Ησ.μ:1-2 Παρηγορείτε, παρηγορείτε τον λαόν μου, λέγει
ο Θεός σας. Λαλήσατε παρηγορητικά προς την Ιερουσαλήμ, και φωνήσατε προς αυτήν,
ότι ο καιρός της ταπεινώσεως αυτής επληρώθη, ότι η ανομία αυτής συνεχωρήθη·
διότι έλαβεν εκ της χειρός Κυρίου διπλάσιον διά πάσας τας αμαρτίας αυτής.
Πριν ο Κύριος στείλει τον λαό Του στην αιχμαλωσία, του δίνει
θαυμαστές υποσχέσεις παρηγοριάς.
Εδώ, δίδονται εντολές και οδηγίες, όχι μόνο στον Ησαΐα, αλλά
σ’ όλους τους εργάτες του Θεού, να κηρύττουν παρηγορητικά στο λαό του Θεού.
Οι καταστάσεις είχαν φέρει ένα πέπλο μελαγχολίας πάνω από
τον λαό του Θεού.
Σε τέτοιες περιπτώσεις, ο Θεός θέλει να μην χάνει την ελπίδα
του ο λαός Του.
Το επαναλαμβάνει δύο φορές!
Όχι γιατί οι εργάτες μπορεί να μην θέλουν να το κάνουν (ίσως
είναι το πιο ευχάριστο μέρος της δουλειάς τους), αλλά επειδή πολλές φορές ο
λαός αρνείται να παρηγορηθεί.
Οι παρηγορητές πρέπει να επαναλαμβάνουν πράγματα ξανά και
ξανά.
- Υπάρχει ένας λαός πάνω στο πρόσωπο της γης, που είναι ο λαός του Θεού!
- Είναι θέλημα Θεού, ο λαός του να είναι παρηγορημένος και στις χειρότερες καταστάσεις!
εδ.2 «η ανομία αυτής συνεχωρήθη» που σημαίνει
ότι προϋπήρξε καιρός μετάνοιας.
Η αμαρτία τους ήταν η ειδωλολατρία:
Κριτ.ι:16 Και απέβαλον τους θεούς τους ξένους εκ μέσου
αυτών και ελάτρευσαν τον Κύριον, και εσπλαγχνίσθη η ψυχή αυτού εις την
δυστυχίαν του Ισραήλ.
εδ.6,9 «Φωνή λέγουσα, Φώνησον· και είπε….», «Συ, ο φέρων εις την Σιών αγαθάς αγγελίας,
ανάβα εις το όρος το υψηλόν· συ, ο φέρων αγαθάς αγγελίας εις την Ιερουσαλήμ,
ύψωσον ισχυρώς την φωνήν σου· ύψωσον· μη φοβού· ειπέ προς τας πόλεις του Ιούδα,
Ιδού, ο Θεός υμών».
Όχι ψιθυριστά, αλλά δυνατά, με παρρησία, βεβαιότητα. Οι
άγιοι πρέπει να παρηγορηθούν και οι αμαρτωλοί να ελεγχθούν.
εδ.4-5 «Πάσα φάραγξ θέλει υψωθή και παν όρος και
βουνός θέλει ταπεινωθή· και τα σκολιά θέλουσι γείνει ευθέα· και οι τραχείς
τόποι ομαλοί· και η δόξα του Κυρίου θέλει φανερωθή και πάσα σαρξ ομού θέλει
ιδεί· διότι το στόμα του Κυρίου ελάλησε».
Ο λαός του Θεού πρέπει να είναι προετοιμασμένος με μετάνοια
και πίστη για τις ευλογίες που έχουν σχεδιαστεί για την εκκλησία.
- · Αναφέρεται στους προφήτες που ήταν μαζί τους στην αιχμαλωσία
- · Αναφέρεται στον Ιωάννη
- · Αναφέρεται και σ’ εμάς
Έπρεπε να τους προετοιμάσουν για την ημέρα της απολύτρωσης.
Ματθ.γ:1-5 Εν εκείναις δε ταις ημέραις έρχεται Ιωάννης
ο βαπτιστής, κηρύττων εν τη ερήμω της Ιουδαίας και λέγων· Μετανοείτε· διότι
επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών. Διότι ούτος είναι ο ρηθείς υπό Ησαΐου του
προφήτου, λέγοντος· Φωνή βοώντος εν τη ερήμω, ετοιμάσατε την οδόν του Κυρίου,
ευθείας κάμετε τας τρίβους αυτού. Αυτός δε ο Ιωάννης είχε το ένδυμα αυτού από
τριχών καμήλου και ζώνην δερματίνην περί την οσφύν αυτού, η δε τροφή αυτού ήτο
ακρίδες και μέλι άγριον. Τότε εξήρχετο προς αυτόν η Ιεροσόλυμα και πάσα η Ιουδαία
και πάντα τα περίχωρα του Ιορδάνου,
Λουκ.α:17 Και αυτός θέλει ελθεί προ προσώπου αυτού εν
πνεύματι και δυνάμει Ηλίου, διά να επιστρέψη τας καρδίας των πατέρων εις τα
τέκνα και τους απειθείς εις την φρόνησιν των δικαίων, διά να ετοιμάση εις τον
Κύριον λαόν προδιατεθειμένον.
