Μάρκ.ς:47-48 - "Και ότε έγεινεν εσπέρα, το πλοίον ήτο εν τω μέσω της θαλασσης, και αυτός μόνος επί της γης. Και είδεν αυτούς βασανιζομένους εις το να κωπηλατώσι, διότι ήτο ο άνεμος εναντίος εις αυτούς, και περί την τετάρτην φυλακήν της νυκτός έρχεται προς αυτούς, περιπατών επί της θαλάσσης, ΚΑΙ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΠΕΡΑΣΗ ΑΥΤΟΥΣ."
Ας προσέξουμε δύο πράγματα.
Το πρώτο είναι ότι ήδη την "εσπέρα" το πλοίο ήταν σε θαλασσοταραχή, αλλά η επίσκεψη του Ιησού έγινε κατά τις πρώτες πρωινές ώρες (τέταρτη φυλακή της νυκτός).
Αυτή η εικόνα αντικατοπτρίζει την προσωπική ζωή του κάθε πιστού, καθώς και της Εκκλησίας. Πολλές φορές βρίσκεται σε τρικυμία, ανάμεσα σε ψηλά κύματα, αλλά ο Κύριος μας βλέπει και δεν μας έχει χάσει ούτε λεπτό από τα μάτια Του.
Λίγο πριν την αυγή ο Ιησούς θα έρθει και θα φέρει την ποθητή απολύτρωση. Μέχρι εκείνη τη στιγμή πρέπει να πολεμήσουμε τη σάρκα μας, αλλά και την εξουσία του σκότους.
Το δεύτερο που παρατηρούμε και είναι εκείνο που αφορά το θέμα μας είναι ότι, ο Ιησούς περπατάει πάνω στα κύματα και αρχίζει να τους πλησιάζει.
Έρχεται για να τους βοηθήσει; Φυσικά θα απαντούσαμε καταφατικά.
Έρχεται για να τους σώσει από την τρομερή τρικυμία; Υπάρχει κάποιος που θα έλεγε όχι; Έρχεται ο Κύριος για να λύσει το πρόβλημά σου; Όλοι μαζί με ένα στόμα θα απαντούσαμε, ναι.
Κοιτάξτε όμως τι μας λέει ο λόγος του Θεού, ο οποίος απαντάει στα παραπάνω ερωτήματα με την παρακάτω φράση: "... και ήθελε να περάση αυτούς."
Υπήρχε δηλαδή η πιθανότητα να περνούσε από εκεί και να συνέχιζε το δρόμο Του, ενώ από δίπλα Του είχαν ανάγκη από επείγουσα βοήθεια; Αν δεν Τον εκζητούσαν, θα τους προσπερνούσε.
Πάλι εδώ ο Κύριος προσποιήθηκε στους μαθητές Του και μάλιστα εν ώρα κινδύνου. Ήταν αυτός ο πραγματικός σκοπός Του, να περάσει δηλ. από δίπλα τους; Αυτή ήταν η καρδιά του Κυρίου για τους μαθητές Του; Μπορούμε να κατηγορήσουμε τον Ιησού για αδιαφορία; Ή μήπως του αρέσει να παίζει με τις δοκιμασίες μας; 'Αλλος είναι ο δρόμος της Εκκλησίας και άλλος αυτός του Κυρίου;
Πιστεύω ότι όλοι γνωρίζουμε τις απαντήσεις των παραπάνω ερωτήσεων.
Όχι! Ο Ιησούς προσποιούταν, διότι περίμενε να Τον ζητήσουν, να κράξουν για βοήθεια για να μπορέσει να απελευθερώσει σωτηρία, ευλογία και δόξα.
Ο Ματθαίος μας περιγράφει την ίδια σκηνή με περισσότερες λεπτομέρειες.
ιδ:25-29 - "Εν δε τη τετάρτη φυλακή της νυκτός υπήγε προς αυτούς ο Ιησούς, περιπατών επί την θάλασσαν. Και ιδόντες Αυτόν οι μαθηταί επί την θάλασσαν περιπατούντα, εταράχθησαν, λέγοντες, ότι φάντασμα είναι, και από του φόβου έκραξαν. Ευθύς δε ελάλησε προς αυτούς ο Ιησούς, λέγων, Θαρσείτε, Εγώ είμαι, μη φοβείσθαι. Αποκριθείς δε προς Αυτόν ο Πέτρος είπε, Κύριε, Εάν είσαι Εσύ, πρόσταξόν με να έλθω προς Σε επί τα ύδατα. Ο δε είπεν, Ελθέ. Και καταβάς από του πλοίου ο Πέτρος περιεπάτησεν επί τα ύδατα, διά να έλθη προς τον Ιησούν."
