Μερικοί δυσανασχετούν όταν αποκαλύπτονται τα κακώς κείμενα στις εκκλησίες τους. Αυτό εν μέρει ικανοποιεί, επειδή μαρτυρεί την παρουσία κάποιου ίχνους ντροπής, που ίσως οδηγήσει και σε μετάνοια. Άλλοι όμως αδιαφορούν για όλα, επειδή το κακό έχει γίνει πια συνήθεια στη ζωή τους και ελάχιστα πλέον ενοχλεί....
Ο Θεός δεν εντυπωσιάζεται με διαφημίσεις. Δεν διαθέτει χώρο για υπερβολές. Οι μεγάλες ομιλίες δεν Τον επηρεάζουν. Οι εντυπωσιακοί ισχυρισμοί δεν Τον εξαπατούν. Νοιάζεται μόνο για την αλήθεια. Κι ενώ μπορούμε εύκολα να εξαπατήσουμε τους άλλους (και τους εαυτούς μας), ποτέ δεν μπορούμε να εξαπατήσουμε τον Κύριο.
Είναι «ο έχων τους οφθαλμούς Αυτού ως φλόγα πυρός», είναι «ο έχων την ρομφαίαν την δίστομον την οξείαν», Αυτός είναι «ο μάρτυς ο πιστός και αληθινός» (Αποκ.β:18,12, γ:14). Ποτέ δεν λέει: «Νομίζω». Λέει μόνο: «Ξέρω». Σε κάθε εκκλησία που απευθύνεται στο βιβλίο της Αποκάλυψης, τα λόγια Του ήταν πάντα τα ίδια: «Εξεύρω...»
Οι πιστοί στις Σάρδεις είχαν ένα όνομα. Έχαιραν εκτίμησης στη βασιλεία. Ο Ιησούς όμως δεν συγκινούνταν. «Εξεύρω τα έργα σου, ότι το όνομα έχεις ότι ζης, και είσαι νεκρός» (Αποκ.γ:1). Αυτό που νόμιζαν οι άλλοι άνθρωποι ήταν τελείως λάθος.
Οι άνθρωποι της Λαοδίκειας φαίνονταν τόσο καλοί στο εξωτερικό. Φαινόταν να έχουν μαζέψει όλα τα καλά. Ήταν η εκκλησία εκείνη που είχε φτάσει στο πιο ακμάζον, το πιο ευλογημένο, το πιο χρισμένο σημείο. (Πιθανόν να καυχιόταν ότι είχε τις "πιο γρήγορα αυξανόμενες συναθροίσεις" στη Μικρά Ασία). Ο Ιησούς όμως είδε πέραν αυτής της λάμψης και της ακτινοβολίας.
«Εξεύρω τα έργα σου... Διότι λέγεις, Ότι πλούσιος είμαι, και επλούτησα, και δεν έχω χρείαν ουδενός, και δεν εξεύρεις ότι συ είσαι ο ταλαίπωρος, και ελεεινός, και πτωχός, και τυφλός, και γυμνός» (Αποκ.γ:15,17).
Τα λόγια του Ιησού αφαίρεσαν το κάλυμμα. Βλέπει. Μιλάει. Ξέρει.
Είναι πολύ άσχημο να βρίσκεσαι σε μια ταλαίπωρη, ελεεινή, φτωχή, τυφλή και γυμνή κατάσταση. Η μεγαλύτερη όμως τραγωδία είναι να μην το ξέρεις!
Τι θα έλεγε ο Ιησούς σε μας σήμερα; Αν εμφανιζόταν σε ένα χριστιανικό τηλεοπτικό κανάλι, ποιο θα ήταν το μήνυμά Του; Πόσο απ’ αυτό που έχουμε σήμερα είναι καλό όνομα και φήμη και πόσο είναι πραγματικότητα; Είμαστε μια Εκκλησία μαχητική ή μια παραμορφωμένη; Ο Ιησούς λέει: «Εξεύρω...» Είσαι πρόθυμος ν’ ακούσεις την αλήθεια;
Αυτό που είμαστε είναι μόνο αυτό που υπάρχει στο σκοτάδι, εκεί που τίποτα δεν φαίνεται. Όλο το υπόλοιπο είναι απλά φήμες.
