ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΚΟΣΜΟΣ ΑΔΙΚΟΣ; (2)

Ένα από τα προφητικά οράματα μέσα στη Γραφή που το βρίσκω ιδιαίτερα ανησυχητικό, είναι το όραμα της ημέρας της οργής του Θεού και του Αρνιού (Αποκ.ς:12-17). 

Η εικόνα παρουσιάζει ανθρώπους που θα εύχονταν να θαφτούν ζωντανοί σε έναν σεισμό μάλλον παρά να έρθουν αντιμέτωποι με τον Θεό και τον Κύριο Ιησού Χριστό. Τότε πια δεν θα υπάρχει άλλη ευκαιρία να στραφεί κανείς στον Θεό. Παρόλο που αναφέρει ιδιαίτερα τους μεγιστάνες, τους πλούσιους, τους χιλίαρχους και άλλους, αποκαλύπτει ακόμη ότι «και κάθε δούλος, και κάθε ελεύθερος» θα νιώσει τον ίδιο τρόμο. Ίσως να θέλει κανείς να υποστηρίξει ότι οι δούλοι, που υπέφεραν από τη σκληρή εκμετάλλευση και δεν είχαν δικαιώματα ή προνόμια ή οτιδήποτε καλό να απολαύσουν, θα μπορούσαν να αποβλέπουν σε μια καλύτερη μετέπειτα ζωή. Δεν λέει όμως τέτοιο πράγμα η Γραφή. Αν δεν πλησιαστούν με το μήνυμα του Χριστού πριν πεθάνουν ή πριν έρθει Εκείνος για δεύτερη φορά, ούτε γι’ αυτούς υπάρχει ελπίδα.

ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΚΟΣΜΟΣ ΑΔΙΚΟΣ; (1)

Όλοι έχουμε έρθει αντιμέτωποι με το θάνατο αγαπημένων, καλών ανθρώπων, γεγονός που είναι πράγματι λυπηρό.

Ο καρκίνος, είναι μια αρρώστια που κατά τα κοινά λεγόμενα, θερίζει. Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει τέτοια διάγνωση για ανθρώπους που αγαπάμε, είτε πιστοί είτε άπιστοι.

Για κάποιο λόγο μας είναι ευκολότερο να μιλάμε για τα εκατομμύρια που πεθαίνουν χωρίς Χριστό παρά για την επείγουσα πνευματική ανάγκη του συγγενικού ή γνωστού μας προσώπου.

Γράμμα σε έναν αδελφό και φίλο που κάποτε πορευτήκαμε μαζί.

 Αλήθεια είναι μόνο η ολόκληρη.

Αγαπητέ μου,

Σε είδα ότι προσπαθούσες να πείσεις τους αδελφούς ότι «είσαι με τον Κύριο...» Στην αρχή, αυτό δεν μπορεί, παρά να γεμίσει κάποιον με χαρά. Όταν μένει κάποιος με τον Κύριο σωστά, αφού έχει ήδη ξεκινήσει μαζί Του, είναι μια θέση χαράς και δύνα­μης και πάντα ευχαριστούμε το Θεό για τέτοιες αλήθειες.

Όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, όσο φαίνονται όταν ασχολη­θεί κάποιος εντελώς επιφανειακά. Ξέρεις, υπάρχει μια μεγά­λη αλήθεια άγνωστη στους πολλούς γύρω μας. Ο Θεός, η αγάπη Του, η σωτηρία που μας χαρίζει δια του Ιησού Χριστού, είναι μια πολυσύν­θετη περιοχή, μια πολυδιάστατη αξία και έχει πολλές πλευρές και μεγάλο βάθος.

Αναμνήσεις

Οι επιστήμονες λένε ότι το ανθρώπινο μυαλό αποθηκεύει μέχρι και 60 αναμνήσεις το δευτερόλεπτο σε μια διάρκεια ζωής 75 χρόνων χωρίς να κουραστεί σχεδόν καθόλου. Αυτό μας κάνει ένα σύνολο 1,419,120,000,000 αναμνήσεων, κάθε μια από τις οποίες μπορεί ν’ ανακληθεί στη μνήμη σ’ ένα χιλιοστό του δευτερολέπτου. 

Γράμμα σε έναν αδελφό και φίλο που κάποτε πορευτήκαμε μαζί.

Αλήθεια είναι μόνο η ολόκληρη.

Αγαπητέ μου,

Σε είδα ότι προσπαθούσες να πείσεις τους αδελφούς ότι «είσαι με τον Κύριο...» Στην αρχή, αυτό δεν μπορεί, παρά να γεμίσει κάποιον με χαρά. Όταν μένει κάποιος με τον Κύριο σωστά, αφού έχει ήδη ξεκινήσει μαζί Του, είναι μια θέση χαράς και δύνα­μης και πάντα ευχαριστούμε το Θεό για τέτοιες αλήθειες.

Όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, όσο φαίνονται όταν ασχολη­θεί κάποιος εντελώς επιφανειακά. Ξέρεις, υπάρχει μια μεγά­λη αλήθεια άγνωστη στους πολλούς γύρω μας. Ο Θεός, η αγάπη Του, η σωτηρία που μας χαρίζει δια του Ιησού Χριστού, είναι μια πολυσύν­θετη περιοχή, μια πολυδιάστατη αξία και έχει πολλές πλευρές και μεγάλο βάθος. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με το αντίθετο της αγιό­τητας του Θεού, που είναι η αμαρτία. Και αυτή έχει βάθος μεγάλο, κρυφές και άγνωστες πτυχές και μεγάλη πλοκή μέσα και έξω από την ψυχή του ανθρώπου. Το να προσπαθείς να προσεγγίσεις αυτές τις περιοχές με απλοϊκό, επιφανειακό τρόπο, με μια κουβεντούλα - άντε να τα πάρει η σκούπα - με μια μονοκονδυλιά, είναι και λάθος και επικίνδυνο. Χρειάζεται πολύ προσοχή, γιατί οι συνέπειες εδώ είναι βαριές και αιώνιες. Θες να πεις ότι μένεις με τον Κύριο. Πολύ καλά. Για να σκεφτούμε όμως, τι εννοείς όταν το λες αυτό; Εννοείς ότι πηγαίνεις κάποιες φορές στην εκκλησία, ακούς κηρύγματα και διαβάζεις πνευματικά βιβλία και την Αγία Γραφή; Αυτό μάλλον εννοείς με τη φράση «είμαι με τον Κύριο...».

Το παράπονο του προφήτη

Αββακούμ α : 1 - 11

Γιατί υποφέρουν οι καλοί άνθρωποι; Γιατί οι ασεβείς ευημερούν; Γιατί η δικαιοσύνη και το έλεος αμαυρώνονται με την αδικία, τη σκληρότητα και την ψευτιά;

Αν ο Θεός είναι Κριτής όλης της γης, γιατί δεν κάνει κάτι ώστε οι αδικίες να τιμωρηθούν; Κάθε τόσο ακούμε για σκάνδαλα που ξεσπούνε. Ακόμη δικάζονται δικαστές, ακούμε για την αστυνομία, για τους πολιτικούς για κάθε θεσμό που έχουμε σαν κοινωνία, ακούμε για τη διαφθορά.

Γιατί ο Θεός δεν κάνει κάτι;