Στο προηγούμενο κεφάλαιο προσπαθήσαμε να παρουσιάσουμε με τιμιότητα τη θεωρία της Τριάδας και να περιγράψουμε την ιστορική της πορεία βασισμένοι σε γεγονότα.
Ακόμα, αναφερθήκαμε σε κάποια συναφή προβλήματα μ’ αυτή τη διδασκαλία. Καταλήξαμε στη διαπίστωση ότι οι Τριαδικοί για να υποστηρίξουν τη θεωρία τους, χρησιμοποιούν όρους που δεν υπάρχουν μέσα στο λόγο του Θεού κι ότι η σημερινή της διατύπωση έχει τις ρίζες της στον 4ο αιώνα μ.Χ.
Παρόλα αυτά, μπορεί κανείς να ρωτήσει αν αυτή η θεωρία είναι συνεπής με την Αγία Γραφή. Σ’ αυτό το κεφάλαιο θα υποστηρίξουμε ότι η θεωρία της τριάδας αντιφάσκει με τη Βιβλική διδασκαλία του Μονοθεϊσμού.
Αντιβιβλική ορολογία
Όπως είδαμε και στο κεφάλαιο 11, η ορολογία που χρησιμοποιούν οι τριαδικοί δεν είναι Βιβλική. Η Βίβλος δεν αναφέρει τη λέξη τριάδα, ούτε χρησιμοποιεί τη λέξη πρόσωπα σε σχέση με το Θεό, αλλά ούτε τις σχετίζει με κάποιο τρόπο.
Μη Βιβλική ορολογία δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι λάθος η διδασκαλία που περιγράφει, αλλά προκαλεί βάσιμες αμφιβολίες και δυσπιστίες στο θέμα. Αυτό είναι ιδιαίτερα αλήθεια, όταν η εξωβιβλική αυτή ορολογία δεν είναι απλά αντικατάσταση ή αναπλήρωση Βιβλικών όρων, αλλά αντίθετα, διδάσκει καινούριες ιδέες.
Με λίγα λόγια, η εξωβιβλική ορολογία είναι επικίνδυνη όταν οδηγεί σε μη Βιβλικούς τρόπους σκέψης και τελικά σε εξωβιβλικές διδασκαλίες. Η θεωρία της Τριάδας, σίγουρα έχει αυτό το πρόβλημα.
Πρόσωπο και πρόσωπα
Όταν μιλάμε για το Θεό, δεν είναι σωστό να χρησιμοποιούμε τη λέξη πρόσωπο, με την έννοια που αναφερόμαστε σ’ ένα άνθρωπο που αποτελείται από σώμα, ψυχή και πνεύμα. Αν το κάνουμε, περιορίζουμε την αντίληψή μας για το Θεό. Όμως, ο Ιησούς είναι ένα πρόσωπο, γιατί είναι ο Θεός που φανερώθηκε εν σαρκί, σαν άνθρωπος.
Πολύ περισσότερο, όταν χρησιμοποιούμε τη λέξη πρόσωπα, βεβηλώνουμε τη Βιβλική έννοια του Θεού. Άσχετα με το τι σήμαινε η λέξη πρόσωπα στην ιστορία της πρώτης εκκλησίας, σήμερα αυτή η λέξη σαφώς υποδηλώνει πολλαπλότητα ατόμων, προσωπικοτήτων, απόψεων, βουλήσεων και σωμάτων. Ακόμα και στην ιστορία της πρώτης εκκλησίας, δείξαμε ότι η μεγάλη πλειοψηφία των πιστών καταλάβαινε ότι αυτό σήμαινε απομάκρυνση από το Βιβλικό Μονοθεϊσμό.
