Αν εγώ είμαι πατήρ, πού είναι η τιμή μου; και αν κύριος εγώ, πού ο φόβος μου;(Μαλαχ.α:6)
Η Εκκλησία του Χριστού αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα. Αυτό είναι φυσικό καθώς εμείς ανήκουμε στο Θεό αλλά ο κόσμος στον Πονηρό (Α' Ιωάν. ε:19). Καθήκον μας είναι να διατηρήσουμε την καθαρότητα της Εκκλησίας και της πίστης ``ήτις άπαξ παρεδόθη εις τους αγίους’’ (Ιούδα 3).
Υπάρχουν σήμερα κήρυκες που προσκαλούν τους ανθρώπους στον Ιησού επειδή είναι ο καλύτερος γιατρός του κόσμου. Αν δεχτείς τον Ιησού, λένε, δε θα χρειάζεσαι φάρμακα, δε θα χρειάζεται να πληρώνεις τους γιατρούς. Έλα στον Ιησού και θα είσαι υγιής. Έλα στον Ιησού και θα γίνεις πλούσιος. Έλα στον Ιησού και θα ζεις σε αφθονία και άνεση...
Ποιον Ιησού προσφέρουμε στους ανθρώπους; Μήπως έναν Ιησού πολύ φτηνό, που όχι μόνο δεν κοστίζει τίποτα αλλά και βοηθάει να ζούμε με άνεση, χωρίς προβλήματα; Ή τον Ιησού που είναι ΚΥΡΙΟΣ και ΣΩΤΗΡΑΣ;
Η Βίβλος είναι σαφής ότι ο Ιησούς είναι Κύριος. Στην Επιστολή προς Φιλιππησίους διαβάζουμε: ``Ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος εις δόξαν Θεού Πατρός’’ (Φιλιπ.β:11).
«εις δόξαν Θεού Πατρός» σημαίνει μέσα στη δόξα του Θεού Πατέρα, ή με τη δόξα του Θεού Πατέρα. Όμως ο Θεός έχει ξεκαθαρίσει επανειλημμένα ότι τη δόξα Του δεν την δίνει σε άλλον (Ης.μβ:8, μη:11)!
Αν ο Ιησούς δεν είναι Κύριός μας, δεν ανήκουμε στη Βασιλεία Του, δεν είμαστε παιδιά του Θεού, δεν είμαστε νέα κτίσματα, είμαστε ακόμη μέσα στις αμαρτίες μας. Το Ευαγγέλιο λέει:
«Εάν ομολογήσης διά του στόματός σου τον Κύριον Ιησούν, και πιστεύσης εν τη καρδία σου ότι ο Θεός ανέστησεν αυτόν εκ νεκρών, θέλεις σωθή» (Ρωμ. ι:9).
Δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να σωθούμε. Υπάρχουν πολλές θρησκείες στον κόσμο και πολλοί θρησκευτικοί δάσκαλοι. Όμως μόνο ο Ιησούς έχει να δείξει τα σημάδια από τα καρφιά. Ποιος πέθανε για τις αμαρτίες μας, ποιος αναστήθηκε για τη δικαίωσή μας; Μόνον ο Ιησούς! Γι’ αυτό και είναι ο μόνος δρόμος για να σωθούμε.
Είναι σπουδαίο ο Ιησούς να είναι Κύριος στη ζωή του πιστού. Αν ο Ιησούς δεν είναι Κύριος στη ζωή του πιστού, δεν είναι Κύριος στη ζωή της Εκκλησίας και της κοινωνίας. Αλλά το Ευαγγέλιο καλεί:
«Πάσα γλώσσα να ομολογήση ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος εις δόξαν Θεού Πατρός».
Η Εκκλησία και η κοινωνία απαρτίζονται από άτομα. Συνεπώς, αν ο Ιησούς δεν είναι Κύριος στο άτομο, δεν μπορεί να είναι Κύριος στην Εκκλησία ή την κοινότητα.
