Ανάμεσα σε δύο χρόνους...
Τον τελευταίο καιρό όλοι σχεδόν οι Έλληνες μιλούν για την κακή κατάσταση της οικονομίας και για την άθλια ζωή που ζούνε. Όλοι είναι φτωχοί, όλοι έχουν παράπονα, όλοι είναι άνεργοι, όλοι βρίσκονται στα πρόθυρα της εξαθλίωσης...
Επιπλέον, κατά έναν περίεργο τρόπο, όλοι σχεδόν μιλούν για την τεράστια ανεργία και για τη σύνταξη που δεν φτάνει... αν και την ίδια ώρα πάρα πολλοί είναι εκείνοι που βιάζονται να βγουν στη σύνταξη της φτώχιας, όπως και οι νέοι που διαγκωνίζονται να αποκτήσουν ένα πτυχίο “με όνομα", παρόλο που γνωρίζουν ότι σίγουρα δεν υπάρχει ελπίδα να βρουν ανάλογη εργασία.
Από την άλλη πλευρά, πάλι, όλα τα νυκτερινά κέντρα είναι γεμάτα, όλοι σχεδόν οι νέοι (από εφηβικής ηλικίας) κρατούν στα χέρια το πακέτο με τα ακριβά ξένα τσιγάρα και (από νηπιακής ηλικίας) το ακριβό κινητό τηλέφωνο, που δεν σταματούν να το χρησιμοποιούν χωρίς σοβαρό λόγο (φουσκώνοντας αναίτια τον λογαριασμό τους).
Τα καταστήματα που κάνουν τις καλύτερες δουλειές είναι εκείνα με τα επώνυμα ρούχα όπως και όσα πουλάνε τροφές για μικρά κατοικίδια ζώα. Όλα σχεδόν τα ελληνικά σπίτια έχουν μια πλούσια κάβα με ξενόφερτα ποτά –για να μη μιλήσουμε για τα home cinema–, και οι διαφημίσεις για ταξίδια σε εξωτικές χώρες ανατολής και δύσης γεμίζουν ολόκληρες σελίδες των εφημερίδων και περιοδικών.
Αλλά το παράπονο φουντώνει... Είμαστε οι αθλιότεροι των αθλίων, οι δυστυχέστεροι των δύστυχων, οι φτωχότεροι στην Ευρωπαϊκή Ένωση...
Αν ήμασταν οι μόνοι με αυτό το πρόβλημα, θα έλεγε κανείς πως κάποια άγνωστη κατάρα ή αρρώστια είχε χτυπήσει το λαό μας. Όμως τα πράγματα είναι όμοια σε όλες τις χώρες του "δυτικού" κόσμου.
Όπως εύστοχα καταλήγει ο συντάκτης του αγγλικού περιοδικού και οι επιστήμονες στους οποίους αναφέρεται, η φτώχεια των ανθρώπων «δεν είναι φτώχεια υλική αλλά φτώχεια της ψυχής». Είναι φτώχεια που καλλιεργούμε και φιλοξενούμε μέσα στην καρδιά. Κατά μία ελεύθερη χρήση των λόγων του Κυρίου Ιησού, που είπε ότι, «τα εξερχόμενα εκ του στόματος εκ της καρδίας εξέρχονται, και εκείνα μολύνουσι τον άνθρωπον», όλα αυτά τα κοσμικά μηνύματα που δεχόμαστε να φιλοξενήσουμε μέσα μας, στη συνέχεια μαυρίζουν την ψυχική μας διάθεση και τη ζωή μας.
Δεν αγνοούμε ότι όντως υπάρχουν προβλήματα. Πράγματι υπάρχουν νέοι που δεν έχουν σταθερή εργασία. Αναμφίβολα υπάρχουν γύρω και κοντά μας πολλοί οικονομικοί μετανάστες και άλλοι που είναι θύματα διαφόρων μορφών εκμετάλλευσης.
Ωστόσο οι περισσότεροι θα μπορούσαμε, και δίκαια θα έπρεπε, να επαναλάβουμε τα λόγια του Ψαλμωδού: «Τι να ανταποδώσω εις τον Κύριον, διά πάσας τας ευεργεσίας αυτού τας προς εμέ;» (Ψαλμ.ρις:12).
Ο Σατανάς κατάφερε να κάνει τους Πρωτόπλαστους να νιώθουν φτωχοί μέσα στον Παράδεισο... Είναι κρίμα να τον αφήνουμε να παίζει το ίδιο παιχνίδι σε βάρος μας!
