Η πρόσθεση και η αφαίρεση αποτελούν σημαντικά βήματα στην εκπαίδευση. Ο μαθητής που έμαθε αυτές τις θεμελιώδεις πράξεις, θα τις βρει χρήσιμες στις υπόλοιπες σπουδές του, στην εργασία του και στην καθημερινή ζωή. Η Βίβλος, που είναι το ανώτερο εκπαιδευτικό εγχειρίδιο για τη ζωή μας, επίσης διδάσκει μερικά πολύ σημαντικά πνευματικά μαθήματα πρόσθεσης και αφαίρεσης.
1. Προσθέσεις και Αφαιρέσεις που πρέπει να κάνουμε
Για να είμαστε ευάρεστοι στο Θεό υπάρχουν πολλά είδη συμπεριφοράς που πρέπει να αφαιρέσουμε από τη ζωή μας. Πρέπει να αφαιρέσουμε «...πορνείαν, ακαθαρσίαν, πάθος, επιθυμίαν κακήν και την πλεονεξίαν, ήτις είναι ειδωλολατρεία» (Κολ.γ:5). «Τώρα όμως απορρίψατε και σεις ταύτα πάντα, οργήν, θυμόν, κακίαν, βλασφημίαν, αιςχρολογίαν εκ του στόματός σας» (Κολ.γ:8, Ιακ.α:21, Α΄ Πέτρ.β:1, Γαλ.ε:19-21, Α΄ Κορ.ς:9-11).
Αυτό δεν σημαίνει ότι η χριστιανική ζωή δεν έχει περιεχόμενο. Πρέπει γι’ αυτό να προσθέσουμε στη ζωή μας καλές προθέσεις και πράξεις σύμφωνα με τις οδηγίες του Θεού. Ο απόστολος Πέτρος λέει στους Χριστιανούς «Προσθέσατε εις την πίστιν σας την αρετήν, εις δε την αρετήν την γνώσιν, εις δε την γνώσιν την εγκράτειαν, εις δε την εγκράτειαν την υπομονήν, εις δε την υπομονήν την ευσέβειαν, εις δε την ευσέβειαν την φιλαδελφίαν, εις δε την φιλαδελφίαν την αγάπην» (Β΄ Πέτρ.α:5-7, Γαλ.ε:22-23) ενώ ο απόστολος Παύλος θα προσθέσει «σπλάγχνα οικτιρμών, χρηστότητα, ταπεινοφροσύνην, πραότητα, μακροθυμίαν» (Κολ.γ:12). Όταν πλουτίσουμε έτσι τη ζωή μας, θα απολαμβάνουμε την αφθονία που θέλει ο Ιησούς(Ιωάν.ι:10, ς:35, Φιλιπ.δ:4-8).
2. Προσθέσεις και Αφαιρέσεις που δεν πρέπει να κάνουμε
Αλλαγές στο λόγο του Θεού
Στην Παλαιά και Καινή Διαθήκη, η Βίβλος παρέχει πολυάριθμες προειδοποιήσεις και δηλώσεις, που μας διδάσκουν να μην προσθέτουμε στο λόγο του Θεού ούτε να αφαιρούμε από αυτόν.
Ο προφήτης Βαλαάμ είπε: «...και εάν μοι δώση ο Βαλάκ την οικίαν αυτού πλήρη αργυρίου και χρυσίου, δεν δύναμαι να παραβώ τον λόγον Κυρίου του Θεού μου, διά να κάμω ολιγώτερον ή περισσότερον» (Αριθ.κβ:18).
Ο Βαλαάμ αρχικά απέδωσε πιστά τις προφητείες του Θεού. Όταν όμως αργότερα παρέβη αυτό τον κανόνα, αυτό έγινε η αιτία της καταστροφής του (Αριθ.κε:13, λα:16, Αποκ.β:14).
