Δαν.β:9 Αλλ' εάν δεν κάμητε γνωστόν εις εμέ το
ενύπνιον, αύτη μόνη η απόφασις είναι διά σάς· διότι συνεβουλεύθητε να είπητε
ψευδείς και διεφθαρμένους λόγους έμπροσθέν μου, εωσού παρέλθη ο καιρός· είπατέ
μοι λοιπόν το ενύπνιον και θέλω γνωρίσει ότι δύνασθε να φανερώσητε εις εμέ και
την ερμηνείαν αυτού.
Δεν εμπιστευόταν αυτούς τους μάγους, τους σοφούς, και
επαοιδούς. Γι’ αυτό τους λέει ότι συνεβουλεύθησαν ψευδείς λόγους μέχρι να περάσει
ο καιρός. Δηλαδή μέχρι ο Ναβουχοδονόσωρ να παραιτηθεί από την υπόθεση αυτή, ή
μέχρι αυτοί να μάθουν περισσότερα ή να έχουν περισσότερα στοιχεία σχετικά με το
όνειρο, ή να συμβεί κάτι που θα τους δώσει την ικανότητα να το εξηγήσουν.
Τους λέει ακόμα ότι αν μπορέσουν να του πουν ποιο ήταν το
όνειρο, τότε θα καταλάβει ότι ξέρουν και την ερμηνεία του. Ότι δεν κατασκεύασαν
μια δική τους ερμηνεία με σκοπό να υψώσουν την υπερηφάνεια του. Μπορούσαν να
του πουν ότι το όνειρο σημαίνει ότι θα υψωθεί πάνω από τους εχθρούς του, ότι θα
έχει ευημερία, ασφάλεια και ειρήνη. Συχνά κατέφευγαν στην υπερηφάνεια του
βασιλιά και προσπαθούσαν να ον κολακέψουν.
Δαν.β:10 Απεκρίθησαν οι Χαλδαίοι έμπροσθεν του
βασιλέως και είπον, δεν υπάρχει άνθρωπος επί της γης δυνάμενος να φανερώση το
πράγμα του βασιλέως· καθώς δεν υπάρχει ουδείς βασιλεύς, άρχων ή διοικητής,
όστις να ζητή τοιαύτα πράγματα παρά μάγου ή επαοιδού ή Χαλδαίου·
Αυτό που ζήτησε ο βασιλιάς ήταν παράλογο. Δεν υπήρχε κανείς
άνθρωπος πάνω στη γη, που μπορούσε να πει πιο ήταν το ενύπνιο και να το ερμηνεύσει.
Και του είπαν να μην τους κατηγορεί, γιατί το ότι δεν ήξεραν να φανερώσουν το
όνειρο στον βασιλιά, δεν ήταν γιατί δεν είχαν την σοφία ή την πνευματική νόηση.
Δεν υπήρχε κανείς πάνω στη γη που να μπορούσε να κάνει αυτό που ο βασιλιάς
ζήτησε. Η σοφία που είχαν δεν ήταν ικανή γι’ αυτό. Κανείς ποτέ δεν ζήτησε
τέτοιο πράγμα από τους σοφούς του. Εάν όμως ήταν πράγματι, σοφοί, αυτή ήταν μια
καλή ευκαιρία για να το αποδείξουν. Αν και του είπαν ότι κανείς δεν μπορούσε να
του πει το όνειρο, θα διαψευσθούν, γιατί ο Δανιήλ με κατευθείαν αποκάλυψη από
τον Θεό, μπόρεσε να πει ποιο ήταν το όνειρο και να το εξηγήσει.
Κανείς Ασσύριος βασιλιάς πριν την Βαβυλώνα και κανείς
Βαβυλώνιος βασιλιάς δεν είχε ζητήσει ποτέ τέτοιο πράγμα από τους σοφούς, τους
μάγους, και τους επαοιδούς του. Ήταν πολύ παράλογο. Έτσι, οι μάγοι και οι
Χαλδαίοι αισθάνθηκαν δικαιολογημένοι που δεν ήταν ικανοί να πουν στον βασιλιά
τι σήμαινε το ενύπνιο. Αλλά ο Θεός που προετοίμαζε τον Δανιήλ, δίδοντάς του
νόηση σε όλες τις οράσεις και τα ενύπνια, τώρα πρόκειται να δώσει σ’ αυτόν την
ερμηνεία του ενυπνίου δι’ αποκαλύψεως. Οπωσδήποτε το Πνεύμα του Θεού εργαζόταν
μέσα στην καρδιά του Ναβουχοδονόσωρ να επιμένει ότι υπήρχε κάποιος που μπορούσε
να του πει ποιο ήταν το όνειρο και να το ερμηνεύσει, και τον υποκινούσε να τον αναζητήσει,
ώστε η αληθινή σοφία του Θεού που κατείχε ο Δανιήλ να γίνει γνωστή σε όλους και
να δοξαστεί ο Θεός.
Δαν.β:11 και το πράγμα το οποίον ο βασιλεύς ζητεί
είναι μέγα, και δεν είναι άλλος δυνάμενος να φανερώση αυτό έμπροσθεν του
βασιλέως, εκτός των θεών, των οποίων η κατοικία δεν είναι μετά σαρκός.
Κανείς άνθρωπος δεν μπορούσε να κάνει αυτό που ζήτησε ο
βασιλιάς, πάρα μόνο οι θεοί. Αν και οι θεοί δεν μπορούν να το κάνουν, τότε
έπρεπε να τους αφήσει ελεύθερους, διότι οι θεοί κάνουν ότι θέλουν. Δεν μπορεί
τίποτα να ζητήσει από αυτούς. Ας κατηγορήσει τους θεούς που δεν του δίνουν την
ερμηνεία. Όχι τους σοφούς που ήταν άνθρωποι και απλά έπαιρναν αποκαλύψεις από
τους θεούς.
Πάντως αυτοί οι σοφοί υποτίθεται ότι ήταν σε επικοινωνία με
τους θεούς, εκτελούσαν τις μαντείες τους και διάβαζαν τα μηνύματά τους με τόση ακρίβεια,
ώστε μπορούσαν να καταλάβουν τί έλεγαν. Υποθετικά ήταν πάρα πολύ βέβαιοι ότι
υπήρχαν δυνάμεις οι οποίες μάχονταν και ήταν εναντίον των αποκαλύψεων που
λάμβαναν. Εύκολα καταλαβαίνει κανείς, γιατί ο βασιλιάς οργιζόταν εύκολα. Είχε
αρχίσει να καταλαβαίνει σιγά σιγά ότι η σοφία στην οποία βασιζόταν η
αυτοκρατορία του, καθώς και οι στρατιωτικές του δυνάμεις, παρουσίαζε κενά.
Δαν.β:12 Διά τούτο εθυμώθη ο βασιλεύς και ωργίσθη
σφόδρα και είπε να απολέσωσι πάντας τους σοφούς της Βαβυλώνος.
Οι Χαλδαίοι απέτυχαν να πείσουν τον βασιλιά. Αυτός οργίστηκε
και διέταξε να θανατωθούν όλοι οι σοφοί της Βαβυλώνας, μεταξύ των οποίων ήταν
και ο Δανιήλ και οι τρεις παίδες, ο Ανανίας, ο Μισαήλ και ο Αζαρίας.
