Γράμμα σε έναν αδελφό και φίλο που κάποτε πορευτήκαμε μαζί.

 Αλήθεια είναι μόνο η ολόκληρη.

Αγαπητέ μου,

Σε είδα ότι προσπαθούσες να πείσεις τους αδελφούς ότι «είσαι με τον Κύριο...» Στην αρχή, αυτό δεν μπορεί, παρά να γεμίσει κάποιον με χαρά. Όταν μένει κάποιος με τον Κύριο σωστά, αφού έχει ήδη ξεκινήσει μαζί Του, είναι μια θέση χαράς και δύνα­μης και πάντα ευχαριστούμε το Θεό για τέτοιες αλήθειες.

Όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, όσο φαίνονται όταν ασχολη­θεί κάποιος εντελώς επιφανειακά. Ξέρεις, υπάρχει μια μεγά­λη αλήθεια άγνωστη στους πολλούς γύρω μας. Ο Θεός, η αγάπη Του, η σωτηρία που μας χαρίζει δια του Ιησού Χριστού, είναι μια πολυσύν­θετη περιοχή, μια πολυδιάστατη αξία και έχει πολλές πλευρές και μεγάλο βάθος.

Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με το αντίθετο της αγιό­τητας του Θεού, που είναι η αμαρτία. Και αυτή έχει βάθος μεγάλο, κρυφές και άγνωστες πτυχές και μεγάλη πλοκή μέσα και έξω από την ψυχή του ανθρώπου. Το να προσπαθείς να προσεγγίσεις αυτές τις περιοχές με απλοϊκό, επιφανειακό τρόπο, με μια κουβεντούλα - άντε να τα πάρει η σκούπα - με μια μονοκονδυλιά, είναι και λάθος και επικίνδυνο.

Χρειάζεται πολύ προσοχή, γιατί οι συνέπειες εδώ είναι βαριές και αιώνιες. Θες να πεις ότι μένεις με τον Κύριο. Πολύ καλά. Για να σκεφτούμε όμως, τι εννοείς όταν το λες αυτό; Εννοείς ότι πηγαίνεις κάποιες φορές στην εκκλησία, ακούς κηρύγματα και διαβάζεις πνευματικά βιβλία και την Αγία Γραφή; Αυτό μάλλον εννοείς με τη φράση «είμαι με τον Κύριο...».

Όμως ξεχνάς κάτι πολύ σοβαρό και μεγάλο. Ο Κύριος είναι άπειρος, ασύλλη­πτος, άγιος και αιώνιος. Εσύ είσαι μάλλον ευχαριστημένος, γιατί πηγαίνεις στην εκκλησία και κάνεις κάποιες προσπάθειες για να ζήσεις σωστά. Επίτρεψέ μου να σου πω ότι δεν βρίσκεσαι σε σωστό δρόμο, με αυτούς τους συλλογισμούς. Μοιάζεις πιο πολύ με τον Ιωνά, όταν την ώρα της μεγάλης τρικυμίας κατέβηκε στο αμπάρι του πλοί­ου για να κοιμηθεί... για να ξεχάσει την ενοχή του, για να διασκεδάσει την ανυπακοή του στο Θεό (Ιωνάς α:5).

Η ζωή σου έχει αδικία και αυτό είναι πολύ σημαντικό για τον άγιο και δίκαιο Θεό. Την αδικία δεν τη συγχωρεί ο Θεός και δεν την ανέχεται. Θα σε κυνηγάει η αδικία σου μέχρι να ταπεινωθείς με μετάνοια, να αποκαταστήσεις και να αποκατασταθείς. Δείχνεις ότι χαίρεσαι, ότι πηγαίνεις καλά, αλλά στην ουσία κοιμάσαι στο αμπάρι του πλοίου για να καθησυχάσεις την ταραγμένη σου ψυχή από την αδικία.

Δεν θα σε ευλογήσει ο Κύριος. Πρέπει να ξέρεις ότι η ευλογία του Θεού πάνω μας είναι το παν για μας. Μ' αυτήν ζούμε, αυτήν χαιρόμαστε, αυτήν απο­λαμβάνουμε και όταν χάσουμε την ευλογία του Κυρίου, είμαστε χαμέ­νοι. Δεν μπορεί να σε ευλογήσει ο Κύριος, γιατί έχεις εκκρεμότητες στη ζωή σου. Πίκρανες ανθρώπους, μίσησες αδελφούς σου επειδή σου είπαν την αλήθεια, πόνεσες τους πνευματικούς «γονείς και αδελ­φούς σου», πλήγωσες το σπίτι σου το πνευματικό που σε δέχθηκε, σε κανάκεψε νεογέννητο... σε προστάτεψε, σου στάθηκε με γλυκύτητα, με αγάπη και θυσία και σε κοιτούσε στα μάτια... κι εσύ;... Τι έκανες εσύ; Μόλις στάθηκες στα πόδια σου λίγο, άνοιξες την πόρτα κι έφυ­γες να πας αλλού, να νιώθεις πιο ελεύθερα, πιο άνετα ίσως γιατί δεν ήθελες τόσο στενή και τεθλιμμένη την οδό του Ιησού Χριστού.

Είναι άδικο όμως και ο Κύριος δεν ανέχεται την αδικία. Είσαι χρεωστι­κός, ο λογαριασμός σου μπροστά στο Θεό είναι χρεωστικός. Αν σου γράφω όλα αυτά είναι για να σε βοηθήσω να μη μείνεις χρεωστι­κός, να μην ταξιδέψεις για επάνω με χρέος στη ζωή σου.

