Η Εξέταση

 «Ας δοκιμάζη εαυτόν ο άνθρωπος...» (Α΄ Κορ.ια:28)

 

Η συμμετοχή μας στο Δείπνο του Χριστού δεν είναι μονάχα ένα πνευματικό προνόμιο, είναι και ένας σταθμός στην πνευματική μας πορεία. Γι' αυτό και χρειάζεται από μέρους μας η κατάλληλη προετοιμασία.

Μέσα σ' αυτή την προετοιμασία περιλαμβάνεται μια δοκιμασία, μια εξέταση της πνευματικής μας ζωής. Πού βρισκόμαστε. Πού σκοντάφτουμε.

 

1. Η ανάγκη της εξέτασης.	3. Πώς γίνεται η εξέταση.
2. Ποιος κάνει την εξέταση.	4. Ποιο είναι το αποτέλεσμα.

 

Εαυτούς εξετάζετε...

Α΄ Τιμ.α:18-20

Ταύτην την παραγγελίαν παραδίδω εις σε, τέκνον Τιμόθεε, κατά τας προγενομένας προφητείας περί σου, να στρατεύης κατ' αυτάς την καλήν στρατείαν, έχων πίστιν και αγαθήν συνείδησιν, την οποίαν τινές αποβαλόντες εναυάγησαν εις την πίστιν· εκ των οποίων είναι ο Υμέναιος και Αλέξανδρος, τους οποίους παρέδωκα εις τον Σατανάν, διά να μάθωσι να μη βλασφημώσι.

Μερικοί, μεταξύ των οποίων ο Υμέναιος και ο Αλέξανδρος “ναυαγήσαν στην πίστη”. Αυτοί οι άνθρωποι δεν ήταν άπιστοι, δεν ήταν κάποιοι που δεν είχαν γνωρίσει το Χριστό. Για να ναυαγήσουν στην πίστη σημαίνει ότι κάποτε ήταν στην πίστη. Όπως ο Παύλος λέει και πάλι αναφερόμενος στον Υμέναιο και στον Φιλήτο αυτή την φορά:

ΑΥΤΟΔΙΚΑΙΩΣΗ - ΑΥΤΟΕΞΕΤΑΣΗ

Ο Θεός έχει προικίσει τον άνθρωπο με λογική και κρίση. Ο άνθρωπος έχει την ικανότητα να σκέπτεται και να κρίνει. Να κρίνει όχι μόνο τους άλλους, αλλά και τον εαυτό του.

Πολλές φορές μας αρέσει να κρίνουμε και να κατακρίνουμε τους άλλους. Κάνοντας όμως αυτό δεν βλάπτουμε κανέναν άλλο παρά τον εαυτό μας.

ΚΥΡΙΑΚΟ ΔΕΙΠΝΟ - Η ειδωλολατρία, το Δείπνο του Κυρίου και το Σώμα του Χριστού

Α' Κορινθίους ι:1-22

Κάθε φορά που έχουμε το Δείπνο του Κυρίου, είναι σημαντικό, καθώς θα συμμετάσχουμε στο τραπέζι αυτό, να το κάνουμε σωστά. Δεν έχω πρόθεση να σταθούμε σε πράγματα για τα οποία είμαστε σίγουροι. Δηλαδή ξέρουμε πολύ καλά πως τα στοιχεία του Δείπνου, ο άρτος και ο οίνος συμβολίζουν το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου μας.

Στο Ιωάν.ς:53-56 ο Χριστός είπε: Αληθώς, αληθώς σας λέγω, Εάν δεν φάγητε την σάρκα του υιού του ανθρώπου και πίητε το αίμα αυτού, δεν έχετε ζωήν εν εαυτοίς. Όστις τρώγει την σάρκα μου και πίνει το αίμα μου, έχει ζωήν αιώνιον, και εγώ θέλω αναστήσει αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα.  Διότι η σαρξ μου αληθώς είναι τροφή, και το αίμα μου αληθώς είναι πόσις. Όστις τρώγει την σάρκα μου και πίνει το αίμα μου εν εμοί μένει, και εγώ εν αυτώ.

 

Εαυτούς εξετάζετε

Στην Α' Τιμ.α:18-20 βρίσκουμε τον Παύλο να δίνει συμβουλές στον Τιμόθεο:

«Ταύτην την παραγγελίαν παραδίδω εις σε, τέκνον Τιμόθεε, κατά τας προγενομένας προφητείας περί σου, να στρατεύης κατ' αυτάς την καλήν στρατείαν, ΕΧΩΝ ΠΙΣΤΙΝ και αγαθήν συνείδησιν, ΤΗΝ ΟΠΟΙΑΝ ΤΙΝΕΣ ΑΠΟΒΑΛΟΝΤΕΣ ΕΝΑΥΑΓΗΣΑΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗΝ εκ των οποίων είναι ο Υμέναιος και Αλέξανδρος, τους οποίους παρέδωκα εις τον Σατανάν, διά να μάθωσι να μη βλασφημώσι». 