Αυτό που περίμενε ο Ιησούς έγινε. Ο Πέτρος πόθησε να πάει κοντά Του, παρόλη την κακοκαιρία που υπήρχε. Όταν περνάμε μέσα από μεγάλα προβλήματα στην καθημερινή μας ζωή και εξακολουθούμε να διψάμε και να θέλουμε να πλησιάσουμε τον Κύριο, Εκείνος θα τιμήσει τη στάση της καρδιάς μας.
Ο Πέτρος ήξερε ότι θα ήταν πιο ασφαλής κοντά στον Κύριο παρά μέσα στο πλοίο !!
Όταν υπάρχουν τέτοιες καρδιές στην εκκλησία ο Κύριος θα πλησιάσει και θα επιβιβαστεί μέσα στο "πλοίο".
Ματθ.ιδ:32 - "Και αφού εισήλθον εις το πλοίον, έπαυσεν ο άνεμος."
Η λύση στο πρόβλημά σου είναι να επιτρέψεις στον Κύριο να "επιβιβαστεί" στη ζωή σου. Οι πράξεις μας και η στάση που έχουμε, ενώ τις χαρακτηρίζουμε χριστιανικές, στην ουσία είναι εμπόδιο για το θαυμαστό άγγιγμα του Κυρίου στη ζωή μας. Εάν μας διακατέχει μία παθητική εκζήτηση χωρίς χρίσμα και αγάπη, είναι πολύ πιθανό ο Κύριος να περάσει από κοντά μας και να συνεχίσει το δρόμο Του. Δεν θέλει να προσπεράσει την εκκλησία που είσαι. Δεν θέλει να προσπεράσει τη ζωή σου, τα προβλήματά σου, την οικογένειά σου. Ο Κύριος είναι εκεί και εσύ πρέπει να κράξεις, πρέπει να ασκήσεις πίστη πάνω στο λόγο Του, να τρέξεις κοντά Του και να επιθυμήσεις όσο τίποτε άλλο την παρουσία Του. Όχι γνώσεις, σπουδές, σεμινάρια, κολλέγια και ένα σωρό άλλες δραστηριότητες, οι οποίες πολλές φορές βαρύνουν την καρδιά μας και μας απομακρύνουν από την ατόφια, παντοδύναμη παρουσία του Θεού. Είναι εκεί και περιμένει να Τον καλέσεις!
Ας μη στεκόμαστε άπραγοι, έχοντας την αυταπάτη ότι κάποια στιγμή θα έρθει ο Κύριος και θα αλλάξει τα πάντα. Αυτό θα γίνει, εφόσον η καρδιά σου εκδηλώσει θέρμη και ποθήσεις περισσότερο τον Κύριο, παρά την καριέρα σου ή την απόδοση της επιχείρησής σου.
Τον καιρό που ο Φαραώ κατέστησε τον Ιωσήφ υπεύθυνο σε όλη την Αίγυπτο και ήταν ο δεύτερος κυβερνήτης της χώρας υπήρχε μεγάλη πείνα σε όλη τη γη. Τότε ήρθαν οι αδελφοί του Ιωσήφ από τη Χαναάν να αγοράσουν τρόφιμα, διότι είχαν ακούσει ότι εκεί μπορούσαν να βρουν αυτό που είχαν ανάγκη. Δεν γνώριζαν βέβαια ότι υπεύθυνος για τα τρόφιμα ήταν ο Ιωσήφ. Ο Βενιαμίν, ο μικρότερος αδελφός του Ιωσήφ είχε μείνει στη Χαναάν μαζί με τον πατέρας τους Ιακώβ. Αυτή ήταν η πρώτη συνάντηση του Ιωσήφ με τους αδελφούς του και θα ακολουθούσε λίγο αργότερα μία δεύτερη.