Γύρισες πίσω να κοιτάξεις τα πονεμένα μάτια των αδελφών σου, των «γονιών σου», των πνευματικών σου φίλων, που τόσο πολύ σε αγάπησαν και σε υπηρέτησαν στα πρώτα σου δύσκολα βήματα; Εσύ μπορεί να τα ξέχασες όλα αυτά, να τα έριξες πίσω σου, αλλά ο Θεός δεν την μπορεί την αδικία και δεν την παραγράφει «μετά την παρέ­λευση πενταετίας», όπως κάνουν οι άνθρωποι... Περιμένει να δει μετάνοια, ταπείνωση, αναγνώριση και αποκατάσταση και μόνο τότε τα εξαλείφει όλα.

Είναι όμως και κάτι ακόμα. Δεν είπες την αλήθεια. Δεν είσαι στην αλή­θεια. Περιμένεις να ευλογήσει ο Κύριος εσένα και το σπιτικό σου ενώ δεν έχεις την αλήθεια στη ζωή σου; Δεν είπες την αλήθεια ούτε όταν έφυγες, δεν είπες την αλήθεια ούτε εκεί που πήγες. Ο Κύριος βλέπει μακριά και βαθιά. Διερευνά τα βάθη της ψυχής του ανθρώπου.

Ο Κύριος ξέρει ακριβώς και γιατί έφυγες και γιατί πήγες εκεί που πήγες.

Λες λοιπόν ότι είσαι καλά, ότι μένεις με τον Κύριο, ενώ ο Κύριος βλέπει αδικία και αναλήθεια; Ξέρεις, εδώ υπάρχει ένα λεπτό σημείο, που θέλω να σου θυμίσω και μ' αυτό να κλείσω. Δε φτάνει να είμαστε εμείς με τον Κύριο μόνο. Χρειάζεται και ο άγιος Κύριος να μπορεί να είναι μαζί μας, πάνω μας, μέσα μας, να μας λέει παιδιά Του, να μας νιώθει παιδιά Του. Τότε είναι η σχέση πλήρης, σωστή, ολοκληρωμένη, τότε η αναγέννηση είναι πραγματική και η σωτήρια καρποφόρα.

«Μείνατε εν Εμοί και Εγώ εν υμίν» (Iωάν.ιε:4).

Αυτό το εδάφιο τα λέει όλα.

Αγαπητέ μου, αν θέλεις να σε ευλογήσει ο Κύριος, αν θέλεις να σου χαρίσει αύξηση και πρόοδο και καρπό για τη δόξα Του, αν θέλεις να γίνει Κύριος της καρδιάς σου, της ζωής σου, του σπιτιού σου, «ενθυμού πόθεν εξέπεσες, και μετανόησον, και κάμε τα πρώτα έργα...» αν θέλεις να ζήσεις το θαύμα της αναγεννημένης ζωής όπως το άρχι­σες, όπως το ονειρεύτηκες, όπως το γεύτηκες, αν θέλεις εσύ να είσαι με το Χριστό, αλλά και ο Χριστός να κατοικήσει μέσα σου, ο άγιος, ο δίκαιος, ο αληθινός, να γίνει ο Κύριός σου και ο Θεός σου.

Έχω και κάτι τελευταίο να σου πω,

αν μείνεις πραγματικά με το Χριστό και προχωρήσεις και αυξηθείς, κάποια μέρα θα σου θυμίσει την αδικία που έκανες και τις πληγές που προκάλεσες στα αθώα αδέλφια σου, που με αγαθότητα και γνήσια καρδιά σε υπηρέτησαν. Ο Κύριος το κρατάει αυτό, γιατί είναι άδικο και την αδικία δεν την μπορεί ο Θεός. Θα σου το θυμίσει και θα σε καλέσει να επανορθώσεις με μετάνοια, με ταπείνω­ση, με εξομολόγηση, με αποκατάσταση.

Όλα αυτά βέβαια, εάν θέλεις να προχωρήσεις και να προοδεύσεις στο Χριστό. Μισές δουλειές δεν κάνει ο Κύριος ούτε συγκαλύψεις ούτε χατίρια. Εάν πάλι όλη σου η χαρά είναι να ακούς κηρύγματα και να μαθαίνεις καινούρια πράγματα, τότε αλλάζει.

Θα συνεχίσεις να ακούς και να αυξάνεις τις γνώσεις σου στα πνευματικά πράγματα «γαργαλιζόμενος την ακοήν», αλλά αυτό δεν είναι Χριστός, δεν είναι λύτρωση, δεν είναι ουρανός. Εάν θέλεις να προχωρήσεις, να αυξηθείς, να καρποφορήσεις στην πνευματική ζωή, θα πρέπει να σηκωθείς από τον ύπνο «στο αμπάρι του πλοίου», που δεν είναι παρά προσπάθεια φυγής από την αλήθεια, και να πεις «φταίω, εγώ φταίω», και να ζητήσεις συγγνώμη, να επανορθώσεις.

Μόνον έτσι παραγράφονται οι αμαρτίες μας εναντίον των αδελφών μας, εναντίον του σώματος, της Νύμφης του Ιησού Χριστού, εναντίον του Θεού του Ίδιου! Μόνον έτσι απελευθερώνονται οι δυνάμεις της αγάπης του Θεού, οι ευλογίες Του, τα δώρα Του. Εύχομαι να το δεις έτσι και να το δεις εγκαίρως.