Β’ Κορ.ιβ:7
Δεν ξέρουμε τι ακριβώς ήταν ο σκόλοπας στη σάρκα του Παύλου. Μερικοί νομίζουν ότι σχετίζεται με την όρασή του (Γαλ.δ:13-15). Άλλοι ότι είχε επιπτώσεις στην εμφάνιση και την ομιλία του (Β’ Κορ.ι:10). Μάλλον υπάρχει λόγος που ο Θεός δεν μας είπε ακριβώς την φύση αυτού του “αγκαθιού”. Εάν π.χ. ξέραμε ότι ήταν η φτωχή του όραση, ίσως περιορίζαμε μόνο σε ανθρώπους με οφθαλμικά προβλήματα τα μαθήματα που έμαθε από αυτό. Αλλά αυτά τα μαθήματα μπορούν να εφαρμοστούν σε όλους όσοι υπομένουν οδυνηρά φορτία.
Ο Παύλος είπε ότι ο σκόλοπας στη σάρκα του ήταν «άγγελος (αποσταλμένος από τον) Σατάν», επειδή ο Σατανάς πήρε άδεια από το Θεό για να τον στείλει. Ο Σατανάς είναι εχθρός που θέλει να εμποδίζει το Χριστιανό να δοξάζει τον Κύριο. Ένας από τους τρόπους που το κάνει, είναι να φέρνει προβλήματα στη ζωή μας. Αυτά μπορεί να έχουν τη μορφή φυσικού πόνου ή προσωπικής απώλειας. Βλέπουμε και τα δύο στην ιστορία του Ιώβ, του δίκαιου ανθρώπου που έχασε όλη του την περιουσία και τα παιδιά του, και υπέμεινε έντονο πόνο από εξανθήματα που ξέσπασαν σε ολόκληρο το σώμα του.
Διαβάζοντας το πρώτο κεφάλαιο του Ιώβ δίνεται η εντύπωση ότι ο Θεός είχε τοποθετήσει έναν προστατευτικό “φράκτη” γύρω του και ότι έπρεπε να δώσει ο Θεός άδεια στο Σατανά για να μπορεί να πλήξει τον Ιώβ.
Στο τέλος, όμως, και η θλίψη του Ιώβ και το “αγκάθι στη σάρκα” του Παύλου, ωφέλησαν αυτούς τους πιστούς ανθρώπους και έφεραν δόξα στο Θεό. Στην περίπτωση του Παύλου, αυτό το πρόβλημα εξυπηρέτησε επειδή
(α) τον φύλαξε ώστε να μην υπεραίρεται «διά την υπερβολήν των αποκαλύψεων» που του δόθηκαν (εδ.7),
(β) τον έκανε να συνειδητοποιήσει ότι η χάρη του Θεού του ήταν αρκετή ώστε να υπομείνει οποιαδήποτε δοκιμασία (εδ.9) και
(γ) του θύμιζε την αδυναμία του, ώστε να συνειδητοποιεί τη δύναμη του Θεού.
Πολλοί σήμερα λένε εντελώς λανθασμένα, ότι ο πιστός δεν πρέπει να υποφέρει ποτέ.
Εντούτοις, για τον Παύλο (τον απόστολο που έγραψε τουλάχιστον 13 βιβλία της Καινής Διαθήκης), το μήνυμα του Θεού ήταν ότι η δοκιμασία θα παρέμενε και ότι η χάρη του Θεού θα του έδινε δύναμη για να την υπομείνει. Εκτός από αυτόν το σκόλοπα στη σάρκα του, η ζωή του Παύλου σαν Χριστιανού είχε πάρα πολλά βάσανα μεταξύ των οποίων
· οικονομικές στερήσεις,
· πείνα,
· δίψα,
· έκθεση σε κίνδυνο,
· επιθέσεις ενάντια στη ζωή του,
· λιθοβολισμούς,
· τουλάχιστον τρία ναυάγια,
· ψεύτικες κατηγορίες,
· φυλακίσεις σε ρωμαϊκές φυλακές και, τελικά, την
· εκτέλεση
(Φιλ.γ:8, Πράξ.θ:24, Β’ Κορ.ια:23-27).
Μέσα σε όλα αυτά, ο Παύλος είχε δοκιμάσει βαθιά τη χάρη του Θεού και δήλωνε με βεβαιότητα: «Πάντα συνεργούσι προς το αγαθόν εις τους αγαπώντας τον Θεόν» (Ρωμ.η:28). Ατενίζοντας στο δοξασμένο Σωτήρα και ζυγίζοντας αυτή τη ζωή απέναντι στις υποσχέσεις για την άλλη που περιμένουμε, όλα τα βάσανά του δεν ήταν παρά μια «προσωρινή ελαφρά θλίψις», που «εργάζεται εις ημάς καθ’ υπερβολήν εις υπερβολήν αιώνιον βάρος δόξης» (Β’ Κορ.δ:17).