Γέν.μβ:5-8 - "Και ήλθον οι υιοί του Ισραήλ διά να αγοράσωσι σίτον, μεταξύ των εκεί ερχομένων, διότι η πείνα ήτο εν τη γη Χαναάν. Ο Ιωσήφ δε ήτο ο διοικητής του τόπου, αυτός επώλει εις πάντα τον λαόν του τόπου, ήλθον λοιπόν οι αδελφοί του Ιωσήφ και προσεκύνησαν αυτόν επί πρόσωπον έως εδάφους. Ιδών δε ο Ιωσήφ τους αδελφούς αυτού, εγνώρισεν αυτούς, προσεποιήθη όμως τον ξένον προς αυτούς, και ελάλει προς αυτούς σκληρά, και είπε προς αυτούς, Πόθεν έρχεσθε; Οι δε είπον, Εκ της γης Χαναάν διά να αγοράσωμεν τροφάς. Και ο μεν Ιωσήφ εγνώρισε τους αδελφούς αυτού, εκείνοι όμως δεν εγνώρισαν αυτόν."
Ο Ιωσήφ προσποιήθηκε τον ξένο και τους μίλησε σκληρά. Η ερώτηση είναι κι εδώ ανάλογη. Γιατί προσποιήθηκε ο Ιωσήφ; Ποιος ήταν ο λόγος που τους μίλησε σκληρά; Ήταν η καρδιά του σκληρή και γεμάτη επιθυμία για εκδίκηση; Γι' αυτό τους συμπεριφέρθηκε μ' αυτόν τον τρόπο; (Γνωρίζουμε ότι τα αδέλφια του ήταν εκείνα που τον είχαν ρίξει σε ένα λάκκο πολλά χρόνια πριν κι έπειτα τον πούλησαν σκλάβο και πήραν 20 αργύρια.) Δεν αποκάλυψε τον εαυτό του για να τους τιμωρήσει γι' αυτό που του είχαν κάνει όταν ήταν ακόμα έφηβος; Και βέβαια, όχι!
Η καρδιά του Ιωσήφ ήταν να τους βοηθήσει και πραγματικά το απέδειξε λίγο αργότερα.
Ότι ο Ιωσήφ αγαπούσε πολύ τ' αδέλφια του παρά την προηγούμενη συμπεριφορά τους, το βλέπουμε από δύο περιστατικά.
Στην πρώτη σκηνή διακρίνουμε ότι ο Ιωσήφ έκλαψε σε κάποια στιγμή ακούγοντας τους αδελφούς του να μιλάνε μεταξύ τους. Γέν.μβ:23-24
Η δεύτερη σκηνή βρίσκεται λίγο παρακάτω, όταν τ' αδέλφια του έφυγαν από την Αίγυπτο για τη γη Χαναάν με γεμάτες τις αποσκευές του από τρόφιμα, που δόθηκαν από τον Ιωσήφ, χωρίς να πάρει το ανάλογο χρηματικό αντάλλαγμα. Γέν.μβ:25-28
Όμως η ερώτηση ακόμα υπάρχει. Γιατί τους μίλησε σκληρά προσποιούμενος;
Δύο είναι οι λόγοι. Ο πρώτος είναι ότι η επιθυμία του Ιωσήφ ήταν να συναντηθεί με το μικρότερο αδελφό του, το Βενιαμίν.
Γέν.μβ:20 - "... Φέρετε όμως προς εμέ τον αδελφόν σας τον νεότερον, ούτω θέλουσιν οι λόγοι σας, και δεν θέλετε αποθάνει. Και έκαμον ούτω".
Αυτή η επιθυμία του Ιωσήφ συμβολίζει τον πόθο και την αγάπη του Ιησού για τη Νύμφη Του. Όταν γεννήθηκε ο Βενιαμίν, η μητέρα του η Ραχήλ τον ονόμασε Βεν-ονί, που σημαίνει "Υιός οδύνης". Αμέσως μετά η Ραχήλ πέθανε. Η ορατή εκκλησία, ο οποία συμβολίζεται με τη Ραχήλ, για να γεννήσει τον υιό τον άρσεν, που είναι η Νύμφη που θα αρπαχτεί, θα έχει πόνους τοκετού και οδύνες. Γι' αυτήν αυτή η γέννηση θα είναι μία επώδυνη διαδικασία. Ο Ιακώβ, από την άλλη πλευρά, ο πατέρας του Βεν-ονί, τον μετονόμασε Βενιαμίν, που σημαίνει "υιός δεξιάς".