Ο Μωυσής, προφήτης του Θεού και ηγέτης του Ισραήλ, μίλησε στο λαό αναφορικά με το νόμο: «Ιδού, εγώ σας εδίδαξα διατάγματα και κρίσεις, καθώς προσέταξεν εις εμέ Κύριος ο Θεός μου, διά να κάμνητε ούτως εν τη γη, εις την οποίαν εισέρχεσθε διά να κληρονομήσητε αυτήν» (Δευτ.δ:5) και τους διέταξε: «Δεν θέλετε προσθέσει εις τον λόγον τον οποίον εγώ σας προστάζω, ουδέ θέλετε αφαιρέσει απ’ αυτού· διά να φυλάττητε τας εντολάς Κυρίου του Θεού σας, τας οποίας εγώ σας προστάζω» (Δευτ.δ:2). Πρέπει η διδασκαλία (το πιστεύω) και οι πράξεις μας να ακολουθούν πιστά το λόγο του Θεού.
Εάν είχατε γράψει μια σημαντική επιστολή και κάποιος την τροποποιούσε χωρίς την άδειά σας, θα σας άρεσε αυτό; Γύρω στο 519 π.Χ., ο βασιλιάς Δαρείος εξέδωσε ένα διάταγμα που περιείχε αυτήν την προειδοποίηση: «Εξεδόθη έτι παρ’ εμού διαταγή παντός ανθρώπου, όστις παραλλάξη τον λόγον τούτον, να αποσπασθή ξύλον εκ της οικίας αυτού, και να στηθή και να κρεμασθή επ’ αυτό· η δε οικία αυτού ας γείνη διά τούτο κοπρών» (Έσδρας ς:11).
Ο Θεός έχει παρόμοια συναισθήματα για τους ανθρώπους που επιχειρούν να αλλάξουν το μήνυμά Του: «Διότι μαρτύρομαι εις πάντα ακούοντα τους λόγους της προφητείας του βιβλίου τούτου, Εάν τις επιθέση εις ταύτα, ο Θεός θέλει επιθέση εις αυτόν τας πληγάς τας γεγραμμένας εν τω βιβλίω τούτω. Και εάν τις αφαιρέση από των λόγων του βιβλίου της προφητείας ταύτης, ο Θεός θέλει αφαιρέσει το μέρος αυτού από του βιβλίου της ζωής, και από της πόλεως της αγίας, και των γεγραμμένων εν τω βιβλίω τούτω » (Αποκ.κβ:18-19).
Το γιατί δεν πρέπει να αλλάξουμε το λόγο του Κυρίου, το εξηγεί ο σοφός Αγούρ: «Πας λόγος Θεού είναι δεδοκιμασμένος · είναι ασπίς εις τους πεποιθότας επ’ αυτόν. Μη προσθέσης εις τους λόγους αυτού· μήποτε σε εξελέγξη, και ευρεθής ψεύτης» (Παρ.λ:56).
Ο λόγος του Θεού είναι καθαρός.
Δεν υπάρχει κάτι ακάθαρτο που χρειάζεται να το αφαιρέσουμε εμείς. «Τα λόγια του Κυρίου είναι λόγια καθαρά· αργύριον δεδοκιμασμένον εν πηλίνω χωνευτηρίω, κεκαθαρισμένον επταπλασίως» (Ψαλμ.ιβ:6). Αν και χρησιμοποίησε ανθρώπους συγγραφείς για να μας δώσει τη Βίβλο, ήταν Εκείνος που διάλεξε τι θα πουν και θα γράψουν. «Όλη η γραφή είναι θεόπνευστος, και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς εκπαίδευσιν την μετά της δικαιοσύνης· διά να ήναι τέλειος ο άνθρωπος του Θεού, ητοιμασμένος εις παν έργον αγαθόν» (Β΄ Τιμ.γ:16-17, Α΄ Κορ.β:13).
Ο Θεός είναι απόλυτα αξιόπιστος.
Ξέρει όλη την αλήθεια, δεν ψεύδεται ποτέ και είναι ικανός να πραγματοποιήσει όλα όσα υπόσχεται. Εμπιστευόμαστε στον Θεό όταν στηριζόμαστε σε όσα έχει πει στον γραπτό λόγο Του: «Η πίστις είναι εξ ακοής· η δε ακοή διά του λόγου του Θεού» (Ρωμ.ι:17).
Δεν μπορούμε να εμπιστευόμαστε τον άνθρωπο για θέματα που αφορούν την πνευματική αλήθεια.
