Δαν.α:2 Και παρέδωκε Κύριος εις την χείρα αυτού τον
Ιωακείμ, βασιλέα του Ιούδα, και μέρος των σκευών του
οίκου του Θεού· και έφερεν αυτά εις γην Σενναάρ, εις τον οίκον του θεού αυτού·
και εισήγαγε τα σκεύη εις το θησαυροφυλάκιον του θεού αυτού.
Όπως είπαμε, αυτό έλαβε χώρα το 606 π.Χ. Η «γη Σεναάρ»,
είναι η τοποθεσία όπου κτίσθηκε ο πύργος της Βαβέλ. (Γέν.ια:1-9). Βαβέλ σημαίνει
σύγχυση και είναι ίδιας σημασίας με τη λέξη Βαβυλώνα. Η Βαβέλ υπήρξε νωρίτερα
βασίλειο, αλλά τον καιρό του Ναβουχοδονόσωρ, υπήρχε η νέα Βαβυλώνα, η οποία
ξανακτίσθηκε και ενισχύθηκε και έτσι έγινε πάλι παγκόσμια αυτοκρατορία. Είναι
όμως ακριβώς η ίδια τοποθεσία που υπήρχε η παλιά πόλη, την οποία έκτισε ο
Νεβρώδ. Αρχικά ο Νεβρώδ έκτισε την Βαβέλ. (Γέν.ι:8-10). Η γη Σεναάρ περιλαμβάνει
όχι μόνο την πόλη αλλά και ολόκληρη την επαρχία της Βαβυλώνας.
Οι αιχμάλωτοι που μεταφέρθηκαν από τη γη Ιούδα, έζησαν στην
περιοχή της Βαβυλώνας, δεν έζησαν όλοι μέσα στην πόλη της Βαβυλώνας. Μαζί με
τους αιχμαλώτους ήταν και ο Δανιήλ και οι 3 παίδες, ο Αζαρίας, ο Ανανίας, και ο
Μισαήλ, οι οποίοι έζησαν στο παλάτι του βασιλιά μέσα στην πόλη της Βαβυλώνας.
και μέρος των σκευών
του οίκου του Θεού· και έφερεν αυτά εις γην Σενναάρ, εις τον οίκον του θεού
αυτού· και εισήγαγε τα σκεύη εις το θησαυροφυλάκιον του θεού αυτού
Ο ναός στον οποίο φέρθηκαν και τοποθέτησαν τα σκεύη από τον
ναό του Σολομώντος, πιθανόν να ήταν ο ναός του θεού Βηλ-Μερωδάχ. Και είναι
πιθανόν γιατί μας λέει, «εις τον οίκον του θεού αυτού», και αυτός μπορεί να
είναι ο θεός Νεβώ, του οποίου ο Ναβουχοδονόσωρ έφερε το όνομα και ο οποίος ήταν
και προστάτης του. Αλλά μπορεί να είναι και ο ναός του Θεού Μερωδάχ.
Αυτά τα ίδια σκεύη χρησιμοποίησε ο βασιλιάς Βαλτάσσαρ
περίπου 70 χρόνια αργότερα (Δαν.ε:2,3), κατά τη διάρκεια μιας μεγάλης εορτής,
ακριβώς τη νύχτα που έπεσε η Βαβυλώνα στα χέρια του Κύρου του βασιλιά των
Περσών.
Δαν.α:3,4 Και είπεν ο βασιλεύς προς τον Ασφενάζ τον
αρχιευνούχον αυτού, να φέρη εκ των υιών Ισραήλ και εκ
του σπέρματος του βασιλικού και εκ των αρχόντων νεανίσκους μη έχοντας μηδένα μώμον και
ωραίους την όψιν και νοήμονας εν πάση σοφία και ειδήμονας πάσης γνώσεως και έχοντας φρόνησιν και δυναμένους να ίστανται εν τω παλατίω του βασιλέως και
να διδάσκη αυτούς τα
γράμματα και την γλώσσαν των Χαλδαίων.
