Η «αποστολική ευλογία»

 

Β’ Κορ.ιγ:13 «Η χάρις του Κυρίου Ιησού Χριστού, και η αγάπη του Θεού, και η κοινωνία του Αγίου Πνεύματος είη μετά πάντων υμών. Αμήν».

Για άλλη μια φορά, θα πρέπει να θυμόμαστε ότι ο Παύλος έγραψε αυτό το συγκεκριμένο εδάφιο, σε μια εποχή που η τριαδική θεωρία ανήκε στο απώτερο μέλλον κι έτσι δεν υπήρχε πρόβλημα να μπερδευτούν ή να το δουν σαν κάτι ασυνήθιστο.

Κάποιοι όμως σήμερα μπερδεύονται, και το θεωρούν απόδειξη ότι υπάρχουν τρία αδιαίρετα πρόσωπα στη θεότητα. Με τον ίδιο τρόπο χρησιμοποιούν και την τριπλή ευχή του Μωυσή που λέει: «Ο Κύριος να σε ευλογήση και να σε φυλάξη· Ο Κύριος να επιλάμψη το πρόσωπον αυτού επί σε και να σε ελεήση· Ο Κύριος να υψώση το πρόσωπον αυτού επί σε και να σοι δώση ειρήνην» (Αριθ.ς:24-26).

Όμως, και στις δύο περιπτώσεις πρόκειται για ενέργεια ενός και μόνο Κυρίου και όχι πολλών! Βλέπουμε ότι ο Μωυσής λέει «Ο Κύριος να υψώσει το πρόσωπον αυτού επί σε». Ένα πρόσωπο, ένας Κύριος, όχι πρόσωπα και Κύριοι!

Όταν ο Παύλος μιλάει για την χάρη του Χριστού, την αγάπη του Θεού και την κοινωνία του Αγίου Πνεύματος, δεν θέλει να διδάξει τρία πρόσωπα, γιατί ούτε ο ίδιος πίστευε κάτι τέτοιο. Εκείνος λάτρευε τον Θεό των προγόνων του όπως λέει στη Β’ Τιμ.α:3 «Ευχαριστώ τον Θεόν, τον οποίον λατρεύω από προγόνων μετά καθαράς συνειδήσεως…..».

Είναι αδύνατο λοιπόν ο Παύλος να εγκατέλειψε τον Ένα και μόνο Θεό των προγόνων Του, τον Θεό του Ησαΐα του Ιερεμία του Δανιήλ και του Μωυσή και να λάτρευσε ένα τριαδικό θεό, ξένο προς το λαό Ισραήλ!! Αυτός δεν είναι ο Θεός του Ισραήλ, δεν είναι ο Θεός που λάτρευε ο Παύλος, ούτε Αυτός που πιστεύουμε και λατρεύουμε εμείς σήμερα.

Ο Θεός του Παύλου είναι «Ένας και Μόνος» και φανερώθηκε στο πρόσωπο του κεχρισμένου, του Μεσσία που ο Ίδιος γέννησε στη γη, του ανθρώπου Ιησού Χριστού. Μέσα από Αυτόν ο Θεός φανερώνεται σε μας σαν Πνεύμα Άγιο.

«Και αναντιρρήτως το μυστήριον της ευσεβείας είναι μέγα· ο Θεός εφανερώθη εν σαρκί, εδικαιώθη εν πνεύματι, εφάνη εις αγγέλους, εκηρύχθη εις τα έθνη, επιστεύθη εις τον κόσμον, ανελήφθη εν δόξη» (Α’ τιμ.γ:16).

Ποιος φανερώθηκε «εν σαρκί»; Ο Θεός, λέει η γραφή. Για μας αυτό είναι ξεκάθαρο, αλλά αναρωτιέμαι, ο τριαδικός τι καταλαβαίνει όταν το διαβάζει αυτό; Όταν διαβάζει «ο Θεός» καταλαβαίνει «Πατέρας, Υιός, Άγιο Πνεύμα» αδιαίρετοι; Τότε έχουμε 3 να κατοικούν μέσα στον άνθρωπο Ιησού Χριστό, παρόλο που ο Ίδιος ομολογούσε ότι μέσα του μένει ο Πατέρας μόνο (Ιωάν.ιδ:10, ι:38).

