Ειρήνη, κάτι που όλοι ποθούν αλλά ελάχιστοι έχουν. Καθώς σκεφτόμουν το θέμα, ξεχώρισα στο νου μου τρεις διαφορετικές πλευρές του.
Πρώτη έβαλα την ειρήνη με το Θεό. Αυτή την αποκτούν όσοι μετανοούν ειλικρινά για τις αμαρτίες τους και δέχονται τη συγχώρεση που προσφέρει ο Θεός μέσω του Χριστού. Διαβάζουμε: «Διότι αυτός είναι η ειρήνη ημών, όστις έκαμε τα δύο εν και έλυσε το μεσότοιχον του φραγμού, καταργήσας την έχθραν εν τη σαρκί αυτού (...) φέρων ειρήνην» (Εφεσ.β:14-15)
Δεύτερη έβαλα την ειρήνη με τους γύρω μας. Οικογένεια, αδελφοί στην εκκλησία, φίλοι, τους ανθρώπους γενικότερα. Η επιδίωξη και η διατήρηση αυτής της ειρήνης θέλει πολλή δουλειά, έχει κόστος, απαιτεί θυσίες και δεν εξαρτάται πάντα μόνο από εμάς. Γι’ αυτό και στο λόγο του Θεού διαβάζουμε: «Ει δυνατόν, όσον το αφ’ υμών ειρηνεύετε μετά πάντων ανθρώπων» (Ρωμ. ιβ:18). Είναι πολύ μεγάλο θέμα, σπουδαίο και δύσκολο να το αναπτύξει κανείς με λίγα λόγια.
Τρίτη έβαλα την εσωτερική ειρήνη. Την ειρήνη που εν πολλοίς εξαρτάται από εμάς, αν την έχουμε και την απολαμβάνουμε. Ίσως κάποιος θα ρωτούσε: Ο Χριστός δεν είναι που μας δίνει αυτή την ειρήνη; Δεν είπε, «Ειρήνην αφίνω εις εσάς, ειρήνην την εμήν δίδω εις εσάς, ουχί καθώς ο κόσμος δίδει, σας δίδω εγώ»; (Ιωάν.ιδ:27). Χωρίς αμφιβολία, την ειρήνη τη δίνει ο Χριστός αλλά αυτό δεν γίνεται θαυματουργικά.
Ψάχνοντας τη Βίβλο βρήκα μερικές ενδιαφέρουσες προϋποθέσεις:
1. Η αγάπη μου για το Νόμο του Θεού. Στον Ψαλμό ριθ:165 διαβάζουμε: «Ειρήνην πολλήν έχουσιν οι αγαπώντες τον νόμον σου· και εις αυτούς δεν υπάρχει πρόσκομμα.» Και αγαπώ το Νόμο του Θεού σημαίνει ΥΠΑΚΟΥΩ ΣΤΟ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. Η υπακοή γεννά μέσα μας ειρήνη, ενώ αντίθετα η ανυπακοή φέρνει ανησυχία, λύπη ή και ενοχή.
2. Η απουσία μεριμνών. Στην προς Φιλιππησίους (δ:6-7), διαβάζουμε: «Μη μεριμνάτε περί μηδενός, αλλ’ εν παντί πράγματι ας γνωρίζωνται τα ζητήματά σας προς τον Θεόν μετ’ ευχαριστίας διά της προσευχής και της δεήσεως. Και η ειρήνη του Θεού η υπερέχουσα πάντα νουν θέλει διαφυλάξει τας καρδίας σας και τα διανοήματά σας διά του Ιησού Χριστού».
Μέριμνα είναι έλλειψη εμπιστοσύνης στο Θεό. Όλοι αναθέτουμε με προσευχή τα ζητήματά μας στο Θεό αλλά τι κάνουμε μετά; Δυστυχώς, πολλές φορές δεν αναπαυόμαστε αλλά εξακολουθούμε ν’ ανησυχούμε και να σχεδιάζουμε δικές μας λύσεις. Το μυαλό εργάζεται αδιάκοπα. Διάφορες σκέψεις περνούν απ’ αυτό, ιδιαίτερα όταν είμαστε μόνοι. Πληροφορίες με τις οποίες το έχουμε φορτώσει, τις επεξεργάζεται με αποτέλεσμα να βγάζει διάφορα συμπεράσματα, είτε ευχάριστα, είτε δυσάρεστα. Έχω γνωρίσει γυναίκες, ιδιαίτερα ηλικιωμένες, που έχουν στο μυαλό τους μόνο μία δισκέτα, που εγώ την ονομάζω “Δισκέτα των παραπόνων”. Σ’ αυτήν περιέχονται πράγματα που προκαλούν λύπη, ανησυχία, και ό,τι άλλο στενόχωρο μπορεί να φανταστεί κανείς.
Γιατί ν’ απασχολούμαστε με τα δυσάρεστα αυτά πράγματα; Γιατί να σκεφτόμαστε μόνο όσα άσχημα έχουν συμβεί στη ζωή μας και, το χειρότερο, όσα άσχημα πράγματα ...θα μπορούσαν να μας συμβούν στο μέλλον; Το μοναδικό αποτέλεσμα αυτής της τακτικής, είναι να έχουμε διαρκώς θλίψη και κακά επακόλουθα στην υγεία μας. Οι γιατροί βεβαιώνουν ότι πολλές αρρώστιες έχουν την αρχή τους στον ψυχικό κόσμο. Αιώνες πριν, ο λόγος του Θεού υπογράμμιζε: «Η ευφραινομένη καρδία δίδει ευεξίαν ως ιατρικόν· το δε κατατεθλιμμένον πνεύμα ξηραίνει τα οστά» (Παρ.ιζ:22).