Αυτό που ο Θεός βλέπει, είναι μόνο εκείνο που βρίσκεται στο σκοτάδι, στα κρυφά, στις φαντασιώσεις του νου μας, στις σκέψεις της καρδιάς μας, στις συνήθειες του σώματος μας. Σ’ αυτά τα πράγματα σταμπάρει ο Θεός όταν μας κοιτάζει... Ο χαρακτήρας είναι αυτό που βρίσκεται στο σκοτάδι.
Ποιος είναι ο χαρακτήρας της σύγχρονης Εκκλησίας; Τι βαθμό παίρνουμε στον κρυφό τομέα, στο σκοτάδι;
Θυμήσου: Ο Θεός βλέπει αυτό που κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να δει. Ο Θεός βλέπει όταν κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να δει. Παντού... Τα πάντα... Πάντοτε.
«Εάν ειπώ, Αλλά το σκότος θέλει με σκεπάσει και η νυξ θέλει είσθαι φως περί εμέ. Και αυτό το σκότος δεν σκεπάζει ουδέν από σου. Και η νυξ λάμπει ως η ημέρα. Εις σε το σκότος είναι ως το φως» (Ψαλμ.ρλθ:11-12).
Οι ερευνητικές Του ακτίνες ξεσκεπάζουν και αποκαλύπτουν. Ας τρέξουμε προς το φως, έτσι ώστε να μπορέσουμε να δούμε. Εκείνος μας έχει ήδη δει.
Υπάρχει τόση ανυπακοή και ακαθαρσία, τόση σαρκικότητα και διαφθορά, που έχουμε κάνει την παρουσία του Θεού να απομακρυνθεί
Λέμε: «Είμαστε τόσο πλούσιοι! Τα αγαθά μας από το Ευαγγέλιο έχουν εξαπλωθεί σ’ ολόκληρη την υφήλιο, τα βίντεο με τις νίκες μας σύντομα θα τα δει κάθε χώρα, οι θαυματουργικές διακονίες μας κοντεύουν να φτάσουν σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Διάβολε, πρόσεξε! Η Εκκλησία βρίσκεται εδώ».
Ο Ιησούς όμως λέει: «Εξεύρω...»
Πόσο αξιολύπητη πρέπει να φαίνεται η καύχηση μας. Ποια ήταν η μεγαλύτερη αδυναμία της εκκλησίας των Σάρδεων;
«Το όνομα έχεις ότι ζης...» Πίστευαν αυτά που άκουγαν να λένε γι’ αυτούς!
Ποιο ήταν το μεγαλύτερο πταίσμα της εκκλησίας της Λαοδίκειας; «...Δεν εξεύρεις ότι συ είσαι ο ταλαίπωρος, και ελεεινός, και πτωχός, και τυφλός, και γυμνός».
Νόμιζαν ότι πήγαιναν τόσο καλά! Είναι πολύ άσχημο να βρίσκεσαι σε μια ταλαίπωρη, ελεεινή, φτωχή, τυφλή και γυμνή κατάσταση. Η μεγαλύτερη όμως τραγωδία είναι να μην το ξέρεις!
Ούτε κι εμείς καταλαβαίνουμε την πραγματική κατάστασή μας. Κι εμείς έχουμε ένα καλό όνομα και μια φήμη. Ο Ιησούς όμως γνωρίζει την αλήθεια. Τι πρέπει να γίνει για ν’ ανοίξουν τα μάτια μας; Συλλογιστείτε αυτά τα ειλικρινά λόγια. Ίσως πονέσουν λίγο, όμως είναι σωστά.
Πολλές εκκλησίες λατρεύουν ένα Θεό που είναι απών.
Υπάρχει τόση ανυπακοή και ακαθαρσία, τόση σαρκικότητα και διαφθορά, που έχουμε κάνει την παρουσία του Θεού να απομακρυνθεί. Είναι πιθανόν οι πιστοί να συνεχίζουν να προσεύχονται, να έχουν οικογενειακές συμμελέτες, να ομολογούν, να ψάλλουν ύμνους, να αποδεκατίζουν, να παρακολουθούν συναθροίσεις και ούτε καν να γνωρίζουν ότι το Πνεύμα του Κυρίου έχει απομακρυνθεί.
Έχουμε τόσο πολύ συνηθίσει τα επιφανειακά που δύσκολα θα επιθυμήσουμε τα υπερφυσικά. Έχουμε τόσο πολύ συνηθίσει «τα μέρη των οδών Αυτού» (Ιώβ κς:14), που συχνά ξεχνάμε την εσωτερική ουσία των οδών Του.