Αν πάλι πιστεύουν ότι μέσα στον άνθρωπο Χριστό κατοικούσε ο θεός Υιός – όρος ανύπαρκτος μέσα στη Βίβλο – τότε τα προβλήματα γίνονται πάρα πολλά!

Ο Θεός λοιπόν φανερώθηκε «εν σαρκί, εδικαιώθη εν πνεύματι, εφάνη εις αγγέλους, εκηρύχθη εις τα έθνη, επιστεύθη εις τον κόσμον», και μέχρι εδώ καλά. Τι γίνεται όμως με αυτό το «ανελήφθη εν δόξη»;

Ποιος αναλήφθηκε μέσα στην δόξα; Όλοι ομολογούν ότι αυτός είναι ο Χριστός. Μα, εδώ λέει ότι ήταν ο Θεός! Τώρα τι γίνεται;

Ο Πατέρας μέσα στο Γιο κατοικεί μέσα μας και μας οδηγεί σ' όλη την αλήθεια. Αυτός είναι ο μόνος μεσίτης, ο Παράκλητος, το Πνεύμα της Αλήθειας, η αλήθεια και η ζωή, το πνεύμα το ζωοποιούν!

Ο λόγος που ο Παύλος αναφέρει την χάρη του Χριστού, την αγάπη του Πατέρα και την κοινωνία του Αγίου Πνεύματος, δεν είναι να δείξει τρία πρόσωπα στη θεότητα, αλλά τη σχέση της θεότητας με τους Αγίους!

Βασικά αυτό το εδάφιο αποδίδει τρεις όψεις ή ιδιότητες του Θεού που γνωρίζουμε και μπορούμε ν’ απολαύσουμε.

Πρώτα, βλέπουμε τη χάρη του Θεού, που γνωστοποιήθηκε στο ανθρώπινο γένος με τη φανέρωσή Του εν σαρκί στο πρόσωπο του ανθρώπου Ιησού Χριστού. Με άλλα λόγια, η δωρεάν χάρις, η θεία βοήθεια και η σωτηρία έρχονται σ’ εμάς δια του απολυτρωτικού έργου του Ιησού Χριστού.

Μετά, ο Θεός είναι αγάπη. Η αγάπη είναι βασικό μέρος της φύσης Του. Μας αγάπησε, πολύ πριν φανερωθεί στο πρόσωπο του ανθρώπου Ιησού Χριστού.

Τελικά, το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος μας φέρνει σε κοινωνία με το Θεό και τους αδελφούς: «Διότι ημείς πάντες διά του ενός Πνεύματος εβαπτίσθημεν εις εν σώμα» το σώμα του Χριστού (Α’ Κορ.ιβ:13).

Επειδή το Πνεύμα του Θεού κατοικεί μέσα μας, όχι ο Ιησούς με το φυσικό του σώμα, γι’ αυτό έχουμε συνεχή κοινωνία και σχέση με τον Θεό που είναι κάτι τελείως διαφορετικό απ’ αυτό που ήξεραν οι άγιοι της Παλαιάς Διαθήκης.

Το Β’ Κορ.ιγ:13 στέκει λογικά και είναι κατανοητό μόνο αν το ερμηνεύσουμε σαν τρεις σχέσεις που ο Θεός θέλει να έχει μαζί μας, ή σαν τρεις διαφορετικές εργασίες που το ένα Πνεύμα πραγματοποιεί.

Υπάρχουν «διαιρέσεις ενεργημάτων, ο Θεός όμως είναι ο αυτός, ο ενεργών τα πάντα εν πάσι» (Α’ Κορ.ιβ:4-6).

«Η χάρις του Κυρίου Ιησού Χριστού...»  Αναφέρεται στο έργο της χάρης του Χριστού πάνω στο Σταυρό, για να μας σώσει από την αμαρτία. Αναφέρεται στην θυσία του σταυρού, σαν πηγή χάρης και ελέους για κάθε αμαρτωλό. Αυτό δεν είναι έργο του θεού Υιού, αλλά του ανθρώπου Ιησού Χριστού. Ο άνθρωπος σταυρώθηκε, ο άνθρωπος πέθανε, ο άνθρωπος αναστήθηκε, ο άνθρωπος αναλήφθηκε, ο άνθρωπος κάθισε στα δεξιά της μεγαλοσύνης εν υψηλοίς. Και όπως λέει ο Πέτρος στους Ισραηλίτες, «... ότι ο Θεός Κύριον και Χριστόν έκαμεν αυτόν τούτον τον Ιησούν, τον οποίον σεις εσταυρώσατε» (Πράξ.β:36).