Η προτροπή του Παύλου «Πάντοτε χαίρετε» (Α’ Θεσ.ε:16), απαιτεί να εκπαιδευτούμε να συλλογιζόμαστε πράγματα που μας φέρνουν χαρά και, δόξα στο Θεό, αυτά δεν είναι λίγα! Κοιτάζοντας ο κάθε ένας στη ζωή του, θα βρει αρκετά ώστε να γεμίζει η σκέψη του μ’ αυτά, να χαίρεται και να δοξάζει τον Κύριο.
3. Το περιεχόμενο της σκέψης μας. Με τι πρέπει να γεμίζει η σκέψη μας; Διαβάζουμε: «Όσα είναι αληθή, όσα σεμνά, όσα δίκαια, όσα καθαρά, όσα προσφιλή, όσα εύφημα, αν υπάρχη τις αρετή και εάν τις έπαινος, ταύτα συλλογίζεσθε» (Φιλιπ.δ:8).
Πού προτρέπει το Πνεύμα του Θεού να στρέφουμε το λογισμό μας; Όσο κακός ή στριμμένος κι αν είναι κάποιος από το περιβάλλον μας, δεν έχει επάνω του κάποια αρετή; Δεν έχει έστω κάτι το ελάχιστο, για το οποίο θα μπορούσαμε να τον επαινέσουμε; Ε, λοιπόν, αυτό θα πρέπει να ψάχνουμε κι αυτό μόνο θα πρέπει να σκεφτόμαστε. Και, προσέξτε δε λέει εδώ να λέμε την αρετή και τον έπαινο στους άλλους, ενώ μέσα μας θα σκεφτόμαστε αρνητικά. «Ταύτα συλλογίζεσθε»! τονίζει. Με το συλλογισμό δε βλάπτουμε κανένα, θα έλεγε κάποιος. Λάθος! Προξενούμε μεγάλη βλάβη στον ίδιο μας τον εαυτό, πνεύμα και σώμα. Είναι ανάγκη ν’ αλλάξουμε δισκέτα στην αποθήκη της καρδιάς μας, και το νου μας να τον γεμίσουμε με το λόγο του Θεού.
4. Η γνώση του λόγου του Θεού. «Ο λόγος του Χριστού ας κατοική εν υμίν πλουσίως» (Κολ.γ:16). Το Πνεύμα του Θεού θέλει να μας στηρίξει, να μας ενισχύσει, αλλά αν δεν γνωρίζουμε εδάφια από τη Γραφή, τι θα μας θυμίσει; Ο Χριστός είπε στους μαθητές Του ότι το Άγιο Πνεύμα «θέλει σας διδάξει πάντα και θέλει σας υπενθυμίσει πάντα όσα είπον προς εσάς» (Ιωάν.ιδ:26). Από αυτά που επί τρία και χρόνια δίδασκε ο Κύριος στους μαθητές Του, αυτά θα τους υπενθύμιζε το Πνεύμα.
Πολλές φορές χανόμαστε και βουλιάζουμε επειδή δυσάρεστες σκέψεις κατάφεραν να τρυπώσουν στο νου μας. Αλλά και ο Διάβολος κάνει το μέρος του για να τις μεγαλοποιήσει. Το αποτέλεσμα είναι πονάκια στο στομάχι, τσιμπήματα στο στήθος, προβλήματα στα έντερα και άλλα παρόμοια επακόλουθα. Οι ψυχολόγοι λένε να μη σκεφτόμαστε αρνητικά αλλά θετικά. Εμείς θα πούμε να σκεφτόμαστε χριστοκεντρικά.
5. Η αδιάλειπτη προσευχή. Όταν ο νους είναι γεμάτος με υποσχέσεις του Θεού και εξασκηθούμε στο «Αδιαλείπτως προσεύχεσθε» μαζί με όλες τις προτροπές που υπάρχουν στα εδάφια Α’ Θεσ.ε:17-23, δε θα υπάρχει χώρος στο μυαλό μας για βλαβερές σκέψεις και «ο Θεός της ειρήνης» θα μας αγιάσει ολοκληρωτικά.
Την αλλαγή αυτή όμως δε θα την επιτύχουμε από τη μία μέρα στην άλλη. Θα χρειαστεί προπόνηση. Όπως πρέπει πάντα να είμαστε άγρυπνοι ώστε να μη αμαρτήσουμε, έτσι χρειάζεται να καταβάλουμε προσπάθεια για ν’ απομακρύνομαι τις λάθος σκέψεις, μόλις αντιληφθούμε την παρουσία τους και έτσι να διατηρήσουμε την εσωτερική μας ειρήνη. «Η ειρήνη του Θεού η υπερέχουσα πάντα νουν θέλει διαφυλάξει τας καρδίας σας και τα διανοήματά σας διά του Ιησού Χριστού» (Φιλιπ.δ:7). Αμήν.