Κανένας άνθρωπος ή ομάδα δεν μπορούν να μας πάνε στον ουρανό. Επομένως, οι διδασκαλίες που είναι προϊόντα ανθρώπων αξίζουν ν’ απορριφθούν. «Έστω ο Θεός αληθής, πας δε άνθρωπος ψεύστης » (Ρωμ.γ:4). Είναι φρόνιμο να κάνουμε όπως οι Ιουδαίοι στη Βέροια, που «εδέχθησαν τον λόγον μετά πάσης προθυμίας, εξετάζοντες καθ’ ημέραν τας γραφάς, αν ούτως έχωσι ταύτα» (Πράξ.ιζ:11).
Η μομφή και η οργή του Θεού θα ακολουθεί καθέναν που αλλάζει το μήνυμά Του (Γαλ.α:6-10, Αποκ.κβ:18-19).
Ο Μωυσής μίλησε επίσης για τις ευλογίες για τον πιστό λαό: «Φυλάττετε λοιπόν και κάμνετε αυτά διότι αύτη είναι η σοφία σας και η σύνεσή σας ενώπιον των εθνών τα οποία θέλουσιν ακούσει πάντα τα διατάγματα ταύτα και θέλουσιν ειπεί, Ιδού, λαός σοφός και συνετός είναι το μέγα τούτο έθνος» (Δευτ.δ:6).
Οι εντολές του Θεού για τους Ισραηλίτες σχεδιάστηκαν για να ευλογήσουν τη ζωή τους (Δευτ.ε:29 ς:24, ι:12-13, κθ:9). Το ίδιο ισχύει και για τις εντολές της Καινής Διαθήκης προς τους ανθρώπους όλων των εθνών σήμερα. Όσοι Τον υπακούνε πιστά θα ευλογηθούν και τώρα και για πάντα (Α΄ Τιμ.δ:8, Ματ.ς:33, Mάρκ.ι:29-30, Φιλιπ.δ:4-7, Εφεσ.α:3, Ρωμ.ιβ:2).
Σε ό,τι αφορά το Ευαγγέλιο του Χριστού και τους ανθρώπους που αλλάζουν το μήνυμά Του, ο Θεός έχει την ίδια στάση που είχε και για το νόμο του Μωυσή. Ο Παύλος έγραψε, «Υπάρχουσί τινες, οι οποίοι σας ταράττουσι και θέλουσι να μετατρέψωσι το ευαγγέλιον του Χριστού. Αλλά και εάν ημείς ή άγγελος εξ ουρανού σάς κηρύττη άλλο ευαγγέλιον παρά εκείνο, το οποίον σας εκηρύξαμεν, ας ήναι ανάθεμα. Καθώς προείπομεν, και τώρα πάλιν λέγω· Εάν τις σας κηρύττη άλλο ευαγγέλιον παρά εκείνο, το οποίον παρελάβετε, ας ήναι ανάθεμα» (Γαλ.α:6-10).
Αλλαγές στη λατρεία
Ο Θεός θέλει ν’ ακολουθούμε τις δικές Του οδηγίες σχετικά με τη λατρεία, και όχι τις ιδέες των ανθρώπων. Ο λαός Ισραήλ στην Παλαιά Διαθήκη είχε διαταχθεί να μην υιοθετήσει πρακτικές λατρείας των άλλων λαών (Δευτ.ιβ:29-31). «Παν ό,τι προστάζω εγώ εις εσάς, τούτο προσέχετε να κάμνητε· δεν θέλεις προσθέσει εις αυτό ουδέ θέλεις αφαιρέσει απ’ αυτού» (Δευτ.ιβ:32), και «Δεν θέλεις εκκλίνει από πάντων των λόγων, τους οποίους εγώ προστάζω εις εσάς σήμερον, δεξιά ή αριστερά, διά να υπάγης κατόπιν άλλων θεών διά να λατρεύσης αυτούς» (Δευτ.κη:14). Έχουμε το παράδειγμα των Ναδάβ και Αβιούδ, που δεν λάτρεψαν τον Θεό με τον τρόπο που Εκείνος είχε διατάξει. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; «Και εξήλθε πυρ παρά του Κυρίου, και κατέφαγεν αυτούς· και απέθανον» (Λευ.ι:2). Συνήθως ο Θεός δεν τιμωρεί την αμαρτία αμέσως, αλλά αυτά τα δύο άτομα τα τιμώρησε σαν παράδειγμα για μας (Α΄ Κορ.ι:11, Ρωμ.ιε:4). Όμως στο τέλος του κόσμου ο Θεός θα τιμωρήσει όλους τους αμαρτωλούς που δεν συγχωρέθηκαν (Εκκλ.ιβ:13-14, Β΄ Κορ.ε:10, Ρωμ.ς:3, 23, η:1).
