από τον άγιο λόγο Του, εάν ταυτίζεται ή όχι με το φρόνημα και τη ζωή του Ιησού Χριστού.

Πέμπτη 22 Μαρτίου 2012

Απόλυτο δίκιο


  • Θα σε μολύνουν
  • Θα σε παρασύρουν.
  • Θα σε λερώσουν.
  • Θα σε αποπροσανατολίσουν.
  • Θα σε απομακρύνουν.
Είναι απόλυτα βέβαιο πως κάποια μέρα όλοι οι άνθρωποι που έζησαν πάνω σ’ αυτή τη γη θα παραδεχτούν και θα ομολογήσουν ότι ο Θεός είχε δίκιο σε όλα όσα είπε. Είτε εδώ κάτω στη γη, είτε εκεί πάνω στον ουρανό, όλοι θα ομολογήσουμε «είχες δίκιο Κύριε, όλα όσα είπες και φανέρωσες ήταν τα μόνα σωστά, τα μόνα αληθινά, είχες και έχεις απόλυτο δίκιο». Αυτό θα το ομολογήσουν οι εχθροί Του αλλά και οι πιστοί, όλοι χωρίς εξαίρεση.

Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2012

ΓΕΝΕΣΗ ιη

Αυτό το κεφάλαιο μας δίνει ένα καλό παράδειγμα των αποτελεσμάτων μιας ζωής αποχωρισμού και υπακοής (Ιωάν.ιδ:23).

Η κοινωνία με το Θεό που απολαμβάνει ένας πιστός που υπακούει, είναι τέλεια άγνωστη σ’ αυτόν που ζει μέσα σε μια κοσμική ατμόσφαιρα. Πρέπει να θυμόμαστε ότι η δικαίωση και οι καρποί της δικαίωσης είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Το να είναι κανείς παιδί είναι ένα πράγμα και το να είναι ένα ευπειθές παιδί είναι άλλο πράγμα. Ένας πατέρας λοιπόν, αγαπά το παιδί που τον υπακούει και το κάνει συμμέτοχο στις σκέψεις και τα σχέδιά του.