Ο Κύριος είναι δικός μου. Και εγώ είμαι δικός Του. Και κάθε
τι που με άφορα δεν είναι πια δικό μου, αλλά δικό Του. «Αυτόν μέλει περί ημών».
Αυτός γνιάζεται για μένα. Τότε..... γιατί ν’ ανησυχώ; Γιατί να σκέφτομαι με ανθρώπινο
τρόπο; Είναι άπρεπο. Είναι προσβλητικό για τον Κύριο.
Είναι η δουλειά μου. Είναι η οικογένειά μου. Είναι η υγεία
μου. Είναι η διακονία μου. Ίσως η σειρά δεν είναι η σωστή. Τί σημασία έχει. Όλα
είναι στα χέρια του Κυρίου; Το θέλει Αυτός. Το θέλω κι εγώ. Του τα άφησα. Τότε.
. . γιατί ν’ ανησυχώ; Γιατί να σκέπτομαι με την δική μου αδυναμία; Συγχώρησέ με
Κύριε.