Είδαμε ακόμη ότι όλη η κυριότητα και η εξουσία του Πατέρα δόθηκε στον Γιο, «Εδόθη εις εμέ πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης» (Ματθ.κη:18), και ότι «...ο Ιησούς είναι Κύριος εις δόξαν θεού Πατρός» (Φιλιπ.β:11).

Επομένως ο Παύλος αναφέρεται στη χάρη που δόθηκε σ' εμάς με τη θυσία του ανθρώπου Χριστού Ιησού, ο Οποίος τώρα κατά το θέλημα του Πατέρα είναι ο Κύριος πάντων «.... ευαγγελιζόμενος ειρήνην διά Ιησού Χριστού· ούτος είναι ο Κύριος πάντων» (Πράξ.ι:36).

Αυτός είναι η εικόνα του αόρατου Θεού, ο χαρακτήρας της υπόστασής Του. Όχι άλλος θεός, αλλά ο Πατέρας μέσα στον άνθρωπο Ιησού Χριστό. Έτσι έχουμε την θεία φύση (ο Πατέρας Θεός) και την ανθρωπινή φύση, την εικόνα, τη φανέρωση, τη μορφή, το χαρακτήρα της θείας φύσης, τον άνθρωπο Χριστό Ιησού, μέσα στον Οποίο κατοικεί όλο το πλήρωμα της θεότητας και φανερώνεται σ' εμάς.

Η χάρη του Κυρίου Ιησού Χρίστου λοιπόν, είναι το πρώτο και βασικότερο στοιχείο της πνευματική μας ζωής, που ο απόστολος Παύλος θέλει να είναι πάντα μαζί μας, δηλ. μέσα στη καρδιά μας, να ζει μέσα μας και να αντλούμε δύναμη από αυτή τη θεία χάρη που μας δόθηκε διά Ιησού Χρίστου όπως λέει και ο Ιωάννης α:1 «διότι και ο νόμος εδόθη διά του Μωϋσέως· η δε χάρις και αλήθεια έγεινε διά Ιησού Χριστού».

Αυτή είναι η βάση της πίστης μας και της σωτηρίας μας. Σωζόμαστε διά πίστεως στη χάρη που μας δόθηκε δια Ιησού Χρίστου.

«...και η αγάπη του Θεού...» Το δεύτερο πράγμα που γνωρίζουμε μετά τη χάρη του Χριστού, είναι η αγάπη του Πατέρα Θεού. Καταλαβαίνουμε το άπειρο της αγάπης του Πατέρα για μας, από τη θυσία του μονογενή Γιου Του (Ιωάν.γ:16).

Από αγάπη ο δίκαιος και αδέκαστος Κριτής του σύμπαντος, δέχθηκε την αποκαταστατική θυσία του Χριστού, ώστε τώρα εμείς να μπορούμε να σταθούμε μπροστά στον Θεό χωρίς αμαρτία. Αυτό είναι το δεύτερο και απαραίτητο για την πνευματική ζωή στοιχείο, η αγάπη του Θεού. Και μας καλεί ο Πατέρας να Τον αγαπήσουμε με όλη μας την καρδιά, με όλη μας τη δύναμη και την διάνοια, και λέει ότι αυτή είναι η πρώτη εντολή.

Η χάρη του Χρίστου, μας οδηγεί στην αγάπη του Πατέρα, και αυτή η σχέση μας οδηγεί σε κάτι ακόμη πιο βαθύ, την κοινωνία του Αγίου Πνεύματος.

«...και η κοινωνία του αγίου Πνεύματος…» Ποια είναι η κοινωνία του Αγίου Πνεύματος; Ας αφήσουμε και πάλι τον λόγο του Θεού να μας κατευθύνει.

Στο Ιωάν.ιδ:23 ο Κύριος μας λέει: «Απεκρίθη ο Ιησούς και είπε προς αυτόν· Εάν τις με αγαπά, τον λόγον μου θέλει φυλάξει, και ο Πατήρ μου θέλει αγαπήσει αυτόν, και προς αυτόν θέλομεν ελθεί και εν αυτώ θέλομεν κατοικήσει».