Αυτός ο Ασφενάζ, ο αρχιευνούχος, επρόκειτο να λάβει νέους
Ισραηλίτες και να τους διδάξει τα ήθη και τα έθιμα και γενικά τον τρόπο ζωής
των Βαβυλωνίων έτσι ώστε να μπορούν «να
ίστανται εν τω παλατίω του βασιλέως». Οι Βαβυλώνιοι είχαν πάρει αιχμαλώτους
πολλούς νέους από τα διάφορα έθνη τα οποία κατέκτησαν. Με άλλα λόγια προσπάθησε
να βρει την αφρόκρεμα, και τους πιο εκλεκτούς από τους αιχμαλώτους και να τους τοποθετήσει
στο παλάτι του. Η λέξη «ευνούχος» μπορεί να έχει την έννοια των «αυλικών» ή των
«ακόλουθων του βασιλιά». Μπορεί όμως και πράγματι να ευνουχίσθηκαν ή να ήταν
κανονικοί άνθρωποι. Η λέξη αυτή μεταφράζεται στην Παλαιά Διαθήκη 13 φορές σαν «αρχιθαλαμηπόλος»
και 17 φορές σαν «αξιωματούχος, επιστάτης». Ο Χανιήλ και οι 3 παίδες δεν έγιναν
ευνούχοι, γιατί στο 4ο εδάφιο μας λέει ότι έπρεπε να ήταν «μη έχοντες μηδένα μώμον».
Ευνούχοι ήταν όλοι οι άνθρωποι του παλατιού, ο πρωθυπουργός,
οι ηγέτες, με την έννοια του ευνοούμενου, δηλαδή είχαν την εύνοια του βασιλιά.
Ο Ασφενάζ ήταν επικεφαλής σε όλους τους νέους που είχαν φερθεί αιχμάλωτοι.
Συνηθιζόταν οι βασιλιάδες να διαλέγουν από τους αιχμαλώτους
τους, τους πιο ειδήμονες, τους πιο εκλεκτούς, και να τους έχουν μέσα στο
παλάτι.
Ο Δανιήλ και οι 3 παίδες πρέπει να είχαν βασιλική καταγωγή,
να ήταν από βασιλική γενιά, ή απλά να ήταν ευγενείς. Και οι Βαβυλώνιοι ήθελαν
να έχουν αυτούς τους νέους με την ευγενή καταγωγή μέσα στην αυλή του βασιλιά.
Στο 3ο εδάφιο λέει, «να φέρη εκ των υιών Ισραήλ και εκ του σπέρματος του βασιλικού και εκ
των αρχόντων». Άρα, πρέπει να ήταν από μια οικογένεια ευγενών ή από την
ίδια την βασιλική οικογένεια.
Αυτή η εντολή του βασιλιά να φέρουν νεανίσκους εκ των υιών
Ισραήλ, και εκ του σπέρματος του βασιλικού, και εκ των αρχόντων, προφητεύτηκε από
τον Ησαΐα λθ:7. Λέει ο Ησαΐας στον βασιλιά Εζεκία ότι θα πάρουν αιχμαλώτους στη
Βαβυλώνα «και εκ των υιών του». Δεν μπορούμε να πούμε ότι ο Δανιήλ και οι 3
παίδες ήταν ευνούχοι, αλλά είναι πιθανόν να ήταν μερικοί από τους άλλους
αιχμαλώτους.
Ο ιστορικός Ιώσηπος ισχυρίζεται ότι ο Δανιήλ και οι 3 παίδες
ήταν από την βασιλική οικογένεια του Σεδεκία. Αλλά στο Β' Βας.κε:7, διαβάζουμε ότι
οι υιοί του Σεδεκία σκοτώθηκαν και εξόρυξαν τα μάτια του και φέρθηκε αιχμάλωτος
στη Βαβυλώνα. Όμως ο Δανιήλ και οι 3 παίδες πρέπει να καταγόταν από ευγενείς
γονείς και πιθανόν να ήταν στενοί συγγενείς του βασιλιά.
