Ο ΙΑΚΩΒ ΣΤΟΝ ΦΑΝΟΥΗΛ
Ο Ιακώβ στέλνει αγγελιοφόρους προς τον Ησαύ
τον αδελφό του, ευχόμενος να βρει χάρη ενώπιον του. Αυτοί επιστρέφουν
λέγοντας ότι ο Ησαύ έρχεται να τον συναντήσει με 400 άνδρες.
Σίγουρα ο Ιακώβ αισθάνεται άσχημα και φόβος
μπαίνει μέσα στην καρδιά του, γιατί υπήρχαν λόγοι: Είχε ενεργήσει άσχημα
εναντίον του αδελφού του, που παλιότερα, εξαιτίας αυτού, ήθελε να τον σκοτώσει.
Ακριβώς αυτό ήταν που χρειαζόταν ο Ιακώβ για να καταλάβει την ανάγκη του να ζητήσει βοήθεια απ’ το Θεό, αλλά τον βλέπουμε πάλι να προσπαθεί να τακτοποιήσει το θέμα μόνος του (εδ.4).
Ο Ιακώβ κράζει στον Κύριο
(Γέν.λβ:9-11), δίνοντάς μας ένα παράδειγμα τέλειας προσευχής, αλλά εξακολουθεί
να κάνει το λάθος να προσπαθεί να τα καταφέρει μόνος του.
Χωρίζει τους ανθρώπους και τα
υπάρχοντά του σε δύο τάγματα, λέγοντας, «Εάν
έλθη ο Ησαύ εις το εν τάγμα και πατάξη αυτό, το επίλοιπον τάγμα θέλει διασωθή»
(εδ.8).
Ο Θεός μπορεί να απαντήσει στην
προσευχή μας, χωρίς οποιοδήποτε αυτοσχεδιασμό εκ μέρους μας. Μαζί με την ικεσία
μας προς το Θεό, πρέπει να Του παραχωρήσουμε και τα σχέδιά μας. Σ’ αυτό το
μοντέλο προσευχής μπορούμε να βρούμε λατρεία στο εδ.9, εξομολόγηση στο εδ.10,
ικεσία στο εδ.11 και πίστη στο εδ.12.
Ωστόσο, είναι άλλο να προσεύχεσαι και άλλο να
παίρνεις νίκη στην προσευχή. Ο Ιακώβ δεν έχει φτάσει ακόμα σ’ αυτό το σημείο,
γιατί στέλνει πολλές αγέλες ζώων πριν από αυτόν σαν περαιτέρω προσπάθειες να
κατευνάσει την οργή του Ησαύ.
Ωστόσο, όταν αυτός στέλνει την οικογένειά του μπροστά και μένει μόνος
του για να προσευχηθεί, προσεύχεται πραγματικά, σε μια στάση πλήρους εξάρτησης
από το Θεό.
Μόνος του με το Θεό! Κάποιος μπορεί να
προσποιείται ότι είναι αφιερωμένο άτομο μπροστά σε άλλους, αλλά είναι κάτι
διαφορετικό να βρεθείς πρόσωπο με πρόσωπο με το Θεό!
Πρέπει να βρεθούμε μόνοι με το Θεό, για να
φτάσουμε σε μια ακριβή γνώση του εαυτού μας και των οδών μας. Τότε, οι κρυφές
σκέψεις, ο εσωτερικός μας κόσμος, απογυμνώνεται ενώπιον Του!
Προσέξτε τι λέει η Γραφή, «Ο δε Ιακώβ έμεινε μόνος· και επάλαιε μετ'
αυτού άνθρωπος έως τα χαράγματα της αυγής» (Γέν.λβ:24).
Δεν λέει ότι ο Ιακώβ πάλευε με
τον άνθρωπο. Όχι, ο άνθρωπος έπρεπε να παλέψει μαζί του μέχρι ο Ιακώβ να βλέπει
τον εαυτό του, όπως τον βλέπει ο Θεός.
Ο άνθρωπος ήγγισε την άρθρωσιν του μηρού αυτού· και μετετοπίσθη η άρθρωσις του
μηρού του Ιακώβ, ενώ επάλαιε μετ' αυτού.
Η μετατόπιση της άρθρωσης του
μηρού του Ιακώβ, συμβολίζει τη σταύρωση της προσωπικής ζωής. Σαν αγγεία, μόνο
όταν αδειάσουμε τελείως από τον εαυτό μας, μπορούμε να γεμίσουμε με το Θεό.
Όταν η δική μας δύναμη έχει
φύγει, τότε δεν υπάρχει τίποτε άλλο παρά μόνο ο Θεός. Ο Ιακώβ είναι τώρα σε
θέση που μπορεί να κινήσει το Θεό στην προσευχή. Τώρα αρχίζει να παλεύει αυτός
με τον άνθρωπο, λέγοντας, «δεν θέλω σε
αφήσει να απέλθης, εάν δεν με ευλογήσης».
Ο άγγελος ρωτάει: «Τί είναι το όνομά σου;» Όταν αυτός απαντάει «Ιακώβ», στην
πραγματικότητα με μία λέξη ομολόγησε το χαρακτήρα του: υποσκελιστής και δόλιος.
Μετά απ’ αυτή την ομολογία, το όνομά του
αλλάζεται σε «Ισραήλ» που σημαίνει πρίγκιπας με το Θεό. Η άρνηση του εαυτού,
ήταν πάντοτε ένας σημαντικός παράγοντας νικηφόρας προσευχής (Ματθ.ιε:24-28
Μαρκ.θ:28-29 Λουκ.ια:1-13 ιη:1-8 Πράξ.ιβ:5 Β’ Κορ.ιβ:9 Ιωαν.γ:30).
Ο Ιακώβ τελικά έχει μια ειρηνική
συνάντηση με τον Ησαύ στο κεφ.λγ. Ο Ιακώβ κάνει τώρα το λάθος να κατοικήσει στη
Συχὲμ, όταν ο τόπος του Θεού γι’ αυτόν ήταν η Βαιθήλ.
Οι θλίψεις που πέρασε εκεί,
γίνονται η αιτία να επιστρέψει στη Βαιθήλ. Στη Γέν.λε:2 καθαρίζει το σπίτι του
από τα είδωλα, πηγαίνει στη Βαιθήλ, και από εκεί στη Χεβρώνα, όπου μαζί με τον
Ησαύ θάβουν τον πατέρα τους, Ισαάκ (εδ.29).
Το κεφάλαιο λς μας λέει για τον
Ησαύ που πήγε στο όρος Σηείρ, για να κατοικήσει. Μετά την καταγραφή των
απογόνων του, το κεφάλαιο κλείνει λέγοντάς μας ότι ο Ησαύ είναι ο πατέρας των
Εδωμιτών.