Πού είναι η δόξα; Πού είναι η αίσθηση του δέους; Πού είναι η μεγαλοπρέπεια του Θεού; Πόσο συχνά η φωνή Του αντηχεί στα ενδόμυχά μας; Αυτή η φωνή που σε συντρίβει, που σε κάνει να τρέμεις; Πόσο συχνά τα σημεία και τα τεράστια Του σε κάνουν να φωνάξεις: «Ω, είναι ο Κύριος!» Πόσο τακτικά μείναμε άφωνοι, συγκλονισμένοι, έκπληκτοι και σιωπηλοί, εξαιτίας των τρομερών πραγμάτων που Εκείνος έχει κάνει;
Πού είναι η παρουσία του Θεού; Τι ντροπή! Πιστεύουμε στις διογκωμένες και υπερβολικές αναφορές μας. Έχουμε εξαπατηθεί από τα ίδια μας τα υπέροχα λόγια. Ισχυριζόμαστε ότι έχουμε φοβερά, τρομερά, καταπληκτικά σημεία και τεράστια και θαύματα.
Όλοι αναφέρουν εντυπωσιακές ενέργειες του Θεού. Όταν τους ακούς να μιλάνε, νομίζεις ότι συγκρίνοντάς τους με τους αποστόλους, οι δεύτεροι ήταν μάλλον πνευματικά αρχάριοι. (Μη γελάτε. Μερικοί διδάσκαλοι ισχυρίζονται ότι αν ο Παύλος είχε την αποκάλυψή μας, δεν θα είχε αυτό το σκόλοπα στη σάρκα του κι αν ο Στέφανος γνώριζε την πλήρη εξουσία που είχε, δεν θα είχε μαρτυρήσει. Αντί να γελάσουμε, καλύτερα να κλάψουμε). Ίσως οι απόστολοι κάποια μέρα θαυμάσουν τους σύγχρονους αγίους. Αυτή η μέρα όμως δεν είναι σίγουρα η σημερινή.
Όταν τους ακούς να μιλάνε, νομίζεις ότι συγκρίνοντας τους με τους αποστόλους, οι δεύτεροι ήταν μάλλον πνευματικά αρχάριοι
Η αλήθεια είναι ότι μακράν απέχουμε από την πραγματική αποστολική εξουσία σ’ αυτή τη χώρα, ακόμα κι αν μας αρέσει να χρησιμοποιούμε τον όρο. Στην πραγματικότητα φαίνεται το να είσαι αποστολικός είναι πολύ στη μόδα στις μέρες μας, ιδιαίτερα για τους ποιμένες που έχουν ξεκινήσει περισσότερες από μία εκκλησίες. Μην ξεχνάμε όμως τα λόγια του Παύλου:
«Τα μεν σημεία του αποστόλου ενηργήθησαν μεταξύ σας εν πάση υπομονή, διά θαυμάτων και τεραστίων και δυνάμεων» (Β’ Κορ.ιβ:12).
Και ο Παύλος εννοούσε τα πραγματικά. Θέλουμε να αποκατασταθεί η δόξα του Θεού; Είμαστε έτοιμοι για μία ατελείωτη δύναμη; Τότε ας αντιμετωπίσουμε τα ειλικρινά λόγια, όσο κι αν μας πονέσουν.
Το προϊόν μαζικής παραγωγής που περνά ως "χριστιανικό" έχει ελάχιστη ή καμία ομοιότητα με τη δυναμική πραγματικότητα του Χριστού, που μπορεί και πρέπει να είναι η σφραγίδα κάθε αληθινού παιδιού του Θεού.
Δεν ξέρουμε πόσα απ' αυτά που κατέχουμε από τον πρακτικό χριστιανισμό είναι στ' αλήθεια ένας αποστατημένος συμβιβασμός με το πνεύμα αυτής της εποχής.
Ο ελλιπής ευαγγελισμός έχει γίνει εθνικό σκάνδαλο. Ενώ οι ευαγγελιστικές κινήσεις αξιώνουν απερίγραπτους αριθμούς νέων πιστών και ανακοινώνουν ότι πολλοί είναι “αναγεννημένοι”, όμως αυτό φαίνεται να μην έχει καμία επίδραση πάνω στα ήθη της χώρας, ενώ οι φόνοι, οι ληστείες, οι βιασμοί, η πορνεία, η πορνογραφία και άλλα κοινωνικά κακά αφθονούν».