Τρεις – τρία
Η χρήση του αριθμού τρία σε σχέση με το Θεό είναι επικίνδυνη. Αν χρησιμοποιείται για να χαρακτηρίσει αιώνιους διαχωρισμούς στη θεότητα, οδηγεί σε τριθεϊσμό που είναι μια μορφή πολυθεϊσμού. Αν χρησιμοποιείται για να χαρακτηρίσει τις μοναδικές φανερώσεις ή ρόλους του Θεού, πάλι περιορίζει τις ενέργειες του Θεού με τέτοιο τρόπο που δεν υπάρχει μέσα από τη Γραφή. Ο Θεός φανέρωσε τον εαυτό του με πολλούς τρόπους και δεν μπορούμε να τους περιορίσουμε μόνο σε τρεις (Δες κεφ.6). Η χρήση του τρεις ή τρία έρχεται σε κατάφορη αντίθεση με τον αριθμό ένα ή εις που και οι δύο διαθήκες χρησιμοποιούν σχετικά με το Θεό.
Τριθεϊσμός
Παρά τις διαμαρτυρίες των τριαδικών, η διδασκαλία τους αναπόφευκτα οδηγεί σε μια εφαρμοσμένη μορφή πολυθεϊσμού (Δες κεφ.11). ΟΙ Εβραίοι και οι Μωαμεθανοί το καταλαβαίνουν αυτό κι αυτός είναι ο λόγος που απορρίπτουν τόσο πολύ τον παραδοσιακό χριστιανισμό.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της εκκλησιαστικής ιστορίας, πολλοί Χριστιανοί αναγνώρισαν αυτό το πρόβλημα, με αποτέλεσμα ν’ απαρνηθούν τον τριαδισμό και να προσκολληθούν στη Βιβλική διδασκαλία του Μονοθεϊσμού. Άλλοι έχουν δει τα λάθη της τριαδικής θεωρίας, αλλά προκειμένου να προστατέψουν την ενότητα του Θεού, έχουν πέσει σε μεγαλύτερα λάθη, αρνούμενοι τη θεότητα του Ιησού Χριστού (Ουνίτες, Μάρτυρες του Ιεχωβά). Με λίγα λόγια, η διδασκαλία της τριάδας δίνει έμφαση στην τριαδικότητα του Θεού, ενώ η Βίβλος δίνει έμφαση στη μονότητα του Θεού (Δες κεφ.1).
Μυστήριο
Οι τριαδικοί σ’ όλο τον κόσμο περιγράφουν την πίστη τους σαν μυστήριο. Ωστόσο, όπως ήδη αναφερθήκαμε στο κεφ. 4, το μόνο μυστήριο που έχει να κάνει με τη θεότητα, είναι η φανέρωση του Θεού εν σαρκί. Όμως, κι αυτό έχει αποκαλυφθεί σ’ όσους πιστεύουν. Μυστήριο, στη Γραφή, είναι μια θεία αλήθεια άγνωστη μέχρι πρότερα, αλλά τώρα αποκεκαλυμένη στον άνθρωπο.
Ασφαλώς το πεπερασμένο μυαλό μας δεν μπορεί να εννοήσει τα πάντα που έχουν να κάνουν με το Θεό, αλλά μπορούμε να καταλάβουμε την απλή αλήθεια ότι υπάρχει μόνο ένας Θεός. Ο Θεός μπορεί να υπερβεί τα όρια της ανθρώπινης λογικής, αλλά ποτέ δεν θα διαψεύσει την απλή λογική, ούτε είναι παράλογος. Δίνει τόσο μεγάλη σημασία και έμφαση στο γεγονός ότι είναι ένας, μέσα στη Βίβλο, που διαλύει κάθε πιθανή σύγχυση ή μυστήριο σ΄ αυτό το θέμα.
Η Βίβλος πουθενά δεν λέει ότι η θεότητα είναι ένα αποκεκρυμμένο μυστήριο, ή ότι το θέμα του πόσοι θεοί υπάρχουν είναι μυστήριο. Αντίθετα, βεβαιώνει με τους πιο έντονους όρους, ότι ο Θεός είναι ένας. Γιατί να καταφεύγουμε σε μια ερμηνεία ότι η θεότητα είναι ένα ακατάληπτο μυστήριο προκειμένου να προστατέψουμε μια ανθρώπινη διδασκαλία που δεν βασίζεται σε Βιβλική ορολογία, όταν οι Γραφές μας δίνουν αβίαστα το απλό, ξεκάθαρο μήνυμα ότι ο Θεός είναι απόλυτα ΕΙΣ; Είναι λάθος να λέμε ότι η θεότητα είναι μυστήριο, όταν η Βίβλος ξεκάθαρα δηλώνει ότι ο Θεός μας έχει αποκαλύψει αυτό το μυστήριο (Δες κεφ.4).
