Όταν
κηρύττεται το Ευαγγέλιο, οι άνθρωποι το κρίνουν σαν να ήταν μια θεατρική
παράσταση. Είναι δύσκολο έργο να κηρύττεις σε κριτικούς που διαπνέονται από το
κοσμικό πνεύμα, όμως "όπου είναι το Πνεύμα του Κυρίου, εκεί ελευθερία"
(Β' Κορ.γ:17).
Ο
Θεός δε χρησιμοποιεί τους ανθρώπους όταν είναι σε αιχμαλωσία. Η κατάσταση
πολλών μοιάζει με το Λάζαρο όταν βγήκε από το μνήμα, δεμένος χειροπόδαρα. Είχε
ζωή, και όποιος έλεγε ότι ο Λάζαρος δεν ήταν ζωντανός θα έλεγε ψέματα, αφού μόλις
πριν λίγο είχε αναστηθεί από τους νεκρούς. Αλλά έπρεπε πρώτα να αφαιρεθούν οι
επίδεσμοι από το στόμα του για να μπορεί να μιλήσει.
Υπάρχουν
πολλοί άνθρωποι που αν τους πεις ότι δεν κάνουν ό,τι θα έπρεπε, σου λένε:
"Μα είμαι ζωντανός. Είμαι χριστιανός". Πράγματι δε μπορείς να το
αρνηθείς αυτό, όμως είναι δεμένοι χειροπόδαρα.
Μακάρι
ο Θεός να σπάσει αυτά τα δεσμά και να ελευθερώσει τα παιδιά Του, ώστε να
μπορούν να απολαύσουν την ελευθερία. Πιστεύω ότι ο Θεός στέλνει το Πνεύμα Του
για να μας ελευθερώσει επειδή θέλει να εργαζόμαστε και να μιλάμε γι’ Αυτόν.
Οι
άνθρωποι δεν θα φοβούνται να μιλήσουν ο ένας στον άλλον. Και όταν τελειώνει η συνάθροιση,
δεν θα παίρνουν το καπέλο τους ψάχνοντας πώς θα φύγουν γρηγορότερα από την
εκκλησία, αλλά θα αρχίζουν να χαιρετούν ο ένας τον άλλον και εκεί θα υπάρχει
ελευθερία.
Πολλοί
πηγαίνουν στις συναθροίσεις της προσευχής από μια ψυχρή αίσθηση καθήκοντος.
Σκέφτονται: "Πρέπει να παραστώ επειδή αυτό είναι το καθήκον μου". Δεν
σκέφτονται ότι το να συγκεντρώνονται και να προσεύχονται με άλλους χριστιανούς,
να δυναμώνουν και να βοηθούν ο ένας τον άλλο για την πορεία στην έρημο της
ζωής, είναι ένδοξο προνόμιό τους.
Εκείνο
που χρειαζόμαστε σήμερα είναι αγάπη στις καρδιές μας. Δεν είναι αυτό που
θέλουμε; Δεν θέλουμε ελπίδα στη ζωή μας; Δεν θέλουμε να είμαστε αισιόδοξοι; Δεν
θέλουμε να είμαστε ελεύθεροι;
Λοιπόν,
όλα αυτά είναι έργο του Πνεύματος του Θεού και πρέπει να προσευχόμαστε
καθημερινά στο Θεό να μας δώσει αγάπη και ελπίδα και ελευθερία.
Εβρ.ι:19:
"Έχοντες λοιπόν, αδελφοί, παρρησίαν να εισέλθωμεν εις τα άγια διά του
αίματος του Ιησού". Η λέξη "παρρησία" σημαίνει ελευθερία.
Μπορούμε να μπούμε στα άγια και εκεί να ζητήσουμε αυτή την αγάπη και την ελευθερία
και την ένδοξη ελπίδα, ώστε να μη μπορούμε να ησυχάσουμε ώσπου να μας δώσει ο
Θεός τη δύναμη να εργαστούμε γι’ Αυτόν.
Αν
γνωρίζω την καρδιά μου σήμερα, θα προτιμούσα να πεθάνω μάλλον παρά να συνεχίσω
να ζω όπως άλλοτε, σαν ένας στο όνομα μόνο χριστιανός, χωρίς να με χρησιμοποιεί
ο Θεός στο χτίσιμο της βασιλείας Του. Είναι φτωχή και άδεια η ζωή που ζει
κάποιος μόνο για χάρη του εαυτού του.
Ας
επιδιώξουμε να είμαστε χρήσιμοι, να είμαστε εύχρηστα σκεύη στη χρήση του Οικοδεσπότη,
ώστε ο Θεός να λάμψει μέσα από τη ζωή μας.