Ο Ιησούς εργάζεται πάντοτε με άτομα. Δεν είναι εθνικός Σωτήρας της Ελλάδας ή της Βουλγαρίας κ.λ.π., αλλά προσωπικός Σωτήρας δικός μου και δικός σου. Ήρθε να σώσει τον κόσμο από τις αμαρτίες του, όμως καθένας πρέπει να Τον δεχτεί προσωπικά στη ζωή του, επειδή ο Ιησούς αγάπησε εμένα και έδωσε τη ζωή Του για μένα προσωπικά.
Τι σημαίνει να είναι ο Ιησούς Κύριος του πιστού;
1- Όταν ο Ιησούς είναι Κύριός μου, αυτό με βάζει σε ΜΙΑ ΝΕΑ ΘΕΣΗ. Δεν είμαι πλέον εχθρός του Θεού, επειδή ο Ιησούς με έχει συμφιλιώσει μαζί Του και έτσι είμαι μπροστά στο Θεό άγιος και άμωμος και ακατάκριτος (Κολ.α:17-22). Χάρη στον Ιησού έχω ειρήνη με το Θεό (Ρωμ.ε:1), επειδή ο Θεός με ελευθέρωσε από την εξουσία του σκότους και με έφερε στη βασιλεία του αγαπημένου του Υιού (Κολ.α:13). Τώρα είμαι παιδί του Θεού (Α' Ιωάν.γ:2) και σαν παιδί του Θεού πρέπει να Τον τιμώ και να κάνω το θέλημά Του.
2- Όταν ο Ιησούς είναι Κύριός μου, αυτό δίνει στη ζωή μου ΝΕΟ ΣΚΟΠΟ. Δεν ζω πια για τον εαυτό μου, αλλά για τον Ιησού. Η ζωή μου ανήκει σ’ Εκείνον, που πέθανε για να μου δώσει νέα ζωή. Οφείλω να Τον υπηρετώ κάνοντας το θέλημά Του.
«Σεις είσθε γένος εκλεκτόν, βασίλειον ιεράτευμα, έθνος άγιον, λαός τον οποίον απέκτησεν ο Θεός, διά να εξαγγείλητε τας αρετάς εκείνου» (Β' Πέτρ.β:9).
Για ποιο λόγο μας απόκτησε ο Θεός; Για να εξαγγείλουμε στον κόσμο τις αρετές Εκείνου που μας κάλεσε “εκ του σκότους εις το θαυμαστόν αυτού φως’’ (Α' Πέτρ.β:9).
3- Όταν ο Ιησούς είναι Κύριός μου, έχω ΝΕΟ ΟΡΑΜΑΤΙΣΜΟ. Βλέπω τον κόσμο με διαφορετικά μάτια - τα μάτια της πίστης. Μερικοί χριστιανοί εκδηλώνουν έκπληξη όταν υποφέρουν. Αλλά γιατί; Ο Ιησούς, λένε, υποσχέθηκε ότι θα φροντίζει για μένα, θα λύνει τα προβλήματά μου, θα με θεραπεύει... Γιατί λοιπόν αντιμετωπίζω προβλήματα; Μήπως υπάρχει κάποιο λάθος στην πίστη μου;
Η Βίβλος μάς συμβουλεύει:
«Πάσαν χαράν νομίσατε, αδελφοί μου, όταν περιπέσητε εις διαφόρους πειρασμούς γνωρίζοντες ότι η δοκιμασία της πίστεώς σας εργάζεται υπομονήν» (Ιακ.α:2-3).
Μου αρέσει πάρα πολύ η ομολογία του Παύλου, που έλεγε:
«Όθεν ευαρεστούμαι εις τας αδυναμίας, εις τας ύβρεις, εις τας ανάγκας, εις τους διωγμούς, εις τας στενοχωρίας ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ» (Β' Κορ.ιβ:10).
Κάθε τι στη ζωή μάς δίνει χαρά όταν είναι υπέρ του Χριστού.