Γέν.λε:16-18 - "Μετά ταύτα ανεχώρησαν από Βαιθήλ, και ενώ έμενεν ολίγον διάστημα διά να φθάσωσι εις Εφραθά, εγέννησεν η Ραχήλ, και υπέφερε μεγάλον αγώνα εις την γένναν αυτής. Ενώ δε ευρίσκετο εις τον σκληρόν αγώνα της γέννας, είπε προς αυτήν η μαία, Μη φοβού, διότι και ούτος σου είναι υιός, και ενώ παρέδιδε την ψυχήν, (διότι απέθανεν), εκάλεσε το όνομα αυτού Βεν-ονί, ο δε πατήρ αυτού εκάλεσεν αυτόν Βενιαμίν".
Για το Θεό η Εκκλησία της αρπαγής είναι η επιθυμητή νύμφη. Είναι η στιγμή εκείνη, για την οποία ο Θεός εργάστηκε μέσα στους αιώνες.
Η καρδιά λοιπόν του Ιωσήφ ήταν να ευλογήσει τους αδελφούς του, όμως χρησιμοποιεί μία προσποιητή σκληρότητα και στάση μέχρι την επίτευξη του σκοπού του.
Ο Ιωσήφ είναι τύπος του Ιησού και μας δείχνει τον τρόπο, που αναγκάζεται πολλές φορές να χρησιμοποιήσει ο Θεός, προκειμένου να φέρει σωτηρία και ευλογία στον αγαπητό λαό Του. Η "σκληρότητα" αυτή μπορεί να σκανδαλίζει μερικούς, όμως είναι ένας τρόπος που χρησιμοποιεί ο Κύριος για να εκπληρώσει το σχέδιό Του μέσα στη σοφία Του.
Έχουμε πολλές φορές την εντύπωση ότι ο Κύριος δεν ακούει τις προσευχές μας και δεν είναι αρκετά οικτίρμων απέναντι στις καταστάσεις που περνάμε. Δείχνει σαν να θέλει να μένει απόμακρος, σαν να θέλει να υπάρχει κάποια απόσταση και δεν θέλει να αποκαλυφθεί. Όμως γι' αυτό δεν ευθύνεται ο Κύριος, αλλά περισσότερο η δική μας σκληροκαρδία, απάθεια και η ανεμική εκζήτηση που έχουμε για το πρόσωπό Του. Εκλαμβάνουμε την κατάσταση λανθασμένα και αναρωτιόμαστε που είναι ο Κύριος και γιατί να μας φέρεται μ' αυτό τον τρόπο. Γιατί να επιτρέπει αυτό ή εκείνο να συμβεί σ' εμάς κλπ. Η δική μας στάση είναι εκείνη που δεν επιτρέπει στο Θεό να ενεργήσει όπως Εκείνος νομίζει και πρέπει. Θεωρούμε τη στάση μας πνευματική και ώριμη, ενώ στην ουσία τη χαρακτηρίζει απιστία και συμβιβασμός. Νομίζουμε ότι έχουμε αρκετή ταπεινότητα και συντριβή, ώστε να ελκυσθεί ο Κύριος στη ζωή μας. Ουσιαστικά εκεί μπορεί να κρύβεται υπερηφάνεια, αυτοπροβολή και λιγότερο ειλικρινή εκζήτηση του Ιησού. Αν η στάση μας παραμένει θρησκευτική και έχει γίνει μία συνήθεια, τώρα είναι η ώρα να μετανοήσουμε και να γίνουμε εκζητητές, όχι μίας ανθρώπινης οργάνωσης, αλλά του ζωντανού Θεού. Εξοδ.λγ:18.