Η λέξη «νεανίσκους» δεν σημαίνει αναγκαστικά «μικρά παιδιά».
Κάτω από αυτόν τον γενικό όρο περιλαμβάνονται και οι έφηβοι και οι νέοι. Δεν
ορίζεται η ηλικία εδώ. Ο Δανιήλ υπηρέτησε σαν πρόεδρος στο βασίλειο της
Περσίας, 70 χρόνια αργότερα. Έτσι, εκείνη την εποχή δεν πρέπει να ήταν
μεγαλύτερος από 12-17 ετών, όταν φέρθηκε αιχμάλωτος.
«μη έχοντας μηδένα
μώμον» Σημαίνει χωρίς μώμο στην υγεία, στην φυσική και διανοητική
ικανότητα, χωρίς κανένα μειονέκτημα ή ελάττωμα, χωρίς καμμιά κηλίδα. Και εδώ
βλέπουμε ένα παραλληλισμό με τους αγίους τις τελευταίες ημέρες, ο Θεός θα έχει
μια νύμφη αγία, άμωμη και εκλεκτή, χωρίς κηλίδα ή ρυτίδα
«και ωραίους την όψιν»
Σημαίνει ευχάριστοι στην εμφάνιση, όμορφοι. Πνευματικά, σαν άγιοι του Θεού,
αποκτούμε κάλλος και ωραιότητα όσο εκείνος μας τελειοποιεί και μας αγιάζει.
«και νοήμονας εν πάση
σοφία». Δηλαδή να έχουν τέτοια γνώση και νόηση ώστε να αντιλαμβάνονται τα
πάντα με σοφία. Με άλλα λόγια ζήτησε ανθρώπους νέους οι οποίοι να έχουν ανώτερη
νοημοσύνη και να είναι αποφασιστικοί και δραστήριοι, και να μπορούν να
τοποθετηθούν σε υπεύθυνες θέσεις.
«και ειδήμονας πάσης
γνώσεως και έχοντας φρόνησιν» Δηλαδή να έχουν τέτοια ικανότητα, ώστε να
γνωρίζουν το κάθε τι με ακρίβεια, να αντιλαμβάνονται μυστήρια και να κατανοούν
κάθε γνώση και κάθε θεοσοφία, αστρονομία, και άλλες διάφορες επιστήμες.
Γνώριζαν μαθηματικά, ρητορεία, πολιτική, γεωμετρία.
«και δυναμένους να
ίστανται εν τω παλατίω του βασιλέως και να διδάσκη αυτούς τα γράμματα και την
γλώσσαν των Χαλδαίων»
Ήθελε ο αυτοκράτορας αυτούς τους νέους Ισραηλίτες να τους
περιποιούνται και να τους φροντίζουν με τους τρόπους, τα ήθη και τα έθιμα των
Βαβυλωνίων ώστε να είναι μέσα στο παλάτι και να αναλάβουν υπευθυνότητες. Όλη
αυτή η ενέργεια του βασιλιά ήταν και μια πολιτική πράξη, για να αισθάνονται οι
Ισραηλίτες ότι είχαν δικό τους άρχοντα να κυβερνά, ώστε να μην υπάρχουν εξεγέρσεις.
Μέσα στον Δανιήλ και τους 3 παίδες κατοικούσε ένα έξοχο πνεύμα που αμέσως τους
έκανε να ξεχωρίσουν από τους άλλους σκοτισμένους σοφούς της Βαβυλώνας.
«τα γράμματα και την
γλώσσαν των Χαλδαίων» σημαίνει «τα βιβλία και την ομιλία των Χαλδαίων». Επίσης
σημαίνει και την θρησκεία των Χαλδαίων
