ΑΓΙΑ ΖΩΗ

Α.  ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΖΩΗΣ

Εβρ.ιβ:14 “Ζητείτε ειρήνην μετά πάντων, και τον αγιασμόν, χωρίς του οποίου ουδείς θέλει ιδεί τον Κύριον.”

Η λέξη “άγιος”  στα Εβραϊκά  είναι “καντός” και σημαίνει “ξεχωρισμένος για τον Θεό”.  Η Εβραϊκή λέξη μεταφράζεται “άγιος, αφιερωμένος, καθαγιασμένος.” Αυτή είναι η κύρια σημασία της λέξης κι αναφέρεται σε κάποιο άτομο ή πράγμα που είναι άγιο, αφιερωμένο, αποχωρισμένο ή καθαγιασμένο - κάτι που έχει ξεχωριστεί για τον Θεό.

Σ’ αυτό το κεφάλαιο θα ασχοληθούμε με τον πρακτικό αγιασμό, το βάδισμα του Χριστιανού δηλαδή. Μερικοί θεωρούν τον αγιασμό σαν κάτι αγγελικό, κάτι πνευματικό, μυστικιστικό και τελείως έξω απ’ αυτό τον κόσμο. Τα πράγματα όμως δεν είναι έτσι.  Η ζωή του αγιασμού είναι μία πρακτική, γήινη, ώρα με την ώρα εμπειρία νίκης, μία ζωή θριάμβου. Αυτή η πρακτική ζωή του αγιασμού είναι απαραίτητη αν θέλουμε να είμαστε έτοιμοι όταν έλθει ο Ιησούς.

Ο αγιασμός είναι ευαγγελισμός

Ένας πιστός, με ζωή Χριστού, μιλάει πιο πολύ για τον Κύριό του, από οποιονδήποτε άλλον, που φλύαρα λέει πολλά λόγια αριστερά και δεξιά χωρίς, να μπορεί να τ’ αποδείξει.

Ένας πιστός, με ζωή Χριστού και να σφραγίσει το στόμα του πάλι από την ζωή του βγαίνουν δυνατά και πειστικά επιχειρήματα, που αφοπλίζουν και την πιο δύσκολο συζήτηση.

Ένας πιστός, με μια ζωή Χριστού, με μόνη την ζωή του παρουσιάζει όλο το έργο τού Χριστού, ζωντανό ανάγλυφο, βιωμένο που κάνει τους ανθρώπους να στέκονται, να διερωτώνται, να απορούν.

ΓΕΝΕΣΗ ιη

Αυτό το κεφάλαιο μας δίνει ένα καλό παράδειγμα των αποτελεσμάτων μιας ζωής αποχωρισμού και υπακοής (Ιωάν.ιδ:23).

Η κοινωνία με το Θεό που απολαμβάνει ένας πιστός που υπακούει, είναι τέλεια άγνωστη σ’ αυτόν που ζει μέσα σε μια κοσμική ατμόσφαιρα. Πρέπει να θυμόμαστε ότι η δικαίωση και οι καρποί της δικαίωσης είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Το να είναι κανείς παιδί είναι ένα πράγμα και το να είναι ένα ευπειθές παιδί είναι άλλο πράγμα. Ένας πατέρας λοιπόν, αγαπά το παιδί που τον υπακούει και το κάνει συμμέτοχο στις σκέψεις και τα σχέδιά του.