Όταν ζητάμε πραγματικά τον Κύριο είναι μία ενέργεια και μία φλόγα που κυριεύει όλο μας το είναι. Δεν μας ενδιαφέρει τίποτα άλλο και δεν μπορεί τίποτα να παρεμβαίνει, ούτε να επισκιάζει τη δίψα μας για τη θεραπευτική παρουσία του Ιησού. Η ανάγκη μας για τον Κύριο δεν έχει συγκεκριμένο ωράριο. Δεν Τον επιθυμούμε περισσότερο την Κυριακή το πρωί ή το βράδυ και λιγότερο τα Σαββατόβραδα. Όταν Τον διψάς, είτε πρωί, είτε μεσημέρι, είτε βράδυ, νιώθεις ότι κάθε κύτταρο του σώματός σου έχει φωνή και κράζει για την παρουσία του Θεού. Με λίγα λόγια είσαι "έγκυος" και βρίσκεσαι σε ωδίνες τοκετού. Αυτή η προσμονή θα γεννήσει μία πνευματική ενότητα με τον Κύριο και θα έρθει στη ζωή σου. Σε μία τέτοια καρδιά ο Κύριος δεν μπορεί παρά να αποκαλυφθεί και να απελευθερώσει τη θαυμάσια δύναμη του Πνεύματός Του.
Λοιπόν, εκζητάμε τον Κύριο, ή απλώς το προφέρουν τα χείλη μας;
Ο δεύτερος λόγος που ο Ιωσήφ μίλησε μ' αυτόν τον τρόπο, φανερώνει τη συμπεριφορά του Κυρίου, όταν χρησιμοποιεί παιδεία, στην οποία πρέπει να μετέχουν οι υιοί του Θεού. Χωρίς αυτήν δεν είναι δυνατόν να μορφωθεί ο Χριστός μέσα μας. Εβρ.ιβ:6
Ίσως βλέπεις μια σκληρή συμπεριφορά από το Θεό, στην ουσία όμως όλο αυτό κινείται από την αγάπη και το έλεος που έχει για μας σαν Πατέρας. Αν έβλεπες τη Σκηνή του Μαρτυρίου, που ο Μωυσής είχε στήσει στην έρημο, το πρώτο πράγμα που θα αντίκρυζες θα ήταν το εξωτερικό κάλυμμά της, το οποίο αποτελούνταν από τα σταχτιά δέρματα τσακαλιών. Κάποιος που θα πλησίαζε για πρώτη φορά αυτή την περίφημη κατασκευή, μέσα στην οποία αποκαλύπτονταν ο Θεός του Ισραήλ, σίγουρα δεν θα έμενε έκθαμβος και συνεπαρμένος από κάποια εξωτερική ομορφιά. Αντίθετα μπορεί να του προκαλούσε απέχθεια και αποστροφή. Αν όμως έμπαινε στο εσωτερικό της Σκηνής, στα 'Αγια και κοίταζες από εκεί το κάλυμμα που υπήρχε εσωτερικά, θα έβλεπες κεντημένα χερουβείμ πάνω σε λινό ύφασμα "εντέχνως ενειργασμένα". Εξοδ.κς:1.
Αυτή λοιπόν η παιδεία "προς μεν το παρόν δεν φαίνεται να ήναι πρόξενος χαράς, αλλά λύπης, ύστερον όμως αποδίδει εις τους γυμνασθέντας δι' αυτής καρπόν ειρηνικόν δικαιοσύνης." ΕΒΡ. ιβ':11.
Απ' έξω δοκιμασία, από μέσα υπομονή, πίστη και αγιασμός. Πίσω από τη φαίνομενική αυστηρότητα του Θεού κρύβεται δόξα, αγάπη και ευλογία. Ο Κύριος θέλει να σε οδηγήσει από ένα άσχημο θέαμα στη γλυκιά παρουσία Του και να κατοικήσει μαζί σου.
Τόσο πολύ επιθυμεί να μας αποκαλυφθεί να μας χαρίσει τον εαυτό Του, ώστε έκλαψε γι' αυτόν Του τον πόθο. Λουκ.ιθ:41-42
Πίσω από την κάθε προσποιητή αυστηρότητα κρύβεται μία ανάγκη του Κυρίου, η οποία ζητάει να στρέψει την καρδιά σου σ' Εκείνον. Δεν θέλει τίποτα περισσότερο από το να αποσπάσει την καρδιά σου από άλλες αγάπες και να τη γεμίσει με δίψα για το δικό Του πρόσωπο. Προσποιείται, γιατί τελικά θέλει να είναι μαζί σου, εκεί που είσαι κι εσύ. Είναι όμως ευγενικός και δεν θα σε συνοδεύσει, εάν δεν το θελήσεις εσύ και να το θελήσεις περισσότερο από κάθε τι άλλο.
Εσύ τι διαλέγεις;
