Ιούδ.α:3 Αγαπητοί, επειδή καταβάλλω πάσαν σπουδήν να σας γράψω περί της κοινής σωτηρίας, έλαβον ανάγκην να σας γράψω, προτρέπων εις το να αγωνίζησθε δια την πίστιν, ήτις άπαξ παρεδόθη εις τους αγίους.

Τετάρτη 28 Μαρτίου 2018

Ενός εστί χρεία..



Δεν ξέρω πως το ερμηνεύεις. Έχω ακούσει πάρα πολλές ερμηνείες. Να σου πω ακόμη μία. Ίσως όχι η σπουδαιότερη. Μα μου έκανε πολύ καλό. Ίσως κάνει και σένα. Παρακολούθησέ με.

Υπάρχει ανάγκη. Δεν υπάρχει αμφιβολία. Μα για ένα. Με αυτό, θεραπεύεις την ανάγκη σου. Κάνεις την δουλειά σου. Το δεύτερο, το τρίτο, το πέμπτο, το δέκατο, ενώ δεν σου προσθέτουν τίποτα σου αφαιρούν. Ηρεμία, γαλήνη, ανάπαυση. Σε κουράζουν.

Ενώ το ένα είναι ευλογία από τον Θεό τα άλλα είναι κατάρα. Σε ζαλίζουν. Σε μπερδεύουν. Κάποιος μου έλεγε πως είχε δέκα κοστούμια. Τον ζήλεψα. Αργότερα είχα κι εγώ. Τί κουραστικό; Ποιο να διαλέξεις; Πόση ώρα χαμένη; Τί ζαλάδα;

Ντρέπομαι που το λέγω, μα είχα τη μανία με τους στυλογράφους. Καμιά εξηνταριά. Όλο οι καλύτερες μάρκες. Μα ένας χρειάζεται για το γράψιμο. Αμαρτία.

Το μάνα, το έδινε ο Θεός για μια μέρα. Το άλλο, το παραπάνω σκουλήκιαζε. Όλα τα παραπάνω, από αυτά που είναι για τις ανάγκες μας, σκουληκιάζουν. Σπίτια, ρούχα, αυτοκίνητα, στυλογράφοι και ό,τι άλλο θέλεις να βάλεις. Είναι κατάρες.

Καμιά υποχρέωση δεν αναλαμβάνει ο Θεός για τα άλλα, τα παραπάνω από ένα, από αυτά που εξυπηρετούν τις ανάγκες μας.

Πάντα και για κάθε μας ανάγκη, για κάθε μας ζήτημα, «ενός εστί χρεία» Θαυμάσια θα κάνεις την δουλειά σου. Άνετα κα ευχάριστα. Τα άλλα, τα πολλά, το πνεύμα του θησαυρισμού, της πλεονεξίας κατά την Αγία Γραφή, του κτισισμού, πρόσεξε το αυτό, δεν σου προσθέτει. Απλούστατα σου αφαιρεί. Σου κλέβει.

Και ξέρεις τι σου κλέβει; Όχι λεφτά. Όχι χρόνο που και αυτός είναι πολύτιμος. Από την ζωή σου κλέβει, αγαθό αναντικατάστατο. Σου την κλέβει. Σου το παίρνει με απάτη. Γι’ αυτό, στην Αγία Γραφή λέγεται η απάτη του πλούτου. Απάτη είναι όταν σου παίρνουν με μια υπόσχεση ότι σου δίνουν.

Και ακόμα, με τα πολλά σου αποκτήματα, είσαι σαν τους παλιούς κατάδικους, που ήτανε υποχρεωμένοι να σέρνουν κάτι βαριές μπάλες. Τώρα αν θέλεις να τις σέρνεις και να ξοδέψεις την ανεπανάληπτη ζωή σου για να αποκτήσεις αυτές τις ματωμένες μπάλες, τότε δικαίωμά σου. Μήπως, δεν υπάρχουν και άνθρωποι που αυτοκτονούν.

Και να λες πως ο Χριστός σε ελευθέρωσε; Και να κουβαλάς τόσες μπάλες; Και να αγωνίζεσαι να προσθέσεις και άλλες; Φοβάμαι πως δεν κατάλαβες πολλά πράγματα από την λύτρωση του Χριστού.