«Τα στρογγυλεύει».
Αυτή η έκφραση σημαίνει ότι αυτός που μιλάει διαλέγει τις λέξεις, τις φράσεις, τα νοήματα ώστε να μην ενοχλούν αλλά και να μην τα λένε όλα. Λέει μερικά, αυτά που μπορεί να πει. Μιλάει επιλεκτικά, προσεκτικά και ελέγχει τελείως τα νοήματα ώστε να βρίσκονται στα πλαίσια που ο ίδιος έχει προκαθορίσει.
Τα στρογγυλεύει, θα πει ότι προσέχει να μην ενοχλήσει κανέναν, να μη στενοχωρήσει, να μη γίνει δυσάρεστος. Τα στρογγυλεύει, θα πει ακόμα ότι δε λέει ολόκληρη την αλήθεια, δε μιλάει πηγαία, απλά, αλλά επεξεργάζεται τα νοήματα να μην ξεφύγει από τα όρια που έχει αποφασίσει. Τα στρογγυλεύει, σημαίνει ότι κόβει κατά την κρίση του νοήματα, λέξεις, φράσεις και αποφασίζει τι θα βγει προς τα έξω ή τι θα ακουστεί.
Χρησιμοποιεί λέξεις εύηχες, καλλίγραμμες, ευχάριστες. Οι χειρισμοί του δεν έχουν στόχο ολόκληρη την αλήθεια με οποιοδήποτε κόστος, αλλά είναι διπλωματικοί και οι έννοιες διφορούμενες και γενικόλογες. Απώτερος στόχος είναι να μην ενοχλεί και να μην ενοχλείται.
Ένα είναι σίγουρο, ότι όποιος τα στρογγυλεύει δεν λέει την αλήθεια, δεν τα λέει τα πράγματα με το όνομά τους, κρύβει κάποιες πλευρές ή πτυχές του θέματος και τις χρησιμοποιεί όπως νομίζει. Επίσης είναι βέβαιο ότι ο άνθρωπος που τα στρογγυλεύει δεν είναι απλός.
Οπωσδήποτε είναι άνθρωπος που εξετάζει προηγουμένως ποιον έχει απέναντί του, τι θέλει να πετύχει, πού επιθυμεί να φτάσει και ανάλογα επεξεργάζεται τα λόγια του, τη σκέψη του, τις εκδηλώσεις του. Τέτοιοι άνθρωποι λειτουργούν σε δύο ή και σε τρία επίπεδα ταυτόχρονα και η συμπεριφορά τους έχει πάντοτε σκοπιμότητα, συμφέρον και ίσως κάποιο βαθύτερο σκοπό.
Μιλάει η Καινή Διαθήκη και για την επιείκεια, την αγάπη, την καλοσύνη, τη μακροθυμία, τη χρηστότητα. Όμως, με κανέναν τρόπο δεν εννοεί η Αγία Γραφή ότι πρέπει να τα στρογγυλεύουμε για να μη δυσαρεστούμε τους απέναντί μας ή ότι πρέπει να θυσιάζουμε την αλήθεια και την ευθύτητα της άγιας ζωής ώστε να είναι μικρότερο το κόστος σε μας.
Γιατί αυτό είναι το βαθύτερο νόημα του στρογγυλέματος: να αποφύγω το προσωπικό μου κόστος, να μην ενοχλώ, να αρέσω στους γύρω μου, να μη δυσαρεστήσω και βέβαια να μην κινδυνέψω εγώ ο ίδιος ή να μην πέσω στα μάτια όσων είναι γύρω μου.
Το παιδί του Θεού, όταν θέλει να έχει πρόοδο και αύξηση στην πνευματική του ζωή, δεν μπορεί να κάνει τέτοιου είδους συμβιβα-σμούς. «Τάδε λέγει Κύριος», εμείς έτσι ζούμε και έτσι υπηρετούμε τον Κύριό μας. Η ζωή μας έχει και αγάπη αλλά και έλεγχο. Έχει και συγχώρηση αλλά και την παιδεία του Κυρίου. Έχει συχνά και θερισμό από δική μας αμαρτωλή σπορά. Έχει και ευλογία και τιμωρία και επιβράβευση και κατεργασία που πονάει.
Όμως όλος αυτός ο κόσμος των εκδηλώσεων και επεμβάσεων του Κυρίου δε στρογγυλεύεται ούτε αμβλύνεται ώστε να μην πονάει, να μην ενοχλεί, να μην κοστίζει. Το παιδί του Θεού διοικείται και κυριολεκτικά κατευθύνεται από το Άγιο Πνεύμα του Θεού. Δεν έχει επιλογές, δεν αυτοσχεδιάζει στα άγια του Θεού, υπακούει και εκτελεί. Το στρογγύλεμα, η επεξεργασία των φράσεων, των νοημάτων είναι ανθρώπινη παρέμβαση με βάση συγκεκριμένες σαρκικές επιδιώξεις και όλα αυτά είναι ξένα προς το Θεό της Αγίας Γραφής.
