Πνευματικοί λιποτάκτες

«Έκτοτε πολλοί των μαθητών αυτού εστράφησαν εις τα οπίσω, και δεν περιεπάτουν πλέον μετ' αυτού»  Ιωάν.ς:66

Ο όρος λιποτάκτης είναι στρατιωτικός. Λιποτάκτης είναι ο στρατιώτης που εγκαταλείπει τη θέση του. Έχει καταταχτεί στο στρατό. Φόρεσε τη στολή, πήρε οπλισμό. Βρέθηκε μαζί με τους άλλους συντρόφους του στα γυμνάσια και στις παρελάσεις. Αλλά σε μια ορισμένη στιγμή εγκαταλείπει τα πάντα και φεύγει. Αυτός είναι ο λιποτάκτης.

Έχουμε όμως και πνευματικούς λιποτάκτες. Γιατί και ο χριστιανός ένας πνευματικός στρατιώτης είναι. Ο απόστολος Παύλος έτσι ονομάζει τον νεαρό Τιμόθεο και του λέει:

«Συ λοιπόν κακοπάθησον ως καλός στρατιώτης Ιησού Χριστού» (Β΄ Τιμ.β:3).

Και του παραγγέλλει: «να στρατεύη την καλήν στρατείαν» (Α΄ Τιμ.α:18).

Είναι λοιπόν στρατιώτης ο χριστιανός. Πνευματικός στρατιώτης που καλείται να λάβει μέρος σ' ένα πνευματικό αγώνα, με πνευματικά όπλα.

Αυτό το τόνιζε καθαρά ο Χριστός σ' εκείνους που ήθελαν να Τον ακολουθήσουν. «Δεν ήλθα να βάλω ειρήνη στη γη, αλλά μάχαιρα!», είπε κάποια στιγμή. Εκείνος που είναι η ειρήνη - και ο άρχων της ειρήνης.

Αν δεν είστε διατεθειμένοι να αγωνιστείτε στο πλευρό μου σαν στρατιώτες πάρτε το απόφαση, δεν είναι για σας το Ευαγγέλιο...

Ο χριστιανός στρατιώτης χρειάζεται πειθαρχία γιατί διαφορετικά δεν μπορεί να λειτουργήσει μέσα στο σώμα του Χριστού, χρειάζεται μάλλον αυτοπειθαρχία.

Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να μπορεί να ελέγχει τον εαυτό του, τις πράξεις του, τη ζωή του, το χρόνο του, τα συναισθήματα και τις σκέψεις του σύμφωνα με τις αρχές του λόγου του Θεού.

Δεν λειτουργεί με τα συναισθήματα, δεν αφήνει σαρκικές επιθυμίες να τον επηρεάζουν, δεν επιτρέπει στον κόσμο να τον πιέζει!

Να όμως που παρουσιάζονται και λιποτάκτες. Στο 6^ο κεφ. του Ιωάννη έχουμε μια τέτοια περίπτωση. Και όχι μεμονωμένη. Ομαδικά ένας μεγάλος αριθμός εγκατέλειψαν τον αρχηγό που ακολουθούσαν έως εκείνη τη στιγμή: «Έκτοτε πολλοί των μαθητών αυτού εστράφησαν εις τα οπίσω...»

Βλέπετε, χαρακτηρίζονται από τον Ιωάννη σαν μαθητές. Για ένα ορισμένο διάστημα ήταν μαζί Του. Σε μια όμως κρίσιμη στιγμή λιποτάκτησαν. Άφησαν τις θέσεις τους και γύρισαν πίσω! Γιατί όμως; Τι συνέβη και τόσοι πολλοί γύρισαν πίσω; Τι προκάλεσε την οπισθοχώρησή τους;

Αξίζει να εξετάσουμε από πιο κοντά τις αιτίες που έκαμαν αυτούς τους ανθρώπους να εγκαταλείψουν τις θέσεις τους και πολλούς άλλους που έκτοτε κάνουν ακριβώς το ίδιο.

Γιατί η ιστορία είναι γεμάτη από πνευματικούς λιποτάκτες. Ο Παύλος λέει για τον Δημά – «με εγκατέλιπεν!» (Β΄Τιμ.δ:10). Και ο Δημάς λιποτάκτης.

«Με απεστράφησαν πάντες», λέει σε μια άλλη περίπτωση (Β΄Τιμ.α:15). Τι συμβαίνει σε κάθε μια περίπτωση;

Γι' αυτούς που μας λέει ο Ιωάννης ξέρουμε ότι αυτό που προκάλεσε την οπισθοχώρησή τους ήταν γιατί ο Χριστός τους έλεγε σκληρά πράγματα που δεν μπορούσαν και δεν ήθελαν να τα ακούσουν. Τους ζητούσε πολλά.