Η θεότητα του Ιησού Χριστού.
Η θεωρία της τριάδας δέχεται τη θεότητα του Ιησού Χριστού, αλλά μειώνει το πλήρωμα της θεότητάς Του, όπως περιγράφεται στη Γραφή. Πρακτικά, οι τριαδικοί αρνούνται ότι το πλήρωμα της θεότητας κατοικεί στον Ιησού, γιατί δεν μπορούν να δεχτούν ότι ο Ιησούς είναι ο Πατέρας και το Άγιο Πνεύμα. Δεν υψώνουν το όνομα και το πρόσωπο του Ιησού αρκετά και δεν Του δίνουν την πλήρη αναγνώριση που η Βίβλος Του δίνει.
Αντιφάσεις.
Το βασικό πρόβλημα είναι ότι η θεωρία της τριάδας είναι εξωβιβλική διδασκαλία αφού αντιφάσκει με αρκετές Βιβλικές διδασκαλίες και με πολλά συγκεκριμένα εδάφια των Γραφών.
Επιπλέον, η διδασκαλία αυτή περιέχει αρκετές αντιφάσεις στα ίδια τα λεγόμενά της. Φυσικά, η πιο τρανταχτή αντίφαση μέσα στην ίδια τη διδασκαλία είναι το πώς μπορεί να υπάρχουν τρία πρόσωπα στη θεότητα, όπως κι αν το εννοούν, και την ίδια στιγμή να υπάρχει ένας Θεός.
Παρακάτω, αναφέρουμε μερικές αντιξοότητες και προβλήματα που έχουν να κάνουν με τη διδασκαλία της τριάδας. Αυτή η λίστα δεν εξαντλεί το θέμα, αλλά δίνει μια ιδέα του πόσο πολύ παρεκκλίνει αυτή η διδασκαλία από το λόγο του Θεού.
1. Μήπως ο Ιησούς έχει δύο πατέρες; Ο Πατέρας είναι ο Πατέρας του γιου (Α΄Ιωάν.α:13), όμως το παιδί που γεννήθηκε από τη Μαριάμ συνελήφθη εκ Πνεύματος Αγίου (Ματθ.α:18, 20 Λουκ.α:35). Ποιος είναι ο πραγματικός πατέρας; Μερικοί τριαδικοί υποστηρίζουν ότι το Άγιο Πνεύμα ήταν μάλλον ο αντιπρόσωπος του Πατέρα στη σύλληψη – μια διαδικασία που την παρομοιάζουν με την τεχνητή γονιμοποίηση!
2. Πόσα Πνεύματα υπάρχουν; Ο Θεός, ο Πατέρας είναι Πνεύμα (Ιωάν.δ:24), ο Κύριος Ιησούς είναι Πνεύμα (Β΄Κορ.γ:17), και το Άγιο Πνεύμα είναι Πνεύμα εξ ορισμού. Παρόλα αυτά, υπάρχει ένα Πνεύμα (Α΄Κορ.ιβ:13 Εφες.δ:4).
3. Αν ο Πατέρας και ο Υιός είναι ίσοι, γιατί ο Ιησούς προσεύχεται στον Πατέρα; (Ματθ.ια:25). Μπορεί ένας Θεός να προσεύχεται σ’ ένα άλλο Θεό;
4. Με την ίδια λογική, πως μπορεί να ξέρει λιγότερα ο Υιός απ’ ότι ο Πατέρας; (Ματθ.κδ:36 Μάρκ.ιγ:32).
