«Τέκνα μου αγαπητά,
Να έρχεστε να σας παντρεύουμε! Κι ας μην είστε πιστοί της Εκκλησίας! Ελάτε, όπως θα πηγαίνατε σε ένα θέατρο, όπως θα πηγαίνατε στα μπουζούκια για να διασκεδάσετε με τους φίλους σας!
Μη φοβάστε το Θεό ότι δεσμεύεστε τάχα επειδή παντρευτήκατε στην εκκλησία, ότι είναι τάχα μυστήριο και κάτι το ιερό, κάτι που πρέπει να σας προκαλεί δέος ή να σας φρικάρει!
Ελάτε σε εμάς χωρίς καμιά συστολή ή αναστολή! Μια πλάκα γίνεται εδώ, και θα χαρείτε κι εσείς και οι συγγενείς σας και οι φίλοι σας...
Τίποτε το σοβαρό δεν γίνεται, τίποτε δεν θα αλλάξει στη ζωή σας... Όπως κοσμικά ή και χωρίς Θεό ζούσατε και συζούσατε πριν, έτσι και τώρα...μετά το «μυστήριο»! Και αν δεν θέλετε παιδιά («ακόμα») ξέρετε εσείς...
Δι ευχών των αγίων, κλπ, κλπ!..»