(Ιωάν.ς από το 27)

Έφθανε η στιγμή της μάχης. Και δεν τους γαργάλιζε την ακοή με ένα εύκολο κήρυγμα. Απαιτούσε σκληρές θυσίες.

Μα μήπως δεν τους το είχε πει από την αρχή; Όποιος θέλει να έλθει μαζί μου, θα απαρνηθεί τον εαυτό του, θα σηκώσει τον σταυρό του και έτσι θα με ακολουθήσει...

Δεν το είχαν πάρει όμως στα σοβαρά. Με επιπολαιότητα και ένα ρηχό ενθουσιασμό έδειχναν ότι ακολουθούν. Τους άρεσε να ακούν την όμορφη διδασκαλία του Δασκάλου. Τους άρεσε πιο πολύ να παρακολουθούν τα θαύματά Του. Τους άρεσε την ώρα που πεινούσαν να τους δίνει ψωμί για να χορτάσουν. Μα όταν τους είπε λόγια που προϋποθέτουν αγώνα και θυσία τότε εστράφησαν προς τα οπίσω...

Πρέπει να κάνω το έργο του Θεού, ότι κι αν κοστίσει.

«τότε είπον· Ιδού, έρχομαι, εν τω τόμω του βιβλίου είναι γεγραμμένον περί εμού, διά να κάμω, ω Θεέ, το θέλημά σου» (Εβρ.ι:7).

Να μην αφήνω πράγματα που πρέπει να γίνουν να περνάνε …. έτσι.

Αν πρέπει να προσευχηθώ, να προσευχηθώ, άσχετα με το τι κάνουν οι άλλοι. Δεν μπορούμε να ζητάμε συνέχεια συγνώμη.

Η ίδια σκηνή επαναλαμβάνεται. Είναι πολλοί εκείνοι που φαινομενικά ακολουθούν το Χριστό. Είναι οι άνθρωποι που εξωτερικά παρουσιάζονται πως ανήκουν σ' Εκείνον, ότι Τον δέχονται σαν τον μόνο αληθινό Θεό, έρχεται όμως η κρίσιμη στιγμή και τότε οπισθοχωρούν, λιποτακτούν, ανακατεύονται μ’ αυτούς που δεν Τον δέχονται σαν τον μόνο αληθινό Θεό.

Πολλοί έχουν καλούς στόχους, αλλά ποτέ δεν τους έφτασαν γιατί δεν αποφάσισαν να πληρώσουν το τίμημα. Δεν μπορούν να πειθαρχήσουν τους εαυτούς τους.

«Δεν εξεύρετε ότι οι τρέχοντες εν τω σταδίω πάντες μεν τρέχουσιν, εις όμως λαμβάνει το βραβείον; ούτω τρέχετε, ώστε να λάβητε αυτό. Πας δε ο αγωνιζόμενος εις πάντα εγκρατεύεται, εκείνοι μεν διά να λάβωσι φθαρτόν στέφανον, ημείς δε άφθαρτον» (Α΄Κορ.θ:24-25).

Ο Ιησούς δεν κάνει καμιά προσπάθεια να τους κρατήσει όπως-όπως. Ούτε με τη βία, ούτε με υποσχέσεις και λόγια που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.

Όχι μονάχα δεν προσπαθεί να τους σταματήσει, αλλά γυρίζει προς τους άλλους και τους λέει: «Μήπως και σεις θέλετε να φύγετε;» Ελεύθεροι είστε! Ανοικτός είναι ο δρόμος...

Δεν έκανε καμιά προσπάθεια να τους επηρεάσει. Ούτε έδειξε καμιά διάθεση να μειώσει τις απαιτήσεις του, να φτηνύνει το ευαγγέλιό Του για να μην του φύγουν οι οπαδοί.

Το ίδιο έκαναν οι απόστολοι του Χριστού. Ήρωες καλούν. Δεν καλούν δειλούς και αναποφάσιστους. Θα κηρύξουν Χριστόν και τούτον Εσταυρωμένον.

Αν είναι σκάνδαλο για τους Ιουδαίους - ας σκανδαλισθούν. Δεν θα βγάλουν από το Ευαγγέλιό τους το Σταυρό γιατί τότε θα παύσει να είναι Ευαγγέλιο.

Αν οι Έλληνες το θεωρούν μωρία, δεν θα το νοθεύσουν για να το κάνουν πιο ευπρόσδεκτο. Θα ζητήσουν από τους σοφούς να γίνουν μωροί, να αναγνωρίσουν τη μωρία της ανθρώπινης σοφίας για να μπορέσουν να αποκτήσουν τη σοφία του Θεού.

Είναι μερικοί που για να αποκτήσουν οπαδούς νοθεύουν το ευαγγέλιο.