5. Πως είναι δυνατόν ο Υιός να μην έχει δική Του δύναμη παρά μονάχα αυτή που του δίνει ο Πατέρας; (Ιωάν.ε:19, 30, ς:38).
6. Πώς να ερμηνεύσουμε άλλα εδάφια της Γραφής που υποδηλώνουν ανισότητα ανάμεσα στον Πατέρα και τον Υιό; (Ιωάν.η:41 ιδ:28 Α΄Κορ.ια:3).
7. Πέθανε ο Θεός Υιός; Η Βίβλος λέει ότι ο Υιός πέθανε (Ρωμ.ε:10). Αν είναι έτσι, πεθαί-νει ο Θεός; Μπορεί ένα μέρος του Θεού να πεθάνει;
8. Πως είναι δυνατόν να υπάρχει ένας αιώνιος Υιός τη στιγμή που η Βίβλος μιλάει για μονογενή Υιό, πράγμα που φανερώνει καθαρά ότι ο Υιός είχε κάποια αρχή; (Ιωάν.γ:16 Εβρ.α:5-6).
9. Αν ο Υιός είναι αιώνιος και υπήρχε στη δημιουργία, ποια ήταν τότε η μητέρα Του; Η Γραφή μας λέει ότι ο Υιός προήλθε από γυναίκα (Γαλ.δ:4).
10. Ο «Θεός Υιός» υπέταξε την πανταχού παρουσία Του όσο ήταν στη γη; Αν είναι έτσι, πως μπορούσε να παραμένει Θεός;
11. Αν ο Υιός είναι αιώνιος και αμετάβλητος, πως μπορεί η βασιλεία Του να έχει τέλος; (Α΄Κορ.ιε:24-28).
12. Αν η απάντηση στις ερωτήσεις 3-11 είναι ότι ο Γιος του Θεού σαν άνθρωπος ήταν περιορισμένος σε γνώση, σε δύναμη και πέθανε, τότε πως μπορούμε να μιλάμε για Θεό Υιό; Μήπως υπάρχουν δύο «Υιοί»;
13. Ποιον λατρεύουμε και σε ποιον προσευχόμαστε; Ο Ιησούς είπε να λατρεύουμε τον Πατέρα (Ιωάν.δ:21-24), όμως ο Στέφανος προσευχήθηκε στον Ιησού (Πράξ.ζ:59-60).
14. Υπάρχει περίπτωση να υπάρχουν περισσότερα από τρία πρόσωπα στη θεότητα; Σίγουρα, η Παλαιά Διαθήκη δεν διδάσκει τρία πρόσωπα, αντίθετα δίνει έμφαση στη μονότητα του Θεού. Αν η Καινή Διαθήκη, προσθέτοντας στη διδασκαλία της Παλαιάς Διαθήκης, διδάσκει τρία πρόσωπα, τότε πως μπορούμε να προφυλαχτούμε από επακολουθούσες αποκαλύψεις για περισσότερα πρόσωπα; Αν εφαρμόσουμε την τριαδική λογική για να ερμηνεύσουμε κάποια εδάφια της Γραφής, τότε θα βρούμε και τέταρτο πρόσωπο (Ης.μη:16 Κολ.α:3 β:2 Α’ Θες.γ:11 Ιάκ.α:27). Κατά τον ίδιο τρόπο θα μπορούσαμε να ερμηνεύσουμε κάποια εδάφια της Γραφής έτσι ώστε να φαίνονται ακόμα περισσότερα πρόσωπα (Αποκ.γ:1 ε:6).
15. Μήπως κατοικούν τρία πνεύματα στην καρδιά του Χριστιανού; Ο Πατέρας, ο Ιησούς και το Πνεύμα κατοικούν μέσα στο Χριστιανό (Ιωάν.ιδ:17, 23 Ρωμ.η:9 Εφες.γ:14-17). Όμως, υπάρχει μόνο ένα Πνεύμα (Α’ Κορ.ιβ:13 Εφες.δ:4).