Αλλά πώς πραγματοποιούνται όλα αυτά στην καθημερινή μας ζωή;
Στα χρόνια της κομμουνιστικής καταπίεσης στη χώρα μου πολλοί εκκλησιαστικοί ποιμένες φυλακίστηκαν. Απαγορεύτηκε στους ιεροκήρυκες να επισκέπτονται άλλες εκκλησίες και να κάνουν κατήχηση στα παιδιά και τους νέους. Καθένας που είχε θρησκευτική δραστηριότητα αντιμετώπιζε διωγμούς και τιμωρίες, όπως το να χάσει την εργασία του, να μη μπορεί να σπουδάσει, να εξοριστεί ή να φυλακιστεί. Η προσδοκία του κόμματος ήταν πως όταν οι ηλικιωμένοι πεθάνουν, οι εκκλησίες θα κλείσουν.
Εγώ και ο αδελφός μου κάναμε επισκέψεις σε διάφορες εκκλησίες και κηρύτταμε στους νέους. Η αστυνομία μου είπε πολλές φορές: "Δεν έχεις δικαίωμα να κηρύττεις στους νέους. Θα τιμωρηθείς γι’ αυτό που κάνεις". Η απάντησή μου ήταν πως "Το δικαίωμα να κηρύττω μου το έδωσε ο Θεός και κανείς δε μπορεί να μου το αφαιρέσει. Δεν θέλω, φυσικά, να υποφέρω, όπως και οι πρώτοι χριστιανοί δεν ήθελαν να υποφέρουν ή να τους καίνε σαν λαμπάδες και να τους ρίχνουν στα λιοντάρια, όμως ήθελαν να είναι πιστοί στον Κύριό τους. Αυτό είναι που θέλω κι εγώ".
"Αλλά δεν ξέρεις τι είναι η φυλακή", μου είπαν. "Πραγματικά, δεν ξέρω", απάντησα, "ξέρω όμως ότι η ζωή μου ανήκει στον Κύριο που με αγάπησε και πέθανε για μένα. Ζω για να Τον υπηρετώ και αν πεθάνω, θα είμαι μαζί Του για πάντα".
"Δεν σκέφτεσαι την οικογένειά σου; Κι εκείνοι θα υποφέρουν μαζί σου. Η κόρη σου θα αποβληθεί από το Πανεπιστήμιο, ο γιος σου δεν θα τελειώσει την τεχνική σχολή που φοιτά. Θα καταστρέψεις το μέλλον τους...." με απείλησαν και αυτό είναι μεγάλος πειρασμός για κάθε γονιό. Υπήρξαν χριστιανοί που εγκατέλειψαν την εκκλησία επειδή φοβήθηκαν για τις δουλειές τους και το μέλλον των παιδιών τους.
Είπα στους αστυνομικούς ότι θυμόμουν πολύ καλά τα λόγια του πιστού πατέρα μου, που έλεγε: "Θα είμαι υπερήφανος αν οι γιοι μου κρεμαστούν στην πλατεία της πόλης εξ αιτίας της πίστης τους στο Χριστό και ο κόσμος περνάει και τους φτύνει". Κι αυτό ήταν και το δικό μου πιστεύω.
Η φροντίδα για το μέλλον των παιδιών μου ήταν μεγάλος πειρασμός. Όμως έμαθα ένα σπουδαίο μάθημα. Αν και προσωπικά διώχθηκα από την εργασία μου σαν καθηγητής της φιλολογίας σε Γυμνάσιο, αναγκάστηκα να εργάζομαι επί 25 χρόνια σαν οικοδόμος και τελικά φυλακίστηκα, ο γιος μου και η κόρη μου τελείωσαν τις σπουδές τους χωρίς προβλήματα. Έτσι κατάλαβα ότι ο Θεός πολλές φορές δεν επιδιώκει τη θυσία μας, αλλά πάντοτε θέλει να δει αν είμαστε έτοιμοι να θυσιάσουμε το κάθε τι στο όνομά Του.
