ΓΕΝΕΣΗ ις

Γέν.ις:1

Όπως είδαμε, ο Αβραάμ απέκτησε την Αγαρ όταν ήταν στην Αίγυπτο.

“Αγαρ” σημαίνει φυγή και φαίνεται Σημιτικό όνομα παρά Αιγυπτιακό.

Μάλλον της το έδωσε ο Αβραάμ όταν την πήρε στο σπίτι του.

Γέν.ις:2

Ο Αδάμ έγινε παραβάτης ακούγοντας την Εύα, και τώρα βρίσκουμε τον Αβραάμ να κάνει το ίδιο πράγμα.

Βλέπουμε την απιστία να κυριεύει το πνεύμα του Αβραάμ και ακόμα μια φορά να τον απομακρύνει για λίγο καιρό από το μονοπάτι της ευλογημένης και απλής εμπιστοσύνης στον Κύριο. Ο Θεός δεν δημιουργεί ήρωες όπως οι άνθρωποι όταν γράφουν ιστορία.

Τα λόγια της Σάρρας είναι η πιο συνηθισμένη έκφραση απιστίας και ανυπομονησίας. Η φτωχή φυσική μας καρδιά, προτιμά κάθε τι άλλο παρά τη θέση της αναμονής. Θα καταφύγει σε τεχνάσματα, σε σχέδια, θα προτιμήσει να χρησιμοποιήσει οποιοδήποτε μέσο παρά να μείνει σε μια θέση που θα την πιέζει.

Άλλο είναι να πιστεύει κανείς σε μια υπόσχεση, και άλλο να περιμένει με υπομονή την εκπλήρωση της υπόσχεσης! Όταν υπόσχεσαι κάτι σ’ ένα μικρό παιδί, αυτό δεν αμφισβητεί καθόλου την αλήθεια των λόγων σου, αλλά μπορείς να δεις πόσο ταραγμένο και ανήσυχο είναι για να μάθει πότε και πώς θα εκπληρωθεί η υπόσχεση!

Ο Αβραάμ έδειξε πίστη στο κεφ.ιε όταν ο Θεός τον διαβεβαίωσε ότι ο κληρονόμος του θα ήταν από τα ίδια του τα σπλάχνα, αλλά στερείται υπομονής στο κεφάλαιο που εξετάζουμε. Τώρα μπορούμε να καταλάβουμε τί σημαίνει το εδ.Εβρ.ς:12! Ο Θεός δίνει μια υπόσχεση. Η πίστη πιστεύει στην υπόσχεση. Η ελπίδα περιμένει την υπόσχεση, και η υπομονή περιμένει ήσυχα την εκπλήρωση της υπόσχεσης (Εβρ.ι:35-39).

Όλα, εκτός του Θεού, κάνουν στην καρδιά που έχει απιστήσει. Και είναι πραγματικά θαυμαστό πόσο επιπόλαια μπορεί να φερθεί ένας πιστός, όταν χάσει μια φορά το αίσθημα της παρουσίας του Θεού και ξεχάσει ότι η πιστότητά Του δεν αποτυγχάνει ποτέ κι ότι ο Ίδιος είναι αρκετός για το κάθε τι!

Η απομάκρυνση από την απόλυτη εξάρτηση από το Θεό, είναι πικρή, και οι συνέπειες πάντοτε ολέθριες. Από τη στιγμή που θα πάρουμε το βλέμμα μας από τον Κύριο, είμαστε ικανοί να παραδοθούμε στις πιο ποταπές επινοήσεις της απιστίας.

Η αρχαιολογία έχει δείξει ότι η συνήθεια να αποκτούν παιδιά από τις δούλες ήταν πολύ διαδεδομένη εκείνη την εποχή. Τα παιδιά που γεννιόταν αναγνωριζόταν σαν παιδιά των κυρίων και όχι των δούλων.

Γέν.ις:3

Ίσως σκεφθεί κανείς ότι αυτό είναι βδέλυγμα, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι τα γεγονότα αυτά διαδραματίζονται πριν 4.000 χρόνια. Ο Νόμος δεν υπάρχει ακόμα, αλλά μάλλον υπήρχαν οι συνήθειες των λαών που ήταν ένας άγραφος νόμος.

