Δαν.α:5 Και διέταξεν εις αυτούς ο βασιλεύς
καθημερινήν μερίδα από των βασιλικών εδεσμάτων και από του οίνου, τον οποίον
αυτός έπινε· και αφού ανατραφώσι τρία έτη, να ίστανται μετά ταύτα ενώπιον του
βασιλέως.
Διέταξε ο βασιλιάς να έχουν καθημερινή μερίδα από τα
βασιλικά εδέσματα που παρασκευάζονταν στη βασιλική κουζίνα.
Εδέσματα του Βασιλέως: Σημαίνει νόστιμα εδέσματα που
χορηγούντο με ειδική εντολή του βασιλιά. Ήταν πλούσια βασιλική τροφή. Έπρεπε
επίσης να μελετήσουν, να ανατραφούν και να μάθουν τα ήθη και τα έθιμα των
Βαβυλωνίων για τρία έτη, και κατόπιν θα ήταν ικανοί να στέκονται στην βασιλική
αυλή.
Δαν.α:6 Και μεταξύ τούτων ήσαν, εκ των υιών Ιούδα,
Δανιήλ, Ανανίας, Μισαήλ και Αζαρίας·
Μας παρουσιάζει τα κύρια πρόσωπα του βιβλίου. «Δανιήλ»,
σημαίνει «κριτής», ή «ο Θεός είναι ο κριτής μου». «Ανανίας» σημαίνει «ο Γιάχβε είναι φιλέσπλαχνος». Μισαήλ»
σημαίνει «Αυτός που είναι ό ,τι ο Θεός είναι». «Αζαρίας» σημαίνει «ο Γιάχβε
είναι βοηθός».
Δαν.α:7 εις τους οποίους ο αρχιευνούχος επέθηκεν
ονόματα· και τον μεν Δανιήλ ωνόμασε Βαλτασάσαρ· τον δε Ανανίαν Σεδράχ· τον δε
Μισαήλ Μισάχ· και τον Αζαρίαν Αβδέ-νεγώ.
Αυτό ήταν ένα ταπεινωτικό σημείο γι’ αυτούς, λόγω της
αιχμαλωσίας. Τους δόθηκαν Βαβυλωνιακά ονόματα. Ήταν σε θλίψη. Ήταν σε ένα τόπο
που δεν μπορούσαν να κάνουν ή να πουν τίποτα σχετικά μ’ αυτό. Ήταν αναγκασμένοι
να πάρουν αυτά τα ονόματα.
Ο Δανιήλ επονομάστηκε Βαλτασάσαρ, όπως ο Βαλτάσαρ.
Βαλτασάσαρ, σημαίνει είθε ο Βέλ να προστατεύει τη ζωή του.
Ο Ανανίας πήρε το όνομα Σεδράχ που σημαίνει «εντολή του Άκου».
Ο Άκου ήταν ο θεός της σελήνης.
Ο Μισαήλ επονομάστηκε Μισάχ. Όπως είπαμε, Μισαήλ σημαίνει «αυτός
που είναι ό,τι ο Θεός είναι», Μισάχ όμως σημαίνει «αυτός που είναι ότι ο θεός Άκου
είναι». Αυτό ήταν πολύ ταπεινωτικό και αποτελούσε ύβρη γι’ αυτούς τους
θεοσεβείς ανθρώπους, αλλά ήταν αναγκασμένοι να την υποστούν.
Ο Αζαρίας ονομάσθηκε «Αβδέ-νεγώ» που σημαίνει «υπηρέτης του θεού
Νεβώ».
Δαν.α:8 Αλλ' ο Δανιήλ έβαλεν εν τη καρδία αυτού να
μη μιανθή από των εδεσμάτων του βασιλέως ουδέ από του
οίνου τον οποίον εκείνος έπινε· διά τούτο παρεκάλεσε τον αρχιευνούχον να μη
μιανθή.
Εδώ φαίνεται καθαρά ότι ήταν θέμα συνείδησης. Ο Δανιήλ
αρνήθηκε να γευτεί ακάθαρτα εδέσματα, τα οποία πιθανόν και να προσφέρονταν στα
είδωλα. Και είναι πολύ πιθανόν ότι τα βασιλικά εδέσματα του Ναβουχοδονόσωρ προσφέρονταν
πρώτα στα είδωλα. Έτσι, ο Δανιήλ είναι ένα παράδειγμα για μας σήμερα, που ζούμε
στις έσχατες ημέρες, ότι θα πρέπει να απέχουμε από κάθε είδους συμβιβασμό με
τον κόσμο, το Βαβυλωνιακό, ψευδοθρησκευτικό σύστημα.
Ο Δανιήλ αρνήθηκε να ανατραφεί με τα εδέσματα της Βαβυλώνας,
με πράγματα της σάρκας. Αυτό είναι που πρέπει να κάνουμε κι εμείς, οι πιστοί
των έσχατων καιρών, να αποφύγουμε τα μολύσματα του κόσμου και την διαφθορά που
υπάρχει λόγω της αμαρτίας, να μην εκτελούμε πλέον τις επιθυμίες της σάρκας,
αλλά να ζούμε εν Πνεύματι.
«ουδέ από του οίνου
τον οποίον εκείνος έπινε»
Ο Δανιήλ δεν ήθελε να μιανθεί από τον οίνο που έπινε ο
βασιλιάς. Και πάλι πιθανόν να ήταν οίνος προσφερόμενος στα είδωλα. Μπορεί πάλι
ο Δανιήλ να είχε αποφασίσει μέσα στην καρδιά του να απέχει από τον οίνο και να
μην πίνει σαν μια πράξη αγνότητας και αφιέρωσης μπροστά στον Θεό.
Και για να ενωθεί πιο πολύ με τον Θεό στην προσευχή. Γι’
αυτό, δεν ήθελε να έρθει σε κατάσταση διέγερσης από τον οίνο, αλλά από την
εκζήτηση του Θεού στην προσευχή. Οι ευσεβείς Ιουδαίοι δεν έπιναν οινοπνευματώδη
ποτά. Ο αντίστοιχος τύπος για τον κόσμο μας σήμερα είναι ο οίνος της έκλυτης
ζωής και οι διάφορες φιλοσοφίες αυτού του κόσμου που τον μεθούν με αγάπη για τα
κοσμικά πράγματα. Ο λαός του Θεού των εσχάτων ημερών πρέπει να αρνηθεί να μεθά
και να έχει ευχαρίστηση από τον κόσμο και να ζήσει άγια για τον Κύριο.
