ΓΕΝΕΣΗ ιε (2)

Πέντε καθαρά ζώα που το καθένα αντιπροσωπεύει τον Ιησού Χριστό. Το 5 είναι αριθμός χάρης. Η θυσία του Χριστού είναι η χάρις του Θεού πάνω σ’ όλο τον κόσμο. Ο αριθμός 4 συμβολίζει την παγκοσμιότητα. Έχουμε 5 ζώα, αλλά όπως τοποθετήθηκαν είναι σαν να είναι 4+4. Είναι η θυσία της χάρης του Θεού για όλο τον κόσμο.

Το βόδι συμβολίζει τον Ιησού σαν τον εργάτη. Η δάμαλις συμβολίζει την εργάτρια που είναι η εκκλησία. Ο Χριστός πήρε τη θέση της Αίγας εκκλησίας και κόπηκε στη μέση για μας σαν προσφορά περί αμαρτίας. Πέθανε ο Χριστός για να λυτρώσει την εκκλησία και να προμηθεύσει οδό ελευθερίας για μας.

Η εκκλησία (δάμαλις) πεθαίνει στο βάπτισμα εν Χριστώ. Επειδή Εκείνος πέθανε πάνω στο σταυρό, εμείς τώρα δεν χρειάζεται να πεθάνουμε, αλλά περνάμε μόνο από το βάπτισμα απ’ όπου βγαίνουμε “εις νέαν ζωήν”. Αυτός είναι ο δικός μας θάνατος.

Αίγα: θηλυκιά όπως και η δάμαλις και ισχύουν τα προηγούμενα. Οι κατσίκες είναι μαύρες στην Παλαιστίνη κι αυτό έχει να κάνει με την αμαρτία. Είναι δυνατές, ξεροκέφαλες και δύσκολα υποτάσσονται. Είναι τύπος της αμαρτωλής φύσης αλλά και του πεσμένου χριστιανού.

Κριός: ζώο δύναμης και ισχύς, είναι αυτό που οδηγεί το ποίμνιο. Συμβολίζει απόλυτα τον Ιησού Χριστό. τριών χρονών :όλα τα παραπάνω ζώα στα τρία τους χρόνια είναι στην πιο ακμαία ηλικία τους. Η πιο ακμαία ηλικία του ανθρώπου είναι τα 30-35 χρόνια του. Ο Θεός θυσίασε το Χριστό στην πιο ακμαία ηλικία του.

τρυγόνα: είναι ένα αξιαγάπητο, ταπεινό, αθώο, άδολο πτηνό όπως ο Χριστός. περιστερά :Άδολη, ευγενική, πιάνεται εύκολα, όπως και το τρυγόνι. Η τιμή και των δύο αυτών πτηνών ήταν προσιτή στον πολύ κόσμο. Ήταν η θυσία των φτωχών (Ιωσήφ & Μαριάμ). Αυτό συμβολίζει τη θυσία του Χριστού που είναι προσιτή στον καθένα. Δεν είναι ανάγκη να έχεις χρήματα για να πάρεις μια θέση μέσα στο σώμα του Χριστού.

Γέν.ιε:10

Οι δυο σειρές των σχισμένων ζώων ήταν ακριβώς ίδιες και συμβόλιζαν το μέρος του Θεού και το μέρος του ανθρώπου. Και οι δυο πρέπει να κάνουν ακριβώς το ίδιο πράγμα: να είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους. Και βέβαια από τη μεριά του Θεού δεν υπάρχει πρόβλημα. Αυτός δεν μπορεί να αρνηθεί τον Εαυτό Του. Μένει λοιπόν το δικό μας το μέρος, να μείνουμε πιστοί και να μην ανησυχούμε καθόλου για το μέρος του Θεού.

• Τα πτηνά δεν τα έκοψε αλλά τα τοποθέτησε εκατέρωθεν.

• Αυτή η διαθήκη συμβολίζει πνευματικά τη θυσία του Χριστού σαν το μέσο που φέρνει τον άνθρωπο σ’ επαφή με το Θεό Ιωάν.ιδ:6.

Στο εδ.18 η σωστή λέξη είναι “έκοψε” αντί “έκαμε”. Όταν οι Εβραίοι έκαναν διαθήκη, εννοούσαν να κόψουν διαθήκη (στη μέση). Η λέξη “μπερίθ” (έκοψε) προέρχεται από την ιδέα της τομής, να τρώγει κανείς μαζί με κάποιον άλλο, κάτι που έχει κοπεί έχοντας έτσι κοινωνία. Όταν οι Εβραίοι πήγαιναν τη θυσία στον ιερέα, αυτός την έκοβε και μετά καθόταν και την έτρωγαν μαζί.

