Ρωμ.ις:11 Ασπάσθητε τον Ηρωδίωνα τον συγγενή μου.
Ασπάσθητε τους εκ της οικογενείας του Ναρκίσσου, τους όντας εν Κυρίω.
Ο Παύλος απευθύνεται στον Ηρωδίωνα, άλλο συγγενή ή ίσως απλά
ένα συγχωριανό του Εβραίο και τους πιστούς της οικογένειας του Νάρκισσου. Ενδεχομένως,
ο Αριστόβουλος και ο Νάρκισσος να ήταν επιφανείς πολίτες με πολυμελείς
οικογένειες και πολλούς υπηρέτες. Ίσως σ’ αυτά τα δύο εδάφια ο Παύλος να απευθύνεται
στην πραγματικότητα σε δύο εκκλησίες που λειτουργούσαν στα αντίστοιχα σπίτια
τους.
Ρωμ.ις:12 Ασπάσθητε την Τρύφαιναν και την Τρυφώσαν,
αίτινες κοπιάζουσιν εν Κυρίω. Ασπάσθητε Περσίδα την αγαπητήν, ήτις πολλά
εκοπίασεν εν Κυρίω.
Τρεις γυναίκες που εργαζόταν για το Ευαγγέλιο αναφέρονται
εδώ. Τα ονόματα της Τρύφαινας και της Τρυφώσας υπαινίσσονται ότι ήταν αδελφές, ενδεχομένως δίδυμες. Ο Παύλος
πολύ σωστά αναφέρει την Περσίδα σαν «την αγαπητήν», αντί για «την αγαπητήν μου».
Ρωμ.ις:13 Ασπάσθητε τον Ρούφον, τον εκλεκτόν εν Κυρίω,
και την μητέρα αυτού και εμού.
Ο Ρούφος ίσως ήταν γιος του Σίμωνα του Κυρηναίου, του ανθρώπου
που σήκωσε το σταυρό του Χριστού (Μάρκ.ιε:21).
Ότι ο Ρούφος, ο γιος του Σίμωνα, ήταν γνωστός στην πρώτη εκκλησία,
υπονοείται από την ασυνήθιστη προσπάθεια του Μάρκου να αναφέρει το όνομά του. Ο
Ρούφος είχε προφανώς μια ιδιαίτερη κλήση του Θεού στη ζωή του. Ο Παύλος
μεταφορικά ταύτισε τη μητέρα του Ρούφου
σαν δική του, προφανώς θα είχε μια ειδική, μητρική σχέση με τον Παύλο.
Ρωμ.ις:14 Ασπάσθητε τον Ασύγκριτον, τον Φλέγοντα, τον
Ερμάν, τον Πατρόβαν, τον Ερμήν και τους μετ' αυτών αδελφούς.
Μάλλον πρόκειται για άλλη μία κατ’ οίκον εκκλησία εδώ. Τα
ονόματα σ’ αυτό το εδάφιο δεν υπάρχουν πουθενά αλλού στη Γραφή. Ο Ερμάς δεν
είναι ο ίδιος άνθρωπος που έγραψε το δημοφιλές θρησκευτικό βιβλίο γνωστό σαν «Ο
Ποιμήν», γιατί γράφτηκε αρκετές γενιές αργότερα.
Ρωμ.ις:15 Ασπάσθητε τον Φιλόλογον και την Ιουλίαν, τον
Νηρέα και την αδελφήν αυτού, και τον Ολυμπάν και πάντας τους αγίους τους μετ'
αυτών.
Άλλη μία κατ’ οίκον εκκλησία χαιρετίζεται εδώ. Ο Φιλόλογος και
η Ιουλία ήταν προφανώς σύζυγοι ή αδέλφια.
Ρωμ.ις:16 Ασπάσθητε αλλήλους εν φιλήματι αγίω. Σας
ασπάζονται αι εκκλησίαι του Χριστού.
Κλείνει τους επιμέρους χαιρετισμούς υποδεικνύοντας στους
Ρωμαίους να χαιρετήσουν ο ένας τον άλλο με ένα άγιο φιλί. Δεν υπάρχει καμία
απόδειξη ότι ο Θεός ήθελε να καθιερωθεί αυτό σαν ειδικό διάταγμα. Μάλλον, ήταν ένας
τυπικός ανατολίτικος και εβραϊκός χαιρετισμός για άτομα του ίδιου φύλου να
αγκαλιάσει ο ένας τον άλλο και να φιληθούν στο μάγουλο. Σύμφωνα με την εκκλησιαστική
ιστορία, οι πρώτοι Χριστιανοί συνήθιζαν το «φιλί της ειρήνης». Κατ' ουσία, η
προς Ρωμαίους ζητά από τους Χριστιανούς να χαιρετάνε ο ένας τον άλλο με θέρμη,
σαν μέλη της οικογένειας του Θεού. Στο Δυτικό κόσμο αυτό που συνηθίζεται είναι
να σφίξεις τα χέρια και για το ίδιο φύλο να αγκαλιάσουν ο ένας τον άλλο.
Το κριτικό κείμενο περιλαμβάνει τη λέξη «πάσαι» στην αρχή της δεύτερης φράσης του
εδαφίου. Όλες οι εκκλησίες έστειλαν χαιρετισμούς στην εκκλησία της Ρώμης. Δεν
υπάρχει αμφιβολία ότι αυτό προήλθε από τους αντιπροσώπους των εκκλησιών που
ήταν μαζί με τον Παύλο στο ταξίδι προς την Ιερουσαλήμ για την προσφορά (Πράξεις
κ:4).
