Είναι φυσικό, φυσιολογικό και ανθρώπινο. Βλέπω γύρω μου, προσπαθώ να καταλάβω και να εξηγήσω.
Ζωές, συμπεριφορές, καταστάσεις, πορείες και κατάληξη φυσικά.
Παρατηρώ σιωπηλά και είναι φυσικό να βγαίνουν κάποια συμπεράσματα. Πρώτα για εμένα, για τη δική μου τη ζωή, αλλά και για άλλους γύρω μου, όσους θέλουν, όσους προβληματίζονται, όσους θα 'θελαν να αλλάξουν… βηματισμό και να ζήσουν κάτι άλλο, κάπως αλλιώς, διαφορετικό απ' αυτό που ζούνε.
-Δεν αγαπώ τον Ιησού Χριστό. Τον πιστεύω, προσπαθώ να Τον ακολουθήσω, αλλά δεν Τον αγαπώ.
-Δεν Τον έβαλα πρώτο και πάνω από όλους και όλα τον Κύριο.
-Δε μίσησα την αμαρτία. Μίσος με απόρριψη, αποστροφή, καταδίκη.
-Δεν απαρνήθηκα τον εαυτό μου.
-Αγαπώ τον κόσμο. Μου αρέσει ο κόσμος, τον θέλω.
-Δεν με έχει γεμίσει ακόμα ο Ιησούς Χριστός.
-Είμαι ακόμα ζωντανός.
-Θέλω να ακολουθήσω τον Ιησού Χριστό ζωντανός. Ζωντανός και συγχωρημένος και ξανασυγχωρημένος.
Αυτά βλέπω και καταλήγω στο απλό συμπέρασμα πως όλα εξηγούνται. Γι' αυτό δεν έχω χαρά και ειρήνη στην καρδιά μου, στο σπίτι μου, στη μέρα μου. Γι' αυτό δεν απολαμβάνω τη σωτηρία μου, που είναι απόλαυση, "περιποίηση σωτηρίας" (Α΄ Θες.ε:9), όταν είναι γνήσια και ζωντανή.
Όλα εξηγούνται και η μεγάλη εξήγηση, η μόνη εξήγηση στη ζωή μας λέγεται Ιησούς Χριστός. Απ' Αυτόν περνάνε όλα και δυστυχώς δεν το 'χουμε καταλάβει.