Αργότερα θα δούμε τη Λεία να δίνει στον Ιακώβ τη δούλη της για να του κάνει παιδιά και αμέσως μετά το ίδιο θα κάνει και η Ραχήλ. Οπωσδήποτε αυτό το γεγονός δεν έδινε κανένα δικαίωμα στον Αβραάμ να μπαίνει και να βγαίνει όπου θέλει, απλά τώρα είχε δύο γυναίκες. Βέβαια αυτό οδήγησε και τον Αβραάμ και τη Σάρα σε λύπες. Μάλιστα όταν συνέλαβε η Αγαρ, άρχισε να καταφρονεί τη Σάρρα και αυτό ήταν μόνο η αρχή όλων των θλίψεων που ήταν αποτέλεσμα του ότι κατέφυγαν σε ανθρώπινα μέσα.

Κανείς δεν μπορεί να κρατήσει την αξιοπρέπειά του και την εξουσία του, παρά μόνο όταν βρίσκεται σε θέση εξάρτησης από το Θεό.

Δέκα χρόνια στη γη Χαναάν: Όταν ο Αβραάμ έφυγε από τη Χαράν ήταν 75 χρονών (ιβ:4). Στο ις:16 λέει ότι ο Αβραάμ ήταν 86 χρονών όταν γεννήθηκε ο Ισμαήλ.

75 χρονών ξεκίνησε από τη Χαράν
+10 χρόνια έμεινε στη Χαναάν
+9 μήνες η εγκυμοσύνη της Αγαρ
              ___
85 χρόνια και 9 μήνες.

Μέχρι τα 86 του χρόνια που γεννήθηκε ο Ισμαήλ, λείπουν 3 μήνες και πρέπει να είναι ο καιρός που ο Αβραάμ έμεινε στην Αίγυπτο αν αφαιρέσουμε το χρόνο του ταξιδιού. Μπορούμε να δούμε σε πόσο λίγο χρόνο έγινε πλούσιος!

Γέν.ις:4

Η Αγαρ καταφρονούσε τη Σάρρα. Η Σάρρα αισθάνεται τον εαυτό της αδύνατο και περιφρονημένο. Είπαμε ότι αυτό ήταν αποτέλεσμα της βιασύνης και της καταφυγής σε ανθρώπινα μέσα. Όμως και η Αγαρ, θα μπορούσε να εκτιμήσει την τιμή που της έκανε η Σάρρα και να μείνει πιο ταπεινή. Δεν το έκανε όμως, και αυτό μας φανερώνει ότι η υπερηφάνεια είναι τελικά ριζωμένη μέσα σε κάθε άνθρωπο. Ιδιαίτερα όταν ένα άτομο υψωθεί ξαφνικά, είναι πολύ επικίνδυνο να υπερηφανευτεί.

Γέν.ις:5

Ένα συνηθισμένο φαινόμενο. Η Σάρρα θυμωμένη, ρίχνει όλα τα βάρη στον Αβραάμ. Όταν έχουμε πέσει, θέλουμε να ρίχνουμε τη μομφή σε κάποιον άλλο. Η Σάρρα δεν κάνει τίποτε άλλο, από το να θερίζει τον καρπό της πρότασης που έκανε στον Αβραάμ.

Το λάθος του Αβραάμ ήταν ότι δεν πήρε την υπόθεση στα δικά του χέρια και να νουθετήσει τη γυναίκα του ότι έπρεπε να περιμένουν την υπόσχεση του Θεού. Η Σάρρα ίσως το έκανε αυτό επειδή θα έβλεπε τον Αβραάμ να βασανίζεται και ήξερε ότι αυτή ήταν η αιτία. Έχουμε λοιπόν εδώ μια θυμωμένη σύζυγο που λέει λάθος λόγια εξ αιτίας των συναισθημάτων της στιγμής. Σε τέτοιες στιγμές, το μόνο φάρμακο είναι η προσευχή, ώστε το Πνεύμα του Θεού να φέρει ειρήνη. Ο σαρκικός άνθρωπος, πάντα θα κατηγορήσει άλλους για τα δικά του σφάλματα.

