Ακολουθώντας το Χριστό οπουδήποτε…

 

Ματθαίος η:18-22

 

«Ιδών δε ο Ιησούς πολλούς όχλους περί εαυτόν, προσέταξε να αναχωρήσωσιν εις το πέραν. Και πλησιάσας εις γραμματεύς είπε προς αυτόν, Διδάσκαλε, θέλω σοι ακολουθήσει όπου αν υπάγης. Και λέγει προς αυτόν ο Ιησούς· Αι αλώπεκες έχουσι φωλεάς και τα πετεινά του ουρανού κατοικίας, ο δε Υιός του ανθρώπου δεν έχει που να κλίνη την κεφαλήν. Άλλος δε εκ των μαθητών αυτού είπε προς αυτόν· Κύριε, συγχώρησόν μοι να υπάγω πρώτον και να θάψω τον πατέρα μου. Ο δε Ιησούς είπε προς αυτόν· Ακολούθει μοι και άφες τους νεκρούς να θάψωσι τους εαυτών νεκρούς».

Πνευματικοί λιποτάκτες

«Έκτοτε πολλοί των μαθητών αυτού εστράφησαν εις τα οπίσω, και δεν περιεπάτουν πλέον μετ' αυτού»  Ιωάν.ς:66

Ο όρος λιποτάκτης είναι στρατιωτικός. Λιποτάκτης είναι ο στρατιώτης που εγκαταλείπει τη θέση του. Έχει καταταχτεί στο στρατό. Φόρεσε τη στολή, πήρε οπλισμό. Βρέθηκε μαζί με τους άλλους συντρόφους του στα γυμνάσια και στις παρελάσεις. Αλλά σε μια ορισμένη στιγμή εγκαταλείπει τα πάντα και φεύγει. Αυτός είναι ο λιποτάκτης.

Έχουμε όμως και πνευματικούς λιποτάκτες. Γιατί και ο χριστιανός ένας πνευματικός στρατιώτης είναι. Ο απόστολος Παύλος έτσι ονομάζει τον νεαρό Τιμόθεο και του λέει:

«Συ λοιπόν κακοπάθησον ως καλός στρατιώτης Ιησού Χριστού» (Β΄ Τιμ.β:3).

Και του παραγγέλλει: «να στρατεύη την καλήν στρατείαν» (Α΄ Τιμ.α:18).

Είναι λοιπόν στρατιώτης ο χριστιανός. Πνευματικός στρατιώτης που καλείται να λάβει μέρος σ' ένα πνευματικό αγώνα, με πνευματικά όπλα.