Ο Κύριος είναι δικός μου. Και εγώ είμαι δικός Του. Και κάθε
τι που με άφορα δεν είναι πια δικό μου, αλλά δικό Του. «Αυτόν μέλει περί ημών».
Αυτός γνιάζεται για μένα. Τότε..... γιατί ν’ ανησυχώ; Γιατί να σκέφτομαι με ανθρώπινο
τρόπο; Είναι άπρεπο. Είναι προσβλητικό για τον Κύριο.
Είναι η δουλειά μου. Είναι η οικογένειά μου. Είναι η υγεία
μου. Είναι η διακονία μου. Ίσως η σειρά δεν είναι η σωστή. Τί σημασία έχει. Όλα
είναι στα χέρια του Κυρίου; Το θέλει Αυτός. Το θέλω κι εγώ. Του τα άφησα. Τότε.
. . γιατί ν’ ανησυχώ; Γιατί να σκέπτομαι με την δική μου αδυναμία; Συγχώρησέ με
Κύριε.
Είναι ο Πατέρας μου. Δεν είναι σχήμα λόγου. Κάτι περισσότερο
από πραγματικό. Βλέπει πάρα πολύ μακριά. Προνοεί. Και έχει ετοιμάσει για όλα το
καλύτερο. Το φωνάζει. Το διακηρύττει. Ε, μα τότε; Γιατί ν' ανησυχώ; Δεν
πρόκειται ο Πατέρας μου να με αδικήσει. Ούτε να με εγκαταλείψει. Μη μου
λογαριάσεις Κύριε αυτή την αμαρτία μου.
Θυμώνω και επαναστατώ με τον εαυτό μου. Μπορώ να διηγηθώ ένα
πλήθος ολόκληρο από επεμβάσεις Του μέσα στη ζωή μου, θαυμαστές και τις θυμάμαι.
Και τις διηγούμαι. Και μου αρέσει τόσο πολύ αυτό. Τότε γιατί ν’ ανησυχώ; Τί
είναι αυτό που μου τα σκεπάζει όλα αυτά; Μα τότε θα μάθω, επιτέλους, να αντανακλώ
αυτήν την εμπειρία της ασφάλειας.
Είναι δυνατός, είναι αγαθός, είναι στοργικός, είναι
πλούσιος, είναι γεμάτος ενδιαφέρον. Ναι, ναι, είναι διαρκώς σκυμμένος πάνω
μας. Στον πόνο μας, στον τρόμο μας, στην αδυναμία μας. Ναι, ναι, όλα τα ξέρει.
Τότε. . . γιατί ν’ ανησυχώ; Είναι παραπάνω από βέβαιο πως θα κάνει το καλύτερο.
Μα ναι. Το καλύτερο. Που εσύ κι εγώ δεν το γνωρίζουμε. Να γιατί χρειάζεται η
πίστη.
Και Τον αδικώ με την ανησυχία μου. Και Τον προσβάλω με την ανησυχία
μου. Και Τον συκοφαντώ στα μάτια των άλλων με την ανησυχία μου. Και επηρεάζω και
τους άλλους με την ανησυχία μου. Τι κακό; Τι δηλητήριο; Τι ζημιά;
Χρειάζονται τομές στην καρδιά μου. Πρέπει να αποκοπούν και να
νεκρωθούν διάφορες περιοχές κληρονομημένες από παλιά και ταϊσμένες από μένα.
Πραγματικά καρκινώματα μέσα στην καρδιά μου. Κύριε ολοκλήρωσε το λυτρωτικό σου
έργο. Καθάρισε και χάρισέ μου κρυστάλλινο οραματισμό.
Κι ακόμα όταν κάθε μορφή ανησυχίας μαραθεί κάτω από την ολόθερμη
ακτινοβολία της αγάπης Σου, τότε τα βαριά μολύβια που σέρνω και δεν μπορώ ν'
απογειωθώ θα λειώσουν και εγώ, πραγματικά ελεύθερος, θα φτερουγίσω.
