Ο ίδιος ο
Ιησούς μας λέει ότι το βιβλίο του Δανιήλ είναι αυθεντικό. Στο Ματθ.κδ:15,16,
αναφέρει τον Δανιήλ με το όνομα του, καθώς αναφέρεται στους έσχατους καιρούς. Ο
Ιησούς δέχτηκε το βιβλίο του Δανιήλ. Είπε ο Ιησούς: «όταν ίδητε το βδέλυγμα της ερημώσεως,το λαληθέν δια του προφήτου Δανιήλ».
Το παράλληλο εδάφιο βρίσκεται στο Δαν.ια:31.
Βλέπουμε εδώ ότι
ο Ιησούς μιλάει για το βδέλυγμα της ερημώσεως αναφερόμενος στους έσχατους
καιρούς. Άλλη μια απόδειξη ότι το βιβλίο του Δανιήλ μιλάει και για τις έσχατες
ημέρες.
Επίσης στο
Ματθ.κδ:21, ο Ιησούς προφήτευσε για την μεγάλη θλίψη, ότι θα είναι τέτοια που
ποτέ δεν έγινε, ούτε πρόκειται να γίνει. Και ο Δανιήλ αναφέρει το ίδιο στο κεφ.ιβ:1.
Ο προφήτης
Ιεζεκιήλ, ο οποίος ήταν σύγχρονος με τον Δανιήλ, μιλάει γι' αυτόν, σαν
πραγματικό πρόσωπο (Ιεζεκ.ιδ:14,20). Ακόμη και εκείνη την εποχή, αν και πολύ
νέος, ο Δανιήλ είχε αποκτήσει μια υπόληψη για την δικαιοσύνη του και την
αγιότητα του ενώπιον του Θεού, εκεί στη Βαβυλώνα. Επίσης στον Ιεζεκ.κη:3, ο
Δανιήλ κατατάσσεται μαζί με τον Νώε και τον Ιώβ, οι οποίοι ήταν οι πιο δίκαιοι
άνθρωποι της γενιάς τους. Η σοφία του Δανιήλ είχε ήδη γίνει παροιμιώδης.
Μερικοί
κριτικοί λένε ότι ο Ιεζεκιήλ μιλάει για κάποιον άλλο Δανιήλ, ο οποίος έζησε σε
προγενέστερη εποχή. Αλλά αυτό δεν στέκει γιατί αυτός ο άλλος Δανιήλ δεν
αναφέρεται σε κανένα άλλο εδάφιο μέσα στη Βίβλο πριν τον Ιεζεκιήλ. Έτσι, αν
έζησε νωρίτερα από τον πραγματικό Δανιήλ, ήταν ένας άγνωστος.
Μια άλλη
απόδειξη της αλήθειας του βιβλίου του Δανιήλ, είναι ότι έχει γίνει αποδεκτό
χωρίς καμμιά αντίρρηση από τους Ιουδαίους σαν αυθεντικό και θεόπνευστο. Από την
άλλη πλευρά, τα απόκρυφα βιβλία μεταξύ των οποίων η λεγόμενη «υψηλή κριτική»,
τοποθέτησε το βιβλίο του Δανιήλ, έχουν απορριφθεί. Οι Ιουδαίοι πάντα ήξεραν ότι
δεν είναι θεόπνευστα και ότι δεν έπρεπε να συμπεριληφθούν μέσα στην Αγία Γραφή.
Δεν υπήρχε ποτέ καμμιά αμφισβήτηση σχετικά με το θέμα αυτό. Οι Ιουδαίοι και
ιδιαίτερα οι πρεσβύτεροι των Ιουδαίων, οι οποίοι είχαν πάρει τέτοιες αποφάσεις,
ήξεραν ποια βιβλία ήταν θεόπνευστα και είχαν συμπεριλάβει και το βιβλίο του
Δανιήλ. Έτσι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα μέσα στην Ιουδαϊκή σκέψη ως προς την
αυθεντικότητα και την θεοπνευστία του Δανιήλ.
ΘΕΟΙ ΤΗΣ ΒΑΒΥΛΩΝΑΣ.
Επειδή τα
ονόματα των θεών της Βαβυλώνας έχουν μεγάλη σχέση με τα ονόματα των βασιλέων,
γι’ αυτό θεωρούμε καλό να έχουμε μια ιδέα τι σήμαιναν και πως γινόταν η λατρεία
στη Βαβυλώνα εκείνο τον καιρό.