Όταν με έβαλαν στη φυλακή ο δεσμοφύλακας μου είπε: "Λες ότι ο Θεός σε αγαπάει. Τότε γιατί επιτρέπει να είσαι φυλακισμένος και να υποφέρεις κι εσύ και η οικογένειά σου;"
"Δεν μου κάνει εντύπωση" απάντησα, "Ο Κύριός μου είπε: `Μακάριοι είσθε, όταν σας ονειδίσωσι και διώξωσι, και είπωσιν εναντίον σας πάντα κακόν λόγον ψευδόμενοι, ένεκεν εμού’ (Ματθ.ε:11). Συνεπώς είναι ευλογία για μένα και την οικογένειά μου, που βρίσκομαι στη φυλακή εξαιτίας της πίστης μου και όχι επειδή είμαι κάποιος εγκληματίας. Επίσης ο Κύριός μου είπε ότι θα είμαι μάρτυρας ενώπιον σε αρχές και εξουσίες και να που βρίσκουμε εδώ για να ακούς εσύ για τον Ιησού. Όμως την ημέρα της κρίσης δεν θα έχεις δικαιολογία ότι δεν έμαθες για τον Ιησού, επειδή θα σε ρωτήσει: `Θυμάσαι τον Χρήστο που ήταν στη φυλακή για χάρη μου;’"
Στη φυλακή έμαθα και ένα άλλο σπουδαίο μάθημα. Με είχαν φυλακίσει μαζί με έναν άλλο νέο άντρα. Όταν μας έδωσαν τις στολές του φυλακισμένου, εκείνος είπε: "Αυτό το παντελόνι είναι πολύ στενό για μένα", αλλά ο δεσμοφύλακας του απάντησε: "Σε βεβαιώνω ότι σε δέκα μέρες θα σου ταιριάζει ακριβώς", εννοώντας ότι θα αδυνάτιζε εξαιτίας της λίγης ποσότητας φαγητού που μας έδιναν.
Πράγματι, το φαγητό δεν ήταν αρκετό για να χορτάσουμε την πείνα μας, όμως εγώ προσευχήθηκα: "Κύριε, με πέντε ψωμάκια και δύο ψάρια χόρτασες 5.000 ανθρώπους. Εγώ εδώ είμαι μόνον ένας. Μπορείς να με χορτάσεις". Αληθινά, παρόλο που το φαγητό ήταν λίγο, ποτέ δεν ένιωθα νηστικός.
Ο Θεός μπορεί να προμηθεύει στις ανάγκες μας με διαφορετικούς τρόπους και όχι πάντοτε σύμφωνα με τις δικές μας επιθυμίες. Μπορεί να μας δώσει εκείνο που χρειαζόμαστε αλλά μπορεί και να μας απαλλάξει από την ανάγκη - να μας κάνει να μη τη νιώθουμε. Η αλήθεια είναι ότι ο Ιησούς απαντά σε όλες μας τις ανάγκες και λύνει όλα μας τα προβλήματα. Ίσως όχι πάντα όπως εμείς θα θέλαμε, όμως πάντοτε απαντά!
Αυτό δε σημαίνει ότι δε θα έχουμε προβλήματα, αλλά ότι θα έχουμε Εκείνον που ξέρει και μπορεί να τα λύσει και μπορεί να αφαιρέσει τις αμφιβολίες μας όταν Τον έχουμε Κύριο στη ζωή μας.
Σαν άνθρωποι, επιζητούμε τις ευκολίες μας μάλλον παρά τη δόξα του Θεού. Σαν χριστιανοί όμως ο σκοπός μας πρέπει να είναι Η ΔΟΞΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ. Ο Κύριος λέει: ``Εγώ είμαι ο Κύριος τούτο είναι το όνομά μου και δεν θέλω δώσει την δόξαν μου εις άλλον’’ (Ησ.μβ:8).
Τα προβλήματά μας είναι τα υλικά με τα οποία ο Θεός δοξάζει το όνομά Του, και μπορεί να το κάνει μόνο όταν τα εμπιστευόμαστε σ’ Εκείνον, παρόλο που δεν γνωρίζουμε με ποιο τρόπο θα το κάνει.
Δεν ξέρω με ποιο τρόπο θα με χρησιμοποιήσει ο Θεός για τη δόξα Του. Ίσως όταν Τον υπηρετώ, ίσως όταν υποφέρω γι’ Αυτόν, ίσως ενώ είμαι ελεύθερος, ίσως όταν είμαι στη φυλακή, ίσως με τη ζωή, ίσως και με το θάνατό μου. Εκείνος ξέρει καλύτερα από εμένα, αλλά το σπουδαίο είναι να Τον εμπιστεύομαι και να Τον υπηρετώ.