Αυτός που κατοικεί μέσα μας, δεν είναι κάποιο τρίτο πρόσωπο, αλλά ο Πατέρας στο πρόσωπο του Κυρίου Ιησού Χριστού. Αυτή την μαρτυρία έδωσε ο ίδιος ο Κύριος μας επανειλημμένα. Η κοινωνία λοιπόν που όλοι οι πιστοί έχουν σήμερα, είναι κοινωνία με τον Πατέρα και τον Υιό.

Ο Ιησούς, λίγο πριν Τον συλλάβουν είπε: «Και δεν παρακαλώ μόνον περί τούτων, αλλά και περί των πιστευσόντων εις εμέ διά του λόγου αυτών· διά να ήναι πάντες εν, καθώς συ, Πάτερ, είσαι εν εμοί και εγώ εν σοι, να ήναι και αυτοί εν ημίν εν, διά να πιστεύση ο κόσμος ότι συ με απέστειλας. Και εγώ την δόξαν την οποίαν μοι έδωκας έδωκα εις αυτούς, διά να ήναι εν καθώς ημείς είμεθα εν, εγώ εν αυτοίς και συ εν εμοί, διά να ήναι τετελειωμένοι εις εν, και να γνωρίζη ο κόσμος ότι συ με απέστειλας και ηγάπησας αυτούς καθώς εμέ ηγάπησας» (Ιωάν.ιζ:20-23). Αυτή είναι η κοινωνία του Αγίου Πνεύματος, η ένωση που έχουμε με τον Πατέρα και τον Υιό, διότι ο Χριστός κατοικεί μέσα μας και μέσα Του ο Πατέρας που είναι το Πνεύμα.

Ο Ιωάννης γράφει στην πρώτη του επιστολή (α:3) «εκείνο, το οποίον είδομεν και ηκούσαμεν, απαγγέλλομεν προς εσάς· διά να έχητε και σεις κοινωνίαν μεθ' ημών· και η κοινωνία δε ημών είναι μετά του Πατρός και μετά του Υιού αυτού Ιησού Χριστού».

Να ποια ήταν η κοινωνία των μαθητών του Χριστού αλλά και η δική μας. Αν η θεωρία της τριάδας είναι αλήθεια, τότε ο θεόπνευστος απόστολος Ιωάννης έκανε μια μεγάλη παράληψη, ή ξέχασε το Πνεύμα το Άγιο! Αλλά και ο Ιησούς όταν στην προσευχή Του μίλησε για το ίδιο θέμα (της κοινωνίας) ανέφερε τον εαυτό Του και τον Πατέρα μόνο. Γιατί αυτή η σιωπή για το τρίτο πρόσωπο αν πραγματικά είναι μέλος μιας αδιαίρετης τριάδας; Η απάντηση είναι απλή: δεν υπάρχει τρίτο πρόσωπο.

Ο Ιησούς είπε: «εγώ εν αυτοίς και συ εν εμοί», αυτή είναι η κοινωνία του Αγίου Πνεύματος και το μεγαλείο που κι εμείς καλούμαστε να απολαύσουμε.

Η κοινωνία του Αγίου Πνεύματος ακόμα σημαίνει να γίνουμε κοινωνοί σε ότι ανήκει στον Πατέρα που είναι το Πνεύμα. Κοινωνοί στη γνώση του Χριστού, κοινωνοί του σώματος του Χριστού (εκκλησία), κοινωνοί της δύναμης και της ανάστασης Αυτού. Κοινωνοί ακόμα στα παθήματά Του για να γίνουμε όμοιοι με Αυτόν.

Αυτά και ίσως περισσότερα είναι που ήθελε ο Παύλος να πει με αυτό το χαιρετισμό του. Δεν δίδασκε τριάδα, αλλά τη σχέση του Θεού με τον Γιο Του και την εκκλησία. Στην αντίθετη περίπτωση, θα μπορούσε να ρωτήσει κανείς, καλά, μόνο ο Χριστός έχει χάρη; Τα άλλα δύο πρόσωπα δεν έχουν; Μόνο ο Πατέρας έχει αγάπη; Η κοινωνία είναι μόνο με το Άγιο Πνεύμα;