Γέν.ις:6

Η Σάρρα ζητάει την άδεια του Αβραάμ να απαλλαγεί από τη δοκιμασία της. Ο Αβραάμ ήταν ειρηνοποιός. Για να αποφύγει ζήλιες που πολύ πιθανόν να είχε η Σάρρα για την Αγαρ, με σοφία της δείχνει ότι η Αγαρ δεν τον ενδιαφέρει. Είναι μια δούλη που είναι στην εξουσία της Σάρρας, και μπορεί να την κάνει ό,τι θέλει. Η Σάρρα φέρθηκε σκληρά στην Αγαρ. Αλλά δεν πετυχαίνει κανείς τίποτα έτσι. Δεν απαλλάσσεται κανείς απ’ τη “δούλη” με την κακομεταχείριση.

Όταν κάνουμε λάθη και πρέπει να υποστούμε τις συνέπειες, δεν μπορούμε να τις αποφύγουμε με βία και υπερηφάνεια. Αυτό που χρειάζεται είναι να ταπεινωθούμε, να ομολογήσουμε το σφάλμα μας και να περιμένουμε την ελευθερία από το Θεό. Σ’ αυτό το σημείο, μπορούμε να δούμε δύο όμορφες εικόνες μέσα από το λόγο του Θεού. Στον Ιερ.λα:18 μας μιλάει για τον “αδάμαστο μόσχο” και στον Ψαλμ.ρλα:2 για το “απογεγαλακτισμένο παιδίο”.

Ο αδάμαστος μόσχος συμβολίζει εκείνον που αντιστέκεται και σφαδάζει απερίσκεπτα κάτω από το βάρος των περιστάσεων - κάνοντας έτσι τον ζυγό οδυνηρότερο, προσπαθώντας να απαλλαγεί απ’ αυτόν - ενώ το απογεγαλακτισμένο παιδίο είναι η εικόνα εκείνου που χαμηλώνει ταπεινά το κεφάλι του υποτάσσοντας το πνεύμα του.

Γέν.ις:7

Πρώτη φορά αναφέρεται η έκφραση “Άγγελος Κυρίου” και δεν είναι τίποτε άλλο, από τον Ίδιο τον Γιάχβε που φανερώνεται μέσω του αγγέλου της παρουσίας Του. Η άπειρη χάρη του ευσπλαχνικού Σωτήρα φανερώνεται στην Αγαρ κοντά σε μια πηγή ύδατος μέσα στην έρημο. Αυτή η πηγή συμβολίζει τις πηγές της σωτηρίας. Βλέπουμε λοιπόν ένα προσωπικό Σωτήρα να έχει συμπόνια γι’ αυτόν που έχει διωχτεί και ψάχνει, δίχως όμως να έχει και κάποια απαίτηση απ’ Αυτόν!

Σούρ: είναι μια έρημος μεταξύ Αιγύπτου και Παλαιστίνης, που σημαίνει ότι η Αγαρ πήρε το δρόμο για την Αίγυπτο. Είδαμε ότι η Αγαρ ενέργησε υπερήφανα, ενώ θα μπορούσε να μείνει ταπεινή κοντά στη Σάρα και τον Αβραάμ, κοντά στο Θεό. Η υπερηφάνεια πάντοτε σπρώχνει τον άνθρωπο πίσω στην Αίγυπτο. Όμως, παρ’ όλο που η Αγαρ έκανε κάτι κακό, ο Θεός δεν την άφησε, αλλά πήγε να συναντήσει την ανάγκη της. Μπορεί εμείς να φεύγουμε απ’ Εκείνον, Αυτός όμως θα τρέξει να μας βρει!

Γέν.ις:8,9

Η Αγαρ ήταν δούλη της Σάρας και έφυγε κάτω από την εξουσία της. Όταν ο Θεός την συναντάει της λέγει να επιστρέψει με καλή θέληση και να ταπεινωθεί κάτω από τη Σάρα.