Α. ΝΕΒΩ Ήταν
ένα είδωλο της Βαβυλώνας και της Ασσυρίας. Η λέξη «Νεβώ» έχει σχέση με την
Εβραϊκή λέξη «ναβί», που αναφέρεται στον προφήτη, ή σε έναν θεόπνευστο άνδρα.
Νεβώ σημαίνει
ο μακράν ακούων, ο νους, ο διδάσκαλος. Από μια άποψη, Νεβώ σήμαινε και τον
εφευρέτη της γραφής των βασιλικών πινάκων. Ήταν ο Θεός της μάθησης και των
γραμμάτων, θεός της φιλοσοφίας.
Ο θεός Νεβώ,
είχε έναν αρχαίο ναό στη Βόρσιππα, την οποία ο Ναβουχοδονόσωρ ξαναέκτισε. Ο
Ναβουχοδονόσωρ πήρε το όνομα του από τον Θεό Νεβώ. Επίσης ο βασιλιάς Ναβουχοδονόσωρ
κατασκεύασε ένα λιμάνι στον Περσικό κόλπο, δεξιά προς τα σύνορα της Αραβίας,
και το ονόμασε Τιρεδών, διότι Τιρ ήταν ένα άλλο όνομα του Θεού Νεβώ. Έτσι
ονόμασε και αυτή την πόλη με το όνομα του Νεβώ. Ο θεός Νεβώ αντιστοιχεί με τον Έλληνα
θεό Ερμή και τον Ρωμαίο Μερκούριο. Η ειδωλολατρία που εξαπλώθηκε από τον πύργο
της Βαβέλ έκανε πολλούς από τους ίδιους θεούς να λατρεύονται σε πολλούς
διαφορετικούς τόπους με διαφορετικά ονόματα.
Β. ΒΕΛ ή ΒΗΛ Ήταν
Βαβυλώνιος θεός ισοδύναμος με τον Βάαλ. Σημαίνει Κύριος. Η ιδιαίτερη ονομασία
του στη Βαβυλώνα ήταν Μεροδάχ ή Μαβδούκ. Ο Γεσένιος λέει ότι Μεροδάχ σημαίνει
θάνατος. Άλλοι όμως λένε ότι σημαίνει
μικρός κύριος. Έχει σχέση με τον Ρωμαίο θεό Γιούπιτερ και τον Έλληνα Δία.
Ο Μεροδάχ ήταν
γνωστός σαν ο κύριος των αγαθών και σαν κριτής. Ο Ναβουχοδονόσωρ έγραψε γι’
αυτόν σε μια επιγραφή αποκαλώντας τον Μερωδάχ ο μεγάλος κύριος, ο αρχαιότερος.
Αν και αναγνώρισε τον Γιάχβε, ποτέ όμως δεν απέρριψε την ειδωλολατρία και δεν
ασπάσθηκε την Ιουδαϊκή πίστη. Ήταν ένας ειδωλολάτρης σε όλη του τη ζωή, αν και από
τα θαυμαστά πράγματα που είδε αναγκάστηκε να παραδεχτεί την ανωτερότητα του
αληθινού Θεού.
Γ. ΝΕΡΓΑΛ Ο
βασιλιάς Νεργάλ-σαρ-ουσούρ πήρε το όνομα του από τον θεό Νεργάλ.
Νεργάλ
σημαίνει μεγάλος ήρωας. Μερικοί από τους Ασσύριους βασιλιάδες ισχυρίστηκαν ότι
ήταν απόγονοι του θεού Νεργάλ. 0 Νεργάλ είναι ο Νεβρώδ θεοποιημένος. Ο Νεργάλ
λατρευόταν από ορισμένους ανθρώπους τους οποίους ο βασιλιάς της Ασσυρίας
μετέφερε στη Σαμάρεια όταν ο Ισραήλ φέρθηκε αιχμάλωτος στη Βαβυλώνα. (Β' Βας.ιζ:30).
Τον θεωρούσαν και θεό της καταδίωξης, του πολέμου. Το σύμβολο του ήταν λέων με
ανθρώπινο κεφάλι και φτερά αετού. Αντιστοιχεί με τον Έλληνα θεό Άρη ή τον
Ρωμαίο Μάρς, οι οποίοι ήταν θεοί του πολέμου.
Στον Ησαΐα μς:1,2,
υπάρχει μια περικοπή σχετικά με τα είδωλα της Βαβυλώνας. Ο Ησαΐας προφητεύει
την πτώση της Βαβυλώνας και λέει ότι όταν αυτό συμβεί οι θεοί της θα φερθούν
στην αιχμαλωσία. Τα είδωλα δεν θα μπορέσουν να σώσουν την πόλη τους.
