Η αντίληψή μας για την αξία των πραγμάτων επηρεάζεται άμεσα και βαθιά από υποκειμενικά στοιχεία. Τις γραμμές που 'χουμε χαράξει, τους στόχους που βάζουμε για το μέλλον μας.
Μιλάμε και καλλιεργούμε κάποια στοιχεία που μας γυαλίζουν, ασκούν πάνω μας μια έλξη, εκπέμπουν κάποιες υποσχέσεις, που μας μαγνητίζουν. Έχει αποδειχτεί με ιστορικά στοιχεία πως δεν είμαστε σε θέση να αξιολογήσουμε σωστά, έστω και τα συμφέροντά μας.
Μέσα στο λόγο του Θεού υπάρχουν αξίες, κάποιες αξίες, που κι αυτές προβάλλονται και προσφέρονται για όσους θελήσουν να τις αγκαλιάσουν, για όσους αιχμαλωτιστούν και ποθήσουν να τις αξιοποιήσουν.
Τελευταία ξεχώρισε μέσα μου κάτι, που σε πολλούς φαντάζει κοινό ή γνωστό. Εμένα μ' ενθουσίασε η ανακάλυψη. Εντάσσεται κι αυτό στο διαφορετικό τρόπο θεώρησης που έχει ο Θεός για τα πράγματα από τον τρόπο που εμείς βλέπουμε, αξιολογούμε και προκρίνουμε. Απόσταση μεγάλη. Το ονόμασα η μεγάλη αξία του ενός.
(Λουκ.ιε:3-7) Το ένα πρόβατο, το χαμένο πρόβατο, το παγιδευμένο πρόβατο. Ασύγκριτη η αξία του για τον ποιμένα. Του έλειψε, το πόνεσε. Κανείς, ποτέ, πουθενά στην Ιστορία δεν ασχολήθηκε με το ένα, το μικρό, το ασήμαντο. Μα είναι φυσικό, μόνο ο Δημιουργός ξέρει την αξία του. Και βγαίνει στους δρόμους και θυσιάζεται για τη μια, τη συγκεκριμένη περίπτωση. Και υπάρχουν περιπτώσεις που έχουν ανάγκη από προσωπικό ενδιαφέρον και συμπάθεια.
(Ιωάν.δ:4-30) Η αξία της μιας ψυχής. Μια ολόκληρη μέρα ξόδεψε ο Κύριός μας με την όχι και τόσο καθαρή στις υποθέσεις της Σαμαρείτισσα, ενώ όλη η διακονία Του επί της γης ήταν τριάμισι χρόνια και το ήξερε ο Κύριός μας πολύ καλά αυτό. Δίπλα μας υπάρχει η μεγάλη αξία της μιας ψυχούλας, που ψηλαφά στο σκοτάδι, που ζητιανεύει από μας. Πόσο δείχνουμε να απέχουμε εμείς, με τις πελώριες αίθουσες, τα μεγαλεπήβολα οργανωτικά προγράμματα, το κυνήγι των αριθμών και των ακροατηρίων!...
(Λουκάς ιθ' 1-10) Η αξία της μιας μετάνοιας. Μέσα στο πλήθος ξεχώρισε ο Ιησούς τον ένα, που διψούσε και είχε τη διάθεση να τα δώσει όλα για να Τον αποκτήσει. Το μάτι του Ιησού πιάστηκε στον Ζακχαίο, που σαν αρουραίος κρεμόταν απ' τα κλαδιά της συκομουριάς. Κανένας άλλος απ' το τεράστιο εκείνο πλήθος. Μόνο ένας. Σαν μαγνήτης ισχυρός η δίψα του άρπαξε το βλέμμα του Ιησού και το 'στρεψε πάνω του. Μα γι' αυτόν ήρθε ο Κύριος, για τέτοιες περιπτώσεις.
Μια ζωή που αναζητούσε και βρήκε τη λύτρωση. Οι άλλοι; Τίποτα, χωρίς σημασία, έμειναν ένα απρόσωπο, ενθουσιασμένο πλήθος. Δεν έλεγε τίποτα στον Κύριό μας ούτε ο Κύριος έλεγε γι' αυτούς τίποτα το ξεχωριστό, κι ας Τον υποδέχονταν με φοίνικες και χιτώνες στον αέρα.
(Αποκ.γ:20) Η αξία της μιας καρδιάς. «Ιδού ίσταμαι εις την θύραν... εάν τις...» Όχι απαιτήσεις, όχι πιεστικός τρόπος. Αυτός που θέλει, αυτός που λαχταρά, που θα αξιοποιήσει την προσφορά της αγάπης. Εμείς έχουμε άλλα κριτήρια και φυσικά άλλους τρόπους που σκεπτόμαστε και αντιδρούμε. Δεν μας λέει τίποτα η μια ψυχή ή μας λέει λίγα. Είμαστε μαγεμένοι με τα μεγάλα νούμερα. Μια καρδιά, μια απλή καρδιά γυρισμένη ολόκληρη προς το Θεό, μια απλή γνήσια καρδιά ζυγίζει περισσότερο απ' ολόκληρη τη γη μας στα μάτια του Θεού και αυτήν αναζητά για να δειχτεί δυνατός και να δοξαστεί. (Β' Χρον.ις:9).
(Έξ.ις:13-21) Η αξία της μιας μέρας. Το γομόρ της ημέρας. Ευθύνη του Θεού προσωπική. Να ξέραμε τι μεγάλη ευλογία είναι η μια μέρα και τι κατάρα είναι τα σχέδια για δύο, τρεις, πέντε μέρες... Φαίνεται καθαρά γιατί δεν απολαμβάνουμε τη ζωή της πίστεως, γιατί δεν έχει μεγαλείο αυτό που ζούμε. Ο Θεός μιλά για μια μέρα, για το σήμερα. Αυτό χαρίζει, αυτό φροντίζει. Εμείς φορτωνόμαστε άλλες δέκα από πάνω. Και με την απαίτηση να αναλάβει κι αυτά ο Κύριος. Μεγάλη απάτη. Δε θα αναμιχθεί ο Κύριος. Θα μας αφήσει να βολοδέρνουμε και να βγάλουμε τα μάτια μας μόνοι μας. Το μέρος Του το έκαμε. Το χρέος Του, η μέριμνα της μιας μέρας. Μένει να κατανοήσουμε πως αυτό που μας προτείνει και προσφέρει ο Θεός δεν είναι εντολή τυφλή και σκληρή, ούτε νόμος άκαμπτος και ψυχρός. Είναι δώρο, είναι το αγαθό μας, και μόνο σαν συμμορφωθούμε και το ζήσουμε, θα νιώσουμε την αξία του.
Η μεγάλη αξία της μιας ψυχής, της μιας απλής καρδιάς, της μιας μέρας. Τα 'χουμε μπροστά μας. Γιατί αυτοσχεδιάζουμε; Γιατί το βρίσκουμε τόσο δύσκολο να συμμορφωθούμε, να σεβαστούμε το νόμο του Θεού, να αξιοποιήσουμε το θέλημά Του όπως μας προσφέρεται; Είμαστε ακόμα ζωντανοί και πολλές φορές σαρκικοί, γι ' αυτό η ζωή μας είναι χωρίς αξίες και οι μεγάλες, πολύτιμες, απλές αξίες του λόγου του Θεού λείπουν δραματικά από το καθημερινό μας περπάτημα.