Εαυτούς εξετάζετε

Βρισκόμαστε σε ένα Αφρικανικό κράτος, όπου υπάρχουν και λευκοί και μαύροι και προσπαθούν να συμβιώσουν με τις γνωστές δυ­σκολίες. Κάποια κυρία σταμάτησε σε ένα μαγαζί «ταχείας εξυπηρέ­τησης», τα γνωστά μας «Fast Food», για να φάει κάτι.

Πήγε σε ένα τραπεζάκι από αυτά που δεν έχουν ούτε καν κάθισμα, κρέμασε την τσάντα της στον κρίκο κάτω από το τραπεζάκι και κατευθύνθη­κε προς το εσωτερικό του μαγαζι­ού να παραγγείλει μια κρεατόσου­πα που ήθελε να φάει. Πήρε το πιάτο της και γύρισε στο τραπεζά­κι που κρεμόταν η τσάντα της για να φάει.

Όμως εκείνη τη στιγμή θυμήθηκε ότι η κρεατόσουπα ήθελε κουτάλι για να μπορέσει να τη φάει. Άφησε τη σούπα στο τραπεζάκι και ξαναγύρισε μέσα στο μαγαζί να πά­ρει ένα κουτάλι. Επιστρέφοντας τι βλέπει; Ένας μαύρος ήταν στο τρα­πεζάκι της όρθιος και έτρωγε τη σούπα της. Τάχασε. Μετά νευρίασε, άναψε.

..Αλλά σε λίγο το ξανασκέ­φτηκε. Πλησίασε, στάθηκε απέναντί του, έβαλε κι αυτή το δικό της κου­τάλι στη σούπα και άρχισε να τρώει μαζί του από το ίδιο πιάτο. Μόλις τέλειωσε η σούπα, ο μαύρος πήγε στο μαγαζί, πήρε δύο καφέδες, πρόσφερε τον ένα στην κυρία, ήπιε το δικό του και χωρίς να ανταλλά­ξουν ούτε μια λέξη έφυγε.

 

Αυταπάτη

Λουκ.ιγ:24-30 «Αγωνίζεσθε να εισέλθητε διά της στενής πύλης διότι πολλοί, σας λέγω, θέλουσι ζητήσει να εισέλθωσι και δεν θέλουσι δυνηθή. Αφού σηκωθή ο οικοδεσπότης και αποκλείση την θύραν, και αρχίσητε να στέκησθε έξω και να κρούητε την θύραν, λέγοντες Κύριε, Κύριε, άνοιξον εις ημάς και εκείνος αποκριθείς σας είπη, δεν σας εξεύρω πόθεν είσθε τότε θέλετε αρχίσει να λέγητε Εφάγομεν έμπροσθέν σου και επίομεν, και εν ταις πλατείαις ημών εδίδαξας. Και θέλει ειπεί Σας λέγω, δεν σας εξεύρω πόθεν είσθε φύγετε απ' εμού πάντες οι εργάται της αδικίας. Εκεί θέλει είσθαι ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων, όταν ίδητε τον Αβραάμ και Ισαάκ και Ιακώβ και πάντας τους προφήτας εν τη βασιλεία του Θεού, εαυτούς δε εκβαλλομένους έξω. Και θέλουσιν ελθεί από ανατολών και δυσμών και από βορρά και νότου και θέλουσι καθήσει εν τη βασιλεία του Θεού. Και ιδού, είναι έσχατοι, οίτινες θέλουσιν είσθαι πρώτοι, και είναι πρώτοι, οίτινες θέλουσιν είσθαι έσχατοι.

και αφες ημιν τα οφειληματα ημων

Ματθ.ς:12

Δεν παραδεχόμαστε πως κάνουμε κάτι λάθος, ακόμη και όταν είναι πασιφανές.

Η φυσική μας αντίδραση όταν κρινόμαστε για κάτι που κάναμε ή κάτι που είπαμε, είναι «να αμυνθούμε». Νοιώθουμε ότι απειλούμαστε και ζούμε με τον παραλογισμό πως «αξίζουμε, αν ποτέ δεν κάνουμε λάθη». Προσπαθούμε να αποδεικνύουμε, όταν μας κάνουν κριτική, πως «ποτέ δεν κάνουμε λάθη».