·        Ας βάλουμε και μερικούς τύπους.

·        Ας ανεχθούμε μερικά, έστω και αν δεν τα παραδεχόμαστε.

·        Ας βάλουμε λίγη ανθρώπινη σοφία.

·        Ας ευφράνουμε το μάτι και το αυτί...

·        Λίγο νερό στο γάλα, δεν χάλασε ο κόσμος αν το δέχεται πιο εύκολα ο άνθρωπος.

Και όμως ο απ. Πέτρος λέει: «Επιποθήσατε ως νεογέννητα βρέφη το λογικόν άδολον γάλα δια να αυξηθήτε δι' αυτού» (Α΄Πέτρ.β:2).

Δεν θέλει τέτοιους οπαδούς ο Χριστός. Δεν τους χρειάζεται. Θα είναι παθητικό στον πνευματικό αγώνα. Όποιος βάζει το χέρι του στο άροτρο και γυρίζει προς τα πίσω δεν είναι αρμόδιος για την Βασιλεία του Θεού... Μήπως και σεις θέλετε να υπάγετε; Αυτό επαναλαμβάνει ο Χριστός σε όσους δείχνουν την τάση να παρασυρθούν από τους λιποτάκτες.

Εφες.ε:16 «εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, διότι αι ημέραι είναι πονηραί».

Ο χρόνος είναι δώρο του Θεού. Χρειάζεται σοφία και σεβασμό γιατί τρέχει.

Δεν έχω χρόνο, ακούμε πολλές φορές να λέγεται. Όμως, πάντα υπάρχει χρόνος για περισσότερα πράγματα, αρκεί να μην αναβάλεις και να μπορείς να βάζεις προτεραιότητες στη ζωή του. Το θέμα είναι τι κρατάς και τι απορρίπτεις!

Ψαλμ.90(κόπα):12 «Δίδαξον ημάς να μετρώμεν ούτω τας ημέρας ημών, ώστε να προσκολλώμεν τας καρδίας ημών εις την σοφίαν».

Αν δεν προγραμματίζεις το χρόνο σου θα το κάνει ο διάβολος!

Προσφέρω την αγάπη μου, λέει ο Χριστός. Ή την δέχεσαι ή την απορρίπτεις. Όποιος τη δέχεται ας μείνει κοντά μου και ας αγωνιστεί μαζί μου. Όποιος την απορρίπτει ή κάνει συμβιβασμούς ας μείνει εκεί που είναι! Προσφέρω τον εαυτό μου. Εάν με αγαπάς, θέλω και συ να παραδώσεις ολόκληρο τον εαυτό σου σε μένα... Ούτε μοιράζομαι ούτε μοιρασμένους ανθρώπους δέχομαι.

Μερικοί παρασύρονται από τη γνώμη των πολλών. Δεν έχουν δική τους γνώμη. Η γνώμη όμως των πολλών δεν είναι πάντοτε ασφαλές κριτήριο.

Θυμάστε τον Ιησού του Ναυή. Λίγους ήρωες και λίγους χαρακτήρες έχει να μας δείξει η ιστορία σαν αυτού του γίγαντα του ηρωισμού και της πίστεως. Στέκει μπροστά στο πλήθος του λαού και λέει: «Διαλέξτε ποιον θα δουλεύετε! Διαλέξτε ποιον δρόμο θα ακολουθήσετε. Μα έχετε υπ' όψη σας πως κι αν όλοι σας λυγίσετε, κι αν όλοι σας λιποτακτήσετε -εγώ και μόνος μου αν μείνω, εγώ και η οικογένειά μου θα λατρεύουμε τον Κύριο και αυτόν μόνο!»

Μπορείς να δείξεις αυτό τον ηρωισμό; Αυτή την πίστη; Αν ναι, έλα, ο Χριστός σε χρειάζεται. Θα είσαι μαχητής της αλήθειας και της αγάπης Του. Αν όχι γύρισε πίσω! Πήγαινε με τον Δημά που τον τραβά η κοσμική ζωή της Θεσσαλονίκης. Πήγαινε με τον Υμέναιο και τον Φιλητό που ναυάγησαν στην πίστη. Πήγαινε με τον Ιούδα και όλους τους προδότες και λιποτάκτες όλων των αιώνων.

Αν όμως είσαι αποφασισμένος, άφησε τους λιποτάκτες να τραβήξουν το μοιραίο δρόμο τους. Εσύ άκουσε το παράγγελμα:

«Αδελφοί μου, ενδυναμούσθε εν Κυρίω και εν τω κράτει της ισχύος αυτού, ενδύθητε την πανοπλίαν του Θεού, δια να σταθήτε εναντίον εις τας μεθοδείας του διαβόλου· διότι δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ' εναντίον εις τας αρχάς και τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτο, εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις. Δια τούτο αναλάβετε την πανοπλίαν του Θεού δια να δυνηθήτε να αντισταθήτε εν τη ημέρα τη πονηρά και αφού καταπολεμήσετε τα πάντα να σταθήτε» (Εφες.ς:10).

