Το θαυμαστό έργο της "αναζωπύρωσης" πραγματοποιείται μόνο όταν ο λαός του Θεού συνειδητοποιήσει τις αμαρτίες του και με συντριβή καρδιάς τις αποκηρύξει. Χωρίς αυτό το συναίσθημα δεν μπορεί να υπάρξει αναζωπύρωση.
Δυστυχώς στις μέρες μας δε βλέπουμε πνεύμα μετάνοιας ανάμεσα στο λαό του Θεού. Είναι μάλιστα γεγονός ότι αντί να εγκαταλείπουν μία αμαρτία, στρέφονται και προς κάποια άλλη! Δεν είναι καθόλου ασυνήθιστο μάλιστα να βλέπουμε Χριστιανούς να έχουν αμαρτωλές συνήθειες στις ζωές τους, και πολύ σπάνια να θέλουν συνειδητά να τις αποκηρύξουν.
Τώρα καταλαβαίνουμε το λόγο που υπάρχει τόσο λίγο ενδιαφέρον για ανανέωση ανάμεσα στους πιστούς. Γιατί έχει πολύ υψηλό κόστος! Είναι ένα είδος πνευματικής εγχείρησης, κατά την οποία αμαρτωλές σκέψεις και πράξεις αποκόβονται.
Τι είδους πνευματική εγχείρηση χρειάζεσαι εσύ; Τι είναι αυτό που πρέπει να φύγει από τη ζωή σου; Μήπως είναι η συνήθεια να κουτσομπολεύεις και να κρίνεις; Μήπως έχεις ανήθικες συνήθειες; Μήπως η απέχθεια που έχεις εναντίον κάποιου συνανθρώπου σου; Μήπως η αγάπη σου για το χρήμα είναι τόσο δυνατή που δύσκολα έχεις την επιθυμία να προσφέρεις στο έργο του Κυρίου;
Η μετάνοια είναι το πνευματικό μαχαίρι που ξεριζώνει από τις καρδιές και τις ζωές μας τα πράγματα που δεν πρέπει να υπάρχουν. Η μετάνοια όμως δεν είναι κάτι το εύκολο να γίνει και γι’ αυτό δεν ακούμε να κηρύττεται από πολλούς ποιμένες, γιατί απλούστατα διώχνει τα πλήθη!
Μπορεί εμείς να έχουμε αλλάξει τις απόψεις μας περί μετάνοιας, όμως ο Θεός δεν τις έχει αλλάξει. Την θεωρεί σαν το μοναδικό τρόπο για να φύγει η αμαρτία από τη ζωή μας.
Στο Ιερεμία ζ:1-15 μας δίνεται πολύτιμη γνώση σχετικά με τη μετάνοια. Εδώ ο προφήτης Ιερεμίας κάνει το περίφημο “κήρυγμα του ναού”, αφού πήρε εντολή από τον Κύριο να «σταθεί στην πύλη του οίκου του Κυρίου και να κηρύξει σε όλους όσους έρθουν για να Τον λατρέψουν».
Η αλήθεια είναι ότι ένα τέτοιου είδους κήρυγμα φαίνεται περιττό, αφού οι άνθρωποι πήγαιναν για να λατρέψουν τον Κύριο, οπότε όλα έδειχναν μια χαρά. Το λυπηρό όμως είναι ότι μπορεί κάποιος να πηγαίνει στον οίκο του Κυρίου σε κανονική βάση, αλλά να έχει μία καρδιά αφιερωμένη στα “είδωλα”. Ο Κύριος Ιησούς προειδοποίησε για τον κίνδυνο να πλησιάζουμε το Θεό με τα χείλη μας, ενώ οι καρδιές μας να είναι μακριά Του (Μαρκ.ζ:6-7).
Η καρδιά του λαού της Ιουδαίας είχε απομακρυνθεί πολύ από τον Κύριο. Αν και Τον λάτρευαν, στην πραγματικότητα λάτρευαν τα είδωλά τους. Δεν είχαν αντικαταστήσει τη λατρεία του Θεού με τη λατρεία των ειδώλων, απλά επέτρεπαν και τα δύο να συνυπάρχουν.
Το ίδιο γίνεται και σήμερα. Πολλοί νομίζουν ότι εφόσον πηγαίνουν στην εκκλησία κάθε Κυριακή, μπορούν να ζουν όπως θέλουν την υπόλοιπη εβδομάδα. Προσπαθούν δηλαδή να λατρέψουν και το Θεό και τα είδωλα τους.
