Το φρόνημα του χριστιανισμού αλλοιώνεται από την πρώτη στιγμή όταν οι αρχηγοί, οι «φιλοπρωτεύοντες» χριστιανοί πολεμούν την γνήσια αποστολική διδασκαλία στη Μ. Ασία . Στην Πέργαμο ονομάζονται Νικο-λαίτες (αυτοί που εξουσιάζουν στον λαό) .
Στην Φρυγία και σε όλη την Μ.Ασία οι νικολαίτες διαχωρίζουν και υποτάσουν τον λαό στην καθεστωτική νέα τάξη ενός πρώιμου ιερατείου (τάξη προφητών)..Τo 70 μ.Χ.ο ρωμαϊκός στρατός με στράτηγο τον Τίτο ισοπεδώνει όλη την Ιερουσαλήμ εξαφανίζοντας ταυτόχρονα την μεγαλύτερη χριστιανική κοινοβιακή κοινότητα .Το κέντρο του χριστιανισμού μεταφέρεται στην Ρώμη .Ετσι οι νικολαίτες κυρίως μέσα από την μοντανιστική κίνηση έχουν στην ανατολή ελεύθερο το πεδίο της επικράτησής τους . Δοκιμασμένη (μέχρι σήμερα) μέθοδος είναι η χρήση των πνευματικών χαρισμάτων(προφητείες κλπ) με θεαματικό τρόπο, με επιδεικτική και κραυγαλέα υπερβολή . Η συνταγή των φαρισαίων. Χειραγωγούν τα γυναικάρια με δεισιδαιμονίες , μετατρέπουν τους μύθους τους σε παραδόσεις , και συγκροτούν ότι ο Θεός απεχθάνεται : θρησκεία . Δημιουργούν δόγματα.Είναι το σύστημα με τις ίδιες μεθόδους πλύσης εγκεφάλου, αποπροσανατολισμού και κατακυρίευσης που χρησιμοποιούνται και σήμερα από τους καθεστωτικούς .
Τον δεύτερο αιώνα οι μοντανοί επιχειρούν να επεκταθούν στην Ρώμη με την ίδια μέθοδο του δούρειου ίππου όπως και στην ανατολή . Η πρακτική τους είναι αναλλοίωτη : Αντιποίηση της εκκλησίας
(α) με αντιαιρετικούς αγώνες (συνηθισμένη πρακτική των νικολαιτών μέχρι σήμερα)
(β) με υπερβολή των«χαρισμάτων».
Προσφέρονται να "βοηθήσουν" την εκκλησία κατά των γνωστικών με την ανάπτυξη της θεολογίας. Στην πράξη επιτίθενται συστηματικά μάλλον σε εκείνους τους γνωστικούς που επιστρέφουν στην εκκλησία (μαρκιωνίτες). Όταν διαπιστώνουν οτι η επίδειξη χαρισμάτων δεν αποδίδει στην δύση σαν μέθοδος επιβολής , οι νικολαίτες (Τερτυλλιανός) εμφανίζονται σαν ηθικολόγοι με κραυγαλέο τρόπο , σε βαθμό να κατηγορούν την εκκλησία επειδή συγχωρούσε τους μετανοούντες αμαρτωλούς . Μετά την αποτυχία τους προσπαθούν να δημιουργήσουν χωριστή πουριτανική μοντανιστική εκκλησία χωρίς αποτέλεσμα .
Τον τρίτο αιώνα επιχειρούν στην Ρώμη με εκπρόσωπο τον Ιππόλυτο τα ίδια τεχνάσματα :
(α)αντιαιρετικος αγώνας και
(β) υποκριτικός πουριτανισμός και ρατσισμός για τους φτωχούς και τους δούλους .
Όταν και πάλι αποτυγχάνουν, προσπαθούν να διώξουν τους πρεσβυτέρους και να εγκαθιδρύσουν εξουσία στην εκκλησία με ένα θρασύτατο πραξικόπημα .
Το αποτυχημένο πραξικόπημα των νικολαιτών δεν θα έχει συνέχεια λόγω των ρωμαικών διωγμών.
Τον τέταρτο αιώνα οι νικολαίτες (Ευσέβιος-Αθανάσιος-Αρειος) που έχουν διδαχθεί από τα προηγούμενα λάθη τους συναλλάσονται απ ευθείας με την ρωμαική εξουσία , προσφέροντάς κεντρική θρησκευτική υποταγή των μαζών στην εξουσία . Επικρατούν σαν κρατική θρησκεία και στην συνέχεια η διεκδίκηση της εξουσίας τους οδηγεί σε συνεχείς διασπάσεις . Καθολικοί-αρειανιστές-ορθόδοξοι-προτεστάντες-κόπτες-αγγλικανοί-μανιχαίοι-βαπτιστές-ιαχωβίτες-πεντηκοστιανοί-αντβεντιστές-χριστάδελφοι κλπ ,διεκδικούν την διαδοχή του μοντανισμού και συγκρούονται σε συνόδους και συνέδρια μέχρι σήμερα.
Οι νικολαίτες σήμερα
Είναι εύκολο να τους ξεχωρίσεις γιατί όπως και στο παρελθόν η τακτική τους δεσμεύεται απο τις επιδιώξεις τους :
-καθεστωτική νοοτροπία-θρασύτητα και παραπλάνηση
-αντιαιρετικoί αγώνες-θεολογία-υποκρισία και ναρκισισμός
-αντιποίηση του Χριστού και θρησκεμπορία
-παραδόσεις και μυθοπλασίες
... Τα «επιχειρήματα» τους βασίζονται στις απόψεις του (αγαπημένου της αριστοκρατίας) «αγίου» των «ησυχαστών» Παλαμά που το 1349 εγκαθίσταται από την ρωμαική εξουσία επίσκοπος των νικολαιτών στην (πνιγμένη απο το αίμα των χριστιανών) Θεσσαλονικη .
(Σημ .Τα περί δήθεν αντινομισμού των νικολαιτών είναι μεταγενέστερη αυθαιρεσία με σκοπό την κάλυψη της πραγματικής καταγωγής του καθολικισμού. Ο Κύριος απεχθάνεται περισσότερο τους υποκριτές . H υπόθεση του Κλήμη αλεξάνδρειας ότι μπορεί να πήραν το όνομά τους από κάποιον Νικόλαο είναι στο ίδιο μήκος κύματος . Αντιθέτως στην Αγία Γραφή τα ονόματα αντιστοιχούν σε ιδιότητες)