Για να μπει ο Χριστός στην καρδιά μας, πρέπει να διώξουμε τα
εμπόδια.
Αν Αυτός έχει προετοιμάσει τα τέλη για μας, εμείς τώρα
πρέπει να προετοιμάσουμε την οδό γι’ Αυτόν.
Η υπερηφάνεια είναι βουνό που κρύβει την παρηγοριά του
Χριστού και πρέπει να πέσει.
Όταν γίνει αυτό, τότε η δόξα του Κυρίου θα φανερωθεί.
Όταν οι αιχμάλωτοι είναι προετοιμασμένοι για απελευθέρωση,
τότε ο Κύριος θα την εξαγγείλει.
Ησ.μ:27 Διά τι λέγεις, Ιακώβ, και λαλείς, Ισραήλ, Η
οδός μου είναι κεκρυμμένη από του Κυρίου και η κρίσις μου παραμελείται υπό του
Θεού μου;
Ο προφήτης επιπλήττει το λαό του Θεού για απιστία και
έλλειψη εμπιστοσύνης.
Για την κατήφεια και την απελπισία στο πνεύμα τους, όταν
περνούσαν θλίψη.
Οι τίτλοι που τους δίνει (Ιακώβ – Ισραήλ), είναι αρκετοί να
τους κάνουν να ντραπούν.
Από που πήραν αυτό το όνομα; Είναι ο λαός της διαθήκης!
Αυτό που τους λέει είναι: Γιατί; Που στηρίζεστε να μιλάτε
έτσι;
Επιπλήττονται για την αρρωστημένη κατάσταση που βρίσκονται.
Η έμφαση είναι στο «λέγεις» και «λαλείς».
Είναι κακό να σκέφτεσαι αρρωστημένα, αλλά είναι χειρότερο να
μιλάς έτσι.
Τα λόγια τους φανέρωναν απελπισία για την κατάσταση που
παιρνούσαν.
Ήταν έτοιμοι να συμπεράνουν ότι ο Θεός δεν τους προσέχει
πια, δεν ενδιαφέρεται γι’ αυτά που περνάνε.
Τους ξαναλέει και τους υπενθυμίζει, όπως στο εδ.21 τι έχουν
γνωρίσει και ακούσει.
Ησ.μ:21 Δεν εγνωρίσατε; δεν ηκούσατε; δεν ανηγγέλθη
προς εσάς εξ αρχής; δεν ενοήσατε από καταβολής της γης;
Ησ.μ:28 Δεν εγνώρισας; δεν ήκουσας, ότι ο αιώνιος
Θεός, ο Κύριος, ο Ποιητής των άκρων της γης, δεν ατονεί και δεν αποκάμνει; δεν
εξιχνιάζεται η φρόνησις αυτού.
Χωρίς αμφιβολία μπορεί ακόμα να σώσει την εκκλησία, όπως
στην αρχή δημιούργησε τον κόσμο.
Ο Θεός ξέρει κάθε φορά, με ένα ιδιαίτερο τρόπο, να αυξάνει
τη δύναμη των παιδιών Του.
Όταν εμείς είμαστε αδύνατοι, τότε είμαστε δυνατοί για τον
Θεό.
Β’ Κορ.ιβ:10 Όθεν ευαρεστούμαι εις τας αδυναμίας, εις τας
ύβρεις, εις τας ανάγκας, εις τους διωγμούς, εις τας στενοχωρίας, υπέρ του
Χριστού· διότι όταν ήμαι αδύνατος, τότε είμαι δυνατός.
Ησ.μ:30,31 Και οι νέοι θέλουσιν ατονήσει και αποκάμει,
και οι εκλεκτοί νέοι θέλουσιν αδυνατήσει παντάπασιν· αλλ' οι προσμένοντες τον
Κύριον θέλουσιν ανανεώσει την δύναμιν αυτών· θέλουσιν αναβή με πτέρυγας ως
αετοί· θέλουσι τρέξει και δεν θέλουσιν αποκάμει· θέλουσι περιπατήσει και δεν
θέλουσιν ατονήσει.
Θα βοηθήσει αυτούς που θέλουν, αυτούς που με ταπείνωση
εξαρτώνται απ’ Αυτόν, Αυτούς που κάνουν το καλύτερο που μπορούν – προσμένοντες!
Νέοι: αυτοί που αισθάνονται δυνατοί, εμπιστεύονται
τους εαυτούς τους…
Θα τα καταφέρω… (Αλαζονεία), δεν ζητούν την χάρη του Θεού!