Εδώ ο Αβραάμ έρχεται σε κοινωνία με το Θεό μέσω της διαθήκης κόβοντας ζώα. Εμείς ερχόμαστε σε κοινωνία με το Θεό μέσω της θυσίας του Ιησού Χριστού που κόπηκε για μας. Όταν κόπτουμε τον άρτο, θυμόμαστε ακριβώς αυτό το γεγονός της νέας διαθήκης που ο Θεός έκανε μαζί μας δια της θυσίας του Ιησού.

Ήταν τέσσερα ζώα από τη μια μεριά και τέσσερα από την άλλη. Η μεριά του Θεού και η μεριά του ανθρώπου, που όταν ενωθούν (4+4=8) έχουμε μια καινούρια αρχή.

Γέν.ιε:11

Όρνεα Θα πει κανείς εύλογα, τί δουλειά έχουν τα όρνεα σε μια τέτοια άγια στιγμή;  Τα όρνεα συμβολίζουν τους αγγέλους του σκότους που προσπαθούν να καταστρέψουν αυτή ακριβώς τη διαθήκη. Ποιος είναι αυτός που εκτέθηκε σ’ αυτή τη διαθήκη, στη θυσία του Χριστού - σωστά - και δεν ήρθανε αμέσως οι άγγελοι αυτοί του σκότους να προσβάλουν αυτή τη θυσία μέσα στην καρδιά του; Διαβάζουμε όμως ότι ο Αβραάμ δεν τα φοβήθηκε αλλά τα έδιωξε. Έχουμε άλλη μια περίπτωση μέσα στο λόγο του Θεού, την παραβολή του σπορέα, που τα όρνεα έρχονται και αρπάζουν το σπόρο (το λόγο του Θεού) μέσα από την καρδιά του ανθρώπου. Για να διώξουμε τα όρνεα, χρειάζεται πίστη. Ο Θεός περιμένει να δει αν αυτό που μας δίνει το εκτιμάμε όπως πρέπει ή μόλις έρθει το πρώτο όρνεο του τα παραχωρήσουμε όλα. Ο Θεός επιτρέπει στο Σατανά να δοκιμάζει το δικό μας μέρος της διαθήκης για να μπορούμε κάθε φορά να ξέρουμε που βρισκόμαστε και πόσο πραγματικά θέλουμε να μείνουμε μέσα σ’ αυτή τη διαθήκη.

Γέν.ιε:12

“Περί δε την δύσιν του ηλίου, βαθύς ύπνος κατέλαβε τον Αβραάμ και ιδού, φόβος, βαθύ σκότος επιπίπτει επ’ αυτόν” Αυτή είναι η ακριβής έννοια του εδαφίου αυτού. Η έκσταση, ο βαθύς ύπνος ήρθε όταν ο ήλιος έγειρε. Και ο Χριστός πέθανε στο τέλος της διακονίας του. Φόβος, βαθύ σκότος είναι ο σκοτεινός φόβος του αιώνιου θανάτου που ένιωσε ο Χριστός πάνω στο σταυρό. Τη στιγμή που ο Κύριος πέθαινε, τα στοιχεία της φύσης μαρτύρησαν κι ενώ ήταν μεσημέρι, έγινε σκοτάδι.

Γέν.ιε:13

Προφητεία για τα 400 χρόνια που ο λαός Ισραήλ θα καταπιεζόταν στην Αίγυπτο (Εξ.ιβ:40). Ο συνολικός χρόνος στην Αίγυπτο ήταν 430 χρόνια, αλλά τα πρώτα 30 χρόνια - παρ’ όλο που είναι δύσκολο να υπολογιστεί πότε άρχισε η δουλεία - ήταν καλά επειδή διοικούσε ο Ιωσήφ και ο Φαραώ αγαπούσε τους Ισραηλίτες. 400=40Χ10  40=δοκιμασία 10=κόσμος. Η δοκιμασία του λαού του Θεού μέσα στον κόσμο.

Γέν.ιε:14-15

Οτιδήποτε δουλώνει και καταδυναστεύει ένα άτομο ή τον λαό του Θεού, ο Θεός θα το κρίνει. Ο Θεός δεν σιωπά στην αδικία, απλά μακροθυμεί και περιμένει. Όταν όμως κανείς περάσει τα όρια της μακροθυμίας του Θεού, τότε πλέον δεν υπάρχει έλεος αλλά κρίση. με μεγάλα υπάρχοντα :πήραν το χρυσάφι και το ασήμι των Αιγυπτίων (Εξ.ιβ:35,36).

