Κάθε "σωστός" άνθρωπος φρόντισε να προμηθευτεί και τις κατάλληλες για την περίπτωση των εορτών, κάρτες, που θα στείλει σε συγγενείς, φίλους και συνεργάτες για να ευχηθεί τα γνωστά: "Καλά Χριστούγεννα - Αίσιον και Ευτυχές το Νέον Έτος".
Η υπόθεση των καρτών είναι κι αυτή μια συνήθεια που σαν πιθηκάκια αποκομίσαμε "από τας Ευρώπας και Αμερικάς".
Βέβαια στη χώρα μας δεν υπάρχουν στατιστικές που να δείχνουν την έκταση αυτής της βιομηχανίας ευχών! Όμως, μόνο στο "Χρυσό Οδηγό" της Αθήνας καταγράφονται περισσότερες από είκοσι επιχειρήσεις που προμηθεύουν αυτά τα είδη, ενώ στην πραγματικότητα είναι περισσότερες από διπλάσιες. Αλλά και μόνο το γεγονός ότι οργανισμοί όπως "UNESCO" κ.ά. χρησιμοποιούν αυτή τη μέθοδο -και στη χώρα μας- για να συγκεντρώσουν χρήματα, φανερώνει πόσα ξοδεύονται γι' αυτή τη συνήθεια.
Μια σχετική έρευνα στις Η.Π.Α. έδειξε πως εκεί γίνεται κάθε χρόνο ένας τζίρος 3.200.000.000 δολαρίων ενώ οι τέσσερις κυριότερες αιτίες αποστολής καρτών είναι, με σειρά κατανάλωσης. Χριστούγεννα, Ημέρα Αγίου Βαλεντίνου ("προστάτη" των ερωτευμένων), το Πάσχα και η Γιορτή της Μητέρας. Μόνο για την τελευταία γιορτή υπάρχουν διαθέσιμοι περισσότεροι από 2.500 τύποι καρτών. Οι τιμές τους αρχίζουν από μερικά σεντς για να φτάσουν στα 15 δολάρια η μία.
Είναι κάρτες απλές, συνηθισμένες, μ' ένα σχέδιο ή φωτογραφία, είναι κάρτες τρισδιάστατες και, τελευταία, κάρτες ηλεκτρονικές όπου, μόλις τις ανοίξεις, ακούς μια γνωστή μελωδία ή μια φωνούλα από ένα ενσωματωμένο μικροτσίπ, να σου λέει την ευχή της.
Για το περιεχόμενο τους τώρα, μπορείς να βρεις ό,τι επιθυμεί η καρδιά σου: από το κλασικό "Χρόνια Πολλά" μέχρι το πιο μοντέρνο "Χαίρομαι που είσαι ομοφυλόφιλος".
Ας έρθουμε όμως στα δικά μας.
Όλοι λίγο-πολύ, έχουμε λάβει και έχουμε στείλει κάρτες, ιδιαίτερα τούτες τις μέρες που τόσες γιορτές συνωστίζονται στο ημερολόγιο μας. Σε κάποιο σπίτι είχαν τεντώσει σπάγκους και τις κρεμούσαν σαν μπουγάδα.
Έχετε ποτέ σκεφτεί πόσα χρήματα πηγαίνουν χαμένα μ' αυτό το έθιμο; Αλλά, θα πει κάποιος, είναι μια ευκαιρία να εκφράσουμε την αγάπη και τις ευχές μας.
Ας δούμε το πράγμα από πιο κοντά. Οι εταιρίες που στέλνουν κάρτες στους πελάτες τους -που συχνά ποτέ δεν έχουν γνωρίσει προσωπικά- στ' αλήθεια τους αγαπούν; Από την άλλη πλευρά οι ελάχιστες λέξεις μιας κάρτας είναι αρκετές γι' αυτό; Εσύ που αγαπάς τους αποδέκτες των καρτών σου, πόσα γράμματα τους έστειλες το χρόνο που πέρασε; Να τους πεις λόγια αληθινά, που βγαίνουν από μέσα σου και όχι τυποποιημένα; Λόγια συγκεκριμένα για την κάθε περίπτωση χωριστά και όχι τα ψυχρά φραστικά κλισέ;
Και να μου πεις -τέλος πάντων- πως θα στείλεις την κάρτα σου σε μια ηλικιωμένη θεία που την περιμένει γιατί έτσι έχει συνηθίσει από χρόνια, ας το δεχτούμε. Τι να πούμε όμως για κείνες τις κάρτες π.χ. που στέλνει ο Όμιλος Νέων της Εκκλησίας Χ στον Όμιλο Νέων της Εκκλησίας Ψ, όταν είναι βέβαιο πως όλη τη χρονιά σπάνια ή καθόλου δεν θυμούνται ο ένας τον άλλον και πολύ περισσότερο ούτε προσεύχονται "υπέρ αλλήλων".
Να σημειώσουμε και κάτι για τις ευχές που συνήθως στέλνονται με τις κάρτες. Εκείνο το "Καλά" ή "Ευλογημένα Χριστούγεννα" τι θέλει να πει άραγε; Συνήθως ευχόμαστε μ' αυτό τον τρόπο για κάτι που περικλείει κινδύνους, ένα ταξίδι, ας πούμε ή ένα τολμηρό εγχείρημα. Μήπως και οι "άγιες" αυτές μέρες περικλείουν κινδύνους; Μήπως πρόκειται για υποσυνείδητο φόβο μας πως ό,τι κάνουμε και λέμε αυτές τις μέρες (και οι τρόποι μας) δεν είναι και τόσο καλά πράγματα που χρειάζεται να τα "αγιάσουμε" με τις ευχές μας;
Είναι ν' απορεί κανείς πόσο γρήγορα, και προπαντός ανεξέλεγκτα, αφομοιώνουμε όλες αυτές τις "πρωτοτυπίες". Σαν επιδημία!
Είναι καιρός να ξανασκεφτούμε, κι αν υπάρχει δίκιο σ' αυτές τις γραμμές, να φροντίσουμε να θεραπευτούμε.
Ας εγκαταλείψουμε όλα αυτά τα συστήματα που καλλιέργησαν στον κόσμο μας την απομόνωση και την τυποποίηση και ας ψάξουμε για τρόπους "ζεστής επικοινωνίας".
Αν πάλι σου περισσεύουν χρήματα, που δεν ξέρεις πώς να τα διαθέσεις, αντί να αγοράσεις κάρτες για την Εταιρία Σπαστικών, στείλε τα χρήματα κατευθείαν στη διεύθυνση της. Καλύτερο τόπο θα πιάσουν!
