"..Tι θα πάρετε;
Σημασία έχει το πώς το βλέπεις:
Αλλοι βλέπουν το ποτήρι μισοάδειο, άλλοι μισογεμάτο. Σημασία έχει το πώς το βλέπεις:
Μισογεμάτο το βλέπουν οι αισιόδοξοι. Σου λέει, γεμίζει, και ήδη έχει φτάσει μέχρι τη μέση. 'Αρα δε μπορεί παρά να συνεχίσει να γεμίζει!
Όμως είναι κι οι άλλοι. Οι απαισιόδοξοι. Αυτοί το βλέπουν μισοάδειο. Δηλαδή, όλο και αδειάζει. Και απ' ότι φαίνεται, θα αδειάσει κι άλλο..Μισοάδειο,μισογεμάτο.Μισοχαρούμενος, μισοδυστυχής. Μισοκαλός, μισοκακός. Τελικά όλα από λίγο. Όλα μισά. Ζωή μισή.
-Μα δεν είναι και τόσο τραγικά όπως μας τα παρουσιάζεις!
-Όχι; Μα πάνω που χάρηκα για τη προαγωγή, με τράκαρε αυτός ο μη πω και μου' κανε αυτοκίνητο και νεύρα σμπαράλια. Κι όταν γελάσω, πάντα λέω «σε καλό να μου βγει» γιατί πάντα παραμονεύει το κακό. Μα αν δεν είναι αυτό μισή χαρά, τότε τι είναι;
Κι αν αλλάζουν οι λέξεις που το περιγράφουν, όπως όμως κι αν το δεις τελικά είναι το ίδιο: είναι ένα ποτήρι με νερό μέχρι τη μέση. Τι μισοάδειο, τι μισογεμάτο μου λες, δεν αλλάζει τίποτα! Δεν παύει να είναι ποτήρι με νερό μέχρι τη μέση, κι εγώ ΔΙΨΑΩ! Το δίλημμα είναι εδώ: Ποτήρι μισοάδειο ή μισογεμάτο, τι θα πάρετε κύριε; Ούτε το ένα είναι πολύ ελκυστικό, ούτε το άλλο μάλλον. Τίποτα από τα δύο. Δεν θα πάρω τίποτα από τα δύο. Θα πάρω τον Ψαλμό κγ΄ του Δαβίδ: «'Αλειψες με λάδι το κεφάλι μου. Το ποτήρι μου υπερχειλίζει».
Υπάρχει λοιπόν; Υπάρχει ποτήρι που ξεχειλίζει από δροσιά και χαρά; Ναι! Θες να μου πεις δηλαδή ότι όλα θα σου πάνε καλά και δεν θα πονέσεις ποτέ; Όχι δεν είναι αυτό. Ένα ποτήρι που ξεχειλίζει με ευλογία από τον Θεό. Με ειρήνη. Με χαρά που δεν την κλέβουν οι περιστάσεις και τα προβλήματα. Πίσω από τον πόνο, πίσω από τα σύννεφα υπάρχει ο Ήλιος μου, ο Ιησούς Χριστός. Και Αυτόν κανείς δε μπορεί να μου τον πάρει.
Ο Ιησούς Χριστός δεν είναι θρησκεία που πρέπει να ακολουθήσεις. Είναι χαρά, αγάπη και ζωή που πρέπει να ζήσεις. Δεν είναι ένα ανήμπορο μωρό στην αγκαλιά της «παντοδύναμης» μητέρας του, όπως μας τα παρουσιάζουν. Η Αγία Γραφή λέει ότι είναι ο αναστημένος Γιος του μόνου Θεού, ο μεσίτης μεταξύ Θεού και ανθρώπων.
Είναι Εκείνος που ήρθε στη γη για να δείξει την αγάπη του Θεού, πέθανε για να συγχωρεθούν οι αμαρτίες μου, και αναστήθηκε για να μου δείξει πως έτσι θα αναστηθούν και θα ζήσουν όσοι πιστεύουν σ' Αυτόν.
Είναι Εκείνος που με βοηθάει να ξεπεράσω το χτες, να ζήσω αληθινά το σήμερα, και να χαίρομαι για το μέλλον που έρχεται, τη βασιλεία του Θεού. Σ' ευχαριστώ Θεέ μου για την αγάπη Σου. Σ' ευχαριστώ γιατί δε μ' αφήνεις στα μισοάδεια και τα μισογεμάτα, να ψάχνω το «μη χείρον βέλτιστον», αλλά μου χαρίζεις το καλύτερο. Την αγάπη Σου. Εσύ γεμίζεις το ποτήρι μου..."
Σταυρούλα Σωτηροπούλου(ΜΑΡΑΝΑΘΑ)