Πολλοί από μας είμαστε περισσότερο νεκροί παρά ζωντανοί, περισσότερο κλειστοί παρά ανοικτοί, περισσότερο λάθος παρά σωστοί.
Το μυαλό μας, που ενδιαφέρεται να γίνονται τα πράγματα γρήγορα κι εύκολα χωρίς να νοιάζεται για την ποιότητα ή την αντοχή τους, έχει γεννήσει ένα ιό, που έχει μολύνει ολόκληρη την Εκκλησία. Ο στιγμιαίος χριστιανισμός είναι η συμπεριφορά που επικρατεί τον 21ο αιώνα. Αναρωτιέμαι αν ο άνθρωπος που έγραψε το Φιλιπ.γ:7-16 θα αναγνώριζε το χριστιανισμό αυτό σαν την πίστη για την οποία τελικά πέθανε. Φοβάμαι πως όχι.
Θα έβλεπε ο Παύλος τις μοντέρνες καινοτομίες μας, τις εξελιγμένες τεχνικές μας και τις πιο πρόσφατες αποκαλύψεις μας και δεν θα έλεγε: «Δεν επαινώ, ότι συνέρχεσθε ουχί διά το καλήτερον, αλλά διά το χειρότερον»; (Β’ Κορ.ια:17).
Θα έβλεπε πόσο έχει απομακρυνθεί το κήρυγμα του ευαγγελίου από το σταυρό και δεν θα ρωτούσε: «Τις σας εβάσκανεν, ώστε να μη πείθησθε εις την αλήθειαν σεις, έμπροσθεν εις τους οφθαλμούς των οποίων ο Ιησούς Χριστός διεγράφη εσταυρωμένος μεταξύ σας;» (Γαλ.γ:1).
Μήπως δεν θα έβρισκε ανάμεσα μας αυτό που φοβόταν ότι θα έβρισκε ανάμεσα στους Κορινθίους: «...έριδες, ζηλοτυπίαι, θυμοί, μάχαι, καταλαλιαί, ψιθυρισμοί, αλαζονείαι, ακαταστασίαι»; (Β’ Κορ.ιβ:20). (Όλο αυτό μοιάζει με μερικές από τις εκκλησιαστικές συναθροίσεις μας ή τις δογματικές μας συμφωνίες και συνενώσεις).
Εξαιτίας των διαχωρισμών που υπήρχαν ανάμεσα στις συναθροίσεις που αποτελούσαν την εκκλησία στην πόλη της Κορίνθου, ο Παύλος δεν μπορούσε να τους μιλήσει σαν σε πνευματικούς, αλλά σαν σε σαρκικούς, όχι σαν σε ώριμους, αλλά ως προς νήπια εν Χριστώ.
«Επειδή έτι σαρκικοί είσθε. Διότι ενώ είναι έτι μεταξύ σας φθόνος και έρις και διχόνοιαι, δεν είσθε σαρκικοί, και περιπατείτε κατά άνθρωπον;» (Α’ Κορ.γ:1,3).
Ακόμα και σήμερα είναι σπάνιο να βρεις μια μόνη και συγκεκριμένη εκκλησία ελεύθερη από φθόνο και διχόνοιες, χωρίς να αναφέρουμε πόσο σπάνιο είναι να έρθει σε ενότητα η Εκκλησία σε μια πόλη στο σύνολο της.
Οι μισές από τις τοπικές εκκλησίες ούτε καν μιλάνε ο ένας στον άλλο (έστω κι αν κρατούν την ίδια θεολογία). Και είναι τόσο συχνό φαινόμενο η μια ομάδα να πιστεύει ότι η άλλη ομάδα είναι "επικίνδυνη" (ιδιαίτερα αν αυτά τα "επικίνδυνα" άτομα απολαμβάνουν κάποιο βαθμό ευλογίας). Η Εκκλησία, που ισχυρίζεται ότι είναι αναγεννημένη και βαδίζει με τον Κύριο, είναι απίστευτα ρηχή, επιπόλαια και ανώριμη. Κι όμως νομίζουμε ότι έχουμε βάθος.