Ο Κύριος Ιησούς προσευχήθηκε στον Πατέρα: ``Σε εδόξασα επί της γης το έργον ετελείωσα το οποίον μοι έδωκας διά να κάμω’’ (Ιωάν.ιζ:4). Έτσι κι εμείς δοξάζουμε το Θεό όταν κάνουμε όσα μας λέει. Είμαστε μέλη του σώματος του Χριστού -της Εκκλησίας- και θέλει να μας χρησιμοποιεί σαν μέλη δικά Του. Συνεπώς πρέπει να Τον υπακούμε όπως κάθε μέλος στο σώμα υπακούει την κεφαλή.
Επίσης πρέπει να Τον υπηρετούμε με συνέπεια. Μερικές φορές προσπαθούμε να κρύψουμε τους φόβους για τον εαυτό μας πίσω από το ενδιαφέρον μας για την Εκκλησία. Αλλά το μέλλον δεν είναι δικό μας! Σήμερα πρέπει να υπηρετήσουμε το Θεό! Δεν θέλει το ζήλο μας για αύριο αλλά μας θέλει πιστούς σήμερα.
Η απαίτηση του Κυρίου για υποταγή στο θέλημά Του δεν εξαρτάται από τις συνθήκες, ούτε από τους φίλους μας, ούτε από την κοινωνική μας θέση. Ορίζεται από το θέλημα του Θεού. Ο Δανιήλ συνέχισε να προσεύχεται στον Κύριο σαν να μην υπήρχε η απαγόρευση του βασιλιά, σαν να μην υπήρχε ο λάκκος με τα λιοντάρια. Και ο Θεός τον ελευθέρωσε και από τον βασιλιά και από τα λιοντάρια.
Οι ανθρώπινοι νόμοι που ισχύουν σήμερα συχνά αλλάζουν, όμως η δική μας πίστη στηρίζεται στο νόμο του Θεού.
Όταν ήμουν στη φυλακή συνήθιζα να προσεύχομαι γονατιστός στο δωμάτιό μου κάθε πρωί και κάθε βράδυ. Κάποια μέρα ο δεσμοφύλακας μου είπε:
"Ο Διευθυντής της φυλακής απαγορεύει να προσεύχεσαι". Ζήτησα να μου το πει ο ίδιος, και συνέχισα να προσεύχομαι. Μετά από μερικές μέρες με κάλεσε στο γραφείο και ρώτησε γιατί δεν υπάκουσα στην εντολή του. "Προσεύχομαι επειδή είμαι χριστιανός", απάντησα. "Βρίσκομαι στη φυλακή εξαιτίας της πίστης μου και η προσευχή είναι ένας από τους τρόπους που λατρεύω τον Θεό. Προσευχόμουν όταν ήμουν στο σπίτι μου, όταν ήμουν στο στρατό, και όταν ήμουν στο κελί της απομόνωσης". "Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να σε βάλουμε ξανά στην απομόνωση", είπε. "Είμαι φυλακισμένος και δεν έχω δικαίωμα να επιλέξω το κελί μου, απάντησα, όμως σαν χριστιανός θα προσεύχομαι όπου και αν με βάλετε".
Ρώτησε να μάθει για ποια πράγματα προσευχόμουν. Του απάντησα: "Για την κατάσταση στη φυλακή που είναι πολύ δύσκολη, για την οικογένειά μου, που από καιρό δεν έχω νέα τους, για να μας δίνει ο Θεός ειρήνη και χαρά στις δυσκολίες μας, για να μας προστατεύει και να προμηθεύει για τις ανάγκες μας." "Πόση ώρα προσεύχεσαι;" συνέχισε. "Οι προσευχές μου δεν είναι γραμμένες" απάντησα. "Όταν προσεύχομαι εκφράζω ό,τι υπάρχει στην καρδιά μου και ύστερα σταματάω".
Ζήτησε να του γράψω έναν κατάλογο με τα θέματα της προσευχής μου. Έκανα όπως μου είπε και έκτοτε δεν είχα κανένα πρόβλημα.