Σταθείτε λοιπόν! Σταθείτε αλύγιστοι στην πίστη του Ευαγγελίου... Σταθείτε ακλόνητοι σ' Εκείνον που προπορεύεται, στον αρχηγό και τελειωτή της πίστης μας.

Ματθ.κδ:45-51 «Τις λοιπόν είναι ο πιστός και φρόνιμος δούλος, τον οποίον ο κύριος αυτού κατέστησεν επί των υπηρετών αυτού, διά να δίδη εις αυτούς την τροφήν εν καιρώ; Μακάριος ο δούλος εκείνος, τον οποίον όταν έλθη ο κύριος αυτού θέλει ευρεί πράττοντα ούτως. Αληθώς σας λέγω ότι θέλει καταστήσει αυτόν επί πάντων των υπαρχόντων αυτού. Εάν δε είπη ο κακός εκείνος δούλος εν τη καρδία αυτού, Βραδύνει να έλθη ο κύριός μου, και αρχίση να δέρη τους συνδούλους, να τρώγη δε και να πίνη μετά των μεθυόντων, θέλει ελθεί ο κύριος του δούλου εκείνου καθ' ην ημέραν δεν προσμένει και καθ' ην ώραν δεν εξεύρει, και θέλει αποχωρίσει αυτόν, και το μέρος αυτού θέλει θέσει μετά των υποκριτών· εκεί θέλει είσθαι ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων».

Η νύμφη δεν κοιμάται αλλά αγρυπνεί!

Εφες.δ:1,2 «Σας παρακαλώ λοιπόν εγώ ο δέσμιος εν Κυρίω να περιπατήσητε αξίως της προσκλήσεως, καθ' ην προσεκλήθητε, μετά πάσης ταπεινοφροσύνης και πραότητος, μετά μακροθυμίας, υποφέροντες αλλήλους εν αγάπη».

Ο Θεός έχει κάτι για τον καθένα, γι’ αυτό είναι σημαντικό να προετοιμαστούμε. Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι τώρα, όλες μας οι ενέργειες πρέπει να διοικούνται από το πνεύμα του Θεού, γιατί μόνο τότε είμαστε παιδιά του Θεού!

«Επειδή όσοι διοικούνται υπό του Πνεύματος του Θεού, ούτοι είναι υιοί του Θεού» (Ρωμ.η:14).

Καθαριότητα, επισκευές, φυλλάδια, ιστοσελίδα, κήρυγμα, διδασκαλία, ευαγγελισμός, άλλες δουλειές, πρέπει να γίνονται μέσα απ’ όλη μας την καρδιά, με όλη μας τη δύναμη, κάνοντάς το για τον Κύριο, δίνοντας τον καλλίτερο εαυτό μας.

Ιερ.μη:10 «Επικατάρατος ο ποιών το έργον του Κυρίου αμελώς· και επικατάρατος ο αποσύρων την μάχαιραν αυτού από αίματος».

Ρωμ.ιβ:11 «εις την σπουδήν άοκνοι, κατά το πνεύμα ζέοντες, τον Κύριον δουλεύοντες».

Μαλαχ.α:6 & 14 «Ο υιός τιμά τον πατέρα και ο δούλος τον κύριον αυτού· αν λοιπόν εγώ ήμαι πατήρ, που είναι η τιμή μου; και αν κύριος εγώ, που ο φόβος μου; λέγει ο Κύριος των δυνάμεων προς εσάς, ιερείς, οίτινες καταφρονείτε το όνομά μου, και λέγετε, Εις τι κατεφρονήσαμεν το όνομά σου; ….. Όθεν επικατάρατος ο απατεών, όστις έχει εν τω ποιμνίω αυτού άρσεν και κάμνει ευχήν και θυσιάζει εις τον Κύριον πράγμα διεφθαρμένον· διότι εγώ είμαι βασιλεύς μέγας, λέγει ο Κύριος των δυνάμεων, και το όνομά μου είναι τρομερόν εν τοις έθνεσι».

Ο Θεός μας είναι Θεός ζηλότυπος!

Η τεμπελιά δεν αρέσει στο Θεό, έβαλε τον Αδάμ να εργάζεται τον κήπο (Γεν.β:15)!

Άρα:

Υπεύθυνα άτομα (εύγε δούλε…)

Καλά μαθητευόμενοι (σπούδασον να ….)

Αυξανόμενοι (εωσού καταντήσουμε στο μέτρο της ηλικίας του Χριστού)