Η Ορθόδοξη Εκκλησία, έχει για «πατέρα» της τον μαθητή του Ωριγένη, Διονύσιο.
Ο Διονύσιος έγινε επίσκοπος Αλεξανδρείας το 247 μ Χ . Πίστευε στην παγκόσμια αποκαταλλαγή και σωτηρία των πάντων, που κηρύττονταν, απο ορισμένες μερίδες στις θεολογικές"σχολές" Aλεξανδρείας και Aντιοχείας , ενώ είχε διατυπώσει την άποψη ότι η Αποκάλυψη δεν ήταν έργο του απόστολου Ιωαννη.
Ανάμεσα σε άλλες κακοδοξίες ξεκίνησε να κηρύττει και το δόγμα των τριών υποστάσεων του Θεού προκαλώντας την αντίδραση της τοπικής εκκλησίας.
Ανάμεσα σε άλλες κακοδοξίες ξεκίνησε να κηρύττει και το δόγμα των τριών υποστάσεων του Θεού προκαλώντας την αντίδραση της τοπικής εκκλησίας.
Ετσι μετά τον Τερτυλλιανό και την αίρεση των μοντανιστών (που ήταν οι πρώτοι διδάξαντες) αναζωπύρωσε χριστολογικές διαμάχες, και έγινε από τους πατέρες των υποστατικών (ο Ευσέβιος και ο Αθανάσιος βάδισαν στα δικά του βήματα). Ο Αλεξανδρείας ουσιαστικά διαιρούσε την (μια) ουσία και υπόσταση της Θεότητος σε 3 διαφορετικές υποστάσεις.
Προσπαθώντας να αποδείξει την παρεκτροπή του έφτασε να επανάλαβει τις απόψεις του Ωριγένη πως ο υιός σε σχέση με τον Πατέρα «μήτε φύση ίδιος» και «ξένος κατ'ουσίαν» και «ποίημα» και «κτίσμα» μπερδεύοντας σκόπιμα τις δύο φύσεις του Ιησού την Θεική και την ανθρώπινη . (σ.σ . Η εκδοχή των ομοιοούσιων υποστάσεων δεν είχε ακόμη εμφανιστεί στους κύκλους των τριαδικών..)
Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα οι απόψεις του μεταγενέστερα να χρησιμοποιούνται σαν επιχειρήματα και από τους αθανασιαδικούς και από τους αρειανιστές . (σ.σ. Στην πραγματικότητα ο Αρειος ένωσε την διδασκαλία των Υιοθετιστών και του Διονυσίου περι κτίσματος)Την αντίδραση της εκκλησιας της Αφρικής στις απόψεις του Διονυσίου απέδωσαν οι μεταγενέστεροι τριαδικοί στους σαβελλιανούς (μονοθειστές) πρεσβυτέρους.
Ο Διονύσιος μάλιστα απέφευγε επιμελώς την διατύπωση «πρόσωπο», που ήταν προσφιλής την εποχή εκείνη στους μοναρχιανούς (με τον όρο αυτό ενόουν προσωπεία-εμφανίσεις), χρησιμοποιώντας τον όρο «υπόσταση» ώστε να μην υπάρχει καμμία αμφιβολία για τις θέσεις του.
Λύση στη διαμάχη έδωσε σύνοδος που συγκάλεσε ο Διονύσιος (επίσκοπος Ρώμης) το 261 μ Χ. Η σύνοδος που φαίνεται οτι είχε καθολική αποδοχή και έγινε σε περίοδο που η εκκλησία δεν ήταν κάτω από τον έλεγχο της κοσμικής εξουσίας, αποφάσισε ότι ο όρος «πρόσωπα» δεν αναφέρεται σε υποστάσεις και καταδίκασε την θεολογία των υποστάσεων και τον Διονύσιο Αλεξάνδρειας.
Ο Διονύσιος αρχικά προσποιήθηκε ότι συμμορφώθηκε με τις αποφάσεις της εκκλησίας , μετά από λίγο όμως άρχισε να διαδίδει ότι η σύνοδος που τον εγκάλεσε στην τάξη αποτελούνταν αποκλειστικά από "σαβελλιανούς" επισκόπους !
Η μεταγενέστερη κρατική εκκλησία θέλοντας να υποβαθμίσει τις αποφάσεις της συνόδου εκείνης, κατέφυγε σε θολές και ακαταλαβίστικες ερμηνείες, ενώ ονόμασε την αποστασία των πρώιμων οπαδών των υποστάσεων «ΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΔΙΟΝΥΣΙΩΝ» ώστε να δημιουργηθεί η εικόνα ότι επρόκειτο για προσωπική διαμάχη δύο επισκόπων!