Ο Ιησούς είναι Κύριος. Αλλάζει ολόκληρη τη ζωή μας. Μας δίνει ΝΕΑ ΘΕΣΗ, ΝΕΟ ΣΚΟΠΟ και ΝΕΑ ΟΡΑΣΗ. Μας αξιώνει να τον υπηρετήσουμε και δοξάζει το όνομά Του μέσα από εμάς.
Αλλά ας αναρωτηθούμε: Τι χριστιανοί είμαστε; Βλέπουν οι άλλοι άνθρωποι ότι η ζωή μας είναι διαφορετική; Αν όχι πρέπει να σκεφτούμε κατά πόσον είναι ο Χριστός Κύριος στη ζωή μας.
Κάποιοι θα πουν πως είναι δύσκολο να ζεις για το Χριστό μέσα σ’ αυτό τον κόσμο. Αυτό είναι αλήθεια, όπως ήταν δύσκολο και για τον ίδιο τον Ιησού, που οδηγήθηκε στο Σταυρό. Αλλά πότε πρέπει να ζήσουμε σαν χριστιανοί; Σ’ αυτό τον κόσμο ή στον ουρανό; Πότε πρέπει να εξαγγείλουμε τις αρετές του Θεού; Σ’ αυτό τον κόσμο ή στον ουρανό;
Είναι φυσιολογικό να τρώμε με ευχαρίστηση, όταν όμως έχουμε πόνο στο στομάχι ή στα δόντια μας, είναι δύσκολο να απολαύσουμε το φαγητό μας. Αυτό σημαίνει πως όταν η σχέση μας με το Θεό δεν είναι καλή και θέλουμε να εκτελέσουμε το θέλημα του Θεού με τις δικές μας δυνάμεις, αυτό θα είναι δύσκολο.
Όταν όμως ζούμε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, θα μπορούμε να λέμε μαζί με τον Παύλο:
``Ευαρεστούμαι εις τας αδυναμίας, εις τας ύβρεις, εις τας ανάγκας, εις τους διωγμούς, εις τας στενοχωρίας ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ’’ (Β' Κορ.ιβ:10).
Όλα γίνονται απόλαυση όταν είναι για τη χάρη και τη δόξα του Χριστού.
Αν είμαστε ειλικρινείς, όμως, θα πρέπει να ομολογήσουμε πως υπάρχουν πολλά προβλήματα σήμερα ανάμεσα στις εκκλησίες. Η λατρεία μας έχασε την ευσέβεια και τον σεβασμό. Το κοσμικό πνεύμα έχει διεισδύσει στις εκκλησίες. Τον πρώτο καιρό η εκκλησία άλλαζε τον κόσμο. Σήμερα ο κόσμος αλλάζει την εκκλησία.
Ο Κύριος Ιησούς κατηγόρησε τους Ιουδαίους:
``Ο οίκος μου, οίκος προσευχής θέλει ονομάζεσθαι σεις δε εκάμετε αυτόν σπήλαιον ληστών’’ (Ματθ.κα:13).
Σήμερα θα μπορούσε να πει σ’ εμάς: ``Ο οίκος μου, οίκος προσευχής θέλει ονομάζεσθαι σεις δε εκάμετε αυτόν θέατρο, τσίρκο, γήπεδο και νυχτερινή ντισκοτέκ...’’
Ο Θεός μάς μιλάει μέσω του προφήτη Μαλαχία:
``Ο υιός τιμά τον πατέρα, και ο δούλος τον κύριον αυτού αν λοιπόν εγώ είμαι πατήρ, πού είναι η τιμή μου; και αν κύριος εγώ, πού ο φόβος μου; λέγει ο Κύριος των δυνάμεων προς εσάς’’ (Μαλ.α:6).
Είναι ο Ιησούς Κύριός σου; Ανήκει η ζωή σου σ’ Εκείνον; Ζεις για τη δόξα Του;
[*] Ο συγγραφέας Christo Culichev, είναι Βούλγαρος ιεροκήρυκας που στα χρόνια του κομμουνιστικού καθεστώτος διώχθηκε για την πίστη του στο Χριστό και επειδή κήρυττε ανάμεσα στο λαό του.