Σήμερα, η Καινή Διαθήκη μάς αποκαλύπτει τον τρόπο που ο Θεός θέλει να λατρεύεται από τους Χριστιανούς. «Ο Θεός είναι πνεύμα· και οι προσκυνούντες αυτόν, εν πνεύματι και αληθεία πρέπει να προσκυνώσι» (Ιωάν.δ:24). Η καρδιά μας πρέπει να είναι ειλικρινής, και τα δόγματά μας (διδασκαλία) πρέπει να προέρχονται από το Θεό. Η Καινή Διαθήκη διδάσκει: να συμμετέχουμε στο Δείπνο του Κυρίου και να προσφέρουμε με ευχαρίστηση για την υποστήριξη του έργου του ευαγγελίου (Πράξ.κ:7, Α΄ Κορ.ια:20, ις:2, Β΄ Κορ.θ:7, Φιλιπ.δ:15-17, Α΄ Κορ.θ:6-14, Γαλ.ς:6-10), να ψέλνουμε ψαλμούς που μας διδάσκουν και ύμνους που δοξάζουν το Θεό (Εφεσ.ε:19, Κολ.γ:16, Πράξ.ις:25, Ρωμ.ιε:6, Εβρ.ιγ:15), να προσευχόμαστε μαζί (Πράξ.β:42, Α΄ Θεσ.ε:17, Α΄ Κορ.ιδ:15-16, Α΄ Τιμ. β:12, 8) και να κηρύττουμε και να διδάσκουμε το λόγο του Θεού (Πράξ.ια:26, ιγ:1, κ:7-11, 27-28, 32, Α΄ Τιμ.β:11-12, Β΄ Τιμ.δ:1-5).
Αν αληθινά αγαπούμε το Θεό θα θέλουμε να Τον λατρεύουμε με τον τρόπο που διάλεξε Εκείνος. Για ποιο λόγο κάποιος ειλικρινής Χριστιανός θα ήθελε να λατρεύει τον Θεό με τρόπο που δεν έχει εγκριθεί από Εκείνον; Επιτέλους, μόνο όταν Τον λατρεύουμε ειλικρινά, με τον τρόπο που αποκάλυψε στην Καινή Διαθήκη, ξέρουμε –χωρίς αμφιβολία– ότι η λατρεία μας Τον ευχαριστεί. Αν όμως, προσθέτουμε άλλα είδη λατρείας, απομακρυνόμαστε από το λόγο Του. Η Καινή Διαθήκη δεν διδάσκει να λατρεύουμε το Θεό με θυμιάματα, ανάβοντας κεριά μπροστά σε εικόνες, μετρώντας κομπολόγια ή κομποσχοίνια προσευχής, με λιβανωτούς ή θυσιάζοντας ζώα. Όταν το κάνουμε αυτό, παύουμε να ευχαριστούμε το Θεό και ευχαριστούμε τους εαυτούς μας ή άλλους ανθρώπους (Γαλ.α:10, Ιωάν.ιβ:43, Α΄ Θεσ.β:4, δ:1).
Ο Ιησούς είπε για μερικούς ανθρώπους, «Εις μάτην με σέβονται, διδάσκοντες διδασκαλίας, εντάλματα ανθρώπων» (Ματθ.ιε:9). Η κοινωνία μας με τον Θεό εξαρτάται από την πίστη μας στο λόγο Του. «Πας όστις παραβαίνει και δεν μένει εν τη διδαχή του Χριστού, Θεόν δεν έχει· ο μένων εν τη διδαχή του Χριστού, ούτος έχει και τον Πατέρα και τον Υιόν» (Β΄ Ιωάν. 9).
