Σκέψεις στην αλλαγή του χρόνου
Η σημασία του "Σήμερα"
"Ιδού τώρα [σήμερα] καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού τώρα ημέρα σωτηρίας" (Β' Κορ.ς:2)
Το χθες πέρασε. Για καλό ή για κακό, πέρασε και δεν πρόκειται να επιστρέψει. Το αύριο; Ποιος ξέρει τι θα φέρει το αύριο, καλό ή κακό, χαρά ή λύπη.
Το αύριο είναι γεμάτο με υποσχέσεις και φόβους. Η Βίβλος λέει ότι έχουμε αρκετές μέριμνες για σήμερα χωρίς να φοβόμαστε τι θα φέρει το αύριο. Το σήμερα είναι ένα δώρο.
Η Βίβλος κάνει λόγο για κάποιον πλούσιο που δεν ήξερε τι να κάνει με τα πλούτη του που μεγάλωναν. Ύστερα από πολλή σκέψη, αποφάσισε να γκρεμίσει τις αποθήκες του και να χτίσει καινούργιες για ν' αποθηκεύει το στάρι και τα άλλα αγαθά του. Ύστερα όλα θα ήταν εύκολα.
"Φάγε, πίε, ευφραίνου" ήταν η φιλοσοφία της ζωής του. Όμως ο πλούσιος αυτός άνθρωπος δεν ήξερε την ώρα που εκείνος σχεδίαζε για το αύριο, ότι ο Θεός θα αφαιρούσε τη ζωή του (Λουκ.ιβ:16-21).
Πολλοί από εμάς εξαπατούμε τους εαυτούς μας με τις ευκαιρίες του σήμερα. Σπαταλούμε πολύ χρόνο μουρμουρίζοντας (ή καμαρώνοντας) για το χτες και προσευχόμαστε ώστε το αύριο να είναι μια καλύτερη ημέρα.
Η Βίβλος λέει:
"Σήμερον, εάν ακούσητε της φωνής αυτού, μη σκληρύνητε τας καρδίας σας" (Εβρ.γ:15)
"Προτρέπετε αλλήλους καθ' εκάστην ημέραν, ενόσω ονομάζεται το ``σήμερον" (Εβρ.γ:13).
"Αύτη είναι η ημέρα την οποίαν έκαμεν ο Κύριος ας αγαλλιασθώμεν, και ας ευφρανθώμεν εν αυτή" (Ψαλμ. ριη:24).
Πολλοί περνούν τη ζωή τους γνωρίζοντας ποιον πρέπει να υπηρετούν, όμως προτιμούν να υπηρετούν το Διάβολο. Λίγο ακόμη σήμερα, λένε, και από αύριο θα διορθώσουν τη ζωή τους. Τα νεκροταφεία είναι γεμάτα με αμαρτωλούς που περίμεναν το αύριο για να μετανιώσουν.
Οι καναπέδες έχουν φθαρεί από ανθρώπους που περιμένουν το αύριο για να κάνουν ό,τι έπρεπε να κάνουν σήμερα. Αύριο, λένε, θα είναι καλύτερα.
Υπήρχε ένα δημοφιλές τραγούδι πριν μερικά χρόνια, που μιλούσε για ένα αγόρι που ήθελε να κάνει παρέα με τον πατέρα του. Όταν μεγάλωσε, είπε, πως ήθελε να γίνει σαν τον πατέρα του.
Ο πατέρας του, όμως, ήταν πολυάσχολος για να διαθέσει τον πολύτιμο χρόνο του με το γιο του. Ίσως αύριο ή κάποτε στο μέλλον, του έλεγε, θα είμαστε μαζί, αλλά όχι σήμερα.
Τα χρόνια πέρασαν και ο γιος μεγάλωσε και έκανε δική του οικογένεια. Ο πατέρας του, στο μεταξύ, γέρασε και απόμεινε μόνος. Καθώς οι μέρες περνούσαν ο πατέρας τηλεφωνούσε στο γιο του και ζητούσε να του κάνει λίγη παρέα. Κάθε φορά ο γιος έλεγε στον πατέρα του, πόσο πολύ θα το ήθελε αυτό, αλλά ήταν πολύ απασχολημένος με τούτο κι εκείνο. Όχι σήμερα, του έλεγε ίσως αύριο θα έχω το χρόνο.
Μια μέρα, όταν ο πατέρας έκλεισε το τηλέφωνο, αναγνώρισε πως ο γιος του καθώς μεγάλωσε, έγινε σαν κι αυτόν.
Κάποιος είπε πως πρέπει να ζούμε το αύριο σαν να ήταν η πρώτη ημέρα της ζωής μας, ή η τελευταία.
Ο Harvey Mackay, γνωστός δημοσιογράφος, ανέφερε για ένα γράμμα που έγραψε ένας γιος στον πατέρα του. Σ' αυτό το γράμμα ο γιος έλεγε τις ευχαριστίες του για όλα τα θαυμάσια πράγματα που ο πατέρας είχε κάνει γι' αυτόν. Τον ευχαριστούσε για τη συμπαράσταση, για τα σοφά του λόγια, για τη βοήθεια που του έδωσε ώστε να πάψει να καπνίζει, που του δίδαξε τις αρχές της ηθικής, της τιμιότητας και της σκληρής δουλειάς. Ήταν ένα συγκινητικό γράμμα.
Αλλά το γράμμα διαβάστηκε στην κηδεία αυτού του πατέρα. Βλέπετε έφτασε πολύ καθυστερημένο. Ο πατέρας αυτός ποτέ δεν έμαθε για την αγάπη και τα αισθήματα που έτρεφε γι' αυτόν ο γιος του.
Εσύ τι κάνεις σήμερα;