Ο Θεός πάντοτε υποστηρίζει τις εξουσίες που θέτει. Τί γίνεται όμως με τις εξουσίες που δεν είναι από το Θεό, όπως οι κυβερνήσεις των ανθρώπων που κάθε άλλο παρά το Θεό υπηρετούν; Ο Θεός εγκρίνει τις ανθρώπινες κυβερνήσεις για την τάξη (Ρωμ.ιγ). Η Καινή Διαθήκη μας διδάσκει να προσευχόμαστε γι’ αυτούς που μας κυβερνούν και είναι ό,τι καλύτερο μπορεί ένας χριστιανός να προσφέρει στη χώρα του (Α’Τιμ.β:1).

Αν και η Σάρα (εκδίκηση) και η Αγαρ (υπερηφάνεια) είχαν πρόβλημα, ο Θεός στέλνει την Αγαρ κάτω από τη Σάρα. Πρέπει να καταλάβουμε πώς πρέπει να στεκόμαστε απέναντι στις εξουσίες που ο Θεός θέτει. Βέβαια, πρέπει να είναι άγια η στάση και των δύο πλευρών!

Γέν.ις:10,11

Δεν βλέπουμε πνευματικές ευλογίες αλλά μόνο γήινες όπως πληθυσμό του σπέρματός της προφανώς εξ αιτίας του Αβραάμ. Ο Ισμαήλ, είναι η φύση του Σημ (Αβραάμ) και του Χαμ (Αγαρ) ανακατεμένες.

Ισμαήλ: Ο Θεός ακούει, επειδή ο Θεός άκουσε και πλήρωσε την ανάγκη της.

Γέν.ις:12

άνθρωπος άγριος: Στα Εβραϊκά λέει “σαν άγριος όνος” και αναφέρεται στον ίδιο αλλά και στους απογόνους του. Ο άγριος όνος είναι ένα δυνατό και γρήγορο ζώο. Είναι όμως ξεροκέφαλο και ανυπάκουο, και του αρέσει η μοναξιά. Δεν εξημερώνεται και αγαπά την ελευθερία. Είναι ο τύπος των Βεδουίνων Αράβων που είναι οι Ισμαηλίτες μέχρι σήμερα, που τους αρέσει να περιφέρονται στην έρημο. Οι Άραβες ποτέ δεν κατακτήθηκαν αλλά και δεν ανέχονται κυβερνήσεις από πάνω τους. Περιφρονώντας τη ζωή της πόλης, ζουν νομαδικά μέσα στις ερήμους. Οι σημερινοί Άραβες ομολογούν ότι η γενιά τους κρατάει από τον Αβραάμ μέσω του Ισμαήλ, και διεκδικούν την κληρονομιά σαν πρωτότοκοι. Αυτός είναι και ο λόγος του μίσους μεταξύ Αράβων και Ισραήλ.

η χείρ αυτού θέλει είσθαι εναντίον πάντων: θα είναι άγριος, πολεμοχαρής, ανυπότακτος. Οι Άραβες ήταν πάντοτε λαός του ξίφους και του πολέμου.

κατά πρόσωπον πάντων: και συνεχίζουν να ζουν ανεξάρτητοι μπροστά σ’ όλα τα έθνη που βγήκαν από τον Αβραάμ. Ο τρόπος της ζωής τους, τους κάνει απόρθητους. Τί να το κάνεις να κατακτήσεις ένα νομάδα Άραβα μέσα στην έρημο;

Γέν.ις:13

σύ Θεός όστις με είδες: Ελ Ροί (Θεός ο βλέπων με). Δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από το Θεό παρ’ όλο που μπορεί να ξεφύγουμε από το λαό του Θεού. Η Αγαρ έφυγε μέσα από το λαό του Θεού, δεν μπόρεσε όμως να ξεφύγει από το Θεό. Ο καλός Ποιμένας πάντοτε θα ψάξει να μας βρει, και Τον ευχαριστούμε γι’ αυτό.

είδον έτι εγώ ενταύθα: Στα Εβραϊκά έχει την έννοια: “είδα αυτόν που με είδε (το Θεό) και ζω ακόμη;”

Γέν.ις:14-16

Λα-χαί σημαίνει “ο ζών”. Φρέαρ λοιπόν του ζώντος και βλέποντος. Ο Αβραάμ ήταν 86 χρονών όταν γεννήθηκε ο Ισμαήλ, δηλαδή 11 χρόνια μετά που έφυγε από τη Χαράν.