Οι πιστοί λοιπόν στην Ιουδαία θα ένιωσαν μεγάλη έκπληξη, όταν πήγαν στο ναό του Θεού τη μέρα που περιγράφεται στο κείμενο, και είδαν έξω στην πόρτα έναν Ιερεμία να κηρύττει παθιασμένα! Το μήνυμα του δεν ήταν το χαμογελαστό “Είμαι καλά, είστε καλά, όλα πάνε καλά” ούτε ήταν ένα μήνυμα “Να έχουμε μία καλή μέρα”.
Το μήνυμά του ήταν εντυπωσιακό και ρεαλιστικό. Μία φράση ήταν η φράση κλειδί «Διορθώστε τους δρόμους σας και τις πράξεις σας» (εδ.3,5). Ήταν ένα μήνυμα μετάνοιας. Ο Θεός δεν εντυπωσιαζόταν από το γεγονός ότι ο λαός Του πήγαινε στον οίκο Του. Ενδιαφερόταν μόνο γι‘ αυτό που είχαν μέσα στην καρδιά τους.
Έχουμε την τάση να κρίνουμε την κατάσταση της σχέσης μας με το Θεό ανάλογα με το πώς αισθανόμαστε. Εάν μας άγγιξε συναισθηματικά το κήρυγμα και γενικά το όλο κλίμα της συνάθροισης, τότε συμπεραίνουμε ότι είμαστε καλά με το Θεό.
Πολλοί είναι αυτοί που θεωρούν ότι οι Δέκα Εντολές δεν ισχύουν πια στις μέρες μας. Όμως, εάν θέλουμε να ξέρουμε εάν η ζωή μας και οι πράξεις μας ευχαριστούν τον Κύριο, τότε δεν έχουμε παρά να συμβουλευτούμε αυτές τις εντολές και όχι τα συναισθήματά μας.
Το μήνυμα του Ιερεμία σημαίνει ότι πρέπει να αλλάξουμε. Όταν ζούμε μία ζωή ανυπακοής προς τον Κύριο σημαίνει ότι έχουμε στρέψει το πρόσωπό μας προς την αμαρτία και την πλάτη μας προς τον Κύριο. Όταν όμως μετανοούμε, τότε στρέφουμε το πρόσωπό μας στον Κύριο και την πλάτη μας στην αμαρτία.
Δεν υπάρχει αληθινή μετάνοια εάν συγχρόνως δεν υπάρχει αλλαγή ζωής. Μερικοί νομίζουν ότι μπορούν να συνεχίζουν να αμαρτάνουν και να επανορθώνουν τα πάντα με ένα απλό “συγνώμη” προς το Θεό. Όμως, το να ζητάμε συγχώρεση χωρίς να ξεριζώνουμε την αμαρτία από πάνω μας, σημαίνει ότι η συγχώρεση που ζητήσαμε δεν είναι γνήσια.
Η αληθινή μετάνοια αναγνωρίζει τα πρότυπα που θέλει ο Θεός να έχουμε όσον αφορά την συμπεριφορά μας, συμφωνεί μ' αυτά και πραγματικά θλίβεται όταν αποτυγχάνει να τα εφαρμόζει. Ομολογεί με ειλικρίνεια ότι λυπάται εκεί που πρέπει και κόβει κάθε δεσμό με την αμαρτία. Η αληθινή μετάνοια φέρνει αποτελέσματα στη ζωή και την όλη συμπεριφορά του πιστού, ενώ στην αντίθετη περίπτωση που όλα αυτά δεν φαίνονται, τότε απλά μιλάμε για μία ψεύτικη και ανύπαρκτη μετάνοια.
Μοιάζουμε με το λαό της Ιουδαίας, όχι γιατί έχουμε κάποιο ασυνήθιστο ενδιαφέρον για την αρχαία ιστορία, αλλά γιατί αντιμετωπίζουμε τις ίδιες επιλογές όπως και εκείνοι. Λέγεται ότι αυτοί που δε θέλουν να μάθουν από την ιστορία, είναι καταραμένοι να επαναλάβουν τα λάθη της. Μπορεί να απολαμβάνουμε τις ευλογίες του Θεού ή τις τιμωρίες Του. Η μετάνοια φέρνει το πρώτο ενώ η άρνηση για μετάνοια το δεύτερο.