Αλλαγές στη διδαχή
Χρειάζεται να επιστρέψουμε στη Βίβλο. Είναι ανάγκη να εξετάσουμε κάθε δόγμα που ακούμε, συγκρίνοντάς το με τη διδασκαλία του Θεού στη Βίβλο. «Πάντα δοκιμάζετε, το καλόν κατέχετε» (Α΄ Θεσ.ε:21). Ο Χριστιανός πρέπει να αγωνίζεται «διά την πίστιν, ήτις άπαξ παρεδόθη εις τους αγίους» (Ιούδα 3). Ο Παύλος είπε στον Τιμόθεο, «Κράτει το υπόδειγμα των υγιαινόντων λόγων, τους οποίους ήκουσας παρ’ εμού, μετά πίστεως και αγάπης της εν Χριστώ Ιησού» (Β΄ Τιμ.α:13).
Για τον ίδιο λόγο πρέπει επίσης να εκπαιδεύσουμε άλλους που θα συνεχίσουν να διδάσκουν τον λόγο του Θεού σωστά (Β΄ Τιμ.β:2). Ο Χριστός άρχισε ν’ αποκαλύπτει το θέλημά Του στη διάρκεια της διακονίας Του στη γη, και πριν να αναληφθεί στον ουρανό, υποσχέθηκε ότι θα ολοκληρώσει την αποκάλυψη του θελήματός Του μέσω των αποστόλων Του: «Έτι πολλά έχω να είπω προς εσάς, δεν δύνασθε όμως τώρα να βαστάζητε αυτά· όταν δε έλθη εκείνος, το Πνεύμα της αληθείας, θέλει σας οδηγήσει εις πάσαν την αλήθειαν· διότι δεν θέλει λαλήσει αφ’ εαυτού, αλλ’ όσα αν ακούση θέλει λαλήσει, και θέλει σας αναγγείλει τα μέλλοντα» (Ιωάν.ις:12-13).
Τήρησε ο Χριστός αυτή την υπόσχεση; Ναι, την τήρησε, και ολοκλήρωσε την αποκάλυψη του θελήματός Του πριν το τέλος του πρώτου αιώνα μ.Χ. Ο Πέτρος έγραψε: «Καθώς η θεία δύναμις αυτού εχάρισεν εις ημάς πάντα τα προς ζωήν και ευσέβειαν, διά της επιγνώσεως του καλέσαντος ημάς διά της δόξης αυτού και αρετής» (Β΄ Πέτρ.α:3).
Δεδομένου ότι «πάντα» (δηλαδή όλες οι αλήθειες που χρειαζόμαστε για τη ζωή και την ευσέβεια) μας παραδόθηκαν στον πρώτο αιώνα, ο Θεός δεν έκρυψε καμία διδασκαλία Του για να την αποκαλύψει στους επόμενους αιώνες. Συνεπώς, όλα τα άλλα “δόγματα”, που έχουν παραχθεί από άτομα ή σύνολα ανθρώπων μετά από τον πρώτο αιώνα, δεν είναι δόγματα Θεού. Ας μη ξεχνούμε ότι θα κριθούμε όχι με βάση τους λόγους των ανθρώπων αλλά τους λόγους του Χριστού. Ο Ιησούς είπε, «Ο αθετών εμέ, και μη δεχόμενος τους λόγους μου, έχει τον κρίνοντα αυτόν· ο λόγος τον οποίον ελάλησα, εκείνος θέλει κρίνει αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα. Διότι εγώ απ’ εμαυτού δεν ελάλησα, αλλ’ ο πέμψας με Πατήρ, αυτός μοι έδωκεν εντολήν, τι να είπω, και τι να λαλήσω» (Ιωάν.ιβ:48-49, Ιωάν.η:40, Δευτ.ιη:18-19). Δεδομένου ότι ο Χριστός ήταν τόσο προσεκτικός στο να διδάξει ακριβώς το θέλημα του Θεού, κανείς άλλος στη γη δεν έχει το δικαίωμα να διδάξει κάποιο δόγμα που δε μπορεί να βρεθεί στη Βίβλο.