Ο Αβραάμ θα πέθαινε εν ειρήνη πριν συμβούν όλα αυτά. Πέθανε σε ηλικία 175 ετών.

Γέν.ιε:16

Στην Εξ.ς:16-26 βλέπουμε τις 4 γενιές που έμειναν στην Αίγυπτο (Λευΐ, Κάαθ, Αμράμ και Μωυσή). Στην τέταρτη γενιά έφυγαν και μπήκαν στη γη Χαναάν δεν πληρώθηκε η ανομία των Αμορραίων: Αυτό σημαίνει ότι μέχρι τότε η αμαρτία των λαών που κατοικούσαν τη γη δεν είχε ξεπεράσει τα όρια της μακροθυμίας του Θεού. Όταν όμως η αμαρτία ξεπέρασε αυτά τα όρια, ο Θεός κίνησε ένα δικαιότερο έθνος για να τους καταστρέψει επειδή από εδώ και στο εξής αν συνέχισαν να ζουν το μόνο που θα κατάφερναν θα ήταν να βυθίζονται πιο βαθιά στις αμαρτίες τους. Όταν οι αρχαιολόγοι έψαχναν για τους πολιτισμούς της περιοχής της Χαναάν, τα ευρήματά τους δεν μπορούσαν να δουν το φως της δημοσιότητας εξαιτίας της χυδαιότητας και της βρομιάς που τα χαρακτήριζε. Το ίδιο ισχύει και για την Ελλάδα. Υπήρξαν εποχές στην αρχαία Αθήνα, που τα αφροδίσια νοσήματα θέριζαν τον κόσμο εξαιτίας της ανηθικότητας κάθε είδους.
Ο Θεός δεν απορρίπτει ένα λαό αντί κάποιου άλλου στην τύχη. Οι Χαναναίοι απορρίφθηκαν εξαιτίας της αμαρτίας τους και όχι επειδή ο Θεός ήθελε να δημιουργήσει τόπο για τους Ισραηλίτες (Δευτ.θ:4-6).

Γέν.ιε:17

κάμινος καπνίζουσα και λαμπάς πυρός: Τώρα ήταν η σειρά του Θεού να περάσει ανάμεσα από τα διχοτομημένα ζώα. Είναι πολύ πιθανό να κατέφαγε όλα τα ζώα όπως έκανε με τον Ηλία πάνω στο όρος Κάρμηλος. Όταν ο Θεός ευαρεστείτε σε μια θυσία, εκδηλώνει την ευαρέσκειά Του μ’ αυτό τον τρόπο. Η φωτιά συμβολίζει την κρίση του Θεού που ικανοποιήθηκε τέλεια με τη θυσία του Χριστού πάνω στο σταυρό.

Ο Θεός το έκανε αυτό όταν ο ήλιος είχε δύσει και έγεινε σκοτάδι πυκνό!

Γέν.ιε:18

Πάλι εδώ, η σωστή απόδοση της λέξης “έκαμε” είναι “έκοψε”. Στο εδάφιο 8 βλέπουμε τον Αβραάμ να ζητά διαβεβαίωση ότι θα κληρονομήσει αυτή τη γη, και ο Θεός απαντά με το αίμα των ζώων που σφραγίζει τη διαθήκη Του. Σήμερα όταν ο Θεός θέλει να απαντήσει κάποιες δικές μας ερωτήσεις, απαντά με το αίμα του Ιησού Χριστού με το οποίο έχει σφραγίσει τη διαθήκη Του μαζί μας. Έτσι, τώρα γνωρίζουμε ότι θα πάμε στον ουρανό, ότι ο Θεός έχει ετοιμάσει εκεί ένα τόπο για μας, ότι ό,τι μας έχει υποσχεθεί είναι αλήθεια. Ο Θεός έγραψε όλα αυτά με λεπτομέρειες για να μας δείξει ότι όπως έμεινε πιστός τότε, το ίδιο θα μείνει και σήμερα.

ποταμός της Αιγύπτου: είναι ο Νείλος, και ο Θεός υπόσχεται να δώσει στο σπέρμα του Αβραάμ τη γη από το Νείλο μέχρι τον Ευφράτη. Αυτό δεν έχει γίνει ακόμα, αλλά θα γίνει στη χιλιετή βασιλεία (Ρωμ.δ:13).