Η Καινή Διαθήκη που πιστεύουμε και υπηρετούμε λέει ξεκάθαρα:
«Τους αμαρτάνοντας έλεγχε ενώπιον πάντων, διά να έχωσι φόβον και οι λοιποί» (Α' Τιμ.ε:20),
«κήρυξον τον λόγον, επίμενε εγκαίρως, ακαίρως, έλεγξον, επίπληξον, πρότρεψον μετά πάσης μακροθυμίας και διδαχής» (Β' Τιμ.δ:2).
Αυτή είναι η γλώσσα και το πνεύμα της Αγίας Γραφής, με αποτέλεσμα μπροστά μας να ανοίγονται δύο δρόμοι: ο δρόμος του σεβασμού και ο δρόμος της ασέβειας. Η επεξεργασία, η λείανση, το στρογγύλεμα για να μη πληγώνουν, για να είσαι ευχάριστος και ευπρόσδεκτος στους ανθρώπους, δεν είναι ο Βιβλικός, χριστιανικός τρόπος αντιμετώπισης, είναι ανθρώπινος.
Υπάρχει και ακόμα ένα στοιχείο που πρέπει να θίξουμε. Όσοι τα καταφέρνουν στο στρογγύλεμα και το χρησιμοποιούν, είναι αξιαγάπητοι και περιζήτητοι. Είναι άνθρωποι που δε στεναχωρούν, δεν ενοχλούν και αυτό γιατί ποτέ δε λένε όλη την αλήθεια, ποτέ δεν αποδίδουν την πραγματικότητα όπως πρέπει. Οι υπόλοιποι γύρω τους τους αγαπούν και τους προτιμούν, γιατί ξέρουν ότι όσοι τα στρογγυλεύουν δεν ενοχλούν, ούτε προβληματίζουν. Κουρνιάζουν δίπλα τους και περνάνε καλά, κάτι που στις μέρες μας ζητιέται τόσο πολύ. Θα τους δεις με κόσμο γύρω τους, συμπαθούντες και πολύβουους οπαδούς. Εκεί όμως δε θα βρεις την αλήθεια.
Δε θα βρεις ανθρώπους να αγαπάνε και να προκρίνουν την αλήθεια, γιατί η αλήθεια δε στρογγυλεύεται, ούτε αμβλύνεται, ούτε λιγοστεύει, ούτε επεξεργάζεται από κανέναν. Η αλήθεια είναι με Α κεφαλαίο, είναι ο Ιησούς Χριστός της Καινής Διαθήκης. Οι πιστοί του Χριστού που δεν τα στρογγυλεύουν, δεν αρέσουν κιόλας, δεν είναι επιθυμητοί, δεν έχουν οπαδούς... έχουν όμως αδελφούς, την πνευματική οικογένεια του Ιησού Χριστού.
Όταν έχεις μπροστά σου την αμαρτία, την αποστασία, την ανομία, τι να στρογγυλέψεις; Πώς να αλλάξεις τα λόγια σου και τι να βάλεις στη θέση της αλήθειας, που να μην ενοχλεί, να μην πονάει, να μη δυσαρεστεί;
Όταν έχεις μπροστά σου τόσο συμβιβασμό, όταν έχεις γύρω σου τη συστηματική αποσιώπηση της αλήθειας, την κακοποίηση και τη βεβήλωση, πώς να στρογγυλέψεις, να αποφύγεις τις «κακοτοπιές», πώς να σκεφτείς το δικό σου προσωπικό όφελος και να παρακάμψεις τη φωνή και την οδηγία του Κυρίου; Τι υπηρεσία να προσφέρεις όταν λουφάξεις και σιωπήσεις μπροστά στην αλήθεια; Μπορεί να γίνεις και συνένοχος, κάτι που έχει αιώνιες προεκτάσεις και συνέπειες.
Όταν έχεις μπροστά σου ανθρώπους που το ξέρεις πως αν δεν σοβαρευτούν θα πάνε στην κόλαση... πώς να μην το πεις, πώς να το στρογγυλέψεις;
Πιστεύω ότι οι μέρες μας οι τόσο επικίνδυνες και κακές είναι ημέρες του στρογγυλέματος, του συμβιβασμού, της αποσιώπησης της αλήθειας του Ευαγγελίου, είναι ημέρες της επεξεργασίας και της ανάμειξης της αλήθειας με τη λογική μας, με τις επιθυμίες μας, με την αμαρτία μας.
Δεν είναι σύμπτωση, δεν είναι αδυναμία ή λάθος. Το στρογγύλεμα στα πράγματα του Θεού είναι διάθεση και θέση καρδιάς!