3. Προσθέσεις και Αφαιρέσεις που κάνει ο ΘΕΟΣ
Όταν ο Ιησούς πέθανε πάνω στο σταυρό, ο Θεός παραμέρισε τον παλαιό νόμο που ο Ίδιος είχε δώσει στον Ισραήλ μέσω του Μωυσή: «Αφήρεσεν αυτό εκ του μέσου, προσηλώσας αυτό επί του σταυρού» (Κολ.β:14), και το αντικατέστησε με το θέλημα του Χριστού, το οποίο αποκαλύπτεται στην Καινή Διαθήκη (Εβρ.ι:9, θ:15-17, Γαλ.γ:24-25).
Επίσης ο Θεός αφαίρεσε την αμαρτία, αλλά δεν το έκανε με το αίμα θυσιών των ζώων. «Διότι αδύνατον είναι αίμα ταύρων και τράγων να αφαιρή αμαρτίας» (Εβρ.ι:4). Αντ’ αυτού, ο Θεός έδωσε τον αναμάρτητο Γιο Του, για να πάρει τη θέση μας και να πληρώσει την ποινή του θανάτου για τις αμαρτίες μας. Ο Ιωάννης είπε για τον Ιησού, «Ιδού ο Αμνός του Θεού, ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου» (Ιωάν.α:29). Ο Ιησούς «εφανερώθη, διά να σηκώση τας αμαρτίας ημών» (Α΄ Ιωάν.γ:5).
Ο αμαρτωλός που άκουσε το Ευαγγέλιο, το πίστεψε, μετανόησε για τις αμαρτίες του, βαφτίστηκε στο νερό στο όνομα του Ιησού για την άφεση των αμαρτιών του και βαπτίστηκε με το Άγιο Πνεύμα, σώζεται (Πράξ.β:38, η:36-39, Ρωμ.ς:34, Κολ.β:12). «Και τώρα τι βραδύνεις; Σηκωθείς βαπτίσθητι και απολούσθητι από των αμαρτιών σου, επικαλεσθείς το όνομα του Κυρίου» (Πράξ.κβ:16).
Με τον τρόπο αυτό ο Θεός προσθέτει τους ανθρώπους που σώζονται στην εκκλησία του Χριστού. «Εκείνοι λοιπόν μετά χαράς δεχθέντες τον λόγον αυτού, εβαπτίσθησαν· και προσετέθησαν εν εκείνη τη ημέρα έως τρεις χιλιάδες ψυχαί» (Πράξ.β:41). «Ο δε Κύριος προσέθετε καθ’ ημέραν εις την εκκλησίαν τους σωζομένους» (Πράξ.β:47, ε:14, ια:24, Ματ.ις:18, Ρωμ.ις:16).
Όμως δεν κάνει μόνο προσθέσεις ο Κύριος. Επίσης θα αποκόψει τους χριστιανούς που δεν παράγουν τους καρπούς της δικαιοσύνης, εκτός και αν μετανοήσουν. «Παν κλήμα εν εμοί μη φέρον καρπόν, εκκόπτει αυτό· και παν το φέρον καρπόν, καθαρίζει αυτό, διά να φέρη πλειότερον καρπόν» (Ιωάν.ιε:2, Ματ.κβ:13-14, κε:28-30). Όταν ο Χριστός επιστρέψει, «Θέλει αποστείλει ο Υιός του ανθρώπου τους αγγέλους αυτού, και θέλουσι συλλέξει εκ της βασιλείας αυτού πάντα τα σκάνδαλα, και τους πράττοντας την ανομίαν· και θέλουσι ρίψει αυτούς εις την κάμινον του πυρός· εκεί θέλει είσθαι ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων» (Ματθ.ιγ:41-43).
Επίσης όταν στην Αποκάλυψη (γ:5) λέει «δεν θέλω εξαλείψει το όνομα [του νικητή] εκ του βιβλίου της ζωής» εξυπακούεται ότι κάποια άλλα ονόματα πρόκειται να εξαλειφθούν από εκεί. Και τούτη θα είναι μια πολύ τραγική αφαίρεση... Εάν μείνουμε πιστοί, μας περιμένουν μεγάλες ευλογίες στον ουρανό, και ο Θεός θα προμηθεύσει όλα όσα χρειαζόμαστε σ’ αυτή τη ζωή. «Ζητείτε ρώτον την βασιλείαν του Θεού, και την δικαιοσύνην αυτού· και ταύτα πάντα θέλουσισας προστεθή» (Ματθ.ς:33).|
