Μια μεγάλη μέρα έρχεται για μας τους πιστούς, η μέρα του Βήματος του Χριστού. Πόσο τούτο με τρομάζει!
Πόσο με κάνει να σκέφτομαι τις ευθύνες που έχω όσο ακόμη βρίσκομαι σ' αυτή τη ζωή!
Διότι, όπως φαίνεται απ' το λόγο του Κυρίου, το Βήμα του Χριστού θα 'ναι μάλλον ένα δικαστήριο ελατηρίων στην ουσία κι όχι έργων. Ένα δικαστήριο που θα κριθούν οι προθέσεις, το «γιατί» των πράξεών μας, εφόσον ο Θεός δε βλέπει το φαινόμενο αλλά την καρδιά.
«Διότι πρέπει πάντες νά εμφανισθώμεν έμπροσθεν τού βήματος τού Χριστού, διά νά ανταμειφθή έκαστος κατά τά πεπραγμένα διά τού σώματος καθ' ά έπραξεν, είτε αγαθόν είτε κακόν» (Β’ Κορ.ε:10).
«Εάν δέ τις εποικοδομή επί τό θεμέλιον τούτο χρυσόν, άργυρον, λίθους τιμίους, ξύλα, χόρτον, καλάμην έκάστου τό έργον θέλει φανερωθή διότι η ημέρα θέλει φανερώσει αυτό, επειδή διά πυρός ανακαλύπτεται καί τό πύρ θέλει δοκιμάσει τό έργον έκάστου οποίον είναι. Εάν τό έργον τινός, τό οποίον επωκοδόμησε μένη, θέλει λάβει μισθόν εάν τό έργον τινός κατακαή, θέλει ζημιωθή, αυτός όμως θέλει σωθή, πλήν ούτως ως διά πυρός» (Α' Κορ.γ:12-15)
Η πρώτη μας έκπληξη εκεί θα είναι που δε θα βρούμε ανθρώπους που πιστεύαμε πως θα 'τανε κι αντίθετα, θα βρούμε άλλους που τους είχαμε κατά την κρίση μας αποκλείσει.
Μια άλλη θα είναι, όταν θα περάσουν μπρος από τα μάτια μας - σαν σε κινηματογραφική ταινία - όλα όσα κάναμε και είπαμε, όσα θυμόμασταν και όσα είχαμε στο μεταξύ ξεχάσει, καλά και κακά, που ο λόγος του θεού τα ονομάζει «πεπραγμένα διά του σώματος».
Και μια τρίτη έκπληξη, ίσως κι η πιο μεγάλη, θα είναι, όταν θα δούμε να καίγονται σα χορτάρι και να μη μένει τίποτα, μα τελείως τίποτα απ' αυτά, κόποι, θυσίες και δραστηριοποίησή στο έπακρο στο έργο του Θεού.
Και τούτο γιατί; Διότι, όπως θα μας αποδειχθεί εκεί, τα ελατήρια της καρδιάς μας, καθώς εργαζόμασταν όλα αυτά, δεν ήταν καθαρά. Ήταν συμφέρον υλικό, εγωισμός, πνεύμα προβολής και επικράτησης μέσα στην αδελφότητα ή ό,τι άλλο απ' το φρόνημα της σάρκας.
Λέγεται πως κάποτε εξακριβώθηκε η κυκλοφορία ενός χαρτονομίσματος καθώς περνούσε από χέρι σε χέρι. Ένα σωρό καλά έκανε το χαρτονόμισμα αυτό. Βοήθησε ν' αγοράσει λίγα κάρβουνα για να ζεσταθεί μια φτωχιά χήρα που έμενε σ' ένα υπόγειο. Βοήθησε μετά ν' αγοραστούν φάρμακα για ένα ορφανό μικρό παιδάκι και μετά, μια Κυριακή πρωί, κατάληξε στο καλάθι της εκκλησίας, σαν συνεισφορά για το έργο του Θεού.
Όταν τελικά έφτασε στα χέρια ενός υπάλληλου της Τράπεζας, για κατάθεση στο λογαριασμό της εκκλησίας, διαπιστώθηκε πως το χαρτονόμισμα αυτό δεν ήταν γνήσιο αλλά κίβδηλο. Κι όμως, στο μεταξύ πόσα καλά είχε κάνει!
Η δοκιμή που μας περιμένει στο βήμα δε θα είναι πόσα καλά έργα κάναμε, αλλά το γιατί τα κάναμε. Είσαι έτοιμος, αδελφέ μου, όχι να κάνεις πολλά καλά έργα για να πιστωθείς μ' αυτά, αλλά να περάσεις απ' την επιθεώρηση που θα σου γίνει από τα μάτια του ίδιου του Θεού κάποτε;
«Συλλογίσθητε τας οδούς σας, λέγει ο Κύριος. Προσέχετε μη καταφρονήσητε τον λαλούντα. Ο Θεός ημών είναι πυρ καταναλίσκον. Το πυρ θέλει δοκιμάσει το έργον εκάστου οποίον είναι».
Ο Κύριος ας μας μιλήσει για να μη την πάθουμε σαν το χαρτονόμισμα που, αφού έκανε τόσα καλά, κατάληξε χωρίς καμιά αξία σ' ένα φάκελο, για να ενσαρκώνει εκεί το ιστορικό της αποτυχημένης ζωής του.
