Εβρ.ια:24-26 Διά πίστεως ο Μωϋσής, αφού εμεγάλωσεν, ηρνήθη να λέγηται υιός της θυγατρός του Φαραώ, προκρίνας μάλλον να κακουχήται με τον λαόν του Θεού παρά να έχη πρόσκαιρον απόλαυσιν αμαρτίας, κρίνας τον υπέρ του Χριστού ονειδισμόν μεγαλήτερον πλούτον παρά τους εν Αιγύπτω θησαυρούς· διότι απέβλεπεν εις την μισθαποδοσίαν.
Υπάρχει λαός του Θεού. Πάντοτε υπήρχε ο λαός του Θεού.
Ο Θεός πάντοτε ήθελε – και θέλει – ο λαός Του να ξεχωρίζει.
Ο μόνος τρόπος για να μπορέσει ο Ισραήλ να μείνει
ξεχωρισμένος, να φαίνεται ότι ανήκει στον Κύριο, ήταν να υπακούσει στον νόμο:
Ενδυμασία (Πειράζει αν είναι σύμμικτο το ρούχο μου;),
λατρεία, κούρεμα, Σάββατο, σπορά….
Δεν επιτρεπόταν να πάνε σε άλλα έθνη.
Βέβαια, όλα αυτά δεν ισχύουν για μας σήμερα, αλλά υπάρχουν άλλοι νόμοι, της Καινής Διαθήκης, που πρέπει να διέπουν τον λαό του Θεού.