16. Υπάρχει μόνο ένας θρόνος στον ουρανό (Αποκ.δ:2). Ποιος κάθεται πάνω στο θρόνο; Εμείς ξέρουμε ότι ο Ιησούς κάθεται στο θρόνο (Αποκ.α:8, 18 δ:8). Τότε που κάθεται ο Πατέρας και το Άγιο Πνεύμα;
17. Αν ο Ιησούς κάθεται στο θρόνο, τότε πως μπορεί να κάθεται στα δεξιά του Θεού; (Μάρκ.ις:19). Κάθεται ή στέκεται στα δεξιά του Θεού; (Πράξ.ζ:55). Μήπως είναι στον κόλπο του Πατέρα; (Ιωάν.α:18).
18. Ο Ιησούς είναι μέσα στη θεότητα, ή η θεότητα μέσα στον Ιησού; Η Βίβλος (Κολ.β:9) διδάσκει το δεύτερο!
19. Γιατί ενώ ο Ιησούς είπε τα γνωστά λόγια του Ματθ.κη:19, οι μαθητές με συνέπεια βάπτιζαν Ιουδαίους και Εθνικούς χρησιμοποιώντας το όνομα του Ιησού, ακόμα και στην περίπτωση του αναβαπτισμού; (Πράξ.β:38 η:16 ι:48 ιθ:5 κβ:16 Α’ Κορ.α:13).
20. Ποιος ανάστησε το Χριστό απ’ τους νεκρούς; Ο Πατέρας (Πράξ.ιγ:30, Γαλ.α:1, Ρωμ.ς:4, Εφες.α:20); ο Ιησούς (Ιωάν.β:19-21); ή το Άγιο Πνεύμα (Ρωμ.η:11);
21. Ποιος δίνει σοφία να μιλάμε; Ο Ιησούς (Λουκ.κα:12-15); το Πνεύμα (Μάρκ.ιγ:11, Λουκ.ιβ:11,12); ο Πατέρας (Ματθ.ι:19,20);
22. Ποιος είναι μέσα μας; Ο Ιησούς (Β’ Κορ.ιγ:5 Ιωάν.ιδ:17,18,23); το Πνεύμα (Α’ Κορ.ς:19); ο Πατέρας (Εφες.δ:6);
23. Ποιος έγραψε την Αποκάλυψη; Ο Ιησούς (Αποκ.α:12-19); το Πνεύμα (Αποκ.β:7-11); ο Πατέρας (Δαν.ζ:9,13,14);
24. Αν ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα είναι ισότιμα πρόσωπα μέσα στη θεότητα, γιατί η βλασφημία του Αγίου Πνεύματος είναι ασυγχώρητη αμαρτία ενώ η βλασφημία του Υιού δεν είναι; (Λουκ.ιβ:10).
25. Αν το Άγιο Πνεύμα είναι ισότιμο πρόσωπο της τριάδας, γιατί σύμφωνα με τη Γραφή αποστέλλεται συνέχεια από τον Πατέρα και τον Υιό; (Ιωάν.ιδ:26 ιε:26).
26. Αν ο Πατέρας ξέρει κάτι που το Άγιο Πνεύμα δεν το ξέρει, πως είναι ισότιμοι; Μόνο ο Πατέρας ξέρει την ημέρα και την ώρα της δεύτερης έλευσης του Χριστού (Μάρκ.ιγ:32).
27. Η Τριάδα είναι αυτή που κάνει την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη; Εμείς ξέρουμε ότι ο Κύριος (Γιάχβε) είναι Αυτός που κάνει Διαθήκη (Ιερεμ.λα:31-34 Εβρ.η:7-13). Αν ο Γιάχβε είναι τριάδα, τότε ο Πατέρας ο Γιος και το Πνεύμα πρέπει όλοι να πεθάνουν προκειμένου να ισχύει η διαθήκη (Εβρ.θ:16-17).
28. Αν το Πνεύμα εκπορεύεται από τον Πατέρα γιατί να μην είναι κι αυτό Γιος;
29. Αν το Πνεύμα εκπορεύεται από τον Υιό, μήπως είναι ο εγγονός του Πατέρα;
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
