Ρωμ.ις:5 Ασπάσθητε και την κατ' οίκον αυτών
εκκλησίαν. Ασπάσθητε Επαίνετον τον αγαπητόν μου, όστις είναι απαρχή της Αχαΐας
εις τον Χριστόν.
Μια τοπική συνάθροιση μαζευόταν στο σπίτι αυτού του
ζευγαριού. Ενώ όλοι οι άγιοι μιας πόλης, θεωρούντο μέλη της μίας εκκλησίας
αυτής της πόλης, συνήθως δεν υπήρχε τόπος όπου θα μπορούσαν να μαζευτούν όλοι
μαζί. Δεν υπήρχαν κτήρια εκκλησιών. Συνήθως μαζευόταν σε μικρές ομάδες στα
σπίτια.
Κάθε κατ’ οίκον συνάθροιση θα μπορούσε να ονομαστεί εκκλησία, υπό μία
έννοια, όπως έκανε εδώ ο Παύλος. Από πολλές απόψεις, ο ηγέτης της κατ’ οίκον εκκλησίας,
θα αντιστοιχούσε με ένα σύγχρονο ποιμένα. Προφανώς, οι εργάτες των κατ’ οίκων εκκλησιών,
ήταν οι πρεσβύτεροι της Εκκλησίας της πόλης, με κάποιον Επίσκοπο πάνω από όλους
στην πόλη.
Γίνεται μνεία του Επαινετού, που ήταν ο πρώτος καρπός της
Αχαΐας, ή της Ασίας, σύμφωνα με το κριτικό κείμενο. Προφανώς, ήταν ο πρώτος
καρπός του Παύλου στη Ρωμαϊκή επαρχία της Ασίας στη Δυτική Μικρά Ασία (σημερινή
Τουρκία).
Ρωμ.ις:6 Ασπάσθητε την Μαριάμ, ήτις πολλά εκοπίασε
δι' ημάς.
Ο Παύλος χαιρετά μια γυναίκα που ονομάζεται Μαρία, που είχε εργαστεί
πολύ για «ημάς» ή για «υμάς» σύμφωνα με το κριτικό κείμενο.
Ρωμ.ις:7 Ασπάσθητε τον Ανδρόνικον και Ιουνίαν, τους
συγγενείς μου και συναιχμαλώτους μου, οίτινες είναι επίσημοι μεταξύ των
αποστόλων, οίτινες και προ εμού ήσαν εις τον Χριστόν.
Ο Ανδρόνικος και Ιουνιάς ήταν συγγενείς του Παύλου και είχαν
κάνει μαζί φυλακή. Ήταν συγκρατούμενοι με τον Παύλο σε μια περίπτωση, άγνωστη σε
μας. Μάλιστα, είχαν πιστέψει πριν από τον Παύλο. Αν ήταν πράγματι συγγενείς εξ
αίματος του Παύλου, όπως φαίνεται πιθανό από την οικειότητά του μ’ αυτούς πριν
τη μεταστροφή του, τότε πέφτει περισσότερο φως στο γεγονός της μεταστροφής του
Παύλου. Στην περίπτωση αυτή, αυτός δεν είχε αντισταθεί μόνο στο κήρυγμα του Στέφανου,
αλλά και στη χριστιανική μαρτυρία των συγγενών του, και ίσως να είχε αγωνιστεί σε
αυτό για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αυτό βοηθά να εξηγηθούν τα λόγια του Κυρίου,
«σκληρόν σοι είναι να λακτίζης προς
κέντρα» (Πράξ.θ:5). Η δραματική μεταστροφή του, στη συνέχεια, δεν ήρθε από
το πουθενά, αλλά ήταν το αποκορύφωμα μιας εσωτερικής μάχης στην καρδιά του.
Ο Ανδρόνικος και ο Ιουνιάς ήταν «επίσημοι μεταξύ των αποστόλων». Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι ήταν
γνωστοί στους αποστόλους. Πιο πιθανόν εννοεί ότι ήταν γνωστοί σαν απόστολοι.
Φυσικά, δεν ήταν από τους δώδεκα, αλλά ήταν απόστολοι υπό την ευρύτερη έννοια
της λέξης, που σημαίνει «απεσταλμένος, πρεσβευτής». Αυτό είναι παρόμοιο με τη
σημερινή έννοια των ιεραποστόλων. Με αυτή την έννοια, ο Παύλος και ο Βαρνάβας
κλήθηκαν απόστολοι (Πράξ.ιδ:14).
Υπάρχει κάποια αντιλογία ως προς το κατά πόσο το δεύτερο
όνομα είναι Ιουνία (θηλυκό), ή Ιουνιάς (αρσενικό), όπως λένε πολλές σύγχρονες
μεταφράσεις. Κάποια χειρόγραφα το αναφέρουν και σαν Ιουλία (θηλυκό). Αν
υποτεθεί ότι είναι θηλυκό, τότε ο Ανδρόνικος και η Ιουνία εργαζόταν προφανώς σαν
σύζυγοι, όπως η Πρίσκιλλα και ο Ακύλας.
Ρωμ.ις:8 Ασπάσθητε τον Αμπλίαν τον αγαπητόν μου εν
Κυρίω.
Ο Παύλος χαιρέτισε τον Αμπλία, τον οποίο αγαπούσε πολύ εν Κυρίω. Το κριτικό κείμενο στην πραγματικότητα
χρησιμοποιεί το πλήρες όνομα, Αμπλίατον.
Ρωμ.ις:9 Ασπάσθητε τον Ουρβανόν τον συνεργόν ημών εν
Χριστώ, και τον Στάχυν τον αγαπητόν μου.
Χαιρετισμούς στον Ουρβανό, ένα άλλο συνεργάτη και τον Στάχυ,
που αγαπούσε ιδιαίτερα.
Ρωμ.ις:10 Ασπάσθητε τον Απελλήν τον δεδοκιμασμένον εν
Χριστώ. Ασπάσθητε τους εκ της οικογενείας του Αριστοβούλου.