Είναι εκπληκτικό να βλέπεις πώς ένας χριστιανός ηγέτης βγαίνει με μια νέα ερμηνεία ενός εδαφίου, που δεν έχει ακουστεί πριν ξανά και πριν καλά-καλά το πάρεις χαμπάρι, έχει έρθει αποκάλυψη σε όλους τους οπαδούς του!
Τώρα το διδάσκουν σαν μια αποκάλυψη δοσμένη από το Θεό κι εμείς καταβροχθίζουμε αυτή τη "νέα αλήθεια". Εκείνοι όμως δεν το έλαβαν από το Θεό. (Κατά πάσα πιθανότητα ούτε ο ηγέτης τους το έλαβε από το Θεό). Το έλαβαν από άνθρωπο. Κι εμείς νομίζαμε ότι μόνο η Καθολική Εκκλησία ισχυρίζεται ότι κατέχει το αλάνθαστο! Όχι, βέβαια! Έχουμε κι εμείς τις παπικές εξουσίες μας, τους εμπνευσμένους διδασκάλους μας και τους χρισμένους προφήτες μας και μπορούν εκείνοι να μας πουν τι πραγματικά ήθελε να πει ο Θεός.
Πόσο περισσότερο σαρκικοί, κοσμικοί, ανθρωποκεντρικοί μπορούμε να γίνουμε; Κι ακόμα νομίζουμε ότι είμαστε τόσο πνευματικοί!
Φυσικά υπάρχει σημαντική θέση στο Σώμα του Χριστού για το δάσκαλο του λόγου. Οι δάσκαλοι καλούνται να θρέψουν, να οικοδομήσουν και να οδηγήσουν το ποίμνιο, αλλά δεν παίρνουν τη θέση του Αγίου Πνεύματος. Πολλοί από μας δεν διδασκόμαστε πλέον από τον Παράκλητο!
Προσφέρουν λάθος ελπίδα και ασφάλεια σε ένα λαό που πεθαίνει.
Είναι η ώρα μας ν’ ακούσουμε λόγια αλήθειας, λόγια που θα διεισδύσουν το επικάλυμμα της αυτοϊκανοποίησης και θα διαταράξουν την εγωιστική πνευματικότητα μας. Αυτό που προφήτεψε ο Παύλος, έχει εκπληρωθεί.
«Διότι θέλει έλθει καιρός, ότε δεν θέλουσιν υποφέρει την υγιαίνουσαν διδασκαλίαν, αλλά θέλουσιν επισωρεύσει εις εαυτούς διδασκάλους κατά τας ιδίας αυτών επιθυμίας, γαργαλιζόμενοι την ακοήν. Και από μεν της αληθείας θέλουσιν αποστρέψει την ακοήν αυτών, εις δε τους μύθους θέλουσιν εκτραπή» (Β’ Τιμ.δ:3-4).
Το πρόβλημα με τους ψευδοπροφήτες είναι ότι χρησιμοποιούν με επιπολαιότητα την αδυναμία και το σπάσιμο των ανθρώπων λέγοντας τους:
«Και ιάτρευσαν το σύντριμμα της θυγατρός του λαού μου επιπολαίως, λέγοντες, Ειρήνη, ειρήνη, και δεν υπάρχει ειρήνη» (Ιερ.ς:14).
Παραπλανούν τις μάζες, επειδή κι οι ίδιοι είναι πλανημένοι.
Δεν αποκαλύπτουν την ανίατη κατάσταση του ασθενή.
Προσφέρουν λάθος ελπίδα και ασφάλεια σε ένα λαό κι ένα έθνος που πεθαίνει. Και λένε: «Κανένα κακό δεν μπορεί να συμβεί σε μας. Ούτως ή άλλως είμαστε παιδιά του Θεού». Κι έτσι παραπλανούν τις μάζες, επειδή κι οι ίδιοι είναι πλανημένοι.
Ευχαριστώ το Θεό γιατί πολλοί πιστοί σήμερα νιώθουν κουρασμένοι από τα άδεια λόγια. Οι διάφορες αναφορές επιτυχίας δεν γεμίζουν το ολοένα αυξανόμενο κενό. Στις καρδιές μας θέλουμε την αλήθεια όσο ενοχλητική και δυσάρεστη κι αν είναι. Έχουμε αηδιάσει και κουραστεί από τα ανθρώπινα λόγια. Είμαστε αποφασισμένοι ν’ ακούσουμε από το Θεό.
